impassible guy อุ๊ยตาย! ฉันหลงรักคุณชายจอมเย็นชา

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 2 First kiss ^3^

:)  Shalunla

2

First kiss ^3^

กรี๊ด อั๊ยๆฉันได้กลับมาเรียนที่โรงเรียนสุดที่รักแล้วหลังจากเมื่อคืนพึ่งนึกขึ้นได้ว่ามีการบ้าน ต้องลุกขึ้นมานั่งปั่นการบ้านซะ ตอนนี้ตาฉันเลยคล้ำดำปี๋เยี่ยงหลินปิง T^T แถมน้ำมูกก็ย้อยอย่างที่ไม่เคยย้อยมาก่อนนนนนน อ๊ากกกก ซื้ดดดดดดด ไอ้น้ำมูกบ้า แกมาไหลอะไรที่จมูกฉันบ้านแกไม่มีอะไรให้ไหลรึไง(บ้า น้ำมูกบ้านเธอมีบ้านบ่นอะไรตั้งสติหน่อยสิ:KlinePn)

ทิชชู่จะหมดม้วนอยู่แล้วเนี่ย -_- อยากจะถามมั้ยว่าฉันไม่มีผ้าเช็ดหน้าหรอฉันไม่มีหรอกฉันจะขอยืมของไอ้น้องตัวแสบมามันก็ไม่ให้หวงยังกะฉันจะไปขโมยทองยังงั้นแหละ -*- ฉันก็เลยเปลี่ยนวิธีโดยการเอาทิชชู่มาทั้งม้วนเลย ^_^ ทูอินวัน ได้ทั้งไว้เช็ดน้ำมูกและเป็นเครื่องประดับ คือเป็นกำไลไปในตัวด้วย 555 สไตลิสต์ชื่อดังในอนาคต ฉันนี่มันหัวดีจริงๆเลย ^+++^ นี่ฉันไม่ได้หลงตัวเองนะ(ขนาดไม่หลงนะ O.O)

เพื่อนฉันหายไปไหนหมดดดดดดดด จะปล่อยให้ฉันอยู่คนเดียวไปอีกนานแค่หนายยยยย ก็ดี ฉันจะได้ไม่ต้องเจอหน้ายัยพริกหวานซ่อนเปรี้ยว เฮ่อ~ ไอ้เนบ้านี่นายมามีอิทธิพลกับเพื่อนฉันได้ยังไงเนี่ย แถมยังทำให้ฉันต้องมีเรื่องปวดหัวมาให้คิดอีก เฮ่อออออ นายนี่มันตัวนำความโชคร้ายมาให้ฉันจริงๆโรคหวัดที่ไม่ได้เป็นมานานก็ต้องมาเป็นเพราะนายนี่ T___T

“หายดีแล้วหรอยัยก๊องถึงมานั่งทำหน้าตลกอยู่ตรงนี้เนี่ย” นายเนพูดด้วยสีน่าเฉยชาบาราบาดุ๊กๆเช่นเคยในขณะที่ยังอยู่โรงเรียน ถ้าอยู่นอกโรงเรียนนายนี่คงหัวเราะฉันจนกรามค้างไปแล้วแหงๆ ชิ หนุ่มฮอตที่แสนเย็นชาที่สุด ยัยชะนีบ้าพวกนั้นไม่รู้อะไรซะแล้ว นายนี่มันต้องได้ตำแหน่งคนที่กวนทรีนที่สุดในสามโลกต่างหาก -3-

“เฮ่อ ไอ้จอมมารปลากระโห้ ทำเป็นเก๊กเย็นชาอยู่ได้นึกว่าเท่ห์มากนักหรอ”

“แล้วเท่ห์มั้ยล่ะ”.//////. อึ๋ย ~นายเนถามพร้อมยื่นหน้าเข้ามาใกล้ ไม่ต้องเข้ามาใกล้ขนาดนั้นก็ได้ย่ะนายหูตึงรึไง แต่ความจริงก็เท่ห์มากแหละมาดนี้ของนายดูดีกว่าตัวตนที่แท้จริงของนายเยอะ ;p

“>//////< ไม่เห็นต้องยื่นหน้าเข้ามาใกล้ขนาดนั้นเลยไอ้โรคจิต” ฉันกัดฟันพูดเพราะว่าหน้าเราอยู่ใกล้กันมาก นายไม่ถอยฉันก็ไม่ถอยอยู่แล้ววววววว

“ดึ๋งๆทำอะไรกันอยู่จ๊ะ” พวกยัยกุ๊กไก่มากกันแล้ว แต่ฉันอยากจะบอกว่าถ้ามาแล้วทำอย่างนี้ไม่ต้องมาดีกว่า T(00)T เพราะอะไรน่ะหรอก็ยัยกุ๊กไก่ทักทายพร้อมกับตบหลังเนที่คาดว่าคงตบไม่เบาสักเท่าไหร่O3Oนายเนเลยเซเข้ามาจนปากของเราสัมผัสกัน อ๊ากกกกกกก >//////< อย่างนี้มันไม่ใช่เฟิร์สคิสหรอก แค่ปากสัมผัสกันเช้ยเฉยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!

~ปึก~ ฉันรีบผลักนายเนออกไปทันที >/////< หน้าเนแดงมาก แดงไปถึงหูเลย คงต้องโกธรมากแน่ๆเลยอะ นายนั่นต้องมาว่า ว่าทำไมฉันถึงไม่หลบแหงเลยอะ แล้วยัยกุ๊กไก่ต้องโดนฉีกเป็นชิ้นๆแน่เลยอะ......แต่ปรากฏว่าเนรีบเดินหายเข้ากลีบเมฆไปเลย ไม่มีอะไรเกิดขึ้นอย่างที่คิด เฮ่อ~~~ โล่งอกไปที

เอ่อ.....แต่ว่าสายตารอบข้างของช้านนนนนน TUT ทำไมพระเจ้าเล่นตลกกับฉันอย่างนี้ล่ะ O..O สายตานับสิบคู่จ้องมาที่ฉันอ๊ากกกกก ยัยกุ๊กไก่บ้า อาราเร่ สะมิชิโด้ โอ๊ยยยไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาว่ายัยกุ๊กไก่อีกแล้ววววววว ฉันจะโดนแฟนคลับเนรุมกระทืบมั้ยเนี่ยยยยยยยยย T-T พอฉันนึกขึ้นได้ฉันก็รีบพาหน้าตาอันแสนสวยเลิศสะแมนแตนออกมาจากตรงนั้น และรีบขึ้นไปบนอาคารโดยเร่งด่วนด้วยอัตราเร็วแปดสิบกิโลเมตรต่อชั่วโมง(ขอโทษที่ฉันเว่อร์ไปสติฉันไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ววววว) ตอนนี้ฉันเข้ามาอยู่ในห้องไอซีทีของโรงเรียนพูดง่ายๆก็ห้องคอมฯนั่นแหละห้องไม่ล็อคและอาจารย์ไม่อยู่ เฮ่ออออ โล่งอก ฉันจัดการล็อคประตูและนั่งหอบอยู่สักพัก พอฉันนึกถึงเหตุการณ์นั้นใจฉันก็เต้นไม่เป็นจังหวะเอ่ออออ ไอ้บ้าเอ๊ยยยย นายทำฉันหวั่นไหวแล้วนะ(ถึงจะไม่ได้ตั้งใจก็เหอะ)

“เฮ้!นี่เธอยังจะตาฉันมาอีกหรอ” โอ๊ะโอ OUO เสียงคุ้นๆ คงไม่ใช่หรอกนะ โอ้ บังเอิญเกินไปแล้วววววววว

“ใครตามนายกันยะ” ตอนนี้คนที่ฉันไม่อยากเจอหน้าที่สุดก็คือนายนะนายบ้า แล้วฉันจะตามนายมาทำเบื๊อกอะไรฟะ -_- * ฉันหันหลังเดินออกมาเพื่อจะออกไปสิงสถิตที่อื่น แต่พอฉันดึงประตูเท่านั้นแหละ TOT ถึงได้รู้ว่า...ความซวยมีอยู่จริง ประตูถูกล็อคมาจากด้านนอก ดึงเท่าไหร่ก็ไม่ออก โถ่เอ๊ยยย พระเจ้าอย่าใจร้ายกับฉันนักเลยยย TwT ทำไมคนที่มาล็อคประตูถึงไม่ดูให้ดีก่อนว่ามีคนอยู่ข้างในมั้ย ทั้งๆที่ประตูเป็นกระจกใสๆแท้ๆมองไม่เห็นคนยืนหัวโด่อยู่ตั้งสองคน -*- ฉันจะร้องไห้แล้วนะ นี่มันก็ห้าโมงเย็นแล้วนะ แม่เฉ่งฉันแน่เลย โทรศัพท์ๆฉันควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋ากระโปรง แต่ก็พบเพียงแค่ความว่างเปล่า ซวยสุดๆจริงๆ วันนี้ฉันนึกบ้าอะไรเอาโทรศัพท์ใส่กระเป๋านักเรียนไว้เนี่ยยยยยยยย อย่างนี้ฉัรจะออกจากที่นี่ไปได้ยังงายยยยยยยย

“เป็นไรไปยัยปีศาจแฟบ” ฉันสะดุ้งตื่นจากภวังค์หลังจากที่เนถามขึ้นมา

“เราถูกขังอะ”

“อะไรนะ” นายเนพูดเสียงดังพร้อมกับวิ่งไปที่ประตูแล้วเขย่าๆอย่างแรง

“ไอ้บ้า เดี๋ยวประตูก็พังหรอกนายมีโทรศัพท์มั้ย”

“เอ้อ ใช่ เฮ่ยยยย แบตหมดยัยพวกนั้นเอาโทรศัพท์ฉันไปเล่นจนแบตหมดเลยเรอะ ออกไปได้จะจับหักคอให้หมดเลย” นายเนบ่นพึมพำๆอะไรก็ไม่รู้จับใจความได้ว่าแบตโทรศัพท์ของเขาหมด T.Tเป็นอย่างนี้ทุกทีสิน่านิยายไทย ติดกับคนอื่นจะไม่ว่าเล้ยยยยยยย แต่ฉันคงต้องหาที่นอนก่อนล่ะ OvO  โซฟาตัวยาวร้องเรียกฉันอยู่ ฉันหันไปมองนายเน นายเนก็จ้องฉันเหมือนกัน         อ๊ากกกกโซฟาต้องเป็นของช้านนนน ในที่สุดฉันก็มาถึงโซฟาก่อน โฮ่ๆๆๆๆๆ นายนอนพื้นแล้วกันนะจ๊ะเนสุดหล่อ ^3^

แต่...นายนั่นยังพยายามที่จะเบียดฉันนายนั่นนั่งพร้อมเอาหลังเบียดเข้ามาจนตัวฉันจะหลอมรวมกับโซฟาแล้วเนี่ย

“นายนี่..ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเอาซะเลยฉันมาก่อนนะ”

“เธอมันเป็นสุภาพสตรีที่ไม่ควรยอมให้เลยต่างหาก”นายเนพูดพร้อมแสยะยิ้มชั่วร้าย

“นอนได้ก็นอนไป”สักพักนายเนก็ลุกไปเปิดคอมพ์ เออใช่ !! เราติดต่อกับเพื่อนผ่านโซเชียลเน็ตเวิร์กได้นี่ นายมันก็ลาดเหมือนกันนะ ^+^

“ฉันบอกไอ้นุกแล้วนะ เดี๋ยวมันคงหาวิธีมาพาเราออกจากห้องนี้ได้แหละมันรู้จักอาจารย์เยอะจะตาย”

โล่งอกฉันจะได้ไม่ต้องมาอยู่ติดแหง็กกับนายนี่สองคนแล้วสิ โหๆๆๆๆๆๆ

ว่าแต่นอนอย่างนี้ปวดคอชะมัดฉันเลยเปลี่ยนมานั่งหลับแทน............ฉันหลับไปนานเท่าไรไม่รู้มารู้สึกตัวอีกทีก็เมื่อมีเสียงแก๊กๆดังมาจากนอกห้อง แล้วก็รู้สึกว่าหัวฉันซบอยู่กับอะไรบางอย่างที่ไม่คุ้นเคยพอหันไปดูก็พบว่าเป็นนายเนที่นั่งหลับอยู่ข้างๆฉัน หน้าอายจัง >////< นายนี่จะรู้มั้ยเนี่ยว่าฉันเอาหัวซบไหล่อะ คงไม่รู้หรอกหลับด้วยกันทั้งคู่นี่ ว่าแต่ไอ้เบื๊อกนี่มานอนอะไรตรงนี้!!!!!!!!!!!!!! ช่างเถอะว่าแต่เสียงแก๊กๆเมื่อครู่นี่มันเสียงอะไรนะหวังว่าคงไม่ใช่......ผีหรอกนะTT

“เน เน ไอ้บ้าเน” ฉันเรียกเนพร้อมกับเขย่าๆตัวเขาไปด้วย แต่นายนี่จับมือฉันไว้แล้วก็ยังไม่รู้สึกัวอีกตามเคย ไอ้บ้านี่ ฮือๆฉันพยายามจะข่มตาให้หลับแต่มันไม่สามรถหลับได้อีกแล้ว แงๆแม่จ๋า ฉันกำมือนายเนไว้แน่น(มือข้างที่นายนั่นกำไว้นั่นแหละ)

“ฮึกๆ แม่ช่วยหนูด้วยยยหนูไม่อยากโดนผีหลอก” ฉันบ่นออกมาเบาๆพร้อมเสียงสะอื้นที่เล็ดลอดออกมานิดๆ ฉันกลัวผีนี่แถมที่นี่ก็ไมใช่ที่ๆฉันควรมานอนซะด้วย

“ยัยก๊อง เป็นอะไร ร้องไห้อีกแล้วหรอ” เนตื่นแล้วววววว พอฉันเห็นเนพูดกับฉัน ฉันก็โผเข้ากอดเนทันที

“ฉันได้ยินเสียงก๊อกแก๊กอะไรมาจากข้างนอกไม่รู้อะ ไม่รู้ใช่ผีรึเปล่า ฮือๆแนไม่อยากเจอผี”

“ไม่ใช่หรอกพวกไอ้นุกอาจมาแล้วก็ได้” เนพูดพร้อมกับเอามือลูบหลังฉันเป็นการปลอบประโลมไปด้วย แอ๊ดดดดดด ~~ เสียงประตูเปิดแล้ว ฉันกำชายเสื้อของเนไว้แน่นขอให้ที่เปิดประตูมาเป็นคนที่เทิ้ดดดดดดดด สาธุ

“ยัยก๊อง ไอ้นุกๆไอ้นุกมาแล้ว” เฮ่อออ พอรู้ว่าเป็นคนแน่ๆฉันจึงรีบดันตัวออกจากนานเนทันที แต่ใจฉันกลับรู้สึกว่าไม่น่ารีบผละออกเลย อ้อมกอดนายนี่อุ่นดีชะมัด เอ่อ...ก็แค่อุ่นดีเท่านั้นแหละ.....

“สองคนนี้สวีตกันจริง เมื่อเย็นก็ได้ข่าวว่าจูบกันตรงที่รอรถหรอ ฮ่าๆๆตอนนี้ก็มานั่งกอดกันอีกอ๊ายยยย เขิน”  นุกพูดแซวพร้อมกับทำเสียงดัดจริตมากกกกกกก  ตุ๊ดป๊ะเนี่ย แต่นุกพาใครมาด้วยอีกคนนะ อ้อทิวนั่นเองพอฉันหันไปเจอทิวก็หันหน้าหนฉันไปทางอื่น เอ่อออ ปกตินายเห็นฉันต้องแซวเล่นไม่ใช่หรอ ฉันทำไรผิดอะ ช่างเถอะ ไอ้บ้า -_-???

“ว่าแต่ปกติถ้วยฟูกลับบ้านยังไงหรอ”นุกถามฉันด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“คนที่บ้านมารับน่ะ”

“เธอจัดการติดต่อให้เค้ามารับกลับเลยสิ”

“อ้อๆ เอ่อ..โทรศัพท์ฉันลืมไว้ในกระเป๋าที่ลืมทิ้งไว้ตรงที่รอรถอะ เดี๋ยวฉันไปแล้วค่อยโทรหาขนมชั้นละกัน”ฉันพูดพร้อมเดินออกมา แต่เอ่อ....มันมืดแฮะ TT ขณะที่ฉันยืนลังเลอยู่นั้นทิวก็ดึงแขนฉันไว้แล้วบอกว่าจะไปส่งเองเพราะบ้านฉันเป็นทางผ่านพอดี ^---^ ดีเหมือนกัน

ทิวแวะจอดเอากระเป๋าให้ฉัน โชคดีที่มันยังอยู่ดีไม่ขาดไม่หาย แต่ระหว่างทางทิวที่ปกติจะเป็นคนที่คุยจ้อวันนี้กลับเงียบสนิท นั่งมึนตึงขับรถโดยไม่สนใจฉันเลยพอถึงบ้านฉันฉันก้าวขาลงออกจากรถปุ๊บ เขาก็บึ่งรถออกไปปั๊บ ฉันปิดประตูแทบจะไม่ทันเสียด้วยซ้ำ - -

“ถ้วยฟู หายไปไหนมาขนมชั้นไปรับก็ไม่เจอโทรหาก็ไม่รับสาย” เสียงแม่บังเกิดเกล้าของฉันไถ่ถามเองแหละ

ฉันจึงอธิบายจนแม่เข้าใจกระจ่างแจ่มแจ้ง ฮ้าววววว ง่วงมากเลยนี่มันกี่โมงกี่ยามแล้วเนี่ย โอ้ O.O จะห้าทุ่มแล้วหรอเนี่ย ฉันติดอยู่ที่นั่นนานพอสมควรเลยนะเนี่ย รีบเข้านอนดีกว่า ฟี้ๆ -_-zZ คือหลังจากอาบน้ำน่ะนะ......