impassible guy อุ๊ยตาย! ฉันหลงรักคุณชายจอมเย็นชา

ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่ 11 แผนการ

:)  Shalunla

11

แผนการ

ตอนนี้ฉันคงเริ่มบ้าขึ้นทุกที ทำไมน่ะหรอ ก็ฉันนั่งร้องไห้เพราะคำพูดของตัวเองน่ะเซ่ !ไม่ต้องว่าฉันบ้าหรอกนะฉันเริ่มรู้ตัวเองแล้วว่าสมควรไปบำบัดจิตอย่างแรง หลังจากที่ฉันนั่งร้องไห้อย่างสมใจนึกแล้วฉันก็เงยหน้ามองกระจกอีกครั้ง ฉันก็แทบช็อคเพราะตอนนี้ตาของฉันที่มันบวมบวกกับคล้ำสุดทรีนแล้วตอนนี้มันยิ่งบวมหนักและช้ำเพิ่มขึ้นไปอีกซึ่งสาเหตุก็มาจากการร้องไห้นั่นแหละ อ๊ากกกกกกก ความผิดของไอ้บ้านั่นคนเดียวเลยอะ(?)

ฉันว่าให้ยัยโคลดี้มาอ่อยนายเนดีกว่า นายนั่นจะได้ไม่ต้องมาเข้าใกล้ฉันมากชิวิตที่แสนสงบสุขของฉันจะได้กลับคืนมาอุ๊ยตายOUOสวยแล้วยังจะฉลาดอีกนะฉันน่ะ >/////////< (อารมณ์เปลี่ยนไวไป)

วันนี้ฉันค่อยๆกระดึ๊บขึ้นไปด้านรถของนายเนเพราะกลัวนายนั่นจะโวยวายแจ๊ดๆแว้ด อย่างนั้นอย่างนี้ แต่วันนี้นายนั่นกลับขึ้นมานั่งพร้อมกลับขับรถไปผิวปากไป สงสัยจะทนเห็นสภาพโทรมสุดติ่งของถ้วยฟูคนนี้ไม่ไหว ฉันหยิบหูฟังเสียบใส่หูซึ่งปกติฉันจะไม่ชอบนักเพราะมันจะรู้สึกอึดอัดแบบแปลกๆ แต่วันนี้แม่ง! โคตรรำคาญเสียงไอ้คนที่มันมีความสุขบนความทุกข์ของผู้อื่นแบบสุดๆ คิคิ หวังว่านายจะหลงรักโคลดี้น้อยของฉันนะ ^O^ เจ็บตะหงิดๆวุ้ย (ฉันเป็นนางเอกซาดิสม์ชอบทำร้ายตัวเอง =*=) 

เอี๊ดดดด~ ฉันรีบรีบวิ่งออกจากรถตรงดิ่งไปยังห้องเรียนทันทีเมื่อรถจอดสนิท ฉันรีบกดมือถือโทรหายัยโคลดี้อย่างรวดเร็ว ซึ่งยัยนั่นก็รับได้แสนจะเชื่องช้ามากกกกกกกกกกก

“ฮัลโหลวววว คิดถึงฉันทำไมโทรเข้าเบอร์โคลดี้ล่ะ”และคนที่รับสายก็ดันไม่ใช่ยัยโคลดี้สุดแสบแต่กลายเป็นไอ้เคนโด้แสนโฉดอีก อ๊ากกกกฉันมีเรื่องด่วนนะ

“ฉันโทรหาโคลดี้ ยัยนั่นอยู่ไหนไปลากมาคุยกับฉันเดี๋ยวนี้”ฉันตะโกนบอกเคนโด้ไป หมอนั่นก็ได้แต่บ่นงุ้งงิ้งๆเป็นแมลงวันบิน ซึ่งใช้เวลาร่วมสิบนาทีกว่าที่โทรศัพท์จะไปถึงมือโคลดี้ - -

“ว่าไง”ยัยโคลดี้รับสายห้วนๆอย่างเคยเอิ่ม ช่วยทำเสียงหวานกับสาวผู้น่ารักอย่างฉันแล้วมันจะตายหรืออย่างไร

ฉันอธิบายแผนการคร่าวๆของฉันให้โคลดี้ได้ฟัง ซึ่งยัยโคลดี้ก็ตอบรับแต่โดยดี เหตุผลก็คือหมั่นไส้นายเนมานานแล้วเหมือนกัน แต่ยัยนั่นจะอาศัยคนอื่นช่วยเพราะโคลดี้เป็นไม้เบื่อไม้เมากับเนมานานคงจะยากที่จะทำแผนนี้ให้สำเร็จ

          พอฉันเข้าห้องเรียนวันนี้ก็ปรากฏว่ามีนักเรียนมาเข้าใหม่หนึ่งคน ซึ่งเป็นผู้หญิงที่สวยและน่ารักมาก อีกทั้งหน้าอกยังใหญ่กว่าฉันถึงห้าเท่า โอ้!!!!! อยากรู้ว่านี่จะใช่เด็กของยัยโคลดี้หรือเปล่านะ ฉันหันหน้าไปหายัยโคลดี้ยัยนั่นจึงขยิบตาเล็กน้อยเพื่อบอกว่านั่นน่ะฝีมือฉันเอง ^_^ ทำเร็วเคลมเร็วจริงนะ ย้ายนักเรียนใหม่มาเข้าเรียนกลางคันอย่างนี้ได้ง่ายๆเลยเรอะ O_O

พอฉันหันไปข้างๆก็ถึงกับสะดุ้ง เพราะนายเนนั่งจ้องฉันไม่หยุดบวกกับไอ้แววตาแสดงความสงสัยนั่นอีก นายควรสนใจยัยเด็กใหม่หมวยเซ็กซ์เอ็กซ์ระเบิดนั่นนะ พอฉันคิดมาว่านายเนจะไปชอบคนอื่นแล้วทำไมมันรู้สึกเจ็บตงิดๆนะ  -____-*

“นายหันไปสนใจเด็กใหม่บ้างเซ่ เขากำลังแนะนำตัวนะ”ฉันพูดกับนายเนพลางชี้ไม้ชี้มือไปยังยัยอึ๋มหน้าห้อง ฉันเห็นสายตาวิ้งวับที่ส่งมาให้นายเนด้วยล่ะซึ่งฉันคิดว่าคงเป็นจิตใต้สำนึกไม่เกี่ยวกับแผนการแต่อย่างใด เพราะฉะนั้นนายควรรีบหันไปมองแล้วรีบๆตกหลุมรักยัยนั่นซะ -.-+ ฉันจะได้ไม่ถลำลึกไปมากกว่านี้ UOU

แต่ถึงฉันจะพูดอย่างไรนายเนก็ยังไม่ละความสนใจไปจากใบหน้าที่สวยใสของฉันสักที ฉันจึงพยายามบิดหัวนายนั่นให้หันไปมองยัยอึ๋มให้จงได้ แต่หลังจากที่ฉันปล่อยมือ นายเนก็หันกลับมามองฉันตาขวาง

“เธอกำลังคิดจะทำอะไรถ้วยฟู”นายเนถามฉันเสียงเย็นๆซึ่งดูไม่ใช่นายเนเลยมันดูน่ากลัวและชวนขนลุกแปลกๆ แงๆนายอย่ามาฉลาดตอนนี้เลยเหอะค่ะ ถ้วยฟูขอร้อง T/\T

“ทำอะไรเล่า ก็แค่อยากให้นายเกรงใจเพื่อนบ้างก็เท่านั้นเองเพราะฉะนั้นหันไปสนใจยัยนั่นบ้างเหอะขอร้องล่ะ”ฉันพูดพร้อมกับยกมือไหว้นายเนลวกๆ กรี๊สสสส ความจริงฉันอยากให้นายสนใจฉันคนเดียวต่างหากเล่า แต่มันไม่ได้ ฉันต้องมุ่งมั่นเพื่อให้ตนเองพ้นจากวังวนนี้ไปให้ได้(ฟังดูโบราณเวิ่นเว้อไปนะ)

          “เธอคิดว่าฉันไม่รู้รึไง ว่าเธอกำลังพยายามยัดเยียดฉันให้กับยัยนั่น”อ๋า~~ นายนี่รู้ได้ไงฟะ ฉันไม่เคยทำตัวมีพิรุธสักนิดเลยนะ - -“*

“ฉันก็แค่เห็นยัยนั่นสวยดีเอ็กซ์ดีก็เท่านั้นก็เลยอยากให้นายรู้จักเผื่อนายจะได้เลิกแกล้งฉันแล้วไปตามจีบยัยนั่นแทนยังไงล่ะ”ก็นั่นล่ะนะ นายอยู่กับฉันเพื่อจะคอยตามแกล้งแต่กับยัยนั่นนายตามจีบน่าจะดีกว่าและคงจะเสียเวลาไม่มากเพราะดูแม่นั่นคงจะยินยอมพร้อมใจเอาสองเต้ามาประเคนให้นายเนถึงที่

อยู่ดีๆนายเนก็ลากฉันแล้วเดินดุ่มๆออกมานอกห้อง ดีจริงๆที่ไม่มีอาจารย์อยู่อะ แต่นายจะลากฉันออกมาทำม้ายยยย ฉันทำอะไรผิด(?) หรือนายหาเพื่อนไปห้องน้ำไม่ได้(?) โฮกกกกกกก ~

          “นายลากฉันออกมาทำไมฟะ”ฉันพูดพร้อมกับพยายามสะบัดแขนออกจากนายเนแต่แรงนายนี่เยอะยิ่งกว่าแรงควายขัดขืนไปก็เท่านั้น แล้วอยู่ดีๆนายเนก็ผลักฉันจนหลังกระแทกกับกำแพง พร้อมกับเอาแขนสองข้างยันกำแพงกันฉันหนี แอร้กกกกก หลังคนไม่ใช่หลังควายนะ  ถึงจะได้เอาไปกระแทกนู่นกระแทกนี่เล่นตามใจชอบน่ะ

“เธอไม่คิดอะไรกับฉันเลยหรือไง แล้วไอ้ที่บอกว่าหวั่นไหวกับฉันน่ะเธอพูดมันออกมาทำไม ทั้งๆที่เธอก็พยายามจะยัดเยียดฉันให้คนอื่น”

“หือ”ฉันครางในลำคอเพราะเริ่มแปลกใจกับสิ่งที่นายเนพูดทีละนิดๆแต่นายเนก็ยังพูดต่อไม่หยุด

“เธอกำลังจะทำฉันเป็นบ้า  เธอปล่อยให้ฉันดีใจอยู่คนเดียว”ประโยคหลังนายเนพูดเบาจนเกือบจะเป็นเสียงกระซิบ เสียงเขาแหบพร่า สีหน้าแสดงความเหนื่อยอ่อนออกมาชัดเจน

“ฉันคงคิดเข้าข้างตัวเองว่าเธอคงจะมีใจให้ฉันเหมือนกัน”พอพูดจบนายเนก็ก้มลงมาประกบปากกับฉันทัน มันรุนแรงฉันรับรู้ได้ว่าเขากำลังโกรธมาก ฉันพยายามจะขัดขืน ตีออกชกตัวนายนั่น ก็ไม่มีสะทกสะท้าน จนเรี่ยวแรงฉันมันเริ่มถูกดูดกลืนไปกับรสจูบที่เริ่มจะหอมหวาน ฉันอยากหยุดเวลาไว้ตรงนี้ ที่เขาพูดก็แสดงว่าเขาชอบฉันเหมือนกันงั้นหรอ ในขณะที่ฉันกำลังจมอยู่กับห้วงความคิดของตัวเองอยู่นั้น นายเนก็ผละออกไป

“ถ้าเธอต้องการจะให้ฉันไปสนใจยัยนั่นก็ได้ฉันจะทำให้ถ้าเธอจะมีความสุข”นายเนพูดเสียงอ่อนลง ฉันไม่รู้ว่าเขาทำสีหน้ายังไงเพราะเขาก้มหน้าไว้ตลอด สักพักฉันก็สังเกตเห็นหยดน้ำหยดลงพื้น เอ่อ...นายคงไม่ได้กำลังร้องไห้อยู่ใช่มั้ย ฉันอยากจะเข้าไปกอดปลอบใจหมอนี่จริงๆ แต่หมอนี่บอกว่าจะไปแล้วก็ดีไม่ใช่หรือไง เธอต้องการความสงบสุขกลับมาไม่ใช่หรอถ้วยฟู แต่มันก็ดีไม่ใช่หรอที่ใจเราตรงกันน่ะ ฉันควรจะวิ่งไปบอกดีมั้ยว่าชอบเขา! เมื่อฉันคิดได้ดังนั้นฉันจึงเงยหน้าขึ้นมาจากห้วงความคิดของตัวเอง แต่ก็ปรากฏว่านายเนหายไปซะแล้ว แล้วสักพักฉันก็เห็นรถของนายเนขับผ่านหน้าไปด้วยความเร็วสูง

ตลอดทั้งวันฉันนั่งรอกะจะสารภาพกับนายเนเรื่องความรู้สึกของฉัน แต่นายเนก็ไม่ได้กลับมาเข้าเรียนเลยตลอดทั้งวัน เฮ่อ~ ไม่รู้ป่านนี้ไปซิ่งรถจนคว่ำตายที่ไหนแล้ว อ๊ะ หรือว่านายเนจะเกิดอุบัติเหตุ ฉันค่อยๆมุดตัวลงไปใต้โต๊ะอย่างช้าๆก่อนที่จะลงมือกดเบอร์ของนายเนลงไปในโทรศัพท์แต่ไอ้บ้านั่นไม่ยอมรับสาย พอฉันโทรไปบ่อยๆเข้าหมอเลยปิดเครื่องหนีไปเลย แอร้กกก นายมาทำให้ฉันเป็นห่วงได้ขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไรฟะ T/\T

          ฉันกำลังเดินเข้าบ้านด้วยใจกระวนกระวายไม่เป็นสุขและก็พบอีกว่าบ้านของนายเนนั้นเงียบกว่าปกติ ฉันเลยถามแม่บ้านว่าคนในบ้านหายไปไหนกันหมด เขาเลยบอกฉันว่าคุณผู้หญิงกับคุณผู้ชายไปงานการกุศลอะไรสักอย่างพร้อมกับวงเคเอ็น อ๋อ อย่างนี้นี่เอง แล้วป้าแม่บ้านยังถามฉันอีกว่าแล้วทำไมวันนี้ฉันถึงไม่กลับพร้อมนายเน ฉันก็เลยยิ้มแหยๆกลับไปแล้วก็เดินตรงขึ้นห้องไปเลย แต่บังเอิญฉันได้ยินเสียงรถเข้ามาพอดี คงจะเป็นนายเนสินะ ฉันจึงหยุดรอนายเนอยู่หน้าห้อง สักพักนายเนก็เดินเข้าบ้านมาด้วยสภาพเหมือนจะเมานิดๆพร้อมกับ O_O ยัยอึ๋มคนนั้น

ตอนนี้ฉันรู้สึกเหมือนถูกแช่แข็ง ไม่สามารถทำอะไรต่อไปได้ ฉันควรจะทำยังไงดี ความเจ็บปวดที่ได้เห็นนายเนยืนจูบยัยอึ๋มอย่างดูดดื่ม แล้วก็พากันเดินมาขึ้นห้อง พวกเขาเดินผ่านหน้าฉันไป โดยที่นายเนหันมายิ้มเหยียดให้กับฉัน ฉันได้กลิ่นแอลกอฮอล์คละคลุ้งเต็มไปหมด คงจะดื่มมาหนักล่ะนะ ฉันจะทำยังไงดี ฉันเจ็บจนแทบจะทรงตัวอยู่ไม่ไหว ฉันค่อยๆทรุดลงตรงหน้าห้องพร้อมกับนั่งร้องไห้อยู่อย่างนั้น สมแล้วนี่ แกมันโง่เองถ้วยฟู!!!!!  

“คุณหนูถ้วยฟูเป็นอะไรคะ”อยู่ดีๆคุณป้าแม่บ้านก็เดินมาสะกิดฉันด้วยใบหน้าตื่นตระหนกทำให้สติที่หายไปของฉันเริ่มกลับมาบ้าง ฉันส่ายหน้าบอกคุณป้าแม่บ้านว่าไม่เป็นไร จะออกไปข้างนอกสักพักไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ

ตอนนี้ฉันเดินออกมาเรื่อยๆกว่าฉันจะรู้ตัว ก็เมื่อเม็ดฝนหยดกระทบผิวหนังของฉัน อา~ฝนตกหรอเนี่ย แง~แล้วฉันจะไปหลบฝนที่ไหนดีฟระ แล้วรู้สึกว่าฉันจะออกจากบ้านมาไกลพอสมควรซะด้วย ฮือๆ ทางที่ดีต้องรีบวิ่งกลับบ้านดีกว่า ฝนเริ่มตกหนักขึ้นเรื่อยทำให้น้ำเริ่มเจิ่งนองที่พื้น ฉันที่วิ่งไม่ทันระวังจึงล้มเข่ากระแทกกับพื้นอย่างแรง กรี๊ดดดดด เลือดไหล โอ้ยยยย ทำไมฉันโง่อย่างนี้ฟะ เสื้อนักเรียนตัวสีขาวสะอาดของฉันตอนนี้มันก็แนบเข้ากับผิวหนัง จนเห็นไปถึงไหนต่อไหนแล้ว ฉันพยายามกลั้นใจลากสังขารของตัวเองเดินต่อไปเรื่อยๆ ก่อนที่ฉันจะไม่รู้อะไรอีกเลย...
 

 
*************************************************************************************************

1 คอมเมนต์ 1 กำลังใจ ♥
จะพยายามมาอัพบ่อยๆน้า~