impassible guy อุ๊ยตาย! ฉันหลงรักคุณชายจอมเย็นชา

ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 8 Long time no see anything

:)  Shalunla

8

Long time no see anything

            หลังจากที่นายเนกับพี่สาวยิปซีคนนั้นถามไถ่สารทุกข์สุขดิบกันเสร็จฉันก็ยินเสียงฮือฮาอาปาเช่อะไรก็ไม่รู้อยู่หน้าห้องชมรม พี่สาวยิปซีคนนั้นจึงเปิดประตูออกไปดูและกำลังอ้าปากเตรียมจะด่า(มั้ง)แต่ก็ต้องชะงักเพราะอะไรบางอย่าง ก็เพราะนายนุกนำกุหลาบช่อยักษ์กับของขวัญกล่องเท่าควายมาให้น่ะเซ่ ฉันไม่เคยเห็นมุมนี้ของไอ้นุกมาก่อนเลยนะตั้งแต่ที่เรียนห้องเดียวกันมาสี่ปีนี่

            พี่สาวคนนั้นยิ้มหน้าแดงเลยล่ะ ก่อนที่ไอ้นุกจะเดินกอดคอพาออกไปข้างนอก คงจะไปชมงานโรงเรียนกันแหละมั้ง

            “เน ฉันมารอนายตั้งนานแน่ะ”ฉันเกือบลืมไปแน่ะว่าพี่สาวคนนั้นบอกว่าพริกหวานมาหานายเน ฉันว่าฉันออกไปเที่ยวงานข้างนอกก่อนดีกว่านะ กระดึ๊บ~กระดึ๊บ~กระดึ๊บ~อีกนิดเดียวจะพ้นประตูแล้ววววว

            “จะไปไหนยัยตัวเปี๊ยก”แต่มันก็ไม่ทันจนได้ เฮ่อ~นายเนจับข้อมมือฉันไว้ก่อน

            “ฉันเดินจะไปงานโรงเรียน อีกอย่างพวกนายจะได้คุยกันสะดวกด้วย”ฉันเห็นยัยพริกหวานทำหน้าหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัดเลยตอนที่นายเนหันหลังมาคุยกับฉันน่ะ D: ฉันไม่อยากได้หรอกย่ะ นายเนของหล่อนน่ะ P: แต่ก็อยากได้นิดๆนะบ้านหมอนั่นรวยจะตายไป หุหุ =..=

            “ฉันจะไปด้วยรอแป๊บนึง”นายเนพูดจบก็หันไปคุยกับยัยพริกหวานสุดร้อนแรงนั่นต่อโดยไม่ยอมปล่อยมือฉัน เอิ่ม....ฉันไม่ชอบเป็นกอขอคออะไรเทือกนั้นนะ  -*-

            “ฉันขอไปเดินงานโรงเรียนด้วยคนสิ ไม่รู้พวกเพื่อนๆหายไปไหนกันหมดน่ะ”      ยัยนั่นพูดเสียงอ่อย อี๋ๆๆๆๆๆๆหมั่นไส้ชะมัด -3-

            “ไปสินี่ยัยถ้วยแฟบเพื่อนเธอก็อยู่ด้วยนี่”พูดอะไรหาได้คิดไม่ฉันเลิกคบกับยัยนี่ไปตั้งแต่ศตวรรษที่สิบแปดแล้วย่ะ

            “ดีเลย นานๆจะได้เดินเที่ยวกับถ้วยฟูทีนี่เนอะ” ยัยพริกหวานพูดพร้อมกับปั้นหน้าดูเป็นคนดี๊ คนดี ดีซะจนฉันแทบจะอยากกระโดดงับหัว โอ้มายก้อดดดดดด OPO

            “ฉันไม่อยากไปนายไปกันสองคนเหอะ”ฉันพูดพร้อมกับพยายามสะบัดแขนออกให้หลุดจากการเกาะกุมของไอ้เนบ้าแต่มันก็ไม่เห็นจะหลุดได้เลย อ๋อยย ~~~

            “ฉันเห็นพี่นนท์ตามหาเธออยู่น่ะ อ้าวนั่นไงเขาเดินตรงมานี่แล้วอะ”ฮึ่ยยย ยัยพริกหวานกำลังพยายามยุแยงตะแคงรั่วฉันกับนายเนอยู่แน่เลยอะ

            “ถ้วยฟูสนใจไปเดินเที่ยวงานโรงเรียนกับพี่มั้ยครับ”พี่นนท์เดินมาชวนฉันหน้าตาเฉย ตอนนี้ฉันรู้สึกว่านายเนเริ่มแผ่รังสีอัมหิตออกมา อึ๋ยยย น่ากลัวอะ ฉันพยายามแกะมือนายเนออกอีกครั้ง แต่อยู่ดีๆนายเนก็บีบข้อมือฉันแน่นเหมือนไม่อยากจะให้ฉันไป บอกฉันสิว่าไม่อยากให้ฉันไปฉันจะอยู่เลยอะ แต่มันไม่เป็นอย่างที่ฉันคิด หลังจากนายเนบีบข้อมือฉันจนแน่นเขาก็คลายมันออกอย่างง่ายดาย พร้อมกับหันหน้าหนีฉันแล้วจูงยัยพริกหวานเดินออกไปหน้าตาเฉย เอ๊ะ O_o แล้วทำไมฉันอยากให้นายนั่นบอกว่าไม่อยากให้ฉันไปล่ะ บ้าจริงถ้วยฟู ฉันสะบัดหัวสองสามทีเพื่อไล่ความคิดบ้าๆออกไป -0-

            “ไปกันถ้วยฟู”

            “ค่า แล้วแฟนพี่ไม่ว่าหรอมาเดินกับสาวสวยอย่างถ้วยฟูน่ะ”ฉันถามติดตลกออกไป ฮ่าๆๆๆๆ พี่นนท์คงเงิบเมื่อเจอกับตัวตนที่แท้จริงของฉัน :D

            “พี่ไม่มีหรอก กำลังหาอยู่ความจริงก็อยากได้คนแถวๆนี้มาเป็นแฟนนะ”พี่นนท์พูดพร้อมกับมองหน้าฉันเหมือนจะบอกเป็นนัยๆว่าคนแถวๆนี้ที่ว่าน่ะหมายถึงฉัน

            “ฮ่าๆๆๆๆ”ฉันแกล้งหัวเราะกลบเกลื่อนพร้อมกับทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ พี่นนท์จึงเอามือมายีหัวฉันเบาๆ เมื่อก่อนฉันชอบพี่จนแทบบ้าทำไมถึงมาสนใจฉันเอาป่านนี้นะ มาสนใจตอนที่หัวใจฉันมันเริ่มจะไม่เหมือนเดิม....

            ตลอดทางฉันรู้สึกเหมือนมีคนเดินตามมานะ พอฉันหันไปมองก็จ๊ะเอ๋กับดวงตาคู่สวยของนายเน แต่นายนั่นก็รีบหันหนีพร้อมกับหยิบลูกชินป้อนยัยพริกหวาน ยัยนั่นก็ทำหน้าระรื่นยิ้มรับอย่างสบายใจ หวานอะไรกันนักหนาฮ้า

            “พี่นนท์ถ้วยฟูอยากกินไอ้นั่นจังเลยอะพาเข้าซื้อหน่อยจิ”

“ได้สิแต่พี่ว่าพี่ไปคนเดียวดีกว่านะถ้วยฟูตัวเล็กขนาดนี้เดี๋ยวโดนเบียดจนแบนเป็นปลาหมึกบดพอดี ^_^”พี่นนท์พูดพร้อมกับพยายามเบียดเสียดตัวเองเข้าไปเพื่อที่จะซื้อไอ้ขนมที่ว่านั่นให้ฉัน ในระหว่างนั้นนายเนก็เดินมาชนไหล่ฉันอย่างแรงจนเกือบหน้าทิ่มแน่ะ ดีที่มีคนมาช่วยไว้ทัน ฉันเงยหน้าขึ้นมามามองก็พบว่าเป็นทิวนั่นเอง ในขณะที่ฉันอ้าปากกำลังจะทัก ทิวก็รีบจับตัวฉันตั้งขึ้นก่อนที่จะเดินหนีไปอย่างรวดเร็ว นายกลายเป็นคนเย็นชาขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน???

“มองอะไรอยู่หรอถ้วยฟู”

“เปล่าค่ะ แหะๆ”ฉันตอบพร้อมกับส่งยิ้มแห้งๆกลับไปให้พี่นนท์

“วันนี้มีจัดงานดนตรีที่หอประชุมนี่ ไปกันมั้ย”

“ดีค่ะ”

ในขณะทีฉันกำลังเดินเข้าไปในหอประชุมที่แสนโอ่โถงสุดอลังการ ฉันก็พบกลุ่มคนเหมือนคล้ายๆการ์ดของพวกดารานักร้องอะไรอย่างนี้เลยอะพวกเขามาทำไมกันนะ

“ถ้วยฟู! เธอได้ข่าวหรือยังว่าบริษัทของพ่อเนพาวงเคเอ็นมาเล่นที่นี่”ยัยกานพลูลากฉันมาถึงแถวหน้าสุดด้วยความเร็วสามร้อยปีแสง

“อ๊ากกกก จริงหรอ”ทำไมนายเนไม่คิดจะบอกอะไรฉันเลยนะ ฉันจะได้รีบไปจองที่ได้ทันน่ะ น่าหมั่นไส้จริงๆเล้ยยยยย >>0<<

“จริงสิ แล้วเนไม่ได้บอกอะไรแกเลยหรอเห็นตัวติดกันซะขนาดนั้นนี่ แต่เอทำไมวันนี้เธอมาเดินกับพี่นนท์ล่ะ”

“นายเนไปเดินควงยัยพริกหวานอยู่นู่นไง”ฉันพูดพร้อมกับชี้นิ้วไปทางที่นายเนกับยัยพริกหวานกำลังเดินเข้ามาพอดี

“เธอก็เลยควงพี่นนท์ประชดว่างั้น”

“แกก็รู้ไม่ใช่หรอว่าฉันชอบพี่นนท์น่ะ -3-”ฉันพูดพร้อมกับทำปากจู๋ใส่กานพลูไป

“เออๆจะทำอะไรก็คิดมันดีๆละกัน”กานพลูพูดพร้อมกับตบไหล่ฉันเบาๆ ก่อนที่พวกจะหันไปกรี๊ดด้วยพลังเสียงแปดพันเดซิเบล

“กรี๊สสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส”ตอนนี้ฉันคลั่งยิ่งกว่าเดิม แต่ก็คงจะแปลกใจว่าทำไมตอนฉันอยู่กะเคเอ็นตามลำพังฉันถึงดูไม่ค่อยสนใจพวกเขาเท่าไหร่ ก็นะพลังความตื่นเต้นมันต้องเกิดร่วมกับแฟนคลับเคเอ็นทุกคนนนน อ๊าวววววววววววววว~

~I’m sorry ׺°”˜`”°º×  ♡ o┽┊﹎︷✿‧:﹎｡❤‧:❉:‧ .｡.:*･❀●• .。

เสียงเพลงจากอัลบั้มใหม่ล่าสุดของวงเคเอ็นดังสนั่นลั่นหอประชุมซึ่งปกตินักเรียนโรงเรียนนี้ส่วนใหญ่ก็จะคลั่งไคล้เคเอ็นกันอยู่แล้ว พอเคเอ็นมาจริงๆก็.... ยากจะอธิบาย ><

พอจบหนึ่งเพลงอยู่ๆนายเนก็ขึ้นไปแล้วก็รับไมค์มาจากยงฮวีก่อนที่จะเริ่มร้องเพลง ชื่อเพลงว่า Falling In Love ของ 1TYM ไอ้บ้านั่นร้องเพลงของคนอื่นบนเวทีของเคเอ็นอะค่า พระเจ้าหนูอยากจะเป็นลม

เอ๊ะ แต่ว่าเพลงนี้เพราะนะแถมความหมายยังดีอีกโด้ยยยย อะคุๆว่าแต่นายนี่ต้องร้องเพลงจีบใครแหงเลย

“เอ๊ะนั่นมินมิน จะไปไหนน่ะ“ฉันอุทานขึ้นหลังจากมินมินลุกจากตำแหน่งและเดินลงจากเวทีมาซึ่งพวกสาวๆก็หลบแหวกจนเป็นทางยาว มินมินเดินมาเรื่อยๆจนมาหยุดอยู่ที่ฉัน เขาขยิบตาเล็กน้อยก่อนที่จะจูงมือฉันเดินขึ้นเวทีไปแล้ว แล้วก็นำไมค์มายื่นให้ฉันเพื่อร้องเพลงนี้เช่นกัน

อ๊ากก>< คนพวกนี้มันสมรู้ร่วมคิดทำหนูเด่นแบบไม่เต็มใจอีกแล้วง่าส์ T_T

เราสองคนผัดกันร้องมาเรื่อยๆจนมาถึงท่อนสุดท้าย

‘นอ เย ซาราง งึล วอ นยา ปุน ยา~’ ซึ่งมันมีความหมายว่า ฉันอยากได้ความรักจากคุณเหลือเกิน คาดว่าเกือบทุกคนในโรงเรียนนี้ก็คงจะรู้เหมือนกันว่าแปลว่าอะไร เพราะโรงเรียนฉันมีวิชาภาษาเกาหลีเป็นวิชาเลือกด้วย ><

ท่อนสุดท้ายเราต้องร้องด้วยกัน ฉันเดินหันไปมองหน้าเนเหมือนกับมืออาชีพที่ร้องเพลงคู่ต้องมองหน้ากันแล้วสื่อความหมายน่ะ

“แค่กๆ”ฉันสำลักน้ำลายตัวเองหลังจากฉันเห็นสายตาแฝงความหมายของนายเน ถ้าไม่รักกันก็อย่ามาแสดงละครเนียนขนาดนี้เซ่ คนสวยหวั่นไหวนะ >//////< ดีนะที่นายเนยังร้องต่อไปได้ ฉันนี่มันบ้าจริงๆเลย น่าอายชะมัด U.U

ในขณะที่ฉันกำลังก้อมหน้าก้มตาหลบจากความน่าอับอายขายหน้าเอาไว้ฉันก็เห็นหมีตัวใหญ่กว่าฉันประมาณสองเท่าได้(ประมาณอาบวกความเว่อร์นิดหน่อยฮ่าๆๆๆ)ซึ่งรู้สึกว่านายเนพึ่งเดินไปลากมันมาจากหลังเวที

“ฉันให้ ขอคำตอบด้วยว่าได้มั้ย”พอนายเนพูดจบเขาก็ได้รับเสียงกรี๊ดถล่มทลาย นายเล่นเหมือนซะจนฉันอยากจะแอบเข้าข้างตัวเองว่ามันเป็นเรื่องจริง ตึกๆๆๆๆๆๆ ทั้งๆที่รู้ว่ามันเป็นละครแต่ทำไมหัวใจฉันมันเต้นเร็วผิดปกติอย่างนี้ล่ะ ไอ้หัวใจบ้าหยุดเดี๋ยวนี้นะ

“แล้วฉันต้องตอบว่าอะไรฟะ”ฉันหันไปถามหาสคริปต์จากมินมินก่อนที่จะได้รับคำตอบมาว่า ‘ใช้หัวใจตอบสิ’ เอิ่มแล้วฉันจะรู้ม้ายยยยยยหัวใจฉันมันเต้นได้อย่างเดียวมันพูดไม่ได้ แล้วที่หัวใจเต้นเร็วนี่มันหมายความว่ายังไงกัน ฉันคิดว่าหน้าตอนนี้ของฉันมันต้องแดงแปร๊ดแน่ๆเลยอะ

“ฉันอยากได้หมี” ฉันก้มหน้าก้มตาซ่อนหน้าเขินๆไว้ก่อนจะพูดประโยคเดียวสั้นๆง่ายๆได้ใจความ ก็ไม่รู้จะตอบอะไรนี่หว่า  แล้วฉันลากหมีปุเลงๆลงมาจากเวทีทันที

หวังว่าไอ้พวกบ้านั่นจะไม่มาทึ้งหนังหัวฉันหรอกนะ โทษฐานทำโชว์สุดพิเศษพังไม่เป็นท่า ฉันไม่ผิดนะ ก็อุตส่าห์ถามแล้วนี่นา ^_^

หลังจากที่ฉันวิ่งออกทางประตูหลังของหอประชุม ยัยกานพลูก็วิ่งตามออกมาด้วยพร้อมกับตีฉันป้าบใหญ่

“แกทำอะไรไม่ไว้หน้าเนเลยนะ”

“หมอนั่นไม่รู้สึกอะไรหรอกนั่นมันแค่โชว์ชุดพิเศษต่างหากล่ะ”

“แต่หน้าเขาดูจริงจังมากเลยนะ”

“หมอนั่นเล่นละครเก่งจะตาย เก่งจนไม่รู้ว่าอันไหนจริงหรืออันไหนโกหก”ฉันพูดจบฉันก็กัดริมฝีปากที่แห้งผากของฉัน

“ถ้าฉันตอบว่าได้ไป หมอนั่นไม่ยิ่งคิดว่ามันน่าอายไปใหญ่หรอ”ตอนที่ฉันพูดฉันรู้สึกเหมือนมันโหวงๆในท้องนะ มันเหมือนจะรู้สึกน้อยใจ หรือว่าอะไรฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน......

“เค้าไม่ได้บอกเธอสักหน่อยว่ามันเป็นการแสดงน่ะ”

“ฉันรู้โดยอัตโนมัติน่า”กานพลูเหมือนพยายามจะพูดให้ฉันคิดว่านั่นมันไม่ใช่แค่เพียงการแสดงแต่ฉันก็ค้านหัวชนฝา เพราะถ้าคิดไปตามที่กานพลูบอกแล้วหมอนั่นมาบอกว่าหลอกเล่นฉันก็จบเห่น่ะสิ แต่หมีให้แล้วให้เลยนะไม่คืนย่ะ P:

“เบื่อแกว่ะ”ยัยกานพลูพูดจบก็เดินหนีหายเข้าไปในหอประชุม ชิห่วงแต่ผู้ชายเพื่อนอยู่นี่ทั้งคนนะ! T^T

“เจ้าของแกมันน่าเบื่อชะมัดเลยอะ”ฉันพูดพร้อมกับบีบจมูกของเจ้าหมีตัวอ้วนเล่นไปมา

“น่าเบื่อยังไงหรอ”

“ก็ทั้งขี้เก๊ก ปัญญาอ่อน หลอกลวง สารพัดแหละ อ๊ะ”ตายละหมีมันจะพูดได้ไง ไอ้ฉันก็บ้าตอบไปเฉยเลย ฉันค่อยๆเงยหน้าขึ้นเพื่อดูบุคคลที่สามก็พบว่าเป็นไอ้คนที่ฉันกำลังว่าอยู่นั่นแหละ T^T โชคชะตาฟ้าดินไม่เคยคิดจะเข้าข้างฉันเลยใช่ม้ายยยยยยยยยยยย ถ้วยฟูอยากกรีดร้อง >0<

“ตอบไม่ตรงคำถามเลยนะเธอนี่”นายเนพูดพร้อมกับยื่นมือมาดึงแก้มฉันไปมา

“ก็ถามแล้วนะว่าจะให้ตอบว่าอะไรหมอนั่นก็บอกว่าให้ใช้ใจตอบแล้วฉันจะไปตรัสรู้ได้ยังไงเล่า”

“แล้วตอนนั้นหัวใจเธอมันเป็นยังไง”นายเนถามฉันแล้วก็ยืนจ้องนิ่งอยู่อย่างนั้น ฉันอยากจะตอบกลับไปว่ามันเป็นก้อนไง แต่แค่ทำผิดแผนสุดเลิศเลอก็แย่พออยู่ละ ตอบดีๆด็ได้

“มันก็เต้นเร็วมากกว่าปกติเยอะอะ มันต้องเป็นผลที่ฉันเสียเหงื่อตอนตื่นเต้นแน่ๆเลยใจถึงสั่นน่ะ”ฉันตอบไปตามความเป็นจริงแล้วก็เงยหน้าขึ้นมองหน้านายเน ซึ่งหมอนั่นไม่รู้เป็นบ้าอะไรยืนอมยิ้มอยู่นั่นแหละ ประสาท!

“ฉันรู้คำตอบแล้วล่ะ ^_^”นายเนพูดกับฉันพร้อมกับเดินผิวปากสบายอารมณ์ออกไป

คำตอบบ้าอะไรของนายไอ้เบื๊อก!