impassible guy อุ๊ยตาย! ฉันหลงรักคุณชายจอมเย็นชา

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 ฉันป่วย[ทางจิต(หรือเปล่า)]

:)  Shalunla

1

ฉันป่วย[ทางจิต(หรือเปล่า)]

            โอ๊ย ใครเอาอะไรมาทับเปลือกตาฉันไว้เนี่ย ทำไมมันหนักอึ้งจนลืมตาไม่ขึ้นเลยเนี่ย แถบปวดหัวจนแทบจะระเบิดอีกด้วย T^T  ไอ้อาการป่วยไข้ที่ไม่ได้เป็นมานานในวันนี้มันก็ดันเป็นจนได้ โชคร้ายชะมัดตอนปิดเทอมก็ไม่รู้จักเป็น นี่ฉันต้องขาดเรียนตั้งแต่วันที่สองของการเรียน ม.5เลยหรอเนี่ย ฉันไม่น่าโง่ไปนั่งตากฝนเล้ยยยย (เขกหัวตัวเองไปด้วย)  สักพักฉันก็ได้ยินแม่ตะโกนมาจากชั้นล่างจับใจความได้ว่าให้รีบตื่นได้แล้ว แต่ฉันไม่มีแรงที่จะตอบหรอกนะ  *.*  ….

            “ตัวร้อนจี๋เลยแม่”

            “งั้นแกรีบพาพี่ไปโรงพยาบาลก่อนแล้วค่อยไปโรงเรียน”

            เสียงจ๊อกแจ๊กๆ ซึ่งก็คือบทสนทนาของแม่ฉันและขนมชั้นน้องชายของฉันเอง ฉันอยากจะบอกว่าไม่ต้องไปก็ได้ แต่ตอนนี้ไม่มีแรงจะทำอะไรสักอย่าง

-ณ โรงพยาบาลบรมริศสถิตไตรไกรสร-

          เริ่มค่อยมีแรงขึ้นมาบ้างแล้วหลังจากโดนหมอจับฉีดยาที่ก้นไป โคตรเจ็บเลยอะ สาบานได้ฉันจะไมป่วยอีกเด็ดขาด ยัยป้าพยาบาลก็มานั่งบ่นอะไรอยู่ข้างเตียงก็ไม่รู้ กรี๊ดๆ แม่ไม่ต้องถึงกับจ้างพยาบาลพิเศษก็ได้ ฉันไม่ได้เป็นมะเร็งระยะสุดท้ายสักหน่อยนะ –O-  ~เฮ่อ~ โทรศัพท์แม่ก็ได้เอามาให้อีก เซ็งงงงสิ้นดี อ้อโทรศัพท์โรงพยาบาลก็มีนี่นา  ติ๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆๆ.  ตู๊ด~~ตู๊ดดดด  <ฮัลโหล>  “ทำเสียงให้มันร่าเริงเหมือนแฟนแกโทรมาหน่อยสิยะกุ๊กไก่”

            <อ๊ากกก ไอ้ถ้วยฟูแกทำไมไม่มาโรงเรียนฉันไม่มีใครให้ลอกการบ้านเลยนะ > แกเคยคิดจะห่วงฉันบ้างมั้ยเนี่ยยยย -- --

            “ฉันอยู่โรงพยาบาล”

            <แกเป็นไร ไปอยู่โรงพยาบาลทำไม>

“ฉันหิวข้าวม้างงงงงงงงถึงมาโรง’บาลเนี่ย O*O”

<เฮ่อออออ อยู่โรง’บาลไหนล่ะเผื่อแวะเอาการบ้านไปให้> ถึงยัยกุ๊กไก่จะเป็นคนบ้าๆบอๆแต่ยัยนี่ก็เป็นห่วงเพื่อนนะจะบอกให้ ^_^

<โอเคๆ อาจารย์มองแล้วบายจุ๊บๆ> ตู๊ดๆๆๆๆๆๆๆๆ

อยู่โรง’บาลนี่มันน่าเบื่อชะมัด หาไรทำดีล่ะ

“เฮ่อออออออจะเที่ยงแล้ว ใครก็ได้ ได้โปรดมาเยี่ยมฉันที!!!!!” แอ๊ดดดดด ~~ อุ๊บ คำขอของฉันได้ผลด้วยแฮะ ใครมาหว่า O.o ฮะนายเนนนนนนนน นายนั่นเดินมาพร้อมกับถาดอาหารของโรงพยาบาล หวังว่านายจะไม่มานั่งแขวะฉันอีกนะ TYT

“หน้าเธอโทรมชะมัด ฮ่าๆๆๆๆ” ~แชะ~ “กรี๊ดดดด แล้วนายมาถ่ายรูปฉันทำไมยะ ไอ้บ้า UOU”

“ฮ่าๆๆ มันน่าขำจะตายแถมเสียงเธอยังเหมือนแม่มดในนิทานเลยอะ”

“ถ้าจะมาเพื่อกวนประสาท ก็กลับไปเลยนะ” สาบานได้นายนี่ไม่ได้เย็นชาอย่างที่ฉันคิดเลยสักนิด

“แล้วใครกันน้า ตะโกนว่าอยากให้ใครก็ได้มาเยี่ยม” อยากได้ใครก็ได้ที่ไม่ใช่นายอะเข้าใจม้ายยยยยยยยย เจ็บคอชะมัดเลย  “แค่กๆ ~” “ฉันไม่เถียงกับเธอแล้ว ฉันไม่อยากเห็นใครตายไปต่อหน้าต่อตา แล้วเธอก็กินข้าได้แล้วเดี่ยวก็ได้โรคกระเพาะพ่วงมาอีกโรคหรอก” อี๋~~ อาหารโรงพยาบาลจืดชืดจะตาย T^T ไม่อยากกินอะ

“เธอไม่อยากกินมันใช่มั้ยล่ะ” นี่นายอ่านใจฉันฉันได้รึไงยะ OiO

“เอานี่ไปกินไป” นายเนพูดพร้อมกับโยนกล่องข้าวมาให้ฉัน พอเปิดมา O.O  มาย ก้อด ข้าวกล่องนายนี่บรมน่ารัก แทบจะไม่กล้ากินเลยอะ มันเป็นข้าวผัดธรรมดาๆนั่นแหละแต่มันจัดแต่งได้ดูน่ารักมาก นายนี่โตรึยังนะ ยังไม่โตแหง - -

“แม่บ้านฉันทำให้น่ะ”

“แล้วนายจะกินอะไรล่ะ”

“เอ่อ..ฉันไม่ค่อยชอบกินข้าวกลางวันน่ะ”

“หรอ แล้วนายไม่กลัวเป็นโรคกระเพาะรึไง”

“ก็ไม่เห็นเป็นนี่”

“เอาไปซะ”  “อะไร”

“เอาไปกินซะ ฉันกินข้าวโรง’บาลได้”ฉันยื่นกล่องข้าวคืนให้กับเน

“กินไปซะ จะกินเองหรือจะให้ฉันเอาข้าวกรอกใส่ปากเธอฮะ”

“กินก็ได้” ง่ำๆ แจ๊บๆ อร่อยจังเลย โอ้ ข้าวนุ่มละมุนหอมหวน ฉันมีความสุขกับอาหารมื้อนี้จังเลยยยยย อ๊ากกกกก ><

อ้าว นายเนก็มีข้าวอีกกล่องนี่นา ชิ  ทำมาเป็นเก๊ก ความจริงนายเตรียมข้าวมาเผื่อใครไว้หรือเปล่าเนี่ย พอนายมาโรงพยาบาลข้าวกล่องนั้นก็เลยไม่มีคนกินก็เลยให้ฉันกินใช่มิ ไม่เป็นไรฉันให้อภัย เห็นว่าอร่อยนะเนี่ย >3<

“คิดอะไรอยู่ยัยก๊อง”

“อ้อ เปล่าๆ” ว่าแต่เมื่อกี๊นายเรียกฉันว่ายัยก๊องหรอ เฮ่อ รู้สึกฉันจะมีหลายชื่อเกินไปแล้ว

“กินยาซะ” นายเนเอายายื่นมาให้แทบจะยัดถ้วยยาไปในปากฉันได้แล้ว แน่จริงก็ยัดมาเลยเซ่ ฮ่าๆล้อเล่น M..M ปกติพยาบาลต้องเป็นคนเอาข้าวเอายามาให้ไม่ใช่หรอ ช่างเถอะป้าคงจะแก่แล้วเดินไม่ค่อยไหว Y8Y

“อือ แล้วนายรู้ได้ไงว่าฉันอยู่ที่นี่” 

“ฉันมาเยี่ยมญาติน่ะ บังเอิญเห็นชื่อเธอเลยแวะมาดูสภาพเธอหน่อย ฮ่าๆๆ” โรคจิต ไอ้บ้าชอบเห็นความอับอายของคนอื่นหรอไงยะ –O-

เฮ่อ แล้วเพื่อนๆฉันไม่มีใครมาเยี่ยมฉันกันบ้างหรอ อ้อใช่แล้ว ออกนอกโรงเรียนก่อนเวลามันผิดกฎนี่แล้วไอ้บ้านี่มาได้ไงฟระ

“นี่นายแหกกฎโรงเรียนนี่ ไม่โดนหักคะแนหรอ”

“ฉันแค่บอกอาจารย์ว่าจะออกมาทำธุระ อาจารย์ก็จัดการเรื่องออกนอกโรงเรียนให้หมดนั่นแหละ”

อวดๆดีนัก เฮ่อ ~ ~ อาจารย์ผู้หญิงเดี๋ยวนี้ก็รู้สึกจะเอ็นดูนักเรียนชายที่หน้าตาดีเป็นพิเศษนะ  O^O

“แล้วเมื่อไหร่นายจะกลับเนี่ย” ฉันถามเนขึ้นหลังจากที่มันนานพอสมควรแล้ว อีกอย่างก็ได้เวลาขึ้นเรียนแล้วด้วย -3-

“ไม่กลับแล้วขี้เกียจเรียน” อะไรนะคนอย่างนายนี่ขี้เกียจเรียน เออใช่ปกติก็ไม่เคยเห็นนายนี่แตะหนังสือเรียนเลยสักกะติ๊ด แต่ทำไมเวลาสอบคะแนนดีทุกทีสิน่า อ๊ากกก ทีฉันอ่านไม่ได้หลับได้นอนทำไมคะแนนที่ได้มันช่างน้อยนิด ฮือๆ โลกนี้มันช่างไม่ยุติธรรมเอาซะเลย TwwT

“อ้าว แล้วจะไปอยู่ไหนล่ะ อ๋อๆ เข้าใจละ”

“เข้าใจอะไรของเธอ อ้อ!แสดงว่าฉันอยู่ห้องเธอได้ใช่มั้ย” O.O อะไรนะอยู่ห้องฉันเนี่ยนะ

“ที่ฉันพูดหมายถึงฉันเข้าใจว่านายคงไปอยู่ห้องญาตินายต่างหากเล่า”

“แล้วฉันบอกเธอเมื่อไหร่ว่าฉันจะไปอยู่ห้องญาติ” ไอ้หมอนี่กวนทรีนชะมัด >>>><<<<

“ชิส์ ฉันจะนอนแล้วถ้าออกไปเมื่อไรก็เงียบๆด้วยไอ้จอมมารปลากระโห้ -*-”

“ยัยๆ ปีศาจแฟบ” ฮึ่ม กรอดดดด ฉันขี้เกียจเถียงแล้วเดี๋ยวไข้ขึ้นฉันก็เลยพยายามที่จะหลับ แต่ทำยังไงมันก็ไม่หลับสักที ก็เลยได้แค่หลับตาไว้เฉยๆเผื่อตื่นมานายบ้านั่นเอาอะไรมาเขียนหน้าฉันจะทำยังไงล่ะ -O-

จะว่าไปนายนี่ก็แปลกนะเป็นโรคประสาทหรือเปล่า เมื่อวานยังด่าฉันอยู่เลยถ้าเกลียดฉันก็ควรจะดีใจที่ฉันไม่ไปโรงเรียนสิ จะมาอยู่กวนประสาทฉันทำไมกัน -?- เอ่อช่างเถอะ ฮ้าววววววว เริ่มง่วงแล้วล่ะก็ดีจะได้ไม่ต้องคิดอะไรให้ปวดสมอง ^- - - -^

“>>กรี๊ดดดดดดดดดดด<< “

อ๊ะ ใครมาตะโกนโหวกเหวกโวยวายรบกวนนิทราของฉันเนี่ย  -*-

“สองคนนี้จะหวานกันเกินไปแล้วนะ ฉันอิจฉานะยะ” ที่มันบ้าอะไรเนี่ย แต่เอ๊ะทำไมมือขวาฉันขยับไม่ได้ล่ะ ผีอำหรอ แงๆ นะโม ตาสา อย่ามาเด๊อผี ลูกเป็นคนดีผีไปไกลๆ  <บทสวดไรของมันฟระ:ความคิดอีกด้าน> แต่พอฉันลืมตาขึ้นมาก็เห็นเพื่อนพ้องของฉันมากันครบ ทั้งกุ๊กไก่ซึ่งคาดว่าเป็นคนแหกปากนั่นแหละ 

ส่วนพริกหวานก็มองมาที่ฉันอย่างแปลกใจ O..O กานพลูก็เช่นกัน อะไรมีอะไรแปลกยะพวกเธ้ออออออ ~~

เอ่อ....ฉันว่าฉันพอจะรู้แล้วล่ะว่าทำไม ก็ที่มือฉันยกไม่ขึ้นน่ะไม่ใช่ผีอำอะไรหรอก แต่นายเนหลับเอาหัวทับมือฉันอยู่น่ะ O[ ]O อ๊ากกกกก

            “มันไม่ใช่อย่างที่พวกแกคิดนะ  สต๊อปความคิดอุบาทของพวกแกเดี๋ยวนี้” อ๊ากกก ไอ้บ้านี่คนตะโกนกันโหวกเหวกโวยวาย ไม่รู้สึกตัวบ้างรึงายยยยยย  >wwwww<  

            นายเนเริ่มสลึมสะลือตื่นขึ้นมาแล้วก็คงสังเกตเห็นล่ะมั้งว่าพวกนั้นมองแปลกๆ

            “พวกเธอทำหน้าตกใจอะไรกันหรอ”

            “กรี๊ดดด ก็พวกเราเห็นนายนนอนเอาหัวเทินมือของถ้วยฟูอยู่อะ”

            “บ้าอะไรกัน บ้าไปกันใหญ่แล้ว -///////-” นายเนพูดแล้วก็ชิ่งออกไปเลย แต่ฉันแอบเห็นหน้านายนั่นแดงนิดๆนะ  ^^ ฮ่าๆๆเวลานายนั่นเขินตลกชะมัด เอ่อแล้วฉันไม่เขินบ้างหรืออออ อ๊ากกกกก ฉันคาดว่าหน้าฉันคงไม่มีที่ว่างที่ไม่แดงแล้วล่ะ >//////////<

            “พวกเธอไปกิ๊กกันตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย” ยัยกุ๊กไก่ยิงคำถามแรกใส่ฉัน รู้สึเหมือนดาราที่โดนนักข่าวรุมทึ้งถามถึงข่าวฉาวเลยอะ

            “ไม่ได้กิ๊กอะไรทั้งนั้นแหละ พวกแกเพ้อเจ้อไปกันใหญ่แล้ว”

            “หรอจ๊ะ แล้วทำไมพอเนได้ยินว่าฉันคุยกับเธอทางโทรศัพท์เค้าก็แทบจะมาทึ้งหัวถามฉันเลยล่ะว่าเธออยู่ไหนทำไมไม่มาโรงเรียน พอฉันบอกเสร็จเขาก็รีบแจ้นออกมาจากห้องเรียนทันทีเลยล่ะ”

            “นายนั่นจะมาเยี่ยมญาติต่างหากล่ะ”

            “มาเยี่ยมญาติแล้วจะมาอยู่ห้องเธอทำไมล่ะ ^^”

            “ก็นายนั่นจะมากวนเบื้องล่างฉันไงล่ะ”

            “โดยการนอนเฝ้าเธออย่างใกล้ชิดอยู่ข้างเตียงเนี่ยนะ” นั่นน่ะสิทำไมนายนั่นต้องมานอนหลับ(โดยการนั่ง)เอาหัวมาเทินมือฉันด้วยล่ะ คงละเมอล่ะมั้ง คนอย่างหมอนั่นไม่มีทางสนใจฉันแน่  U3U

            “นายนั่นคงละเมอแหละ พวกเธอตื่นกันได้แล้วววววววววว”

            “ฉันแวะเอาการบ้านและจดสิ่งที่เธอต้องทำมาให้แล้วนะ แต่เมื่อวานฉันแอบเห็นทิวหอมแก้มแกด้วย ตกลงคนไหนตัวจริงของเธอเนี่ย เดี่ยวนี้ร้ายนะเธ้ออออออ” กรี๊ดดดด พวกเธอจะเห็นอะไรหัดเลือกซะบ้างนะ จะได้ไม่ต้องเห็นอะไรๆน่าอายแบบน้านนนนน  นายทิวก็จริงๆเล้ยยยย

“นายนั่นเป็นตุ๊ดคงไม่ได้คิดอะไรแบบที่ผู้ชายกับผู้หญิงเขาคิดกันหรอก”

“เฮ่อ ยัยซื่อบื้อเอ๊ยยยเชิญบื้อต่อไปเถอะ ” อะไรเนี่ยมาถึงก็ถามๆๆๆๆๆๆ ด่าๆๆๆๆๆๆๆ ว่าๆๆๆๆๆๆๆๆ โอ้ ฉันเครียดดดดดดด

“ออกจากโรงพยาบาลเมื่อไหร่อะ”

“คงจะพรุ่งนี้เช้าแหละมั้ง” ถ้าไข้ไม่ขึ้นเพราะมีแต่เรื่องปวดประสาทเข้ามา ซะก่อน

“นี่ก็จะทุ่มนึงแล้ว พวกฉันกลับกันก่อนนะ”

“อย่าๆอย่าพึ่งฉันเอาของเยี่ยมมาฝาก” ยัยกานพลูพูดพร้อมกับยื่นซองอะไรก็ไม่รู้มาให้ฉัน พอเปิดดูถึงได้รู้ว่าเป็น....เป็นรูป  รูปของพี่นนท์เต็มไปหมดเลยยยยยยยยยยยยยยยยยย ^////////^

“ขอบคุณมากน้า เพื่อนรักกกก ”

“ไม่เป็นไร แค่กดชัตเตอร์เอง ฮ่าๆๆๆๆๆ” ทำไมพริกหวานทำหน้าเครียดๆจัง เอ่อ..ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดใช่มั้ย

แอ๊ดดดดด ~~ ฉันได้ยินเสียงเปิดประตูดังขึ้นหลังจากพวกเพื่อนๆกลับกันไปสักพักแล้ว ใครมาอีกล่ะหรือใครจะลืมอะไรไว้ อ้อ พริกหวานนั่นเอง

“ลืมอะไรหรอพริกหวาน^U^”ฉันถามขึ้นเมื่อพริกหวานเดินเข้ามาใกล้แล้ว

“ถ้วยฟู เน อะ ฉันขอได้มั้ย” ที่เครียดคือเรื่องนี้เองหรอ U.U แต่ฉันรู้สึกแปลกๆยังไงก็ไม่รู้ ที่มีเพื่อนสนิทมาพูดอย่างนี้ด้วย ขอผู้ชายเนี่ยนะ คนอย่างพริกหวานขอผู้ชายจากฉัน O.O เหอะๆ

“เนไม่ใช่ของฉันสักหน่อย” ฉันกัดฟันตอบไป เพราะอะไรฉันต้องกัดฟันตอบไปน่ะหรอ อยากจะบอกว่า ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน -3-

“^_^ดีแล้วถ้วยฟู เธอควรจะชอบรักแรกของเธอซึ่งก็คือพี่นนท์ต่อไปนะ” พริกหวานยิ้มแบบที่ฉันรู้สึกว่ามันน่าขยักแขยงที่สุด แล้วก็ค่อยๆเดินออกจากห้องไป ฉันไม่คิดเลยว่าฉันคบเพื่อนนิสัยอย่างนี้มาได้ยังไงตั้งนาน โอ้ ก้อดดดด เทียบกับยัยดังโหงะ(สาวจอมโหดประจำโรงเรียน)แล้ว ยัยนี่น่ากลัวกว่าเยอะเลยล่ะ ยัยดังโหงะนั่นคิดอะไรก็ทำเลยร้ายยังไงใครก็รู้ส่วนพริกหวานร้ายลึกจนฉัน ไม่เคยคิดว่าจะเกิดอะไรแบบนี้.....

“ถ้วยฟู!!!!! ลูกดีขึ้นบ้างหรือยังเนี่ย” แม่มาหาฉันแล้ววววววว คิดถึงแม่ที่สุดในโลกเล้ยยยยยยย

“ไอ้ถ้วยมีผู้ชายโทรมาหาแกอะ”ขนมชั้น น้องชายของฉันพูดพร้อมกับโยนโทรศัพท์ของฉันมาให้ -*-r^พูดงี้ต่อหน้าคุณแม่สุดที่รักได้ไงฟระ ไอ้น้องเบื๊อก -0-

ว่าแต่ใครโทรมาเนี่ย  หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้....... เอ่ออออ ช่างเถอะ

เดี่ยวพรุ่งนี้ก็ได้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว ^+++^ ดีจ๊าย ดีจายยยย

~ตืดดดดดด ตืดดดดด~ อุ๊บO..O โทรศัพท์สั่นตกใจหมด ใครโทรมาเนี่ย นี่มันจะสามทุ่มแล้วนะ!

“ฮัลโหล”

<ถ้วยฟู เธอหายป่วยรึยังฉันไปเยี่ยมเธอตอนนี้ได้มั้ย>ใครเนี่ยพอรับสายก็พูดฉอดๆๆเบอร์เดียวกับที่โทรมาก่อนหน้านี้ด้วยอะ -3-

“เอ่อ...ว่าแต่นี่ใครหรอ”

<ทิวไง>

“อ๊ากกกก แล้วนายไปเอาเบอร์โทรศัพท์ฉันมาจากไหนยะ ไอ้เบื๊อกเอ๊ยย”

<ก็เอามาจากใบที่จดเบอร์เพื่อนจากหัวหน้าห้องไง>

“อืมๆแล้วบ้าจะมาเยี่ยมอะไรดึกๆดื่นๆสามทุ่มแล้วววว แหกตาดูนาฬิกามั่ง ถ้ามานายไม่กลัวผีรึไงนายบ๊อง”

<อิอิ บาย>ตู๊ดๆๆๆๆๆ ไอ้บ้า นึกจะวางก็วางรึไงโรคจิตชะมัดเลย

~ปึก~แอ๊ด~ เสียงเปิดประตูดังขึ้น พร้อมกับนายทิวที่ยื่นหน้าทะเล้นเข้ามา เฮ่อถ้าจะมาเร็วขนาดนี้ล่ะก็........คงไม่ต้องถามฉันหรอกมั้งว่ามาเยี่ยมได้มั้ยอะ -_-??

“ยัยเปี๊ยก เธอหายป่วยแล้วหรอดูท่าทางเธอไม่เหมือนคนป่วยเลยนะ”

“ก็ใช่น่ะสิ” ฉันพูดด้วยเสียงที่แหบแห้งของฉันเอง เดาได้ว่านายนี่ต้องว่าอะไรฉันบางอย่างแน่=..=

“เสียงเธอเหมือนอาม่าข้างบ้านฉันเลยอะ ฮ่าๆๆๆก๊ากๆๆ” ขาดคำซะที่ไหนกันล่ะ -*-

“นายกลับไปได้แล้วไป๊ ฉันจะพักผ่อนเดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ไม่ได้ออกจากโรงพยาบาลกันพอดี”

“ขอเห็นหน้าเธอสักหน่อยก็ยังดี ฉันไปละยัยตัวป่วน” นายทิวพูดพร้อมกับเอามือมาหยิกแก้มฉันพร้อมยิ้มให้ฉันด้วย ฉันแอบเห็นแก้มหมอนี่แดงนิดๆด้วยนะ น่ารักชะมัดเลย >///< ถ้านายนี่เป็นน้องชายฉันก็คงดีแหละ :P