คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ★;5# แมงมุมตูดบานกับแมลงนมใหญ่
{ 5,แมงมุมตูดบานกับแมลงนมใหญ่}
“ซองยุน...”
ฮยอกแจครางเรียกเบาๆอย่างเหนื่อยใจ
“น้า~ หม่าม๊าฮยอกกะป่าป๊ากยอง~”
ฮยอกแจเป็นผู้ชายนะ ซองยุน...
ซองมินมองเห็นความลำบากใจที่ฉายออกมาจากแววตาอ่อนโยนของฮยอกแจ มือเล็กของฮยอกแจลูบหัวเด็กน้อยก่อนจะพยักหน้าเบาๆ ทั้งคยูฮยอนและฮันกยองถอนหายใจพรืด ไม่นานซองยุนก็ถือวิสาสะนั่งลงบนตักฮยอกแจ กลายเป็นว่าตอนนี้ฮยอกแจนั่งข้างฮันกยองไปเสียแล้ว
ซองมินเห็นดังนั้น เลยอยากจะชักภาพครอบครัววันแรกเก็บไว้เป็นที่ระลึกเสียหน่อย มือเล็กหยิบกล้องดิจิตอลให้กับคยูฮยอน ส่วนตัวเองก็ชักโพลาลอยด์ออกมาถ่าย คุณแม่บ้านหลายคนมองแล้วยังสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของความอบอุ่นอันใกล้นี้...
แชะ แชะ !
เสียงกดชัตเตอร์ดังขึ้นพร้อมๆกัน ซองมินยื่นภาพที่ยังไม่ปรากฏชัดเจนนักให้ฮันกยอง ก่อนจะอมยิ้มแล้วคว้ากล้องในมือคยูฮยอนมาดู ร่างเล็กเงยหน้ามองคยูฮยอนช้าๆ
“เป็นถึงน้องชายบอส ถ่ายภาพห่วยชะมัด”
“โหย แม่มืออาชีพ”
“แน่ล่ะยะ ภาพขึ้นหรือยังจ๊ะซองยุน??”
ซองมินว่าขำๆ เพราะฝีมือของคยูฮยอนก็ไม่ได้แย่เสียเท่าไหร่ ซองมินเองแค่อยากแหย่เล่นมากกว่า ร่างเล็กเอี้ยวตัวไปดูรูปภาพ ซองยุนยิ้มตาปิดกับฮยอกแจที่ยิ้มจนเห็นเหงือกและฮันกยองที่อมยิ้มนิดๆ จะว่าไปแล้วก็ดูอบอุ่นเหมือนกันนะนั่น...
ก๊อก ก๊อก ก๊อก...
“ฉันกวนนายหรือเปล่า?”
“ไม่ฮะๆ”
ฮยอกแจว่าก่อนจะหันหน้าไปหาผู้มาใหม่ ฮันกยองที่อยู่ในชุดนอนธรรมดาเดินเข้ามาพร้อมกับสมุดหนังสือและกระดาษมากมาย ฮยอกแจไม่วายต้องไปช่วยขนสัมภาระนั่น
“อะไรเยอะแยะฮะเนี่ย?”
“ก็เรื่องเกี่ยวกับซองยุนทั้งหมดนั่นแหล่ะ เฮ้อ!”
“หลับแล้วสินะฮะ”
“อืม แต่ขอบคุณนะ...”
ฮันกยองพูดอ้อมแอ้ม มือหนาเกาท้ายทอยแก้เก้อ โธ่!ฮันกยองผู้ยิ่งใหญ่มาพูดขอบคุณกับคนธรรมดาแบบนี้จะให้ไม่เขินได้อย่างไรล่ะนั่น ฮยอกแจยิ้มเบาๆกับท่าทางของฮันกยองก่อนจะเอ่ยถาม
“เรื่องอะไรล่ะฮะ?”
“เรื่องที่นายยอมให้ซองยุนเรียกแม่...แล้วก็ยอมมาเลี้ยงเค้าด้วย”
พอรู้ถึงสาเหตุฮยอกแจเองก็ส่ายหัวเบาๆ เค้ากำลังคิดไม่ตกเลยทีเดียวสำหรับเรื่องนี้ เค้ากลัวความผูกพัน มันจะทำให้เค้าตัดขาดไม่ได้และมันแย่มาก...ถ้าเป็นแบบนั้นจริงๆ
“ถ้าคุณเป็นผมแล้วคุณจะรู้ ภรรยาของคุณคงไม่ได้อยู่ด้วยสินะ การที่เด็กคนหนึ่งพูดเรื่องแบบนี้กับคนเพิ่งเคยเจอครั้งแรก แสดงว่าในใจของเค้าเพรียกหาแม่ตลอดเวลา แต่คุณไม่ต้องห่วงหรอกนะฮะ ผมเป็นมืออาชีพพอ ผมจะกันความสัมพันธ์พวกนั้นเอง...
แล้วผมเองก็เช่นกัน ผมตกลงรับงานของคุณแบบถูกรวบหัวรวบหางจากพี่ซองมินและคุณ ผมเองก็ไม่ต่างจากซองยุน ผมเองก็ต้องการเจอแม่...”
ฮยอกแจเอ่ย เค้ารู้ว่าสิ่งที่เค้าพูดไปมันกำลังปิดกั้นตัวเองและแสดงออกมาให้เห็นถึงความอ่อนแอ แต่เค้าไม่มีทางเลือกเค้าต้องเดินหน้าต่อและจะจมปลักอยู่กับที่เดิมไปตลอดไม่ได้...
“แค่ซัมเมอร์นี้นายพยายามเลี้ยงเค้าให้เหมือนลูก เติมเต็มความอบอุ่นไว้ได้ไหมล่ะ?”
“เรื่องนั้นผมทำได้อยู่แล้วล่ะฮะ”
นี่คงเป็นเพียงเรื่องเดียวที่ฮยอกแจจะมั่นใจเมื่ออยู่ที่นี่ หน้าที่ของเค้า ดูแลและมอบความรักความเชื่อใจให้เด็กน้อย ฮันกยองอมยิ้มรับกับท่าทางของฮยอกแจก่อนจะยื่นมือออกไปข้างหน้า และฮยอกแจเองก็ยื่นมือไปเช่นกัน...
“ถือว่าเราตกลงร่วมมือกันแล้วนะ คุณหม่าม๊าของซองยุน”
“ฮะ คุณป่าป๊าของซองยุน”
ว่าแล้วก็ยิ้มตาปิดกับฐานะที่เด็กน้อยมอบให้เค้า หน้าที่ใหม่ที่ฮยอกแจกำลังจะเผชิญ คือหน้าที่หม่าม๊านับจากนี้...
“โอ้ย นี่นายตูดบานว่ะ”
“อะไรนายก็นมใหญ่ว่ะ!”
“บ๊ะ! เดี๊ยวแม่ตบกลิ้ง พี่นายวางยาน้องชายฉันเปล่าวะ”
ซองมินเอ่ยถามคยูฮยอนหลังจากเฝ้าสังเกตการณ์เมื่อพบว่าฮันกยองเข้าไปในห้องน้องชายเค้ายามดึกแบบนี้ ไม่นานฮันกยองออกมาพร้อมหน้าตาเจ้าเล่ห์ปนระรื่นนั่นยิ่งทำให้ซองมินหมันไส้
“ยาปลุกอ๋อ??”
“ห้ามทำหน้าอุบาทว์จิตแบบนั้นนะ!”
ซองมินว่าก่อนจะเอื้อมมือไปบิดหูคยูฮยอน คงนึกสภาพออกนะซองมินเกาะผนังอยู่ด้านล่างและคยูฮยอนเกาะผนังสูงขึ้นไปจากซองมินนิดหนึ่ง แต่แล้วคยูฮยอนก็สบถออกมาเบาๆทำให้ซองมินหน้าซีด!
“เฮียมาทางนี้ว่ะ”
“เฮ้ย!”
ด้วยความที่ทั้งคู่กลัวความผิดซองมินเลยรีบเปิดประตูห้องนอนของตัวเองและดันคยูฮยอนกึ่งถีบเข้าไปในห้องนอน ร่างเล็กค่อยๆปิดประตูอย่างใจเย็น ก่อนจะหันมาบ๊ะ!กับคยูฮยอนที่ยันตัวขึ้นจากพื้นด้วยความเร็วแสง
“เฮ้ย!”
“อ๊า----------------------------------------ก”
เสียงโหยหวนรัญจวนใจของซองมินดังขึ้น ร่างเล็กกอดคยูฮยอนแน่นก่อนทั้งคู่จะล้มลงไปจ้ำเบ้าที่พื้นด้วยกัน ฮันกยองที่เดินผ่านเข้ามาด้วยความตกใจ กำลังถือวิสาสะเปิดประตูเข้ามาแต่ห้องมันล็อค คนข้างนอกก็ได้แต่ตะโกนเข้ามาอย่างเป็นห่วง
“ซองมินเป็นอะไรหรือเปล่า??”
“เปล่าเว้ย แมงมุมน่ะตูดใหญ๊ใหญ่ด้วย”
“เออ ให้ฉันช่วยไหม?”
“บอสไปนอนเหอะ”
“แล้วเห็นน้องชายฉันไหมวะ?”
ซองมินหันมามองหน้าคยูฮยอนอย่างเนือยๆก่อนจะตอบส่งๆไป
“ไม่รู้แม่ม!”
ว่าก่อนจะค่อยๆยันตัวขึ้นจากแผงอกแกร่งของคยูฮยอน ร่างเล็กนั่งจุ้มปุกพลางปาดเหงื่อให้กับความวุ่นวายในค่ำคืนนี้ คยูฮยอนที่ยันตัวตามถึงกับบ่นงึมงำ
“เฮ้อ! ยัยนมโตแหกปากจนเป็นเรื่อง”
“ฉันชื่อซองมินนะ นายตูดบาน!”
“แล้วฉันจะออกไปอย่างไงเนี่ย”
“ไมอ่ะ?”
ซองมินถามก่อนจะทำท่าเปิดประตูออกไปดูต้นทาง แต่แล้วก็ถูกคนตูดบานในความคิดของซองมิน กระชากมือเล็กๆไว้ก่อน ร่างเล็กยู่หน้าใส่จนคยูฮยอนต้องเบือนหน้าหนี...น่ารัก
“โห่ ขืนออกไปแม่บ้านก็รายงานอ่ะดิ่ว่าฉันเข้าห้องนาย”
“ปีนกลับป่ะล่ะ ห้องนายก็ใกล้ๆห้องฉัน”
ซองมินว่ากอนจะเดินไปยังระเบียง มันก็จริงนั่นแหล่ะ เพราะข้างห้องซองมินคือห้องนอนของซองยุนปีนอีกหน่อยก็ถึงห้องของเค้าแล้ว คยูฮยอนพยักหน้าหงึกหงัก ก่อนซองมินจะยืนดูร่างสูงปีนระเบียงเลาะไปเรื่อยๆจนกระทั่งเกือบถึงห้องของตัวเอง
ซองมินเลยเข้าบ้านไปกะว่าจะลงไปข้างล่างหาอะไรอุ่นๆกินก่อนนอนหน่อย กลายเป็นว่าพบฮันกยองเปิดประตูเข้าไปในห้องนอนคยูฮยอนพอดี
“เฮ้ย ไอ้ตี๋มึงไปทำอะไรตรงระเบียงวะ”
“หนีแมลง”
“แมลงอะไรวะ คิดว่าตัวเองเป็นโรสหรือไง”
“หนีแมลงนมใหญ่ พ่อมึงดิ่อย่างผมต้องเป็นแจ็ค หล่อ -. .- ”
พรวด!
ซองมินพ่นนมทันทีเมื่อได้ยินคยูฮยอนเอ่ยจบ ตอนแรกนึกว่าจะไม่ใส่ใจกับที่เค้าพูดใส่ฮันกยอง ว่าคยูฮยอนคือแมงมุมตูดใหญ่...
“หนอยไอ้แมงมุมตูดบาน!”
“ซองมินเป็นอะไร?”
ฮันกยองหันมาถามเมื่อซองมินที่กำลังเดินมาพ่นนมหกเต็มพื้นแบบนั้น ร่างเล็กแสนน่ารักกำลังเต็มไปด้วยแววตาหมันไส้ฮันกยองเข้าใจดี...
“เปล่าแช่งให้แมงมุมตูดบานตกระเบียงบ้านอยู่ ฝันดี!”
“อะไรวะเดี๊ยวแมงมุม เดี๊ยวแมลง เดี๊ยวแจ็คโรส คนจีนมึน เฮ้อ=3=”
เช้าวันต่อมาที่แสนสดใส พอฮยอกแจมาอยู่ในบ้านอาหารเช้าสำหรับซองยุนจึงตกเป็นหน้าที่ฮยอกแจไปโดยปริยาย แต่อย่างว่านะทั้งซองมินและฮยอกแจก็มีดีด้านทำอาหารจะตื่นมารอกินอย่างเดียวเลยก็ไม่ได้หรอก
เบาภาระแม่บ้านที่นี่ไปเยอะเลย ตอนนี้ซองมินที่อยู่ในชุดนอนเสื้อแขนยาวสีเทากับกางเกงนอนสีขาวแล้วก็ที่คาดผมสีชมพูแป๊นอันใหญ่นั่น ดูแล้วไม่ต่างอะไรจากพี่สาวสมัยมัธยมเลย ส่วนฮยอกแจเองอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวและกางเกงขาสั้นที่โผล่พ้นเสื้อมานิดหนึ่ง ผมหน้าม้าที่ถูกมัดจุกไม่ต่างอะไรจากเด็กๆ แต่ดูเด่นกว่าซองมินตรงที่ผมสีแดงแปร๊ดๆกับผ้ากันเปื้อนลายน่ารักนั่นแหล่ะ เหมือนคุณแม่มือใหม่ก็ไม่ปาน...
“หม่าม๊า~ อรุณสวัสดิ์ฮะ”
ว่าพลางทำปากจู๋ ก่อนฮันกยองที่อยู่ในชุดเสื้อกล้ามและกางเกงนอนจะเดินตามลงมา อมยิ้มให้เจ้าลูกชายตัวดี ก่อนจะอุ้มซองยุนขึ้นทั้งๆที่เจ้าตัวเล็กจะเอามอร์นิ่งคิสจากหม่าม๊า
“เป็นธรรมเนียมน่ะ ฉันกับซองยุนทักทายกันทุกเช้าแบบนี้”
ว่าแล้วก็จุ๊บซองยุนไปที ก่อนเจ้าตัวเล็กจะยื่นปากไปจุ๊บหม่ามาของตนที่มือยังจับกระทะกับตะหลิวอยู่เลย ซองมินที่ควักกล้องได้ ก็ถือโอกาสจับภาพไว้ทันที ขายาวก้าวเดินไปหาซองยุนแบบคนอารมณ์ดีโดยลืมเรื่องแมลงและแมงมุมเมื่อคืนไปสนิทเลย
“อรุณสวัสดิ์จ้ะ อาตี๋~”
ว่าก่อนจะจุ๊บปากแดงๆของหลานชาย คยูฮยอนที่เดินลงมาพร้อมหัวฟูๆเห็นพอดีก็อดแขวะไม่ได้ ใบหน้าหล่อฉายแววอิจฉาเต็มไปหมด
“คบไม่ได้ เด็กเจ้าชู้...”
“อะไรเฮีย เฮียยิ่งกว่าฉันอีก”
ซองยุนว่าก่อนจะปีนขึ้นไปนั่งตักคยูฮยอน หยอกล้อกันตามประสาอาหลาน ไม่นานอาหารเช้าก็เสร็จ ฮยอกแจส่งยิ้มให้ทุกคน ซองยุนมองจุกเล็กๆบนหัวฮยอกแจอย่างไม่ชอบใจเท่าไหร่นัก ก่อนจะเอ่ยออกมาตามความคิดของตน
“หม่าม๊าทำตัวอย่างกับเด็กๆ”
“ซองยุน อยากมัดจุกแบบหม่าม๊าหรือไงล่ะ?”
ซองมินเอ่ยแซวก่อนจะรินนมให้ซองยุน ร่างเล็กอมยิ้มก่อนจะส่ายหน้า เลียนมที่ริมฝีปากอย่างน่ารักแล้วเอ่ยตอบซองมิน
“ซองยุนโตแล้ว ไม่งั้นซองยุนไม่รอความรักจากเจ้มินหรอกฮะ!”
พูดอย่างแน่วแน่ แล้วก็เป็นอีกประโยคที่ซองยุนตัวน้อยออสโมซิสมาจากอาเฮียมายไอดอล ซึ่งเอาไว้พูดอ้อนสาวๆ ร่างสูงมะเหงกลงบนหัวซองยุน ก่อนจะดันเจ้าตัวเล็กไปนั่งข้างฮันกยอง
กว่าคยูฮยอนจะเลิกแขวะที่ซองยุนเอาแต่พูดจีบซองมินด้วยประโยคของตัวเองก็นานโข ทั้งซองยุนกว่าจะอาบน้ำเสร็จกว่าจะทำนู่นทำนี่สารพัดบลาๆ ที่ฮยอกแจแสนจะปวดหัว จนเจ้าตัวเล็กอยู่ในชุดนักเรียนเรียบร้อยเสียที
“อ่อ ฮยอกแจเดี๋ยวฉันมารับไปซื้อของนะพาคยูฮยอนไปแนะนำงานแปบเดียว”
“ฮะ บ๊ายบายซองยุน โชคดีนะ”
ฮันกยองเอ่ยลาฮยอกแจ ก่อนจะพาซองยุนขึ้นรถพ่อบ้านไป ส่วนตัวเองคยูฮยอนและซองมินก็แยกรถกันไปถึงสามคัน
“เอาล่ะๆ วันนี้คยูฮยอนจะมาทำงานแทนฉันเป็นวันแรกฝากมันด้วย ส่วนคุณเลขาฯผมย้ายคุณไปไว้ตำแหน่งเดิมชั่วคราวแล้วกัน แล้วก็อีซองมินรับตำแหน่งเพิ่มอีกตำแหน่ง ช่วยกวดขันโจวคยูฮยอนเรื่องงานการด้วย ขอบคุณทุกคนมากครับ”
ฮันกยองกล่าวก่อนจะเดินออกจากที่ประชุม ซองมินถอนหายใจพรูก่อนจะเปิดตารางงานของตัวเองและของคยูฮยอนขึ้นมาดู พบว่าของเค้ามันถูกจัดใหม่หมดเลยปกติทุกๆเดือนจะเหมือนกันแต่เดือนนี้คยูฮยอนคงจัดการสินะ
“ขอโทษนะคุณโจว แต่ตารางงานของผมกับคุณใช้อันเดียวกันหรือไง?”
“ทีอยู่ที่นี่ล่ะทำเป็นพูดดี”
“คุณแยกแยะสิที่นี่ที่ไหน”
ซองมินเอ่ยอย่างจริงจังก่อนคยูฮยอนจะพยักหน้ารับรู้...อย่างไม่เต็มใจ
“อืม จนกว่างานจะเสร็จคุณใช้รถคันเดียวกับผม พอเลิกงานเราก็แยกย้ายกัน”
“ฉันต้องนั่งทำงานกับแมงมุมตูดบานทั้งวันเลยหรือไงนะ”
ซองมินบ่นอุบอิบก่อนจะเดินนำไป คยูฮยอนไม่วายโวยวายอย่างเด็กๆก่อนจะรีบวิ่งตามไป
“หนอยยัยแมลงนมหญ่ายยยยยยย !!” qqqqtunn’
มันยาวกว่าเดิมแหล่ะ เพราะว่
าใส่ขยายเนื้อเรื่องให้รีดเดอร์เข้าใจขึ้น
ความคิดเห็น