คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : × SF # Cutelove
“ฮื่อ...”
เสียงเล็กครางเบาๆเมื่อรู้สึกถึงสิ่งหนักๆที่ทับอยู่บนตัวประกอบกับอาการหายใจไม่ออกและอึดอัดแบบนี้ ดวงตากลมโตค่อยๆปรือขึ้นอย่างหงุดหงิดริมฝีปากบางพึมพำเบาๆอย่างน่ารักพร้อมซุกเข้าหาอกอุ่นๆของอีกคน
“เฮีย อย่ามาอ้อนนะ เค้าไม่ลุกไปชงกาแฟให้หรอก”
“...”
“เอ๊ะบอกว่าอย่าไง เดี๊ยวฟ้องหนูอึนเลย งือ อย่าหอมสะ..สิ”
เมื่อลืมตาตื่นขึ้นเต็มตาก็พบว่า คนที่นอนกอดอยู่ไม่ใช่เฮียหน้าเจ๊กนั่น ซองมินยกมือขึ้นปิดหน้าของตัวเองอีกครั้งก่อนจะเอาหน้าซุกลงกับหมอนใบใหญ่ เนื้อขาวๆที่โผล่พ้นผ้าห่มมาทำให้คยูฮยอนถึงกับต้องกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ขาว...แต่ไร้ซึ่งรอยประทับ
จูบเบาๆที่แผ่นหลังของซองมินทำให้ร่างเล็กต้องหันมาดุคนตัวสูงที่นอนยิ้มกระหยิ่มอยู่ ถึงพี่คยูฮยอนของเค้าจะยิ้มไม่เป็นเพราะติดแสยะยิ้มแต่พอยิ้มออกมาจากใจแล้วมันก็ดูน่ารักดีเหมือนกันล่ะนะ!
“พี่!!”
ว่าพร้อมมุดหน้าลงหมอนบวกกับผ้าห่มหนาที่ตามไปปิดให้มิดชิด คยูฮยอนยู่หน้าอย่างขัดใจ ก่อนจะมุดลงไปในผ้าห่มผืนเดียวกันแล้วแกล้งเย้าโดยการจูบแผ่นหลังพร้อมมือหนาที่ลากผ่านผิวเนียนโดยทั่วไปมา อีกรอบ...
“โจวคยูฮยอน><///”
“ครับ?”
ซองมินพลิกตัวมาอยู่ในท่านอนหงายก่อนจะว่าเสียงดัง แต่ถึงกระนั้นคยูฮยอนก็ยังไม่ได้โผล่ขึ้นมาจากผ้าห่ม ก่อนจะรู้สึกถึงสัมผัสหวาบหวิวที่ท้อง ตามด้วยเอวคอดและหน้าอก จนคยูฮยอนโผล่หัวขึ้นมาจากผ้าห่มเหมือนงูเลื้อย ซองมินยังคงนอนนิ่งแต่ข่มตาสนิท ให้คนตัวสูงจูบไล่เล่นขึ้นมาเรื่อยๆ ลำคอขาว ปลายคาง และริมฝีปากสวย
ก่อนซองมินจะตีเบาๆที่ไหล่กว้างเมื่อเจ้าตัวหยุดการกระทำทั้งหมด แก้มสากถูไปมาที่แก้มเนียนอย่างออดอ้อน ปฏิบัติการนัวเนียนตอนเช้าทำเอาหัวใจของซองมินจะวาย!
“ซองมิน...”
“...”
เงียบ...
“ซองมินนี่...”
“อะ..อะไร”
แปลกๆเริ่มขาน
“โจวซองมิน”
“บ้า”
เขินนิดหน่อย...
“ที่รัก”
“พี่!!”
เขินขึ้นมาอีก -///-
“ฮันนี่”
“หยุดเลยนะ”
โอย อันนี้ซองมินจะบ้าตาย!
“ดาร์ลิ้ง”
“หยุดสิ!”
เริ่มรับไม่ได้ - -“
“มายสวีทฮาร์ท”
“พี่TT”
ไม่ไหวมั้ง?!
“เมียจ๋า”
“ให้ตายสิ ไม่เอานะTT”
คิดสิซองมินคิดๆ T0T
“แม่ทูนหัว?!”
“พี่คยูฮยอนที่รักคะ หยุดเถอะนะ จุ๊บๆ”
ซองมินว่าก่อนจะคล้องคอคนตัวสูงลงมารับจุ๊บเบาๆที่แก้มซ้ายขวาแล้วก็มอร์นิ่งจุ๊บอีกที เพราะตัวเค้าเองก็ไม่คิดว่าคยูฮยอนจะใช้คำเสี่ยวๆพวกนั้นมาเรียกเค้าเหมือนกัน...เค้าเลยต้องหาวิธีหยุดก่อนที่คยูฮยอนจะขุดคำเอียนๆทุกภาษามาเรียกเค้า
“ก็ซองมินไม่ยอมพูดกับพี่...”
“พูดแล้วไง”
“พูด คะ ด้วย”
“แต่ซองมินเป็นผู้ชาย?!”
“นะๆแม่ทูนหัว ยาหยี แม่ยอดขมองอิ่ม”
“ค่ะๆ แต่พูดเฉพาะสองคนนะ”
ซองมินว่าก่อนจะยกนิ้วขึ้นมาเกี่ยวก้อย แต่คยูฮยอนกลับจุ๊บลงที่นิ้วเล็กๆนั่นแทนก่อนจะโถมตัวเข้าหาซองมิน พร้อมๆกับกอดร่างเล็กอย่างสุขใจ
“ซองมินเป็นของพี่แล้วนา~”
“แต่พี่ไม่ยอมไปขอซองมินกับเฮีย”
“รอกลับมาสิ พี่จะไปขอ”
คยูฮยอนว่าพร้อมกับห้อมแก้มนุ่มนิ่มไปอย่างชอบใจ เค้าอาจจะตกหลุมรักแต่ก็อาจจะยังไม่ถึงกับรัก แต่ไม่ว่ายังไงเอาเป็นว่าตอนนี้คยูฮยอนค่อนข้างหลงซองมินมากแล้วกัน
เวลาที่ผ่านไปค่อนข้างรวดเร็วจนกระทั่งถึงเช้าวันสุดท้ายที่ซองมินจะได้นั่งเล่นอยู่ในห้องของคยูฮยอน แต่ทว่าฮันกยองกลับโทร.มาหาซองมินตั้งแต่เย็นเมื่อวานว่าถึงแล้ว ซองมินเลยบอกกับฮันกยองไปว่าเค้าจะกลับเช้าวันสุดท้าย ซึ่งนั่นก็ทำให้คยูฮยอนแอบเศร้าไปไม่น้อย
“พี่~~~~”
“ครับ?”
“เศร้าเหรอ?”
“เดี๊ยวพี่ก็มีงานละครแล้วน่ะ กว่าจะได้เจอซองมินอาทิตย์หนึ่งไม่กี่ครั้งเองนะ”
“ไม่เอาน่า~ ซองมินไม่เหงาหรอก ไว้ว่างๆพี่โทร.มานะ”
ร่างเล็กว่าก่อนจะกอดคยูฮยอนแน่น ใช่ว่าตัวซองมินเองจะไม่ใจหาย ตัวเค้าเองก็ใจหายเหมือนกันนั่นแหล่ะนะ แต่ให้ทำไงได้ตัวเค้าเองก็ต้องเปิดเทอม ตัวคยูฮยอนเองก็ต้องทำงาน ต่างคนต่างต้องทำหน้าที่...
“ไปเร็ว พี่จะได้บอกเฮียด้วย”
“ครับ”
คยูฮยอนยิ้งจางๆไปให้ก่อนจะช่วยซองมินขนของขึ้นรถเพื่อกลับไปยังห้องพัก ซองมินเองที่รู้ว่าคยูฮยอนจะขับรถไม่ถนัดถ้าเกิดว่าคยูฮยอนยังจับมือเค้าไว้แบบนี้ แต่สปิริตของคยูฮยอนมันก็มีมากเกินกว่าที่ซองมินจะห้าม = =”
“เห?! ทงเฮกลับมาแล้วแน่ๆเลย แต่รถพี่ฮันไม่อยู่นี่นา”
“ขึ้นเถอะครับ”
“ขอโทษค่ะ ซองมินลืมไปว่าพี่หนักTT”
เมื่อสองคนเดินมายังหน้าห้องก็ต้องพบกับความแปลกใจเมื่ออาเฮียที่สองของซองมินกำลังถูกหมวยเล็กผู้เป็นน้องสาวของเค้าเอาหมอนตีหัวอย่างเอาเป็นเอาตาย ก่อนซองมินจะโถมตัวเข้าใส่อาเฮียที่สองอย่างคิดถึง...
“อาเฮีย~”
“น้องสาว?! น่ารักจัง โตขึ้นเยอะเลย ว่าไงไอ่คยูหน้าเซ็งตับเลยนะ”
“เค้าไม่สวยเหมือนหมวยเล็กหรอก รู้จักกันด้วยเหรอ?”
“ก็พวกเค้าเพื่อนเฮียใหญ่หมดนี่ เหอะ!ถ้าพี่สาวยังจำไอ้บ้าสามตัวที่จับเราขังไว้บนบ้านต้นไม้ได้ล่ะก็นะ”
“อ๊า!? จริงเหรอเนี่ย?”
“ครับซองมิน เออไหนว่าอยู่อเมริกา แล้วไหงตอนนี้มาเกาวะ?”
“มาง้อเด็ก”
“เหอะน่าเบื่อๆ บู่ๆ”
ทงเฮว่าอย่างอารมณ์เสียก่อนจะเอาหมอนใบโตตีหัวคิบอมอย่างไม่ลดละ แม้ซองมินจะสงสัยมากขนาดไหนแต่ก็ไม่อยากถามก่อนจะจูงมือคยูฮยอนเข้าไปยังห้องนอนของตน ครั้งแรกที่คยูฮยอนเห็นค่อนข้างจะตกใจเล็กน้อยแต่ก็อมยิ้มจางๆ
“ห้ามขำนะ ชอบสีนี้ผิดอะไร?”
“ครับๆไม่ผิดหรอก”
คยูฮยอนว่าก่อนจะสวมกอดซองมิน เค้าเริ่มกลัวฮันกยองขึ้นมาตงิดๆแล้วน่ะสิ ซองมินตบแขนคยูฮยอนที่กอดเค้าจากทางด้านหลังเบาๆเพื่อเป็นการให้กำลังใจ ก่อนทั้งสองจะออกไปนั่งเล่นยังห้องนั่งเล่น
“พี่ฮันไปไหนหมวยเล็ก?”
“พี่บอกว่าเดี๊ยวมาไปทำธุระ...”
ทงเฮว่าก่อนประตูห้องจะถูกเปิดออกพร้อมๆกับฮันกยองที่เดินเข้ามา มองทั้งสี่อย่างชั่งใจ ก่อนจะเรียกคยูฮยอนและคิบอมเข้าไปคุยที่อื่น ไร้ซึ่งการทักทายกับน้องสองคนที่นั่งมองอยู่...
“ทงเฮกลัวไหม?”
“กลัวอะไร?”
“พี่ฮันน่ะ ไม่อยากให้น้องเป็นแฟนกับเพื่อนตัวเองใช่ไหมล่ะ?”
“เค้าไม่ได้เป็นซักหน่อย”
“แต่ตัวก็ชอบพี่คิบอมไม่ใช่ไง??”
“พี่สาว!!”
“คิดว่าพี่ไม่รู้ทันหรือไง ฮ่ะๆ”
ซฮงมินว่าทงเฮอย่างขำๆ ก่อนจะจับมือของทงเฮมาเบาๆแล้วกุมมือเอาไว้อย่างให้กำลังใจ แม้ซองมินจะไม่รู้เรื่องแต่ก็พอจะเดาออกล่ะนะ เพราะอีกคนก็เพื่อนพี่ อีกคนก็น้องพี่...
“ทงเฮชอบเค้า แต่ทำแบบนั้น ทงเฮไม่คิดบ้างหรือไงว่าเค้าอาจจะไม่ชอบทงเฮน่ะ?”
“ไม่รู้ บู่ๆ -3- แต่พี่กับพี่คยูฮยอนคง...”
“แก เด็กบ้า!!”
ซองมินว่าขำๆ ก่อนคิบอมที่เดินคลำปากออกมาจะลากทงเฮออกไปยังนอกห้องทันที พอๆกับคยูฮยอนที่เดินออกมาที่หลัง ใบหน้าดูแทบจะไม่ได้เสียเลยด้วยซ้ำ นั่นทำเอาซองมินวิ่งกรูเข้าไปหาอย่างเป็นห่วง...
“พี่?!”
“ข้อแลกเปลี่ยนน่ะ”
“อะไรกัน เฮียบอกเค้ามานะ”
“...ห่วงเพื่อนพี่มากกว่าพี่อีกนะ”
“บอกให้บอกไง!!”
“กดหนึ่งครั้ง ต่อยหนึ่งครั้ง”
ฮันกยองเดินออกมาเบาๆ ก่อนจะพิงประตูดูซองมินที่เป็นห่วงคยูฮยอนเสียเต็มประดา ร่างเล็กเดินเข้าไปหาฮันกยองใกล้ๆก่อนจะกระซิบข้างหูเบาๆ
“ถ้าพี่กดหนูอึนหนึ่งครั้งฉันจะตบพี่สามที บวกกับทำให้ขาดการติดต่อหนูอึนอย่างโหดเหี้ยม เค้ารู้นะว่าไปจีนเนี่ยไปขอหนูอึนกับแม่หนูอึนมาอ่ะเด้ ชิส์ ทำมาปิด”
พูดอย่างอารมณ์เสีย ก่อนจะเดินออกมาแล้วจับคยูฮยอนให้นั่งลง พร้อมปฐมพยาบาลเบื้องต้นอย่างไม่สนใจฮันกยอง ซึ่งฮันกยองพยายามเรียกความสนใจจากซองมินอย่างสุดความสามารถ
“โธ่ซองมิน...”
“เดี๊ยวโทร.ถามหนูอึนก่อนแล้วกันนะ เพราะหนูอึนชอบนับ”
ว่าพลางจับใบหน้าของคยูฮยอนไปมาก่อนจะวางสำลีลงเมื่อฮันกยองได้แต่เขย่าแขนเล็กๆของซองมินไปมา ซองมินปรายตามองอย่างงอนๆ
“งั้นมีข้อแม้...”
“ครับๆได้ครับTT”
“เค้าสามารถไปนอนบ้านคยูฮยอนได้ ถ้าพี่เค้าว่าง เฮียไม่สิทธิ์ในตัวพี่คยูยกเว้นเค้า ถ้าพี่คยูทำเค้าเสียใจ เค้าอนุญาตให้พี่ตัดทิ้งได้ พร้อมยิงทิ้งลงน้ำ ส่วนที่เหลือไอ้นั่น...สตาฟฟ์ไว้ให้เค้าช้ำใจเล่น หรือถ้าเฮียทำหนูอึนเสียใจเค้าก็จะเป็นคนทำเอง สตาฟฟ์ไว้ให้หนูอึนช้ำใจเล่น โอเคมะ??”
ทั้งคยูฮยอนและฮันกยองก็ต่างกลืนน้ำลายกับข้อเสนอสุดโหดของซองมินที่ดูท่าฮันกยองจะไม่สามารถปฏิเสธมันได้เลยด้วยซ้ำ ฮันกยองพยักหน้ารับอย่างหงอยๆก่อนจะเหลือบมองคยูฮยอนที่นั่งตาค้าง...
“ไหนดูแผลดิ๊ พรุ่งนี้มีงานแถลงข่าวด้วย พี่คยูหมดหล่อเลยTT”
“ใช่ครับ ไอ้ฮันมึง ไอ้สัตว์หมา”
“ก็มีกดน้องกูไมล่ะ”
“เฮียหุบปากน่า เดี๊ยวเค้ารักษาให้นะ จุ๊บ”
ซองมินว่าก่อนจะจุ๊บเบาๆที่มุมปากคยูฮยอนอย่างไม่สนใจฮันกยอง นั่นยิ่งทำให้ฮันกยองอยากหัวใจวายตาย โถ ซองมินผู้ใสซื่อของพี่ไปไหนแล้วนะ TT~
ยังเหลือทงเฮอีกคนหวังว่ารายนั้นคงไม่ตั้งข้อเสนอบ้าๆแบบนี้ด้วยหรอกนะ โอย คนหล่ออยากตายแล้วโดนสตาฟฟ์เสียตอนนี้จริงๆ TOT !!
qqqqtunn’
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด.
มันมีตอนต่อ เป็นของคิเฮค่ะ แต่งไว้แล้วแต่ยังไม่จบเพราะคอมเน่า
ไปซ่อมอาทิตย์หนึ่งแล้ว ยังไม่สามารถใช้งานได้ = ='
นี่มาเล่นคอมพี่นะคะ บู่ววววว
จบไปแล้วกับเอสเอฟ ถ้าขยันจะรีบปั่นฟิคยาวให้
เมื่อมีคอมด้วยนะคะ = ='
แล้วจะรีบเอามาลงนะคะ -..-
อ่านแล้วเม้นท์คือกำลังใจ.คึคึคึ~
ความคิดเห็น