| EXO | THE PRISON WORLD

คำเตือน !!!

XX กรุณาพิจารณาก่อนอ่าน XX

          1.เป็นแนวกลับชาติมาเกิดใหม่xดาร์คแฟนตาซี

          2.เรื่องนี้มีคำหยาบเยอะหน่อย เพราะนี้สถานอยู่ในคุกค่ะ ย้ำว่าคุก! ขอคนรับได้ ใครโลกสวยขอให้ผ่านได้เลย

          3.นายเอกหล่อและแมนมากกกกกก ♥♥♥

          4.พระเอกไม่ได้เป็นง่อย แต่อ่อยไม่ทันป๋ายเซียนเท่านั้น

          5.สำคัญที่สุดคือ>> อัพช้า เพราะแต่งหลายเรื่อง ฮ่าๆๆๆ

          6.ย้อนมาเกิดใหม่ก็จริง แต่ไทม์ไลน์คือในยุคอนาคตนะจ๊ะ ไม่ใช่ย้อนยุคแต่อย่างใด

          7.อาจจะแต่งไม่ตลกมากแต่จะพยายาม 555 **ตลกแบบแบดๆ

          8.มีฉากรุนแรง18+ ในแง่ของทางสังคมและทางเพศเด็กดีๆไม่ควรอ่าน****รับประกันว่าไม่ใช่นิยายขายเอ็นซีค่ะ

          9.แรงบรรดาลใจจากนิยายจีนแนวกลับชาติมาเกิด และเนื้อเรื่องเกม The Evil Within 1,2

        10.เป็นโลกกึ่งดิสโทเปีย

        11.อย่าเชียร์คู่รองจนออกนอกหน้าเพราะว่าไม่ได้ปักไว้บนชื่อฟิค ระวังยางรถแตก เบรกแล้วเบรกอีก อันนี้คือเป็นห่วงจีง ๆ (งั้นก็อย่าแต่งสับขาหลอกสิยะ)

        12.เกลียดไรท์ได้ แต่อย่าด่าแรง เพราะมันเจ็บที่หัวจัยยยย

        13.มีอะไรเพิ่มจากนี้ ไว้จะมาลงใหม่นาจาาา

 

THE PRISON WORLD

เรื่องตลกร้ายในคุกของผม... มีแต่เรื่องน่าปวดหัวสิ้นดี

คุกโลก คือ สถานที่กักกันเหล่าคนอันธพาลทั้งหลาย ที่ที่ผู้แข็งแกร่งเท่านั้นจึงอยู่รอด ดั่งคำว่าปลาใหญ่กินปลาเล็ก และตอนนี้ 'เปี้ยนป๋ายเซียน' กำลังจะกินปลาเล็กที่ชื่อว่า 'พู่ชานเลี่ย'

***นายเอกมาดแมน***

            เปี้ยนป๋ายเซียน ---  "เฮ้ย! จงเหริน เอ็งได้เอามีดโกนหนวดข้าไปหรือเปล่า ห้ะ!"

            จินจงเหริน --- "โธ่ ท่านพี่รอง ผมจะไปเอามีดโกนหนวดของท่านไปทำไมกัน"

              'ท่านพี่รอง' หรือ 'เปี้ยนป๋ายเซียน' ผู้มีใบหน้าออกไปทางแนวหนุ่มหน้าหวาน ร่างกายที่ดูบอบบางทั้งยังสูงไม่ถึงมาตราฐานโลก ทว่าภายใต้ร่มผ้านั้นกลับแฝงเร้นไปด้วยมัดกล้ามเยี่ยงชายชาตรี หากใครกล้าลองดีจินจงเหรินคนนี้ก็รับประกันได้ว่า ไม่อาจรอดพ้นเงื้อมมือเจ้าของฉายา 'มือขวาแห่งเหลาสู่' ไปได้

            เปี้ยนป๋ายเซียน ---  "อย่าให้รู้นะว่าใครขโมย เจอตัวเมื่อไหร่ โดนเฉือนไอ้นั่นขาดแน่มึง!"

            เพราะหามีดโกนหนวดอันโปรดไม่เจอ ศิษย์พี่รองตะโกนหมายหัวเจ้าตัวการ อาศัยฝากความแค้นไปกับอากาศอ้างว้างของคุกโลกจนสุดเสียง ทว่าพลังที่น่าเกรงขามกลับทำให้ศิษย์น้องขวัญอ่อนคนนี้สะดุ้งตกใจกับความเป็นชายที่มีติดตัวมาอย่างล้นเหลือ

            'ตาย! ตายแน่ๆ ถ้าหากท่านพี่รองรู้ว่าไอ้คู่อริเก่า เป็นคนเอาของรักของหวงไป ได้เป็นเรื่องใหญ่แน่นอน แถมไอ้บ้านั่นยังถือวิสาสะเอาไปโกนขนจุดลับของตัวเองอีกต่างหาก โอ้ย! ไอ้เพื่อนเวรรร' จินจงเหรินได้แต่สถบกับตัวเองภายในใจ

               อันตัวเขาได้แต่สวดภาวนากับพระผู้เป็นเจ้า ผู้เป็นดั่งทางเลือกตัวสุดท้ายในตอนนี้

               ขอให้คนอย่าง 'พู่ชานเลี่ย' รอดพ้นจากเงื้อมมือหมัดพยัคฆ์ของท่านพี่รองไปได้อย่างหวุดหวิดด้วยเถิด

             เอ๊ะ! หรือว่าจะเป็นที่ตัวพี่ป๋ายเซียนกันแน่

               ...ที่น่าไม่รอด

            เปี้ยนป๋ายเซียน ---  "เป็นไร ทำหน้าอย่างกับขี้ไม่ออกมาหลายวัน"
            จินจงเหริน --- "..."

            เปี้ยนป๋ายเซียนถามกลับไปพร้อมกับจำผิด --- "หรือว่าจริงๆ แล้วเอ็งจะรู้ตัวคนร้าย ห้ะ จงเหริน"

            จินจงเหรินใจกระตกวูบ --- "ไม่ๆ ผมไม่รู้หรอกพี่ ผมโง่"

            เปี้ยนป๋ายเซียน --- "เออ จริงของเอ็ง"

            คนตัวเล็กที่สูงไม่ได้มาตราฐานโลกพยักหน้ารับโดยไม่ติดใจอะไร ทั้งยังตอบรับมุกตลกอีกฝ่ายด้วยความขบขัน เพราะอันที่จริงแล้วน้องเล็กของพวกเรานั้นคือมันสมองของกลุ่ม 'เหลาสู่แห่งทิศบูรพา'

               ฉลาดเยี่ยงกรด คือคำที่ป๋ายเซียนจะหาคำเปรียบเทียบได้

            เปี้ยนป๋ายเซียนพูดทิ้งท้าย --- "ไม่กวนเอ็งละ ข้าไปตามหามีดโกนหนวดที่อื่นต่อดีกว่า"

               จินจงเหรินถอนหายใจอย่างโล่งอก ตัวผมนั้นเป็นคนรักเพื่อน แต่ถ้าให้เลือกระหว่างเพื่อนกับพี่ แน่นอนว่าผมมันเป็นคนรักครอบครัวมากกว่าสิ่งอื่นใด

               ฉะนั้นผู้เป็นเหมือนดั่งพี่ชายในสายเลือดจึงมาเป็นอันดับแรก

               แต่ทว่าหากต้องเลือกทางที่มากับความยุติธรรม ทางที่ถูกต้อง ทางที่ควร... มีหวังตัวเขานั้นได้โดนปาดคอเป็นแน่

               เพราะความเป็นจริงแล้ว...

               ผู้ร้ายหนึ่งในนั้นก็คือ...ตัวผมเอง!

               ความน่ากลัวของท่านพี่รองที่ผมไม่อาจล้ำเส้นไปได้ ไม่สิ ถึงแม้ว่าตอนนี้จะล้ำเส้นนิดหนึ่งแล้วก็ตามเถอะ!

               แม้ไม่ได้เต็มใจเปิดทางให้ผู้ร้าย แต่เป็นเพราะไอ้เพื่อนตัวดีมันกดดันผม โดยเอาน้องซือซุนมาบังคับขู่เข็นตัวผมอีกที

               หยามหน้ากันมากพู่ชานเลี่ย คิดว่าเพื่อนคนนี้จะกลัวน้องลูกแมวหรือไร ลูกผู้ชายใจแมนๆไม่มีทางยอมเมียเด็ดขาด!

               อั่ก! เสียงกระอักเลือดเกิดขึ้นหลังจากคิดอะไรแผลงๆ ซึ่งมันสวนทางกับความเป็นจริงอย่างยิ่งยวด ยิ่งนึกถึงหน้านวลน้องแล้วเลือดก็ไหลทะลักไม่ขาดสาย

               กะ...ก็ตามนั้นแหละ ผมถูกข่มขู่ ไม่ได้เต็มใจทำ เพราะฉะนั้นท่านพี่รองผู้สง่างามได้โปรดให้อภัยแก่น้องไม่รักดีผู้นี้ด้วยเถิด

              เมื่อเป็นเช่นนี้แล้ว ถ้าให้เลือกระหว่างท่านพี่รองกับชีวิตของตัวเอง จงเหรินก็ขอเลือก...

               'ชีวิตของผม'

               ความเป็นจริงที่แสนโหดร้าย

               แม้ผมจะรักพี่มากแค่ไหน แต่ผมก็รักชีวิตตัวเองมากกว่าอยู่ดี

               โลกนี้ไม่เคยสวยงาม และมันมักจะเป็นแบบนี้เสมอ

               พวกคุณก็ระวังตัวกันเอาไว้ล่ะ!

         

               อ้ะ! อยู่ๆทำไมถึงถูกดึงเข้าสู่โหมดดาร์กได้กันเล่า! บุญคุณของท่านพี่รองที่ไม่อาจชดใช้ได้หมดในชาตินี้นั้น

               ...ไม่อาจทรยศได้หรอกนะ

               ไหนจะกล้ามที่อยู่ใต้ล่มผ้านั่น พลังกายที่ไม่ธรรมดา แล้วยังจะเรื่องลี้ลับที่เกิดขึ้นกับท่านพี่อีกมากมาย... สายตายามที่อีกฝ่ายเชือดเฉือนศัตรูในสมรภูมิรบ มองกลับมาที่ตัวผมนั้นมีเพียงแค่หนึ่งสมองฉลาดๆ กับสองมือ จะเอาอะไรไปสู้ชายชาตรีอย่างท่านพี่รองได้กันเล่า!

               เพราะฉะนั้นแล้ว ผมขอโทษนะครับท่านพี่ ได้โปรดลืมที่โกนหนวดอันนั้นไปเสียเถอะ จินจงเหรินผู้นี้จะซื้อมันให้ใหม่เอง

#เรื่องตลกร้ายในคุกของผม

STRAT : 18|10|60

?STAR Blue Wings - Working In Background