วันเวลากับความเดียวดาย

เนื้อเรื่อง

เส้นทางของสายลมพัดพริ้วไปแห่งไหน
ความมืดมิดบดบังดวงอาทิตย์จนลับไป
ฉันเหน็บหนาว สั่นไหว ใต้เงาฟ้าที่เงียบงัน

ฉันคลายปมพันธนาการให้โบยบินสู่ความฝัน
คืนอิสรภาพให้รักแท้จากนี้ตราบนิรันดร์
ปล่อยใจหลับฝันใต้เงาจันทร์แห่งรัตติกาล

เก็บทุกเรื่องราวเพาะบ่มเป็นหนึ่งทรงจำไว้ขับขาน
นาทีจะไหลรวมเป็นสายน้ำแห่งตำนาน
กาลหนึ่งในวันวานความรักเคยงดงามในหัวใจ

ฤดูเหงา เศร้าตรม ปนอ่อนไหว
วันที่มองเห็น คือโลกสีเทา ปลายฟ้าที่เดียวดาย
และความมืดมิดในหัวใจที่ไร้คนค้นหาเจอ