The Destiny

The Destiny

 

 

ปฐมบทแห่งการเริ่มต้น

 

 

 

ผืนแผ่นดินมักค่อย ๆ ก่อกำเนิดขึ้นอย่างไม่หยุดยั้ง
 

แสดงให้เห็นถึงอนาคตอันแสนไกลที่ยังมาไม่ถึง.......

พื้นพิภพนั้นสามารถแยกแบ่งได้ตามอาณานิคมของผู้นำแคว้นต่าง ๆ 
ที่กำเนิดตามมา

เฉกเช่นเดียวกับสวรรคาลัยเบื้องบนที่มนุษย์ใฝ่ฝันหานั้นย่อมมีผู้ปกครอง
ซึ่งแบ่งแยกเป็นชนชั้นต่าง ๆ แห่งญาณบารมี

 

แต่ทว่า...ภพที่สาม...นรกอเวจีเบื้องล่าง...
มิได้มีผู้นำแค้วนหรือแบ่งชนชั้น

เป็นแต่เพียงการใช้ พละกำลัง มันสมองหรือเวทมนต์ 
ของคนชั่วที่ตายตกลงเหวแห่งไฟอเวจี...
แย่งชิงฆ่าฟันเพื่อให้ได้มาซึ่งอำนาจการปกครองแล้วแต่..
ว่าจ้าวนรกตนนั้นจะสามารถทำให้ภูต ปิศาจ 
หรืออะไรก็ตามที่อยู่ในรูปของความชั่ว 
เกรงกลัวต่อพลังอำนาจของจ้าวแห่งนรกตนนั้น ๆ

ได้กว้างไกลกี่ร้อยไมล์นรก ยิ่งมีอำนาจยิ่งปกครองความชั่วได้มาก...
ไม่ต่างกับตอนมีชีวิตอยู่..นี่คือความตั้งใจของความชั่วร้ายที่หาที่สุดมิได้......

 

เป็นไปได้หรือไม่ว่าความสงบสุขของพื้นพิภพ
และสวรรคาลัยอาจล่มสลายได้ชั่วข้ามคืน

แค่เพียงปลายนิ้วกระดิกของใครสักคนอยู่เบื้องล่าง..
ซึ่งอาจรอคอยเวลานี้มาเนิ่นนาน..
ตั้งแต่พื้นพิภพค่อย ๆ ก่อกำเนิดจากลาวาใต้ผืนโลก

รอคอยซึ่งการมาของอำนาจครั้งใหม่....
ปกคลุมสามภพด้วยความชั่วร้ายแห่งเงามืดของจิตใจ

ที่ซ่อนอยู่เนิ่นนานอาจเมื่อครั้งยังเป็นมนุษย์ 
หรือเป็นเทพแห่งสวรรค์ชั้นใดมาก่อนก็ตาม...
และละทิ้งไม่ได้ซึ่งอำนาจความยิ่งใหญ่ 

อันจะได้มาจากวิธีใดไม่สำคัญ.....

ลมแห่งฤดูกาลที่ผ่านผันมาได้บอกกับเราว่า
ความโดดเดี่ยวอ้างว้างนั้นแท้จริงแล้วคือมิตรแท้...
ไปเสียเถิดอย่าได้หันกลับมา...อลิซโซรัน.