คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : $ENTSINHYNE VALENHIME :D
APPLICATION FORM
PART I : About the personal information
รูป : CLICK ON ME :D
ปิศาจตัวน้อยตนนี้ถ้าพูดถึงลักษณะที่เห็นได้ชัดที่สุดคงจะเป็นรูปร่างที่เล็กกะทัดรัดและผอมบาง แต่นั่นก็แค่ลักษณะภายนอก เพราะผู้ที่สามารถยกตัวหรืออุ้มร่างของเธอมีเพียงไม่กี่คนเท่านั้น เหตุผลก็เพราะน้ำหนักที่แท้จริงของเธอไม่ต่ำกว่า 4.694 ตันเลยทีเดียว
เรื่องน่าแปลกอีกอย่างที่จัดอยู่ในรูปลักษณ์ของเธอก็คือ เธอเหมือนไม่มีตัวตน ถึงแม้กายจะปล่อยกระแสไอร้อนออกมา แต่เมื่อคลาดสายตาจากเธอไป ก็จะไม่รู้สึกถึงตัวตนของเธออีกเลย เซนต์ซินเป็นปิศาจไร้เงา ไร้เสียงและไม่หายใจ ถ้าตัวเธอไม่อุ่นและพูดไม่ได้ก็คงกลายเป็นอากาศธาตุแน่ ๆ แม้แต่เสียงฝีเท้าก็ไม่มีแบบนี้ จะหาเธอเจออย่างไรล่ะนี่ !?
ของสามสิ่งสัญลักษณ์ของเซนต์ซินคือ มงกุฎ กระจก และกรรไกร
มงกุฎ – เคยมีนักเล่านิทานท่านนึงกล่าวไว้ว่าบาซิลิกส์คืออสูรกลายปิศาจงูมีปิกที่น่าเกลียดน่ากลัว แต่ในขณะเดียวกันก็น่าเกรงขาม เพราะบาซิลิกส์จะมีมงกุฎสีทองอันเล็กวางอยู่บนหัวของมันเสมอ เป็นสัญลักษณ์ของความน่าเกรงขาม มีอำนาจ และเที่ยงตรง
กระจก – เป็นสิ่งที่สะท้อนตัวตนของคนที่เซนต์ซินพิพากษา กระจกสำหรับเธอแล้วไม่จำเป็นเพราะเธอน่ะไร้ตัวตนและไม่มีแม้แต่เงา กระจกใบนี้จะสะท้อนจิตใจของคน หากมีจิตใจที่ดี เงาในนั้นก็จะมีรูปร่างหน้าตาสละสลวยกว่าตัวจริง แต่ถ้าชั่วร้ายรูปร่างหน้าตาที่สะท้อนกลับมาก็จะกลายเป็นปิศาจในคราบมนุษย์ดี ๆ นี่เอง (กระจกที่ว่านั่นก็คือดวงตาทั้งสองข้างของเธอเอง เพราะฉะนั้นภาพที่สะท้อนในตาของเธอรวมถึงที่เธอเห็นจะไม่เหมือนคนอื่น ๆ)
กรรไกร – คือการตัดบ่วงนั่นเอง เซนต์ซินคือผู้พิพากษาแห่งความว่างเปล่า หากเธอถูกเติมเต็มด้วยอารมณ์ ก็จะไม่สามารถพิพากษาใครอย่างเที่ยงตรงได้อีก กรรไกรนี้จึงเปรียบเสมือนเครื่องมือในการตัดเธอจากโลกภายนอก และมีไว้เพื่อตัดชีวิตของผู้ที่ถูกพิพากษาให้ประหารชีวิตนั่นเอง โดยผู้ที่ถูกเธอตัดชีวิตจะมีอาการเหม่อลอย มีชีวิตอยู่โดยไร้วิญญาณ
ชื่อ : เซนต์ซินไฮน์ วาเลนไฮม์
ชื่อเล่น : เซนต์ซิน
ตำแหน่ง : ผู้พิพากษาแห่งความว่างเปล่า
เผ่าพันธุ์ : บาซิลิกส์
นิสัย : เป็นคนที่จริงจังกับ “กฎการแลกเปลี่ยน” และชอบนอนเอามาก ๆ กลางวันเธอแทบจะนอนทั้งวันทั้ง ๆ ที่ไม่จำเป็นต้องนอนก็ได้ หากใครไปรบกวนเธอตอนนั้นจะถูกพิพากษาทันทีที่เธอตื่น แถมเธอเป็นโรคนอนละเมอเอาเสียด้วย! หาเธอละเมอจะมีอาการคล้ายเมาเหล้า พูดอะไรไม่รู้เรื่อง และถ้าหาก ใครซวย อาจจะถูกเธอพิพากษาให้ประหารชีวิตเอาก็เป็นได้!
นอกจากจะขี้เซาและนอนละเมอ เซนต์ซินยังเป็นโอตาคุอนิเมะและเกมอีกด้วย! โดยบางครั้งเธอจะปล่อยมุกรั่ว ๆ เสื่อม ๆ ออกมาได้อย่างโมเอ้และลงตัว(?) บางครั้งก็ชอบทำอะไรเสื่อม ๆ เช่นเอากางเกงในของตัวเองไปใส่ที่หัวเลียนแบบตัวละคร เพราะฉะนั้นชุดของเธอในแต่ละวันมันจะเปลี่ยนไปเรื่อย ๆ ไม่ซ้ำตั้งแต่เซลามูนยันดอกเตอร์สลัม !
ตอนกลางคืนเธอก็จะตื่นขึ้นมาโดยสวมแว่นกันแดด (หากใครพบเจอบาซิลิกส์จะเท่ากับพบเจอกับความตาย แต่เพราะว่าเธอแปลงร่างเป็นมนุษย์จึงทำให้มีผลกับแค่การสบตาเท่านั้น) น่าแปลกที่บาจิลสามารถสบตากับเธอได้แถมไม่เป็นอะไรอีกด้วย!
โดยภาพรวมแล้วเธอไม่เป็นมิตรและไม่เป็นศัตร (แม้คุณเธอจะเป็นโอตาคุอนิเมะเกมที่ปล่อยมุกระดับสี่ระดับห้าออกมาจนคนอื่นไม่เข้าใจก็ตาม(?) เป็นกลางเสมอและไม่ข้องเกี่ยวกับใคร รักสันโดษและการนอน คุยกับทุกคนอย่างเท่าเทียมและจะพิพากษาเมื่อตื่นนอนหรือตอนละเมอเท่านั้น แต่ลึก ๆ แล้วเป็นคนขี้อ้อน และเหมือนเด็กเอามาก ๆ บางครั้งก็พูดตรงเสียงจนคนฟังรับไม่ทัน!
ลักษณะการพูดจา : XXXเคยบอกไว้ว่า..../คุณกระจกบอกว่า
เป็นคำขึ้นต้นของประโยคเกือบทุกประโยค แทนตัวเองว่าเค้าในบางกรณีแต่จะแทนทุก ๆ คนด้วยสรรพนามว่าคุณหรือไม่ก็เรียกชื่อเล่นเป็นส่วนใหญ่ แต่เมื่อพิพากษาก็จะใช้คำพูดเป็นภาษากฎหมาย (ในแบบของเธอ) เช่น
“คุณกระจกบอกว่า...ขอบใจนะ” เซนต์ซินฉีกยิ้มกว้างจนมงกุฎบนหัวแทบร่วง เรียกได้ว่ารอยยิ้มนี้เป็นรอยยิ้มที่จริงใจจนเหลือเชื่อว่าเธอจะมอบให้ใครสักคนได้
“คุณกระจกบอกว่า คนคนนั้นเป็นคนไม่ดี อย่าไปยุ่งด้วย” เด็กสาวอมแก้มป่องเป็นเด็ก แต่ดวงตาสีพีชอมชมพูเปล่งประกายมุ่งร้ายอย่างน่ากลัวขณะที่มือถือโนเกียร์ 3310 จอขาวดำโทรสั่งซื้อเรียลXXX และอินXXX บ็อกเซ็ตอยู่(?)
“คุณกระจกบอกว่า ถึงแม้มนุษย์ในบางทีจะโกหกเพื่อให้ผู้อื่นมีความสุข แต่ยังไง ๆ โกหกก็ยังเป็นคำโกหก ยังคงต้องถูกพิพากษาอยู่ดี” เด็กสาวเอ่ยปากพูดตรง ๆด้วยใบหน้าเรียบเฉยทั้ง ๆ ที่มือกำลังกดเกมบอยรุ่นมินิสติ๊กเกมน้องรูหนูสุดสู้รูงูภาคสอง!(??)
“ไอXXX จากXXเทพมรX เคยกล่าวไว้...รู้มั้ยว่าการจะยั้งเท้าไม่ให้เหยียบมดนั้น มันทำยากอยู่นะ” ร่างเล็กปรายตามองด้วยนัยน์ตาที่เซือง ๆ จากการเพิ่งตื่นนอน สายตาที่วาวโรจน์บ่งบอกว่าเธอกำลังโมโหเมื่อถูกปลุกให้ตื่น กรรไกรสีเงินในมือเริ่มง้างออก ความเงาวาวของมันเหมือนกำลังตั้งหน้าตั้งตารอการใช้งานอย่างใจจดใจจ่อ “คุณทำผิดกฎหมายมาตราที่สิบสอง บรรทัดที่สามร้อยหกสิบเก้า วรรคที่สิบ คำที่สอง ว่าด้วยเรื่องการรบกวนบาซิลิกส์ยามหลับ !”
ร่างบางแย้มยิ้มผ่านดวงตาที่เป็นประกายสุกใส เธอมองลึกเข้าไปในดวงตาของอีกฝ่ายก่อนจะค่อย ๆ ถอดแว่นกันแดดออกพร้อมกับปิดเปลือกตาลง “XXXเคยถามใช่มั้ย ว่าทำไมคุณกระจกบอกให้สวมแว่นกันแดด” สิ้นคำร่างเล็กก็ลืมตาขึ้นมาก่อนจะหันหน้าไปทางอีกฝ่าย เพียงแต่เลื่อนสายตาลงมามองที่ริมฝีปากของเขาแทน “ก็เพราะว่า หากใครสบตามองดวงตาคู่นี้ จะกลายเป็นร่างไร้วิญญาณ และว่างเปล่าทุกคนเลย...”
ประวัติ : ประวัติของบาซิลิกส์ตนนี้ไม่มีอะไรม๊าก (โบราณว่าไว้ว่าเมื่อเสียงสูงเมื่อไหร่คำพูดต่อจากนั้นจะเป็นเท็จ / ตบตีจิตใต้สำนึก(?)
ถ้าพูดถึงบาซิลิกส์ ก็จะตั้งรากฐานอยู่แถวชายทะเลหรือไม่ก็วิหารรกร้าง ชนเผ่าของเซนต์ซินนั้น กลับแตกต่างออกไป พวกเขาปะปนไปในกลุ่มมนุษย์ ณ หมู่บ้านชนบทแห่งหนึ่ง นานวันเข้า พวกเขาก็เริ่มคุ้นเคยกับการใช้ชีวิตในแบบของมนุษย์ (บาซิลิกส์ทุกตนอ้างว่าตัวเองตาบอดและสวมผ้าโพกตาทุกตน) แต่ทว่า... ก็เกิดเรื่องเหนือความคาดฝันขึ้น
มีบาซิลิกส์ตนหนึ่งค้นพบว่าสามีของตนแท้จริงแล้วเป็นมนุษย์ (หากใครบาซิลิกส์มอบใจให้ใครไปคนคนนั้นจะสามารถสบตากับบาซิลิกส์ในร่างมนุษย์ได้โดยไม่เป็นอันตราย แต่ถ้าบาซิลิกส์ตนนั้นคลายมนต์และกลับสู่ร่างเดิม คนคนนั้นก็จะต้องตายเมื่อพบเจอบาซิลิกส์ในร่างของปิศาจงูอยู่ดี) และตนได้ตั้งท้องกับมนุษย์ผู้นั้น บาซิลิกส์ตนนี้รู้เข้าก็กลัวว่าตัวเองจะต้องถูกขับไล่ออกจากเผ่า จึงหาวิถีทางที่จะทำให้ตนแท้งและเอาเด็กออก ทั้งทุบตีและอดข้าวอดอาหาร และในที่สุดก็ตัดสินใจให้สามีผ่าออก มนุษย์ผู้นั้นแม้จะรักเด็กในท้องและพยายามเกลี่ยกล่อมให้เด็กคลอดออกมา แต่ก็เกรงกลัวภรรยาของตนที่สำแดงฤทธิ์เดชจึงผ่าเด็กออกก่อนกำหนดคลอด
พบว่าเด็กที่คลอดออกมามีใบหน้าจิ้มลิ้มน่ารัก แต่ตัวซีดเซียวและไม่มีลมหายใจ แม้แต่เสียงร้องสักแอะก็ไม่มี ดวงตาที่ลืมขึ้นมาก็ว่างเปล่าเหมือนคนตาย แต่ตัวยังขยับไปมาอยู่ บาซิลิกส์เห็นดังนั้นก็อุ้มเด็กส่งให้สามีของตนและพูดว่า “เจ้าเอามันออกไป อย่าให้มันมาอยู่ใกล้ข้า!” ก่อนจะหย่าร้างกับมนุษย์ผู้นั้นในทันทีด้วยท่าทางหวาดกลัวแล้วหายตัวไป
มนุษย์ผู้นั้นจึงชุบเลี้ยงเด็กที่ถือกำเนิดมาจากบาซิลิกส์และตัวเขาเองด้วยท่าทีรังเกียจ ให้น้ำบ้างให้ข้าวบ้างแค่พออยู่รอดและดูแลอย่างทิ้ง ๆ ขว้าง ๆ จนเด็กเฉียดตายเพราะขาดสารอาหารอยู่หลายครั้ง แต่เพราะเด็กคนนี้เมื่อหิวก็จะออกไปเขมือบไก่และหมูที่เขาเลี้ยงเอาไว้ในคอกเสมอ ๆ จึงจำเป็นต้องขังไว้ในบ้าน
ไม่นาน มนุษย์ผู้นี้ก็แต่งงานใหม่ มีครอบครัวกับหญิงสาวคนหนึ่งที่ท่าทางไม่ใช่คนดีสักเท่าไหร่ เมื่อภรรยาคนที่สองของเขาตั้งท้องก็คลอดลูกออกมาเป็นแฝดสองคน แน่นอนว่าแฝดสองคนนั้นย่อมต้องถูกดูแลอย่างดี เวลาผ่านพ้นไป เซนต์ซิน ลูกแห่งบาซิลิกส์ก็เติบโตขึ้นในรูปร่างของเด็กวัยสิบสี่ เธอถูกทุบตีทุกวันและได้ทานอาหารเพียงแค่สามวันต่อมื้อเท่านั้น แต่เพราะเป็นลูกครึ่งปิศาจที่คลอดก่อนกำหนด ตัวเธอจึงเหมือนกับ "ความว่างเปล่า" ไร้วิญญาณ ไร้ซึ่งเสียงที่จะพูด ไร้ซึ่งเงาสะท้อน มีเพียงดวงตาเท่านั้น ที่เป็นแทบจะทั้งหมดของเธอ
จนในที่สุด สองสามีภรรยาก็ทนไม่ไหวกับดวงตาปิศาจที่เอาแต่จ้องมองอย่างเดียวแม้พวกเขาจะทุบตีเธอมากเพียงใด โดนสองฝาแฝดรุมรังแกมากเท่าไหร่ก็เอาแต่จ้องมองด้วยดวงตาสีพีชคู่นั้น จึงตัดสินใจควักลูกตาออกด้วยมีดเพื่อนำไปขายหาเลี้ยงชีพ แต่โชคดีที่เด็กสาวแห่งบาซิลิกส์ในตอนนั้นระลึกถึงแม้ที่ทิ้งตัวเธอไปและท่าทางหวาดกลัวของพ่อแท้ ๆ ในคืนนั้น จึงแปลงกลายเป็นอสูรบาซิลิกส์ทำให้คนในหมู่บ้านตายเรียบ
เซนต์ซินถูกหัวหน้าเผ่าจับไปทรมาณ แม้สุดท้ายจะหนีออกมาได้ก็ตาม
อาวุธ : กรรไกร
คู่ : [บาจิล]
เพิ่มเติม : เทพแห่งดวงจันทร์จะลงทัณฑ์แกเอง! / ลำนำแห่งการพิพากษา(??) / ผิด
PART II : Interview
I : “อรุณสวัสดิ์ครับคุณหนู ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไรเหรอครับ? แนะนำตัวให้ฟังหน่อยสิครับ”
: ร่างเล็กของบาซิลิกส์ตัวน้อยเงยหน้าจาก PSP ลายเนียXโกะรุ่นลิมิเต็ดเอดิชั่นก่อนจะนิ่งไปเหมือนจะนึก แต่เพราะว่านึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก เธอจึงหันตัวไปด้านหลัง(?) และพึมพำประมาณว่าขอเวลานอก ไม่นานนักเจ้าตัวก็ค่อย ๆ เปิดปาก “คุณกระจกบอกว่า...เค้าไม่มีชื่อหรอก แต่คุณกระจกก็ตั้งให้ว่า เซนต์ซินไฮน์ วาเลนไฮม์ ไม่รู้เหมือนกันว่ามันแปลว่าอะไร สงสัยมานานแล้วนะเนี่ย?”
II : “แล้ว…คุณคิดว่าผู้ชายคนนั้น…คนที่คุณเพิ่งเจอนั่นน่ะ เป็นคนยังไงเหรอครับ?”
: ริมฝีปากบางซีดแย้มยิ้มทันที “อ้อ! อันนี้เค้าว่าเค้าตอบได้นะ คุณกระจกบอกว่า น่าจะเป็นคนที่ค่อนข้างแปลกเลยล่ะ เค้าว่าก็แปลกดีนะ นั่นแหละๆ!” จบคำเธอก็นิ่งไปอีกพักใหญ่คล้ายจะสับสนว่าสิ่งที่ตัวเองตอบไปนั้นมันหาสาระได้มั้ย และมันตรงกับที่เธอคิดอยู่หรือเปล่า เด็กสาวอึกอักอยู่พักใหญ่ก่อนที่ผมทรงทวินเทลบิดเบี้ยวจะลู่ลงเล็กน้อยเมื่อเจ้าตัวบรรลุสัจจธรรม “ง่า...คุณกระจกบอกว่าขออีกเทคได้มั้ย เมื่อกี้ตอบห่วยบรมมากเลย...”
III : “หืม…? งั้นเหรอครับ… งั้นก็ตามแต่คุณจะคิดแล้วกันนะครับคุณหนู นี่ก็เริ่มสายแล้ว ย้ายไปคุยกันในที่ร่มๆมั้ยครับ?”
: เด็กสาวสวมเฮดโฟนสีแดงสดและกำลังดูอนิเมะสาวน้อยซีซั่นใหม่ที่เพิ่งสั่งซื้อมาเมื่อวานด้วยใบหน้าเคลิบเคลิ้ม ก่อนจะสะดุ้งทันทีและวาง PSP ลงพร้อมดึงเฮดโฟนออกจากหูให้มันลู่ลงไปอยู่ที่คอระหงส์ขาวนวล “คุณกระจกบอกว่า ถ้าไม่ตากแดดซะบ้าง ผิวจะไม่ได้รับวิตามินนะเออ”
เมื่อเห็นอีกฝ่ายชะงักไปและแย้มยิ้มขำขัน เธอก็อดทำแก้มป่องเป็นเด็กเล็กไม่ได้ แต่ดวงตาสีพีชทั้งคู่ก็วาวโรจน์ขึ้นเล็กน้อยคล้ายกับจะบอกว่าที่เธอพูดไปน่ะใส่ใจมันด้วยนะ
IV : “ผมรู้นะครับ เรื่องอดีตของคุณน่ะ…ว่าแต่สำหรับคุณมันหวานหอมขนาดไหนน่ะครับคุณหนูแสนสวย หึหึหึ…”
: เมื่อถูกยิงคำถามใส่อีก เซนต์ซินที่กำลังเสพติดฉากจูบที่แทบจะแปะบนหน้าจอว่า 18+ ของอนิเมะสาวน้อยเจ้าเก่าก็เป็นอันต้องชะงักไป ร่างเล็กบ่นพึมพำด้วยอารมณ์คุกรุ่นที่โดนขัดจังหวะการดูอนิเมะ แต่เพราะถูกเอ็ดจากคุณกระจกในติดใจสำนึกก็ต้องยู่ปากเล็กน้อยและตอบรัวพอ ๆ กับกระสุนจนคนถามแทบจะทะลุและต้องหยิบรีโมตขึ้นมากรอกลับไปฟังทีละประโยค “เค้าว่าถ้าให้เปรียบเป็นรสชาติ ก็คงจะเหมือนกับลิ้นที่ไม่รู้รสนั่นแหละ ไม่ได้หวาน ไม่ได้เปรี้ยวหรือเค็ม แม้แต่เผ็ดกับจืดก็ไม่ใช่ คำจำกัดความของมันคงเป็นคำว่า ว่างเปล่า ละมั้ง เป็นช่วงชีวิตที่ว่างเปล่า ขนาดของมันก็พอ ๆ กับอากาศธาตุทั้งหมดทั้งมวลของโลกเลยเชียวล่ะ! ถ้าคุณไม่ได้มีดวงตาคู่นี้ ไม่ได้เกิดมาจากบาซิลิกส์และมนุษย์ ไม่ได้มีแม่เลี้ยงและคู่น้องฝาแฝดที่ตบตีตนเอง ไม่ได้ฆ่าคนทั้งหมู่บ้านตายเรียบในพริบตาก็คงห่างจากคำว่า รู้ อยู่มากโข!” แม้จะรู้ว่าที่พูดออกไปอีกฝ่ายแทบจะไม่เข้าใจและฟังไม่ทัน แต่เมื่อตอบเสร็จเจ้าตัวก็จมดิ่งลงไปในอนิเมะสาวน้อยต่อทันที
V : “คุณคิดว่าการล้างแค้นมันถูกต้องแล้วเหรอครับ?”
: คราวนี้เซนต์ซินตัดสินใจปิด PSP พร้อมถอดเฮดโฟนออกพลางงึมงำว่า ไม่ดูมันแล้ว! แต่คงจะถูกคุณกระจกดุเอาอีกจึงต้องเปลี่ยนจากงึมงำเป็นบ่นกระปอดกระแปดแล้วตอบ “คุณกระจกบอกว่า การล้างแค้นก็เป็นกฎแห่งการแลกเปลี่ยนอย่างหนึ่ง เมื่อเสียเลือดและล้างด้วยเลือด ก็จะต้องเสียเลือดไปอีกครั้งและล้างด้วยเลือดอีกครั้ง วนไปเวียนมาเป็นวัฐจักรอย่างไม่สิ้นสุด แม้จะไม่ได้ตั้งใจแต่เค้าเองก็เคยกระทำสิ่งที่เรียกว่าการล้างแค้นไปแล้ว และถูกแลกเปลี่ยนด้วยการทุกข์ทรมาณ เพราะฉะนั้นจะให้ตอบว่าถูกต้องก็ไม่ใช่ ไม่ถูกต้องก็ไม่เชิง แต่สำหรับเค้า เค้าคิดว่ามัน...โอ๊ย! คุณกระจก! อย่าส่งเสียงรบกวนเวลา...#@#$%^&*)”
VI : “…หึหึหึ ตามใจคุณเถอะครับ ผมคงต้องไปแล้ว หวังว่าจะได้เจอคุณอีกนะครับ สวัสดีครับ…”
: “เจอกันคราวหน้า เทพแห่งดวงจันทร์จะลงทัณฑ์แกเอ๊งงง ง!”
PART III : To You
สวัสดีค่ะ ชื่ออะไรเหรอคะ? : มิสยูฮ๊าบ เรียกมิสเฉย ๆ ก็ได้ฮร่ะ :D
ถ้าไรท์ขอเปลี่ยนแปลงอะไรบางอย่างจะว่ามั้ย? : ตามซำบายยย ย ย ยกเว้นเปลี่ยนเพศเป็นกระเทย มิได้นะตัวเอง(?)
ไรท์ดองจะฆ่ามั้ยคะ? : ไม่ฆ่าแต่ถ้าห้ามไม่ให้เอาสปาต้าฟาดหัวก็ยากอยู่(?)
ถ้าไม่ติด จะเอาลูกกลับรึเป็นตัวประกอบคะ? ตัวประกอบบางตัวถ้าไรท์ถูกใจอาจจะมีคู่ให้ด้วยนะเออ : กลับบ้านฮร๊า
ขอให้โชคดีนะคะ บ๊ะบายยยย : GL เด้อออ อ อ X)
ความคิดเห็น