Bleach : -///- อธิบายไม่ถูกต้องอ่านเอง

ลำดับตอนที่ #2 : หลังตื่นนอน การปะทะกันระหว่างหัวหน้ากับรองหัวหน้า

 
"อูย...เจ็บจริงๆ อ้าวที่นี่คือ..." เร็นจิฟื้นขึ้นมาอย่างงุนงง กับสถานที่ที่ตนเองอยู่ "อ้าวเร็นจิ...ฟื้นแล้วรึ" ลูเคียเดินเข้ามาพอดีก็เลยถาม

"ทำไมข้าถึง....เอ้อ จริงสิ  หนอย เจ้าบ้าเบียคุยะ เมิง " แต่เร็นจิก็ล้มลงไปเพราะยังเจ็บแผลอยู่ "อย่าฝืนนักซี่ อีกเดี๋ยวหัวหน้า

อุโนะฮานะก็มาแล้ว" ลูเคียบอกพร้อมกับที่หัวหน้า อุโนะฮานะมาถึง "อรุณสวัสดิ์ ค่ะ หัวหน้าอุโนะฮานะ " ลูเคียรีบวิ่งไปรับหัวหน้าอุโนะ

ฮานะแต่ทว่า...พรืดดด "แอ๊ฟฟ "ลูเคียสะดุดเปลือกกล้วยที่กินเมื่อเช้า หน้าไถกะพื้นอย่างแรงจนเธอสลบไป "อุ๊ย อิซาเนะ ช่วยดูอาการ

ของลูเคียจังให้หน่อยนะ" หัวหน้าอุโนะฮานะพูดก่อนจะเดินไปยังห้องที่เร็นจินอนอยู่ "อ้าว...หัวหน้าอุโนะฮานะ มีธุระอะไรเหรอครับ"

เร็นจิถามก่อนจะยันตัวเองให้ลุกขึ้น "อูย ดีครับ แต่ว่าไต้องรักษาให้ข้าก็ได้" เร็นจิพูดอย่างเฉยเมยอย่างกะไม่ใช่สิ่งที่ทำให้เขาเจ็บ

"งั้นถ้าเจ้าไม่รังเกียจ ข้าจะใช้กำลังล่ะนะ" หัวหน้าอุโนะฮานะพูดท่าทางเอาจริง

"อ....เอ่อ ข้าคิดอีกทีให้ท่านรักษาดีฟ่า" เร็นจิพูดอย่างกลัวๆ 

"งั้นท่านก็นอนเฉยๆ ข้าจะทำการรักษา" หัวหน้าอุโนะฮานะพูดก่อนเริ่มการรักษา

ในคืนนั้น "โอเคร่างกายหายเจ็บ ดีละไปฝึกใช้ปลดปล่อยสวัสดิกะดีกว่า" เร็นจิพูดก่อนจะย่องออกไป

วันรุ่งขึ้น

"ท่านพี่ เร็นจิหายไปแล้ว" ลูเคียพูดอย่างตื่นๆ "...ช่างหัวมันจิ" เบียคุยะพูดอย่างเย็นชา "ท่านพี่!! งั้นข้าไปหาเองก็ได้ " แล้วลูเคียก็วิ่ง

ออกไป "หัวใจทิศใต้ แก้วตาทิศเหนือ ปลายนิ้วทิศตะวันตก ส้นเท้าทิศตะวันออก รวบรวมสายลมแยกกระจายสายฝน วิถีพันธนาการ

ที่ 58 คาคุชิซุยจาคุ" 31...64...83...97...ตะวันออก 332 เหนือ 1566 โซเคียคุรึ ดีล่ะ"

"แฮ่กๆๆๆ ในที่สุดก็สำเร็จ กว่าจะโค่นคิโคโอได้ (โอ้วเจ้าจอร์จสุดยอดจริงโค่นคิโคโอได้ด้วย คนมันเซียนก็เงี้ย : เร็นจิ)

"เร็นจิ " ลูเคียหอบแฮ่กๆๆ กว่าจะถึงโซเคียคุได้ "อ้าวลูเคีย มีอะไรเรอะ" เร็นจิถามอย่าง งงๆ 

ฟุ่บ เบียคุยะ มาถึงโซเคียคุอย่างรวดเร็ว "เจ้าพร้อมจะแก้ตัวรึยัง" เบียคุยะถาม "ท่านพี่ ท่านสะกดรอยข้ามารึ" ลูเคียถามอย่าง งงๆ

"รางวัลคืออะไร" เร็นจิถาม "ข้าจะเลี้ยงอาหารที่เจ้าชอบไม่อั้น 1 ปี" (มันท่าจะยังไม่จบเรื่องอาหารแฮะ) "โอเค ข้ารับคำท้า"

เร็นจิตาเป็นชามบะหมี่ไปแล้ว...