Bleach : -///- อธิบายไม่ถูกต้องอ่านเอง

ในวันหนึ่งอันสดใสของคนหลายๆคนในโซลโซไซตี้ เบียคุยะเสร็จงานจากที่ทำการหน่วยที่ 6 กำลังเดินโซซัดโซเซกลับมายังบ้านคุจิกิ

และมีอยู่เสียงหนึ่งที่ทำให้เขารำคาญ "ท่านพี่" น้องสาวน่ารำคาญคนนี้วิ่งมาพร้อมกับประโยคที่ทำให้เบียคุยะต้องร้องไห้อย่างภาคภูมิใจ

"ข้าทำอาหารไว้แล้วรีบมาทานซิคะ" เบียคุยะรีบวิ่งไปยังห้องอาหารหลังจากอดทานข้าวเที่ยงได้ประมาณ 4-5 ชั่วโมง

แต่แล้วเมื่อถึงห้องอาหารเบียคุยะกลับตวาดใส่ลูเคียว่า " อะไรกัน นี่มีแต่อาหารหวานไม่ใช่รึ" "ขออภัยค่ะ ท่านพี่ " ลูเคียพูดเสียงแผ่วๆ

" ช่างมันข้าหิวแล้ว กินข้าวเถอะ" เบียคุยะพูดพร้อมรับประทานอาหาร แต่ทานไปได้สักพัก ก็ "อ๊อก อ้วก โอ้ก " เบียคุยะอ้วกแตกอย่าง

นานมาก "ท่านพี่เป็นอะไร" ลูเคียถามอย่างเป็นห่วง "แอวะ โคตรเลี่ยนเลย " "ข้าขอโทษ เดี๋ยวข้าจะไปทำอย่างอื่นมาให้" แล้วลูเคียก็รีบ

วิ่งไป ยังห้องครัว "แฮ่ก ๆ กว่าจะหยุดแต่อาหารพวกนี้ทิ้งไปเสียดายของไปเรียกอาบาราอิมากินแทนดีกว่า" ว่าแล้วเบียคุยะเราก็

ก้าวพริบตามาลากคออาบาราอิที่กะลังจะเดินถึงร้านบะหมี่แล้ว "หัวหน้า!! ปล่อยข้าข้าจากินบะหมี่ " "เรื่องสิข้าจะพาไปกินข้าวของลูเคีย"

เบียคุยะตอบ "ไม่เอาข้าจะกินที่นี่ ไม่ยอมปล่อยใช่มั๊ย จงกู่ร้อง ซาบิมารุ " ตูม "เจ้าบังคับข้าเองนะ จงโปรยปราย เซ็มบ้ง ซากุระ" 

"อ้ากกกกกกกก" เร็นจิร้องก่อนจะหมดสติไป

"โอเคแค่นี้ก็ได้คนแด็กอาหารที่เหลือแล้ว" แล้วเบียคุยะก็เดินไปโดยลากเร็นจิไปด้วย...