ชีวิตของแมลงสาบตัวน้อย

เนื้อเรื่อง

เรื่องสั้นเรื่องชีวิตของแมลงสาบน้อย

            “ตายเสียเถอะเจ้าแมลงสาบ” เด็กหนุ่มคนหนึ่งร้องเสียงดังพร้อมกับคว้ารองเท้าของตนฟาดใส่แมลงสาบตัวเล็ก ๆ ที่อยู่ตรงมุมห้อง แต่เคราะห์ดีแมลงสาบตัวนั้นบินหลบทันและหลบหนีไปอย่างรวดเร็วที่สุดเท่าที่จะไปได้ “หนอย ดันปล่อยให้มันหนีไปจนได้” เ ด็กหนุ่มพูดอย่างอารมณ์เสียแล้วเดินออกปากห้อง 

            เจ้าแมลงสาบตัวนั้นได้แต่คิด คิด คิดแล้วก็คิด ว่าตนเคยสร้างความเดือดร้อนอะไรแก่มนุษย์ พวกมนุษย์ถึงได้พากันรังเกียจจนถึงขนาดนี้   ทั้งที่พวกเราแมลงสาบ

ต่างก็ใช้ชีวิตโดยไม่เบียดเบียนใคร  อาหารของพวกเราก็คือเศษอาหารที่พวกมนุษย์ทิ้งไปแล้ว ที่อยู่อาศัยของพวกเราก็เป็นเพียงซอกเล็ก ๆ แคบ ๆ ที่มนุษย์ไม่สามารถใช้ประโยชน์ได้เลย  พวกเราเหล่าแมลงสาบได้ใช้ชีวิตโดยไม่เบียดเบียนมนุษย์  แต่เพราะสาเหตุอันใดที่มนุษย์จงเกียจจงชังพวกเราถึงขนาดนี้  แมลงสาบน้อยนึกย้อนไปถึงตอนที่ตนออกสู่โลกภายนอกเป็นครั้งแรก ซึ่งตอนนั้นตนยังไม่ได้รับรู้ว่ามนุษย์เกลียดชังแมลงสาบอย่างพวกตนขนาดไหน  ในตอนนั้นทันทีที่แมลงสาบน้อยปรากฎตัวขึ้น

เหล่ามนุษย์ที่เป็นผู้หญิงต่างกรีดเสียงร้องกันดังลั่น  แมลงสาบตัวน้อยก็รู้สึกตื่นตกใจกับ

เสียงที่ดังลั่นจึงได้วิ่งไปวิ่งมาจนวิ่งไปบนตัวของเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง  เด็กผู้หญิงคนนั้นกรีดเสียงร้องดังลั่น “ไอ้แมลงสาบบ้าออกไปนะ” แล้วยังเอามือตีไปที่ตัวของแมลงสาบน้อยจนตกลงสู่พื้น ยังไม่ทันที่แมลงสาบน้อยจะตั้งตัวได้ทัน เด็กผู้หญิงคนเดิมก็ยกเท้าขึ้นมาหวังที่จะกระทืบเท้าใส่แมลงสาบตัวน้อยแต่ยังดีที่ในตอนนั้นแมลงสาบน้อยหลบทันจึงรีบหนีไปที่ท่อระบายน้ำได้อย่างทันควัน นั้นเป็นครั้งแรกที่แมลงสาบน้อยได้รับรู้ถึงอันตรายจากโลกภายนอก ในโลกที่มีมนุษย์อาศัยอยู่นั้นไม่มีความปลอดภัยเลยสำหรับเผ่าพันธ์แมลงสาบ โลกที่มนุษย์เป็นผู้ปกครอง โลกที่มนุษย์เป็นใหญ่ใช้อำนาจที่มีกดขี่ข่มเหงบรรดาสัตว์ต่าง ๆไม่เพียงแต่แมลงสาบอย่างฉัน แล้วแมลงสาบตัวเล็ก ๆ อย่างฉันจะมีชีวิตอยู่รอดได้อย่างปลอดภัยอย่างไรกันละ แมลงสาบน้อยได้แต่คิดอย่างนี้ซ้ำไปซ้ำมาจนกระทั่งท้องร้อง แมลงสาบตัวน้อยจึงต้องเสี่ยงอันตรายออกไปหาอาหารอีกครั้งเพื่อที่จะสามารถดำรงชีวิตอยู่ต่อไปได้ แมลงสาบน้อยวิ่งออกจากซอกที่เป็น     รอยแตกของบ้านแห่งหนึ่งตรงไปยังถุงขยะสดที่อยู่หน้าบ้าน แมลงสาบน้อยหันไปมองรอบ ๆ เพื่อดูว่ามีมนุษย์อยู่ในบริเวณนั้นหรือไม่เพราะเขาไม่ต้องการที่จะเสี่ยงตายกับการโดนมนุษย์ไล่ตบตีอีกต่อไปแล้ว เมื่อแน่ใจแล้วว่าไม่มีมนุษย์คนไหนอยู่ในบริเวณนั้นแมลงสาบน้อยก็รีบพุ่งตรงไปถุงขยะสดทันที แมลงสาบน้อยได้กินอาหารจากขยะกองนั้นอย่างเอร็ดอร่อยจนขาดการระมัดระวังตัว ในบัดนี้มีแววตาคู่หนึ่งจับจ้องมายังแมลงสาบน้อยที่กินอาหารอยู่ เจ้าของแววตาคู่นั้นค่อย ๆ เข้ามาใกล้แมลงสาบตัวน้อย

แล้วกระโจนเข้าไปตะครุบแมลงสาบน้อย เจ้าของแววตาคู่นั้นคือเจ้าแมวดำศัตรูคูแค้นของแมลงสาบน้อยนั่นเอง เจ้าแมวดำนั้นทุกครั้งที่เจอแมลงสาบน้อยเป็นต้องวิ่งเข้ามาไล่จับทุกครั้งมีอยู่ครั้งหนึ่งที่แมลงสาบน้อยเกือบพลาดท่าเสียทีให้แก่เจ้าแมวดำ เมื่อแมลงสาบน้อยรู้ตัวก็รีบดิ้นออกจากอุ้งมือของเจ้าแมวดำ วิ่งหนีไปที่รังอย่างรวดเร็วตามที่ความเร็วของแมลงสาบจะสามารถเร็วได้ แมลงสาบน้อยวิ่งไปจนเกือบจะถึงรังแต่เจ้าแมวดำก็ตามมาติด ๆ แมลงสาบน้อยได้แต่วิ่ง วิ่ง เพื่อให้พ้นจากเจ้าแมวดำในที่สุดก็วิ่งมาถึงรัง แต่แม้ว่าจะถึงรังแล้วเจ้าแมวดำก็ยังพยายามเอาขาเขี่ยแมลงสาบน้อยให้กระเด็นออกจากรังแมลงสาบน้อยจึงเดินเข้าไปในรังจนลึก และแล้วแมลงสาบน้อยก็คิดอีกว่า

เกิดเป็นแมลงสาบนี่ลำบากจริง ๆ จะหาอาหารแต่ละครั้งก็ต้องเสี่ยงภัยอันตรายจนเกือบเอาชีวิตกลับมาไม่ได้เสียเกือบจะทุกครั้ง การดำรงของแมลงสาบนั้นเป็นเรื่องที่ลำบากยากเย็ญแสนเข็ญเสียเหลือเกินไม่เพียงแต่มนุษย์เท่านั้นที่รังเกียจแมลงสาบแต่ยังรวมไปถึงบรรดาสัตว์ต่าง ๆ อย่างเจ้าแมวดำอีกด้วย แมลงสาบน้อยคิดไปคิดมาก็เผลอหลับไปในที่สุด

            เสียงไก่ขันได้ดังสนั่นขึ้นเป็นการบ่งบอกถึงการมาของเช้าวันใหม่ ในเช้าวันนี้แมลงสาบน้อยรู้สึกสดชื่นอย่างบอกไม่ถูก จึงได้ลุกออกจากรังเพื่อออกไปเดินเล่นในยามเช้า แมลงสาบน้อยวิ่งออกจากรังอย่างร่าเริง เขาคิดว่าเช้านี้ต้องมีเรื่องดี ๆ เกิดขึ้นกับเขาแน่ เขาไม่เคยรู้สึกสดชื่นขนาดนี้มาก่อนเลย แมลงสาบน้อยวิ่งเล่นตามทางไปอย่างสนุกสนาน “แผละ” “อ๊ะ พ่อผมเหยียบไปโดนแมลงสาบ ยี๋ขยะแขยง” เด็กหนุ่มร้องออกมาอย่างสะอิดสะเอียนก่อนที่จะพยายามเขี่ยร่างของแมลงสาบน้อยออกไปจากรองเท้า ชีวิตของแมลงสาบน้อยจบลงอย่างรวดเร็วในเวลาเพียงแค่ไม่กี่วินาที ชีวิตที่เขาพยายามดิ้นรนต่อสู้มาโดยตลอดจบลงแล้ว...........