message

เนื้อเรื่อง

--ข้อความที่ไม่ได้อ่าน9ข้อความ--
มือถือที่ถูกเปิดหน้าจอ มีข้อความขึ้นถึง9ข้อความ รู้สึกว่าตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีใครส่งให้เยอะขนาดนี้มาก่อนเลย ชายร่างสูงผมสีเปลวเพลิงคิดในใจอย่างอดขำไม่ได้ นี้คงเป็นข้อความจากเพื่อนร่วมทีมเซรินของเขา

โค้ช:นี่ไอ้บ้าคางามิ =*= ไปอเมริกาหัดบอกล่วงหน้ากันหน่อย พวกเด็กปีหนึ่งเป็นงี้ทุกทีเลยรึไง แต่ช่างเถอะลงความผิดกับคุโรโกะคุงล่ะ กลับมาถ้าไม่เก่งขึ้นนะ เตรียมตัวได้เลย
"เออ...คุโรโกะโทษทีล่ะกัน555 แน่นอนครับผมจะเก่งขึ้นแน่นอน"

รุ่นพี่ฮิวงะ:เฮ้ย!!!! ไอ้เด็กปีหนึ่ง หัดเคารพรุ่นพี่บ้างดิ ไปไหนหัดบอกก่อน คนอื่นตกใจกันหมด หา!!! กลับมาให้สมกับที่หนีการฝึกโค้ชไปล่ะ
"ว่าไงดี รู้สึกกลัวขึ้นมาทันที"

รุ่นพี่อีสึกิ:คางามิไปอเมริกาแล้วก็ฝึกเข้าล่ะ กลับมาให้ทันวินเทอร์คัพด้วยนะ ว่าแต่ที่อเมริกา มีอเมริกาโน่รึเปล่า...โทษๆเล่นมุกผิดไปนิด ถ้ามุกผ่านตอบกลับด้วยนะ55
"ขนาดในข้อความยังเล่นมุกได้เลย!!"

รุ่นพี่คิโยชิ:อ่าว คางามิไปอเมริกาตั้งแต่เมื่อไร ก็ฝึกให้เต็มที่ล่ะ แล้วก็เพิ่งรู้นะว่าคางามิกลับไปเมื่อกี้เอง ริโกะเพิ่งบอกพวกเรา นายต้องกลับมาให้ทันนะ
"ครับ ว่าแต่รู้สึกตัวช้าไปมั้ง...ครับ"

รุ่นพี่มิโตเบะ: ..................................................………………………
นี่คางามิ โคงาเนะแปลให้นะ ไปที่นั้นอากาศหนาวระวังเป็นหวัด แล้วก็พยายามเข้านะ มิโตเบะพูดงี้ ฉันก็คิดเหมือนมิโนโตเบะนะ พยายามเข้า
"เออ...แปลออกได้ยังไง=_="

ฟุริฮาตะ:อันนี้รวมของคนอื่นที่เหลือด้วยนะ พยายามเข้าล่ะคางามิ
"มันแน่อยู่แล้ว ขอบคุณ!"

คิเสะ:คางามิจจิ!!!¥=¥ไปอเมริกาไม่บอกกันเลยอ่าาาา ผมก็เคยไปอเมริกานะ แงแงแงแงแ¥0¥ ผมโดนคุโรโกจจิเมินเลยอ่าาา แต่เรื่องอื่นที่หลังล่ะกันฮะ เจอกันที่วินเทอร์คัพนะฮะ
"ไอ้นี่รู้เบอร์เราได้ไง แต่เจอกันแน่ คิเสะ"

อาโอมิเนะ:เฮ้ย..คิดหนีไปอเมริการึไง กลัวฉันจนหัวหดเลยสิท่า คนที่ชนะฉันได้มีแต่ฉัน นายก็อยู่กับความพ่ายแพ้ไปเถอะ
"....แม้แต่ไอ้นี่ก็รู้เบอร์ เอามาจากผู้จากสาวคนนั้นสินะ"

อ้ะ แปปเดียวจะอ่านครบล่ะ เหลืออันสุดท้ายล่ะ
ชื่อที่แสนคุ้นเคยขึ้นมาอย่างทันทีเมื่อเปิดจดหมาย
คุโรโกะ:คือผมไม่รู้จะเริ่มไงดีนะครับ งั้นอย่างแรกคุณช่วยบอกก่อนไปอเมริกากันก่อนสิครับ ผมโดนโค้ชว่าใหญ่เลย...
"เออ มีแต่คนพูดถึงเรื่องนี้แฮะ นายก็เอาด้วยเนอะ55"

คุโรโกะ(ต่อ):ไปที่นั้นท่าทางจะหนาวนะครับ ดูแลสุขภาพหน่อย อย่าเอาแต่กินอย่างเดียว ผมยังไมาอยากเห็นแสงของผมกลายเป็นหมูตอนนะครับ
"ไอ้บ้านี่!!กลับไปจะบีบกระโหลกเลย ฉันไม่ได้กินเยอะขนาดนั้นเฟ้ย"

คุโรโกะ(ต่อ):เออ..ผมเพิ่งเคยเขียนข้อความยาวๆแบบนี้ครั้งแรกเลยนะครับ
คางามิคุงกลับมาไวๆนะครับ แล้วมาเอาถ้วยวินเทอร์คัพกันครับ ...แสงของผม
ใบหน้ารู้สึกร้อนขึ้นทันทีที่อ่านจบ คางามิเอามือมาปิดหน้าตัวเอง
"เออ..รู้แล้วน่า ชักอยากกลับไปหาล่ะ"
คิดถึงเสียงเรียกที่สุภาพ คางามิคุง
คิดถึงเส้นผมสีฟ้าที่นุ่มเมื่อสัมผัส