นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
ผู้เข้าชมรวม
139
ผู้เข้าชมเดือนนี้
3
ผู้เข้าชมรวม
139
หมวด : สงคราม
อัปเดตล่าสุด : 28 มี.ค. 56 / 12:53 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
คำนำ
การโกหกคืออะไร การปิดบังนั้นจะทำไปทำไม คนส่วนใหญ่ทำเพื่อปิดบังความลับของตนเอง ความเลวที่ไม่อยากให้ใครรู้ แต่ มันต้องเป็นแบบนั้นอย่างเดียวหรือ มันจะไม่มีด้านดีเลยหรือ แม้มันจะเป็นแค่เสี้ยวแห่งความดีเท่านั้น
เรื่องเล่าที่เกิดในอดีตที่ถูกเล่าโดยคนจากอนาคตเรื่องนี้ที่ได้เปิดเผยกับจงอาง จะทำให้เกิดอะไรขึ้นเราไปดูกันเถอะ
(สวัสดีก้าบ~~~~~~~~ กระผมยิ้มนักเขียนนิยายเศร้าๆ บวก กวนบาทา กลับมาแล้วนะครับ สำหรับเรื่องสั้นนี้ เป็นจุดเริ่มต้นของการไล่เก็บวิญญาณของจงอาง เอ๋ทำไมจงอางต้องมาตามเก็บวิญญาณน่ะ อันนั้นต้องไปดูในกองทัพE.G.3.3ที่เป็นบทสรุปของปี1กองทัพE.G.เอาเองนะครับ
เออ แล้วสำหรับคนที่เคยอ่านEVOLUTION OF WARแล้วอยากถามว่าทำไมไม่แต่งต่อ อันนั้นดองไว้ครับ รอE.G.3.3นั้นแหล้ะครับเพราะบทสรุปมันเชื่อมกันเอาเป็นว่าไปดูเรื่องสั้นกันเลยดีกว่านอกเรื่องมานานแล้ว)
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ใน่ำืนที่เียบัน อาวัยราำลันั่สบายๆอยู่ที่ริมแม่น้ำอยู่นั้น เา็เหลือบไปเห็นเาะุ่มๆ พุ่ไปในรอใล้ๆ
“อะไรวะ”อาล่าวแล้วลุเินไปู และเา็โนายนหนึ่ับบีบอยึ้น
“เป็นไปไม่ไ้”อามอายนนั้นอย่าะลึถึะไม่มีแสแ่อา็รู้ว่าเาือใร
“ไ เบื่อโลนี้หรือยัละ”ายนนั้นพูรอยยิ้มเ็มไป้วยวามบ้าลั่น่าหวาลัว
“ยั!!! ทำไมถึมาถามแบบนี้ละ” อาพยายามที่ะสะบััวเอให้หลุาายนนั้น
“นึแล้วว่า้ออบแบบนี้ เอาเถอะมันยัไม่ใ่อนนี้ ในเวลานี้นายน่าะไปเที่ยวสัหน่อยนะ” ายนนั้นพู
“เอาสิ ูสิว่าัวันในอนาะทำอะไรไ้บ้า”แสันทร์สาส่อมาสะท้อนใบหน้าอายนนั้น ใบหน้าอเาืออาในวัยหนุ่ม ึ่อารู้อยู่แใว่าไม่ใ่เา ‘ในอนนี้’แ่เป็นัวเาเอาอนา
“ั้นไปูิใอมนุษย์ัน่อนีไหมิใ้านีนะ”อาในอนาปล่อยเาและเปิรูหนอนสีำึ้นมา อาวัยราเินเ้าไปในรูหนอนสีำทันที และอาในอนา็ามเ้าไป
.................................................................................
วันเือนปีเวลา:ไม่สามารถระบุไ้
สถานที่:ไม่สามารถระบุไ้
“ามันมาสิ” อาในอนาเินนำหน้าอาราไปยับ้านหลัหนึ่
ัามายัเนื้อเรื่อ
“แะไปไหน็ไปแไม่ใ่ลูัน!!!”ผู้เป็นพ่อวาไล่ลูออมาาบ้าน
“ทำไมันละพ่อ ะให้ผมเลือทำอะไรเอไม่ไ้หรือไ ารที่ผมอยาเป็นทหารมันผิหรือ” ลูอบเสียัลับไป แล้วเา็เินออมาาบ้านเินสวนทาับอา
“ามเาไปสิ”อาในอนาบออารา
ร้านเหล้าในเมือ
“ไม่รู้ พ่อะโธรอะไรนัหนา”ผู้เป็นลูบ่นับเ้าอร้าน
“แม็เอย พ่อแเยเอเหุาร์เลวร้ายับสรามมา่อนเาเลยไม่อยาที่ะให้เ้า้ำรอยเานะ”เ้าอร้านอบ
“ไม่รู้ละผมะ้อไปสมัรทหารให้ไ้”แม็ะโน้วยวามเมา
“พู่ายทำยานะ แถวนี้มันเปลอทหาระไปมีที่รับสมัรไหมละ ไอ้แม็เอย” เ้าอร้านส่ายหน้าเินเ้าหลัร้านไป ้านอาที่นั่อยู่ใล้ๆ็รอูเหุาร์่อไป นอาในอนามาปาเรื่อบินระาษปัหัวแม็
้วยวามเมาและออ่อนแม็ึไม่สามารถอาละวาไ้
ไ้แ่หยิบระาษที่ปัหัวมาูแล้วเา็สร่าเมาทันทีระาษใบนั้นเป็นใบสมัรทหาร
“............”แม็ีในพูอะไรไม่ออ รีบออาร้านไปทันที
“นายทำอะไรอนาย”อาวัยราถามัวเอในอนา
“ทำให้ประวัิศาสร์ถู้อนะสิ”อาในอนาอบ
แล้วอาในอนา็พาอาวัยราเินทาผ่านรูหนอน่อไปอี
1เือน่อมาหลัแม็ไ้รับารอบรับารสมัรทหาร
แม็็เ้าร่วมสมรภูมิ เาไ้เ้าใว่าทำไมพ่อเาถึไ้ห้ามเานัหนา มันไม่ใ่ที่ๆเ็อย่าเาวระมาเลย แ่ในเมื่อเามาแล้ว เา็ไม่อยาให้ใร็ามที่เารั้อเป็นห่ว เาึ.....
บ้านอแม็
“ุมินเลอร์รับ มีหมายมาส่”บุรุษไปรษีย์นำหมายมาส่ หลัรับหมาย ผู้เป็นพ่อรีบเปิอ่าน้วยวามรีบร้อน
“พ่อรับ ผมอโทษที่ื้อึะมาเป็นทหาร แ่พ่อไม่้อเป็นห่วนะรับ พวหน่วยเหนือไม่ยอมให้ผมเ้าร่วมแนวหน้า ผมึอยู่แนวหลั ้ออยเลียร์เอสาร านยุ่มา แ่ไม่อันราย ไม่้อห่ว แล้วะเียนมาใหม่ อให้โีนะรับ” หมายาแม็ มีวามริเพีย45%เท่านั้น นั้นือำอโทษ และานยุ่ แ่แม็็รู้ว่ายัไผู้เป็นพ่อไม่สสัยถ้าไ้เห็นำว่า ‘ไม่อันราย’
ทา้านแม็แนวหน้าสุอสมรภูมิ สถานาร์เลวร้ายั้นวิฤ ่ายบัาารที่แม็อยู่วนเียนะโนีแ
“ันะมาายที่นี่ไม่ไ้”แม็ สาปืนลหนัใส่ศัรูุัพายุฝน แ่แล้ว ฟิ้วววววววววว ูมมมมมมมมมมม
ระสุนปืนให่ระเบิใส่ป้อมปืนที่แม็อยู่พัย่อยยับ
“ใรมันะไปยอมาย”แม็พยุร่าที่บาเ็บยปืนลที่ล้มลับมาั้ึ้นใหม่
“ยัไ ัน็ะปป้อรอบรัวอัน ย้า”
ปัปัปัปัปัปัปัปัปัปัปัปั ฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้วฟิ้ว
แม้ร่าายะเสื่อมโทรมนไม่น่าะยืนไ้อีแล้วแ่ิที่ั้มั่นทำให้ฝืนสัารนสามารถสู้ับศัรูที่รูันเ้ามา
หลัสิ้นสุารรบยนี้ฝ่ายอแม็สามารถป้อันานไว้ไ้อย่าปาิหาริย์ อหนุนมา่วยไว้ไ้ทัน แ่วามริหาไม่มีทหารนายหนึ่อยยันไว้ อหนุนมาไม่ทัน พลทหารแม็ทิว มินเลอร์เสียีวิาป้อมปืนลที่เาใ้่อสู่ับศัรู เาไ้รับ เหรียเิูเียริยศ นออทัพไ้นำเหรียและธาิมายับ้านอแม็(นออทัพที่มา ัวริ็ืออานั้นเอ) พอรถมาอที่หน้าบ้าน ผู้เป็นพ่อที่ยัไม่รู้อะไร รู้สึมึน แ่พอเห็น ธาิเา็เป็นลมล้มพับลไป หลัไ้สิเารีบถามไถ่อาทันที อา(ในอนา)็อบามริอย่าที่ัวเอไ้เห็น
“ุ มินเลอร์ ุรู้ไมว่าทำไม แม็ทิว ถึ้อโหุ” อาถามึ้น
“ไม่รู้” ผู้เป็นพ่ออบ
“เาโห ็เพราะุไม่สิ้อบอว่า เพื่อุะไ้ไม่้อเป็นห่วเาไละรับ เพราะเารัุ ึไม่อยาใหุ้เป็นัวล ึโห พูเท่านีุ้เ้าในะ”อาวาเหรียและธาิไว้บนโ๊ะแล้วเา็ลุออาห้อไป
หลัออมาาห้ออายื่นวแ้วให้อารา2ว วหนึู่เหมือนมีอะไรใส่อยู่
“มันืออะไร” อาราถาม
“วเ็บวิา วหนึ่ไ้เ็บวิาแล้วส่วนอีวเี่ยว็ะไ้เ็บ”อาในอนาเปิประูห้อเผยให้เห็นผู้เป็นพ่อไ้สิ้นลมในอ้อมอมีธาิอแม็อยู่
“่อแ่นี้้อเินทาามเ็บวิาในรูปแบบ่าๆ”อาในอนาับวในมืออาราเปิฝาออแล้ววิาแห่วามลับ และ วิาแห่วามรัสีาว็อยู่ในมือออา
“ไ้เวลาเินทาแล้ว”อาในอนาใ้พลัแห่เวลาทำให้อาราลับมาหนุ่มแน่นอีรั้ แล้ว็ส่เาไปยั่วเวลา่อไป
“เวลาแห่ารัสิน เริ่มนับถอยหลัแล้วสินะ”อาในอนาหายเ้าไปในรูหนอนอีบาน
(บไปอีเรื่อนะรับ ในเรื่อนี้อาไม่ีเท่าไหร่แ่มันเป็นสิ่ที่ลั่นมาาใอผม ผมึอยาอให้่วยันิามอน่อไป้วยนะรับ อบุที่อ่านนบ อบุริๆนะรับ และอนนี้ผม็้ออลาไป่อนนะรับ)
ผลงานอื่นๆ ของ มหาจักรพรรดิ์จงอางทองคำ ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ มหาจักรพรรดิ์จงอางทองคำ
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น