{f(x),exo ll ❥ we got babyღ

ลำดับตอนที่ #12 : Myungstal ]sf 'gotta be you only you' ct.1 100%

© themy  butter

Title: Gotta be you Only you.

Myungstal Ship . SF -from #ficOXG-

Come to read and thank you. ;)

Chapter 1 – Broken Heart ;(

          วันนี้ฉันกำลังแต่งตัว เพื่อที่จะไปนัดเดทกับแฟนฉันคะ ครบรอบ 1 ปีที่คบกัน>< ตอนนี้ฉันอยู่ในชุดเดรสสีฟ้าแขนกุด ทำไงดีเนี่ย>< ฉันตื่นเต้นจังเลย ฉันรีบดูนาฬิกาของตัวเองว่ากี่โมงแล้ว เพราะเขานัดฉันไว้ตอนเที่ยง แต่ตอนนี้ยังสิบโมงอยู่เลย 5555 หรือฉันตื่นเต้นกันน้า~

          สองขาเรียวเดินไปเดินมาในห้องตัวเองที่เต็มไปด้วยหลายความรู้สึก…

          ถ้าเขาเห็นเธอในสภาพนี้จะเป็นยังไงน๊า…เขาจะชอบรึเปล่า?...เขาจะมองเธอยังไงนะ?…ทำไมเธอรู้สึกแปลกๆ

          หลายความคิดที่ทำให้เธอคิดในใจ เดินไปเดินมา เธอก็สะดุดไปเจอรูป รูปหนึ่ง…

          …ภาพคู่รักที่ ฝ่ายชายยืนกอดคนตัวเล็กจากข้างหลัง…รอยยิ้ม และ ดวงตา…ที่เต็มไปด้วยความสุข…

          เธอหยิบกรอบรูปตรงหน้า แล้วยิ้มให้กับมัน…

          “เป็นกำลังใจให้ฉันด้วยนะ ครบรอบ 1 ปีแล้ว ฉันอยากเอาของชิ้นนี้ให้เขาจริงๆ^^”

          เธอมองกล่องเล็กๆในมือตัวเอง

          “เมื่อไหร่เขาจะมาน้า..”  ฉันนั่งรอคุณแฟนที่ม้านั่งของสวนสาธารณะอยู่คะ หลังจากที่เพ้อกับตัวเองมา พอตั้งสติได้ก็ปาไป สิบโมงแล้ว 555 ฉันมีของที่จะให้เขา แล้วก็อยากจะบอกอะไรกับเขาด้วยหละ

          มาแล้วคะ เขาคนนั้น ^^

          “เฮ้! ตัล! รอฮุนนานยัง ขอโทษนะติดธุระนิดหน่อย” เขาส่งยิ้มมาให้ฉัน พร้อมจับเข่าตัวเอง เพราะว่ารีบว่างมา ใบหน้าหล่อมีเม็ดเหงื่อออกบนใบหน้า ทำให้ฉันยิ้มออก แล้วหยิบผ้าเช็ดหน้ามาให้เขา

          “ถ้าฮุนติดธุระขนาดนั้น เราก็ค่อยนัดกันใหม่ก็ได้นะ ^^” บางทีคนๆนั้นอาจจะโกรธที่เขามาเจอฉันก็ได้

          “หือ? ไม่ได้หรอกนะตัล นี่มันครบรอบ1ปีที่เราคบกันเลยนะ” เขาก็ยังส่งยิ้มนั่น..ให้ฉัน

ขอร้อง..หยุดเถอะนะ..มันเจ็บ ;(

“…..”

“ทำไมตัลไม่ตอบเค้าหละ? เป็นอะไรหรือเปล่า?” มือหนาเลื่อนมือมาจับที่แก้มของฉัน

“ฉันว่านะ…เราเลิกกันมันจะดีกว่ามั้ย? เซฮุน” ฉันเปลี่ยนสรรพนามที่ไม่เหมือนแต่ก่อนตอนที่คบกับเขา

เมื่อเขาได้ยินประโยคนั้นก็ตาโตขึ้นมาทันที…

ทำให้เขาจับมือทั้งสองข้าง แล้วถามฉันว่าทำไม? เขาทำอะไรผิด? แต่ฉันไม่ได้มองหน้าเขานะ ฉันมองพื้น…

เพื่อไม่ให้เขาเห็นหยดน้ำใสๆนั่น…เพราะถ้าเห็น…เขาคงจะคิดว่าฉันโกหกและรักเขาอยู่..

“เพราะนายทำร้ายฉันไงเซฮุน” เขาไม่ได้ทำร้ายทางร่างกาย..แต่เป็นจิตใจ…

เพราะตลอด 1 ปีที่ผ่านมา ‘เขาทำเหมือนกับว่าฉันโง่’ 1 เดือนแรกที่ฉันคบกับเขา ฉันมีความสุขมาก

หนึ่งเดือนต่อมา…ความเจ็บปวด ความเสียใจ ความรู้สึกที่ฉันไม่อยากได้มัน นก็กำลังเดินเข้ามาทำร้ายฉันที่ละนิด

ถ้าตอนนั้นที่เซฮุนมาบ้านฉัน แล้วลืมโทรศัพท์ไว้…ฉันคงเจ็บมากกว่านี้แน่ๆ ยอมเจ็บตอนที่รู้ก่อน ดีกว่ามารู้เอาตอนหลัง เหอะ…ฉันทนมาได้ไงตั้งหลายเดือน

ย้อนไปวันนั้น

ร่างบางที่เพิ่งจะลงไปส่งแฟนหนุ่มของตัวเอง พร้อมกับรอยยิ้มนั่นเธอยิ้มจนแก้มปริเพราะมีความสุขมากๆ ตั้งแต่คบมาเขาดูแลเธอดีมากๆเลย เธอไปรีบวิ่งไปที่ห้องนอน แล้วกลิ้งตัวไปกับเตียงของตัวเอง จนได้ยินเสียงสั่นๆใต้ผ้าบ่นที่เธอนอนทับอยู่

เธอลุกขึ้นมาแล้วหาต้นเหตุว่าเสียงนั่นคือเสียงอะไร หลังจากที่หาไปหามา เธอก็เจอสมาร์ทโฟนของแฟนหนุ่มตัวเอง ที่ดูเหมือนว่ามีใครส่งข้อความมา..

‘โบรา’

ผู้หญิงหรอ? ตอนแรกเธอก็กะจะไม่เปิดอ่านแล้วหละ แต่ข้อความมันก็ส่งเข้ามาอีกว่า  ‘ฉันรอคุณอยู่นะคะ..พาเธอไปเก็บแล้วใช่มั้ยฮุน ^^’

นางกำลังหมายถึงเธอหรือเล่าแววตาสงสัย รีบกดรหัสที่คาดว่าจะใช่ มันก็เปิดได้เธอรีบกดไปที่ข้อความ แล้วเธอก็รีบอ่านข้อความ ที่ผู้หญิงคนนั้นคุยกับแฟนตัวเอง

“คุณมีผู้หญิงคนอื่นระหว่างคบกับฉันงั้นหรอ…เซฮุน”

ร่างบางกดปิดเครื่องแล้วเอาไปตั้งไว้ที่เดิม เธอเงียบมาสักพัก แล้วกลับไปบนเตียงแล้วคลุมโป่ง แล้วปล่อยโฮออกมา หยดน้ำตาใสๆ  ไหลรินลงมาอาบแก้ม แววตาที่เจ็บปวด และ เสียใจ 
 

 

-50%-

 

  ฉันจำฉากนั้นได้เรื่อยๆมา รู้ทุกอย่างเกี่ยวกับการกระทำของเขา แต่ไม่แสดงออกให้ใครๆเห็น นอกจากเพื่อนสนิทเท่านั้น

ทำให้ผู้คนในมหาลัยมาฉันเป็น ยัยโง่จอมเซ่อ แม่แต่แฟนตัวเองไปนอนกับหญิงอื่น ยังไม่รู้ตัว...ตามจริงมันไม่ฉันเลย ฉันตั้งใจทำใจให้สงบแล้วอดทน มาเป็นปีเพื่อรอเวลานี้ เป็นปี เมื่อฉันบอกเลิกเขาไป ฉันจะรีบไปจากที่นี่ทันที แล้วก็จะกลับไปอยู่ที่อเมริกา บ้านเกิดของฉัน

 

ถึงเขาจะสำนึกผิด...เธอก็จะไม่เปลี่ยนใจ

 

ถึงเขาจะรั้งให้เธออยู่...เธอก็จะปฏิเสธเขาไป

 

ถึงเขาจะขอร้องคุกเข่า...เธอก็จะหันหลังให้เขา

 

 

 

แต่มีสิ่งเดียวที่เธออยากจะยอมรับ แต่มันเป็นค่าเปอร์เซนที่เป็นได้แค่ 50:50

 

 

 

เธอกลัวว่าถ้าหันกลับมาหาเขา...เธอจะเปลี่ยนใจเอาเสียก่อน

 

"....."

 

เขาไม่ตอบเธอ... ก็ดี เรื่องมันจะได้จบเร็ว

 

 

"นายมันใจร้าย! นายคิดรึไงว่าฉันโง่นะห้ะ!? ฮึก แล้วตอนนั้นนายมาขอฉันเป็นแฟนทำไม คนใจร้าย ฮืก"

 

 

ชายหนุ่มที่กำลังยืนมองแฟนตัวเอง ที่กำลังร้องไห้อยู่ จริงๆเขาก็รู้ตัวนะว่าตัวเองคบซ้อน ตัวเองผิด

 

ใจมันไม่รักดี...

 

แต่มันก็สายไป เพราะเขาไม่ยอมประคองความรักที่บริสุทธิ์แบบนี้ไม่ได้

 

"ผมขอโทษซูจอง...ผมรู้ตัวเองอยู่แล้วว่าผมโดนคุณจับได้ แต่ใจมัน....ไม่เชื่อฟัง" เขาก็น้ำตาคลออยู่ เพราะเขาไม่เคยเห็นคริสตัลแบบนี้จริงๆ

 

มีแต่ความใสซื่อ ความน่ารัก คนที่เอาใจเก่งอย่างเธอ เธอคือที่สุดสำหรับเขาอยู่ตลอด

 

"แต่สักพัก พอผมคิด...ผมก็คิดว่าผมขาดคุณไม่ได้นะคริสตัล ผมยอมรับไม่ได้จริงๆถ้าเห็นสายตาที่เย็นชาอย่างงั้น"

 

แต่เธอก็ยังมองเขา ด้วยสายตาที่นิ่งเฉย ยกเว้นน้ำตาที่ไหลออกมา เพื่อนแสกงว่าเธอเจ็บหัวใจมากๆ

 

"แล้วทำไมนายถึงมาพูดตอนนี้หละ 1 ปีมา นายจะเก็บไว้ทำหมาอะไร! บอกมาสิ! แต่ถึงนายจะมากบอกฉันตอนนี้ ใจของฉันก็จะไม่คืนกลับให้นายแน่!!"

 

เธอทิ้งประโยคที่แสนเจ็บปวดนั่นไว้ตรงหน้าของเขา แล้วรีบก้าวขาเดินออกไป แต่ก็หยุดซะก่อน

 

"เรากลับมาเป็นเพื่อนกันได้นะ แต่สนิทคงไม่ได้ แล้วนี่..." เธอยื่นกล่องนั่นที่เตรียมมาจากที่บ้านให้เขา"ช่วยรับไปด้วย อีกไม่กี่วันก็จะวาเลนไทน์แล้ว ฉันอยากให้นายรับไว้" 

 

เขาก็รับมันไว้ ก่อนที่เธอจะเดินจากไปเขาจับที่ข้อมือเธอซะก่อน

 

"ผมไม่เคยเลิกรักคุณ...เพราะผมที่ทำให้คุณเจ็บ...เพราะผมที่ทำให้คุณหมดใจ...ถึงผมจะรั้งคนอย่างงี้ไว้ คุณคงจะไม่หันกลับมาหาผมใช่มั้ย โอเค ผมจะปล่อยคุณไป แต่ขอพูดคำๆนี้คำเดียว...."

 

แต่เธอก็ยังหันหลังให้เขา

 

"ผมขอโทษ..แล้วก็ผมรักคุณ" จากนั้นมือหนาก็ค่อยๆปล่อยมืออดีตแฟนตัวเอง 

 

ถึงใจจะไม่อยากจะยอมรับ แต่มันจำเป็นจริงๆ

 

.

.

.

.

 

ให้ตายเถอะฉัน ดีนะที่ฉันไม่หันไปทางเขา ไม่งั้นเราคงต้องคบกันต่อแน่ๆ แถมจะลืมเรื่องผู้หญิงในสต็อกเขาด้วย

 

 

ถ้าฉันหันกลับไป ฉันคงบอกเขาว่า 'ไม่เป็นไร...ฉันให้อภัยคุณ'

 

ตอนนี้ฉันนั่งบนรถเพื่อที่จะจองไฟท์กลับไปแอลเอ ระหว่างคุยฝนมันก็ตกลงมา แต่ยิ่งกว่านั้นฉันยังเห็นผู้ชายคนนั้นยืนตากฝนไปเรื่อยๆไม่ขยับไปไหนเลย

 

บ้าหรือไงหมอนั่น!

 

ทำไงได้ขาและใจของฉันก็รีบไปเอาร่มข้างหลังรถแล้ววิ่งออกมาหาเขา

 

"คนบ้า! นายยืนตรงนี้ทำไม มันหนาวนะ เดี๋ยวก็ไข้กันหรอก!!!" ฉันถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง ถึงจะเลิกแล้วฉันก็เป็นห่วงเขาอยู่ดี แต่ดูตอนนี้สิ ผู้ชายตรงหน้าที่มีใบหน้าซีดๆเพราะหนาวมากๆ ยังยืนยิ้มบ้าอยู่อีก

 

"ขอบคุณสวรรค์ เธอยังเป็นห่วงฉันไม่เคยเปลี่ยนเลย"

 

"ไม่ตลกนะ! มานี่เดี๋ยวฉันไปส่งที่รถ" เธอไม่รีรอให้เขาตอบแล้วจูงมือเขาไปส่งที่รถทันที

 

พรึ่บ!

 

ชายหนุ่มรีบกระชากมือมากอดเธอทันที พร้อมเสียงสะอื้นที่รู้ว่าเขากำลังร้องไห้

 

"ฮึก ขอบคุณที่คุณเป็นห่วงผม ขอบคุณมากๆ ผมกลัวว่าคุณจะเกลียดผมตั้งแต่เดินจากผมตะกี้แล้ว ฮึก"

 

เอาจริงๆก็ได้นะว่าเธอไม่เคยเห็นเขาร้องไห้เลย แต่เธอสงสารเขาจริงๆ อย่างนั้นเธอจึงเลื่อนมือไปลูบหลังชายหนุ่มเพื่เป็นการปลอบ

 

"ฉันไม่เคยเกลียดนายเลยเซฮุน แต่ฉันยืนยันว่าเรื่องของเราต้องจบแค่นี้ ^^ ยิ้มนะไม่ยิ้มไม่หล่อนะ ฮ่าๆ"

 

เมื่อคำว่าไม่ได้เกลียดเขาก็ผละจากอ้อมกอดแล้วมาเธอ ยิ้มให้เธออย่างที่เธอบอก

 

"ฉันไปส่งนายที่รถนะ"

 

 

 

----------------คุยๆๆๆ

คอมป้าจอแตกเลยหาเวลามาแต่งในไอแพดแทน 55555

ตกลงนี่มันฮุนตัลหรือมยองตัลแว้ ? 555555

ไหนแกบอกฮุนเลว? แต่หลังๆนี่โคตรน่าสงสาร 55555

ดราม่าแปปเดียว แล้วมาคุยกันแล้ว 555555

เข้าใจหน่อยน้าว่ามันคือเอสเอฟ _/\_ 

ปล.#ficOXG จะให้มีวงการบันเทิง สังคมมาเกี่ยว

อีกไม่นานมันก็กำลัง(เหมือน)สนุก และฟินแล้วจ้ะ!

 

 

 

#แค่นี้ก่อนเน้อออ เรื่องนี้ฮุนชั่วนะเเจะ ถถถถว์