[fic baramos / บารามอส] ลํานําบทใหม่เเห่งเอดินเบิร์ก

"รุก"

"เดี๋ยว"

"รุก"

"เดี๋ยวสิ ใจเย็นก่อน"

"ตามใจ ว่าแต่แกคิดยังไงกับตำแหน่งราชบุตรเขยอะไรนั่น?"

ส่งคำถามพร้อมเอื้อมมือขยับตัวหมากรุกเข้าเขตแดนของขอทานกิตติมศักดิ์ที่ได้รับเกียรติยิ่งใหญ่เกินตัว

"ทริสเทอร์ไม่ทรยศต่อนาย" คำตอบกลับไพล่ไปอีกเรื่อง

"วะ จะตอบก็ตอบให้มันตรงคำถามสิ อย่างนี้ไม่ต้องตอบยังดีเสียกว่า แกตอบไม่ถูกใจฉันเพราะงั้นฉันจะปิดกระดาน รุก!"

ลางแห่งความพ่ายแพ้เริ่มปรากฏขึ้นรำไร ท่านราชบุตรเขยไหวตัวเล็กน้อย คว้าถ้วยชาขึ้นมาจิบแล้วจึงตอบคำถามที่ถูกส่งมาจากหัวขโมยเพื่อนซี้

"บอกแล้ว ทริสเทอร์ไม่ทรยศต่อนาย"

คำตอบเดิมถูกเอื้อนเอ่ยจากปากของท่านราชบุตรเขยอีกครา เล่นเอาคนนั่งฟังแยกเขี้ยวงุดแล้วส่งสายตาคาดโทษไปให้

"แล้วถ้าฉันบอกว่าฉันพอใจตำแหน่งราชบุตรเขยงี่เง่าของแกล่ะ จะว่ายังไง?"

คำถามถูกส่งจากคนช่างยั่ว นัตย์ตาสีนํ้าตาลคู่โตพราวระยับบ่งถึงความพอใจที่ได้เอ่ยกระเซ้าคนตรงหน้า

นัยน์ตาสีเขียวของผู้รอบรู้ประกายระยับด้วยความขบขัน จิบชาเล็กน้อยพอเป็นพิธีก่อนจะเอ่ยโต้

"ก็ตามนั้น"

นัยน์ตาทั้งคู่สอดประสานกันอยู่ชั่วอึดใจ แววตาสีมรกตนั่นบ่งบอกชัดว่าเจ้าตัวไม่ได้ล้อเล่น ก่อนนัตน์ตาสีเปลือกไม้จะทนไม่ไหว ผละออกไปและหลุบลงตํ่า

"บ้าน่า...แกล้อเล่น"

คำตอบที่ได้รับมีเพียงรอยยิ้มน้อยๆของบุรุษนัยน์ตาสีมรกต ความเงียบโรยตัวทั่วทั้งกระโจม ก่อนหัวขโมยตัวแสบจะทนไม่ไหว ขยับบิชอปเพื่อปิดกระดานหวังจะทำลายความเงียบอันน่าอึดอัดไม่สมกับหัวขโมยช่างจ้ออย่าเธอ

"รุกฆาต!"