มยุราบันทึก

วันแล้ววันเล่าของพวกเขา

ผู้เป็นเรื่องราวพันละน้อยที่แสนน่ารัก

เต็มเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกแสนคิดถึง

ผมทำได้แค่กระโจนลงไปยังความผ่านของวันเวลา

ประหนึ่งได้เห็นความงดงามของ ‘มยุรา’ วูบหนึ่ง

ขอบคุณที่พวกท่านเกิดมาก่อนบนโลกใบนี้

ขอบคุณบางคนที่เติบโตมาด้วยกัน

และขอบคุณผู้ที่กำลังมาถึง...จากเส้นทางของวันเวลาในภายภาคหน้า

ให้การบันทึกเป็นเหตุผลพอที่จะให้ใครสักคนได้เปิดอ่าน

ให้วันเวลา...เป็นสายลมละมุนพัดผ่านไปยังที่พักพิงใจแห่งหนึ่ง

ให้ยามคิดถึง...เป็นการพบกันครั้งหนึ่ง...ในห้วงที่ไร้ซึ่งวันเวลา