พยัคฆ์ร้ายกับนายออทิสติก END

พยัคฆ์ร้ายกับนายออทิสติก

"

หนึ่งคนที่ป่วยเป็นออทิสติก...กับอีกคนที่เป็นมาเฟีย

ต้องโคจรมาเจอกันในนามของคำว่า "พี่น้อง"

"

Intro

"อะไรนะแม่!! ทำไมผมต้องทำด้วยวะ" พยัคฆ์โวยวายออกมาเสียงดัง

"ก็เพราะว่านี้เป็นน้องแกไง" พลอยไพลินตอบลูกชาย

"ไม่เอาอ่ะ แม่ไปให้ใครเลี้ยงก็ได้ที่ไม่ใช่ผม แค่นี้ชีวิตก็ยุ่งมากพอแล้ว" แต่คนตัวสูงก็ยังปฏิเสธเสียงแข็ง

"ยังไงซะแกก็ต้องเลี้ยง" แต่เสียงกัมปนาทก็ดังขึ้น

"โถ่พ่อ" พยัคฆ์จำเป็นต้องทำตาม

"แค่อาทิตย์เดียวมันจะตายหรือไง" พลอยไพลินเอ่ย

พยัคฆ์จำเป็นต้องยอม ก่อนที่จะหันหน้าไปมองใครอีกคนที่นั่งอยู่บนโซฟากินคุ๊กกี้แบบไม่รู้ร้อนรู้หนาว 'ได้เดี๋ยวจัดให้'

TW

นิยายเรื่องนี้มรการพูดถึงอาการออทิสติกที่ไม่มีจริง ทั้งชื่อ การกระทำ อาการเป็นเรื่องที่แต่งขึ้น

นักเขียนไม่ได้มีเจตนาไม่ดีกับคนที่เป็นออทิสติก

หากมีคำพูดหรือการกระทำของตัวละครที่ทำให้ผู้ใดรู้สึกไม่สบายใจ ขออภัยมาณที่นี้ด้วยค่ะ