[SF] Snsd มัธยม มหากาพย์ [Taeyeon X Tiffany] ft. Snsd T-ara

ข้อมูลเบื้องต้น

 

มัธยม มหากาพย์

 

นี่เธอน่ะ หัดเคารพรุ่นพี่มั่งสิ

 

รุ่นพี่อะไร นึกว่าเด็กประถม

เนื้อเรื่อง

Intro

ร่างเล็กภายใต้แว่นหนา และฮูดสำหรับปกปิดใบหน้า กำลังกึ่งเดินกึ่งวิ่งเพื่อจะรีบไปให้พ้นจากเขตส่วนหย่อมของโรงเรียน ซึ่งเต็มไปด้วยเด็กนักเรียนหญิง

เป็นเพราะก้มหน้าก้มตารีบเดิน จนทำให้ชนเข้ากับเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง เป็นเหตุให้ร่างเล็กล้มลงกับพื้น แว่นตาและฮูดที่

สวมอยู่ตกลู่ลง เผยใบหน้าใส จมูกโด่งรั้น ปากเรียวได้รูป ดวงตาหวาน และผิวขาวดุจน้ำนม ราวกับมีออร่าหรือหลอดไฟ

อยู่ในตัว เป็นเหตุให้นักเรียนที่อยู่ในระแวกนั้นหันมามองกันเป็นตาเดียว และเพียงไม่กี่วินาทีต่อจากนั้น เสียงกรี๊ดกร๊าดก็ดังสนั่น

คนตัวเล็กรีบลุกขึ้นและออกตัววิ่งอย่างรวดเร็ว แต่ก็ยังไม่วายโดนไล่ตามมาติดๆ

ร่างเล็กวิ่งหลบซ้ายหลบขวา เลี้ยวมุม หักศอก ตีลังกาสามตลบ จนในที่สุดก็หลุดพ้นจากเหล่าชะนีที่ส่งเสียงกรี๊ดกร๊าดได้

สักที กว่าจะหลุดพ้น เล่นเอาลิ้นห้อยกันเลยทีเดียว

คนตัวเล็กเดินมาเรื่อยๆจนมาถึงห้องๆหนึ่งที่มีป้ายติดว่า ''ประธานนักเรียน''

เปิดประตูเข้าไป ก็มีเสียงๆหนึ่งดังขึ้นมา

"สายอีกแล้วนะคะ ท่านประธาน"

พูดเสร็จก็เดินเข้ามาใกล้คนตัวเล็กกว่า ยื่นหน้าเข้ามาเป่าลมใส่หู เล่นเอาขนลุกซู่ ร่างกายแข็งทื่อ พอเห็นปฏิกิริยาจากคน

ตัวเล็กแล้ว ร่างบางก็หัวเราะคิกคักอย่างนึกสนุก

"..แกล้งกันอีกแล้วนะ"

คนตัวเล็กพึมพัมออกมาเบาๆ แก้มทั้งสองข้างเริ่มเปลี่ยนเป็นสีชมพูและเข้มขึ้นเรื่อยๆ

"คิกๆ...ทำไมเหงื่อออกเยอะอย่างงั้นล่ะคะ ท่านประธาน" พูดพร้อมกับหยิบเอาผ้าเช็ดหน้าออกมาจากกระเป๋า

กระโปรงของตัวเอง แล้วบรรจงซับไปบนใบหน้าของคนตัวเล็ก

"อุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะ...ว่าแต่ ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ ไหนว่าต้องไปญี่ปุ่นไม่ใช่หรอ" ร่างเล็กถามออกไป เพราะ

ก่อนหน้านี้เธอบอกกับตนว่าจะต้องไปญี่ปุ่นสัก 2-3 วัน เพื่อไปพบลูกค้ารายใหญ่แทนผู้เป็นพ่อ แต่ทำไมถึงมานั่งอยู่

ในห้องนี้ได้กันล่ะ

ร่างบางเก็บผ้าเช็ดหน้าลงในกระเป๋า แล้วเดินไปนั่งที่โซฟาหนังสีดำ ซึ่งตั้งอยู่บริเวณมุมซ้ายของห้อง "ป๋ากลัวว่าชั้นจะ

ทำเสียงาน เลยให้คริสไปแทน" พูดพรางเบะปากนิดๆ

"หรอ...ก็จริงอ่ะนะ"

คนตัวเล็กตอบรับเสียงเบา แต่ร่างบางกลับได้ยินชัดแจ๋ว

"ย๊า!! ชั้นได้ยินนะยะ"

ตะโกนกลับมาให้คนตัวเล็กได้จิ๊ปากเบาๆ ก็เป็นซะแบบนี้ไง ขี้วีนขี้เหวี่ยง คนเป็นพ่อถึงได้เปลี่ยนใจให้น้องสาวไป

ทำงานแทน

"แล้วเธอไม่ขึ้นเรียนหรอไง...โดดมาหลายคาบแล้วนะ ชั้นขี้เกลียดฟังอาจารย์บ่น"

คนตัวเล็กเอ่ยถามร่างบาง พรางนึกถึงตอนที่อาจารย์มาบ่นเรื่องของเพื่อนตัวดีให้ตนฟัง มันก็ช่วยไม่ได้อ่ะนะ ก็เธอเป็น

ถึงประธานนักเรียน แถมร่างบางก็เป็นเพื่อนของเธอ ไม่แปลกที่เขาจะต้องมาบ่นกับเธอเรื่องที่เพื่อนเธอทำตัวเกเรไม่

ยอมเข้าเรียน

"ไม่อ่ะ...ง่วง"

ตอบพรางเอนตัวลงนอนบนโซฟา แล้วหลับตาลง ทำท่าจะหลับเต็มที เป็นเหตุให้เพื่อนตัวเล็กโวยวายขึ้นมาทันที

"เห้ยๆๆ มานอนไรตรงนี้ ห้องเธอก็มี ทำไมไม่ไปนอน นี่มันห้องชั้นเฟ้ย!!"

ดูมัน เรียนก็ไม่เรียน แล้วยังมานอนสบายใจในห้องของคนอื่นอีก เห้อออออ

"แทงกูอา...ขอนอนหน่อยไม่ได้หรอ ห้องชั้นอยู่ตั้งไกล ขี้เกลียดเดินอ่า"

พูดพรางส่งสายตาวิ้งค์ๆมาให้เพื่อนตัวเล็ก

"ไกลบ้านเธอสิ ห้องอยู่ติดกันแค่เนี่ย จะขี้เกลียดไปไหนห๊า!!"

อยากตาย มันจะขี้เกลียดไปไหน ห้องมันก็ผนึงกั้นแค่นี้ บอกไกล แม่คุณเอ้ย

"......." เงียบ

"ไม่ต้องมาแกล้งหลับเลยนะเฟ้ย!!"

"..คร่อกกกก Zzz "
-*-!!! เออ นอนไปเหอะ

2 ชั่วโมง ถัดมา..

ร่างเล็กนั่งทำงานของตนอยู่บนโต๊ะเงียบๆ พรางหันไปมองคนที่นอนอยู่บนโซฟาเป็นระยะๆ แต่ก็ไม่มีทีท่าว่าอีกคนจะ

ตื่นขึ้นมาแม้แต่น้อย รายนั้นน่ะ หัวถึงหมอนก็หลับเป็นตาย แถมยังขี้เซาอีกต่างหาก

นั่งทำงานอยู่เงียบๆก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้ร่างเล็กต้องเบนความสนใจไปทางประตู พร้อมกับส่งเสียงอนุญาต

ให้คนข้างนอกเข้ามาได้

เพียงบานประตูเปิดออก ก็ปรากฏร่างหญิงสาวในชุดนักเรียนของโรงเรียนแห่งนี้ กำลังเดินเข้ามาหาประธานนักเรียน

ตัวเล็ก

"อ่าว...มาผิดห้องหรอ"

คนที่เพิ่งเข้ามาใหม่พึมพำกับตัวเองเบาๆ

คนตัวเล็กละสายตาจากงานที่กำลังทำอยู่ เงยหน้าขึ้นมามองผู้มาใหม่

"มีธุระอะไร...? "

ร่างเล็กถามออกไป พร้อมกับพิจารณาบุคคลตรงหน้า

"น้องคะ..พูดจากับรุ่นพี่ให้มันมีสัมมาคารวะหน่อยสิคะ มาถามกันห้วนๆแล้วยังไม่มีหางเสียงอีก ไม่น่ารักเลยนะ"

อะไรกัน ไอ้เด็กนี่มานั่งอยู่ในห้องของประธานนักเรียนได้ยังไง แล้วยังมาพูดจาห้วนๆอีก เด็กบ้าเอ้ย

"เธอเรียกใครว่าน้องห๊ะ!! เธอน่ะอายุเท่าไหร่กัน แล้วกล้าดียังไงมาสั่งสอนชั้นน่ะห๊า!!"

ยัยเด็กใหม่นี่กล้าดียังไงมาว่าคนอื่นเค้าอย่างนี้ แย่ที่สุด

"ก็เธอไง ยัยเปี๊ยก นี่ถ้าไม่เห็นว่าอยู่ในชุดเด็ก ม ปลาย นึกว่าเป็นเด็กประถมซะอีกนะ 5555555"

คนบ้าไรตัวเล็กชะมัด แถมหน้าเด็กอีก คิดถึงหนังหน้ากับหุ่นตัวเองแล้วมันก็...

"หึ้ยยย!!..."

ยัยนี่กล้ามากนัก เดี๋ยวจัดให้

คนตัวเล็กทำท่าจะเดินเข้าไปเอาเรื่อง แต่ก็มีเสียงๆหนึ่งดังขึ้นซะก่อน

"หืออ! เธอ..ใช่เด็กใหม่ที่ท่าน ผอ. บอกมาใช่หรือป่าว"

ไม่ใช่เสียงใครที่ไหนหรอก ก็คนที่ยึดโซฟาเป็นที่นอนตลอดสองชั่วโมงนั่นแหละ ได้ยินเสียงเอะอะ เลยลุกขึ้นมาดู ก็

เห็นว่าเพื่อนตัวเล็กของตนนั้นกำลังเถียงกับเด็กสาวหน้าตาน่ารักอยู่

''เด็กใหม่?"

คนตัวเล็กทวนคำของเพื่อนตัวเอง

''ใช่ค่ะ ฉันเพิ่งย้ายมาวันแรก อยู่ ปี 1 ห้อง A ทิฟฟานี่ ฮวัง ค่ะ''








Tab...