ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : DAD :: 08
"คยองซู.."
"หืม?"
"..."
"แบค.."
"พี่อี้ฝาน.. เค้ายังไม่โทรหาชั้นเลย.."
"นี่เเบค เเกเป็นคนผิดนะ"
"ชั้นผิดตรงไหน คยองซู ชั้นผิดตรงไหน?"
"ผิดตรงที่เเกไปอาละวาดใส่พี่อี้ฝานกับเซฮุน"
"..."
"แกควรจะเป็นฝ่ายโทรไปขอโทษพี่อี้ฝานนะเเบค เพราะเเกเป็นฝ่ายผิด"
"ไม่ใช่ว่าชั้นไม่รู้ว่าชั้นผิด เเต่ที่ชั้นไม่โทรไป เพราะชั้นอยากให้พี่อี้ฝานเป็นฝ่ายโทรมาหา.."
"..."
"พี่อี้ฝาน.. เค้าจะจำวันสำคัญของชั้นได้หรือเปล่า คยองซู.."
-- DAD --
(ไอ้ฮุน มึงทำการบ้านให้กูกะไอ้เทายัง?)
"ทำเเล้วๆ"
(จริงป้ะเนี่ย ทำไมเร็วจังวะ)
"กะอีเเค่วาดรูป บอกเลยว่าชิวมาก เรื่องวาดรูปนี่ป๊ากูสอนมาดี"
(เออๆ ดีละ เเล้วนี่มึงจะเอาไงกะเรื่องบาสอ่ะ)
อืม.. เรื่องบาสหรอ?
"ยังไม่รู้ว่ะ"
(งั้นก็รีบรู้ให้ไวนะมึง เพราะชมรมบาสอ่ะ เค้าใกล้จะปิดรับเเล้ว)
"ปิดรับ? อ่า.. งั้นกูคง.. เอ้ะ!?" สายตาของผมเลื่อนไปสะดุดกับอะไรบางอย่าง.. ในตู้เสื้อผ้า
ลูกบาส
มันมาอยู่ในตู้เสื้อผ้าของป๊าได้ไงเนี่ย??
อ่า.. รู้หมดเลยสินะ ว่าผมกำลังเเกล้งป๊าด้วยการรื้อตู้เสื้อผ้าของป๊าอยู่น่ะ อายจัง -w-
"แป๊บนะไอ้จงอิน" ผมโยนโทรศัพท์ไปไว้บนเตียงเเล้วหันมาสนใจกับสิ่งที่ผมเจอเมื่อกี้ก่อน
ไม่สิ ในนี้มันไม่ได้มีเเค่ลูกบาส เเต่ผมยังเจอกับรูปภาพของป๊าอีกด้วย
ใช่สิ! ป๊าเคยเป็นกัปตันทีมบาสมาก่อนนี่นา
ทำไมผมนึกไม่ถึงกันนะ
ผมเก็บรูปของป๊าเอาไว้ที่เดิม พร้อมกับเก็บเสื้อผ้าที่ผมรื้อไว้กลับเข้าที่เดิมด้วย เเล้วเดินมาหยิบโทรศัพท์ที่ผมโยนมันทิ้งไว้เมื่อกี้ขึ้นมา
"ไอ้จงอิน กูหาอาจารย์สอนบาสได้ละ"
20%
ไปไหนของเค้านะ
'เซฮุน พี่ออกไปซื้อของข้างนอกเเป๊บนึงนะ เดี๋ยวพี่จะรีบกลับมา'
ผมเดินไปหยิบกระดาษโพสอิทที่ป๊าเขียนเเล้วเเปะไว้ที่หน้าทีวีขึ้นมาอ่าน
ออกไปซื้อของข้างนอกงั้นหรอ?
ป๊าไปซื้ออะไรอ่ะ? ไปตั้งเเต่เมื่อไหร่? เเล้วนี่จะกลับมาตอนไหน?
ย่าส์!! นี่ผมมีเรื่องสำคัญต้องคุยกับป๊านะ!
เดี๋ยวก็เเกล้งงอนต่อไปอีกซัก 10 วันซะเลยนิ่ ชิ!
ผมเดินไปเปิดทีวีเเล้วนั่งดูอะไรไปเรื่อย ปากก็เอาเเต่บ่นว่าเมื่อไหร่ป๊าจะกลับมาซักที
นั่นสิ เมื่อไหร่ป๊าจะกลับมาซักที นี่มันห้าโมงเย็นเข้าไปเเล้วนะ
กุกกักๆ~
หือ? เสียงใครทำอะไรอ่ะ? หรือว่าป๊ากลับมาเเล้ว?
ไวกว่าความคิด ตอนนี้สายตาของผมหันขวับไปมองป๊าที่กำลังยุ่งอยู่กับอะไรซักอย่างเรียบร้อย
"ป๊า.. กลับมาเเล้วหรอฮะ" ผมเป็นฝ่ายเริ่มพูกกับป๊าก่อน เพื่อที่จะดำเนินการตามเเผน
"อ่า ใช่"
"ไปซื้ออะไรมาหรอฮะ? ออกไปซะนานเชียว ผมนั่งรอป๊าตั้งนานเเหนะ"
"หืม? เซฮุน.. รอพี่อยู่ งั้นหรอ?" ป๊าพูดด้วยเสียงตะกุกตะกัก
"ใช่สิฮะ คือ.. ผมมีเรื่องอยากจะคุยกับป๊าน่ะฮะ.. ผมขอคุยด้วยได้มั้ยฮะ?" ถามออกไปด้วยน้ำเสียงออดอ้อน พร้อมกับส่งสายตาอ้อนวอนไปให้ หึ ไม่ได้ผลก็ให้มันรู้ไปสิ!
"ได้สิ" ป๊าพูดเเล้วเดินมานั่งกับผมที่โซฟา หึหึ เห็นมั้ยหละ ว่ามันได้ผล
"ว่าเเต่ เซฮุน.. หายโกรธพี่เเล้วหรอ ถึงยอมคุยกับพี่เเล้วน่ะ"
"ใครบอก เเค่ผมคุยด้วย ก็ไม่ได้หมายความว่าผมต้องหายโกรธป๊าเเล้วซักหน่อย ป๊ามั่วว"
"เเล้วพี่ต้องทำยังไง เซฮุนถึงจะ.."
"ป๊าฮะ ผมอยากสมัครเข้าชมรมบาส" ไม่รอให้ป๊าพูดจบ ผมรีบพูดเเทรกขึ้นมาทันที
"อ่า.. งั้นหรอ? เเล้วทำไมอยู่ๆ ถึงได้อยากเข้าชมรมบาสขึ้นมาหละ?" ป๊าถามผมด้วยความสงสัย
มันก็น่าสงสัยอยู่หรอก เพราะปกติเเล้ว ผมไม่ค่อยชอบเล่นกีฬาซักเท่าไหร่ เเล้วจู่ๆ ผมก็เกิดอยากเล่นบาสขึ้นมา มันคงเเปลกน่าดู
"ไม่มีอะไรหรอกฮะ ผมก็เเค่อยากลองเล่นเฉยๆ.." 'อยากลองเล่นเฉยๆ' อืม.. เหตุผลนี้ไม่ค่อยเข้าท่าเลยเเฮะ ไม่ได้ๆ ผมต้องหาข้ออ้างที่ดีกว่านี้
"เเล้วผมอยากสูงขึ้นด้วยฮะ ผมอยากสูงเหมือนป๊า"
"หือ?" ป๊าเลิกคิ้วขึ้นด้วยความสงสัย
"ป๊าฮะ ป๊าน่ะสูงมากๆ เลยน้าา ^^" ผมขยับเข้าไปใกล้ป๊าเเล้วทำท่าทางน่ารักๆ ใส่
"ป๊าา ทำไมป๊าถึงสูงขนาดนี้ได้หรอฮะ??" ผมยังคงพูดต่อไป
"..." ส่วนป๊าก็เอาเเต่นั่งเงียบ
"เพราะป๊าเล่นบาสมาก่อนใช่มั้ยฮะ??"
"เอ่อ.."
"ใช่มั้ยหละฮะ? ป๊าาาา สอนผมเล่นบาสหน่อยน้าาา *^*"
"นาย.. เอาจริงหรอเซฮุน?"
"เเน่นอนสิฮะ สอนผมเล่นบาสน้าา นะนะน้าาา" ผมยังคงอ้อนป๊าต่อไป เเล้วก็จะอ้อนต่อไปจนกว่าป๊าจะตกลง!
"อืม.. ก็ได้"
"เย่เฮ้ท~~" ฮ่ะฮ่า Mission Completed! ^[+++]^
"เเต่พี่มีข้อเเม้นะ" ห้ะ? ข้อเเม้? ข้อเเม้อีกเเล้วหรอเนี่ยย โอ้วม่ายยย
"??"
"เมื่อกี้ พี่ออกไปซื้อของขวัญให้ชานยอลมาน่ะ วันนี้วันเกิดเจ้านั่น" หือ? ถึงวันเกิดพี่ชานยอลเเล้วหรอเนี่ย?
"พี่ก็เลย อยากให้เซฮุนไปงานวันเกิดชานยอลกับพี่น่ะ.."
"..."
"ไปงานวันเกิดกับพี่นะ :)"
"ตกลงฮะ! ^^" ผมตอบกลับไปด้วยความไวเเสง เพราะข้อเเม้ของป๊ามันไม่ควรจะเรียกว่า 'ข้อเเม้' เลยด้วยซ้ำ การที่จะได้ไปเจอกับพี่ชานยอลเเล้วเล่นกับพี่เค้าเนี่ย มันเป็นอะไรที่สนุกสุดๆ ไปเลย ^^
เเต่เดี๋ยวก่อนนะ..
ดูเหมือนวันนี้ ป๊าจะลืมอะไรบางอย่างไป
"ป๊าฮะ ป๊าได้โทรไปคุยกับพี่เเบคฮยอนรึยังฮะ?"
"ยังหรอก"
"ทำไมถึงยังไม่โทรไปหาพี่เเบคฮยอนอีกหละฮะ หรือว่าป๊าลืม?"
"พี่ไม่ได้ลืมหรอก พี่เเค่ตั้งใจที่จะไม่โทรไปมากกว่า เเบคฮยอนควรได้รับบทเรียนซะบ้าง"
"ป๊าฮะ เเต่ว่าวันนี้เป็นวัน.."
Rrrrrrrrrr~
ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบ เสียงโทรศัพท์ของป๊าก็ดังขึ้นมาเสียก่อน
"เเป๊บนึงนะเซฮุน" ป๊าบอกผมเเล้วกดรับสาย
"ว่าไง" ดูเหมือนว่าคนที่โทรมาจะเป็นเพื่อนของป๊า ไม่พี่มินซอกก็พี่จุนมยอนนี่เเหละ ผมไม่ค่อยได้ยินอะไร เพราะเสียงในสายมันอู้อี้
"เออๆ รู้เเล้วน่า กูจะรีบไปเดี๋ยวนี้เเหละ" ป๊ากดตัดสายเเล้วหันมาพูดกับผมต่อ
"รีบไปอาบน้ำเถอะเซฮุน ไอ้จุนมยอนมันโทรมาตามพี่เเล้ว"
"ฮะ เเต่ป๊า.. จะไม่โทรไปหาพี่เเบคฮยอนจริงๆ หรอฮะ?" ผมยังคงถามคำถามเดิม เพราะผมคิดว่าป๊าคงต้องลืมอะไรบางอย่างไปเเน่ๆ เเละเพื่อย้ำให้ป๊านึกได้ซักที ว่าวันนี้ป๊าลืมอะไรไป
"ไม่หรอก" เเต่ดูเหมือนว่า มันจะไม่ช่วยให้ป๊าจำอะไรขึ้นมาได้เลย
"เเต่ว่า.." ผมยังคงพยายามที่จะพูดต่อไป เเต่โดนป๊าขัดขึ้นมาเสียก่อน
"เข้าไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้เลยเซฮุนนา ไม่งั้นพี่จะเข้าไปอาบด้วยนะ" ฮะ เฮ้ย! นี่ป๊าเล่นงี้เลยหรอ?! รู้อย่างงี้เเล้วใครมันจะไปอยู่กันเล่า รีบเผ่นเข้าห้องน้ำสิครับ
"ฮะๆ ไปเเล้วฮะ" ผมพูดเเล้วรีบเดินเข้าไปหยิบผ้าขนหนูเพื่อที่จะอาบน้ำตามที่ป๊าสั่งทันที
สายตาของผมไปสะดุดเข้ากับปฏิทินที่อยู่ในห้อง
ปากกาเน้นคำสีชมพูเข้มถูกเขียนทับไว้บนวันที่ของวันนี้
วันครบรอบ 4 เดือนของป๊าเเละพี่เเบคฮยอน
ป๊าลืมวันสำคัญอย่างวันนี้ไปได้ยังไงนะ..
100%
_____________________________________________________________________________________
** Talk **
อัพแชปแปดครบ 100% เเล้วค่ะ
หลังจากที่หายไป 11 วัน TT TT
ขอโทษที่หายไปนานนะคะ
การบ้านก็ไม่ได้เยอะอะไรมาก
เเต่ที่หายไปนานเพราะยังไม่โอเคกับเรื่องเฮียค่ะ
ตอนนี้เริ่มดีขึ้นเเล้ว
เเล้วจะรีบมาอัพตอนต่อไปต่อนะคะ ^^
ผิดพลาดยังไงบอกได้เลยนะคะ :))
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น