ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : DAD :: 06
"พี่อี้ฝาน!!"
"หือ?" ผมหันหลังกลับไปมองหาต้นเสียงที่ตะโกนเรียกชื่อผมซะดัง และผมก็พบกับเจ้าของเสียงเเหลมนั่น
"มีอะไรหรอเเบค เรียกชื่อพี่ซะดังเชียว" เสียงเล็กๆ ที่ออกจะเเหลมไปซักหน่อยนั่น มันจะเป็นเสียงของใครไปไม่ได้เลย ถ้าไม่ใช่เเบคฮยอน
"ก็พี่อี้ฝานนั่นเเหละ เดินเร็วชะมัดเลย นี่เเบคเดินตามพี่มาตั้งเเต่ตอนพี่ลงจากตึกเเล้วนะ"
"อ่า.. พี่ผิดสินะ? ขอโทษนะครับ"
"นี่ พี่อี้ฝาน พรุ่งนี้พี่ว่างรึเปล่า?"
"พรุ่งนี้หรอ.. อืม วันเสาร์นี่นา.. ว่างสิ พี่พึ่งเคลียร์รายงานเสร็จไป ต้องว่างอยู่เเล้ว :)"
"งั้นก็ดีเลย! พี่อี้ฝาน พรุ่งนี้เราไปเที่ยวกันนะ เราไม่ได้ไปเที่ยวด้วยกันมานานเเล้ว แบคอยากไปเที่ยวกับพี่" ไปเที่ยว.. งั้นหรอ?
วันหยุดทั้งที ทำไมผมถึงไม่ได้อยู่บ้านนะ..
"ได้สิ :)"
"ขอบคุณครับ เเล้วเจอกันพรุ่งนี้นะครับพี่อี้ฝาน ^^"
"ครับ"
ให้ตายสิ ผมไม่อยากไปเที่ยวเลย มันจริงอย่างที่เเบคฮยอนว่า พักหลังมานี้ผมไม่ได้ไปเที่ยวไหนเลย เพราะผมเรียนหนักขึ้น รายงานนี่ก็ท่วมหัว ปกติเเล้ว ผมกับเเบคจะไปเที่ยวด้วยกันทุกเดือน..
เฮ้อ..
ไปรับเซฮุนกลับบ้านดีกว่า
-- DAD --
"ป๊าา"
"ว่าไงครับ รอพี่นานมั้ย?"
"ไม่ฮะ ^^" เซฮุนนา นายเนี่ยน้า.. ยิ้มเเล้วน่ารักจริงๆ เลย..
"ป๊าฮะ พาผมไปเอามือถือที่คอนโดม๊าก่อนนะฮะ ผมลืมไว้ที่นั่น.."
"พี่รู้เเล้วหละ เจสสิก้าโทรมาบอกพี่เเล้ว เรานี่ขี้ลืมจริงๆ เลยนะ"
"ย๊าา ป๊าว่าผมหรอ ผมงอนเเล้วนะ!" ขี้งอนจังเลยนะ เด็กดื้ออ
"เปล่าน้าา พี่ไม่ได้ว่าเซฮุนซักหน่อย อย่างอนน้าา"
"ชิ้! ถ้าป๊าอยากให้ผมหายงอนหละก็ ไปซื้อชานมมาง้อผมเลย"
"ได้เลยครับ :)"
"^^"
"ป๊าฮะ"
"หือ?"
"พรุ่งนี้ป๊าว่างมั้ยฮะ?"
"ว่างสิ" ... หรือไม่ว่างกันนะ?
"ผมอยากไปเที่ยวสวนสนุกฮะป๊า ป๊าพาผมไปได้มั้ยฮะ ^^" สวนสนุก.. กับเซฮุน.. งั้นหรอ?
"ได้สิ ^^"
"เย่เฮ้ท~ ขอบคุณฮะ ผมรักป๊าที่สุดในโลกเลย จุ้บ" เซฮุนนา.. นายหอมเเก้มพี่อีกเเล้วนะ -//-
ทั้งๆ ที่พรุ่งนี้ผมมีนัดกับเเบคฮยอน เเต่ผมก็ยังรับปากว่าจะพาเซฮุนไปเที่ยว
ผมนี่ใช้ไม่ได้จริงๆ เลยนะ
ผมอยากหยุดอยู่บ้านก็จริง เเต่ถ้าเป็นเซฮุน..
ผมอยากไปเที่ยวกับเซฮุนนี่นา.. ไปเที่ยวกับเซฮุนน่ะ สนุกจะตาย
สงสัย ผมคงต้องโทรไปยกเลิกนัดของเเบคฮยอนเเล้วหละ
"นี่คยองซูแกหิวรึยัง?"
"เริ่มหิวเเล้วหละ"
"ดีเลย งั้นเราไปหามื้อเที่ยงกินกันเถอะ"
"ไปร้าน xxxหม้อไฟกัน เราไม่ได้ไปกินหม้อไฟที่นั่นนานเเล้ว"
"อืม ร้านนั้นอยู่ใกล้ๆ นี้ด้วยนิ่ โอเค งั้นไปกันเถอะ"
เมื่อตกลงเรื่องมื้อเที่ยงเรียบร้อยเเล้ว เเบคฮยอนก็ขับรถตรงไปที่ร้านxxxหม้อไฟทันที
วันนี้ผมมาช้อปปิ้งกับเเบคฮยอน เเบคฮยอนดูร่าเริง เเล้วก็มีความสุขกับการช้อปปิ้ง มันทำให้ผมรู้สึกดีตามไปด้วย
หวังว่าวันนี้จะไม่มีอะไรทำให้เเบคฮยอนกลับไปเป็นเหมือนเมื่อวานหรอกนะ ผมไม่ชอบเลย เวลาที่เเบคฮยอนโวยวายหรืออารมณ์เสีย มันดูน่ากลัว ผมชอบเวลาที่เเบคฮยอนร่าเริงเเบบนี้มากกว่า และผมก็อยากให้เพื่อนของผมเป็นอย่างนี้ไปตลอดทั้งวัน.. ถ้าเราไม่ไปเจออะไรเหมือนทุกครั้งซะก่อนนะ
"แบค เลยร้านเเล้ว!" ผมรีบบอกเเบคฮยอนเมื่อเห็นว่าเเบคฮยอนกำลังขับรถเลยร้านหม้อไฟไป
"อ้าวหรอ"
"แกเนี่ยนะ ลืมร้านประจำของเราได้ยังไงกัน"
"ก็ชั้นไม่ได้มานานเเล้วนี่นา" พูดจบเเบคฮยอนก็ถอยรถกลับเเละขับเข้ามาจอดในร้านทันที
"รถพี่อี้ฝาน.." หือ? รถของพี่อี้ฝานงั้นหรอ?
ผมหันไปมองเเละก็พบกับมัน ใช่จริงๆ ด้วย นั่นมันรถของพี่อี้ฝาน เเละเมื่อผมมองตามที่เเบคฮยอนมองเข้าไปอีก ผมก็เจอพี่อี้ฝานกับเซฮุน
อะไรที่ผมไม่อยากให้เเบคฮยอนได้เจอ สุดท้ายก็ต้องเจอจนได้สินะ..
"เเล้วมันก็เป็นอย่างที่ชั้นพูด พี่อี้ฝานมาอยู่กับมัน เนี่ยน่ะหรอเรื่องสำคัญของพี่อี้ฝาน มันคือเรื่องสำคัญของพี่อี้ฝานสินะ"
"แบค เเกอย่างพึ่ง.."
"ชั้นจะฆ่ามัน" แบคฮยอนพูดเสียงเรียบ ออกไปทางเย็นชาหน่อยเสียด้วยซ้ำ นั่นทำให้ผมต้องรีบห้าม
"แกอย่าทำอะไรบ้าๆ นะ!!"
"นี่คยองซู! เเกจะตะโดนทำไมฮะ! ชั้นไม่ทำอย่างที่พูดหรอกน่า เเกก็รู้ว่าชั้นไม่กล้า ชั้นก็เเค่พูดให้เหมือนกับตัวร้ายในละครเท่านั้นเเหละ! เเกนี่ไม่รู้อะไรซะเลยนะ!" ตัวร้ายในละคร?? พูดบ้าอะไรของเเกเนี่ยเเบคฮยอน -*-
"ไม่ได้สิ ชั้นจะเป็นตัวร้ายได้ยังไง สวยๆ อย่างชั้นต้องเป็นนางเอกสิ ไม่ได้ๆ" เเบคฮยอนพูดเองเออเอง ทั้งๆ ที่ผมยังงงกับคำพูดของเเบคฮยอนอยู่เลย
เเละเมื่อผมรู้ตัวอีกที ก็เห็นเเบคฮยอนกำลังจะเดินเข้าไปข้างในเเล้ว
เฮ้ยๆ เเล้วเเบคฮยอนจะเข้าไปทำอะไรหละนั่น!
"เเบค เเกจะไปไหน "
"ก็ไปอาละวาดใส่พี่อี้ฝานกับไอ้เด็กนั่นเหมือนทุกครั้งไง "
"เดี๋ยว! เเบค อย่า!" ผมรีบใช้ขาสั้นๆ ของผมวิ่งตามเเบคฮยอนเข้าไปในร้านเพื่อที่จะห้าม เเต่..
"พี่อี้ฝาน!!"
"เเบค!"
ผมนี่ใช้ไม่ได้จริงๆ เลยนะ
ผมอยากหยุดอยู่บ้านก็จริง เเต่ถ้าเป็นเซฮุน..
ผมอยากไปเที่ยวกับเซฮุนนี่นา.. ไปเที่ยวกับเซฮุนน่ะ สนุกจะตาย
สงสัย ผมคงต้องโทรไปยกเลิกนัดของเเบคฮยอนเเล้วหละ
40 %
"ว่าไงนะ! ไม่ว่างงั้นหรอ! ไหนพี่บอกว่าพี่ว่างไง เเล้วทำไมตอนนี้ถึงบอกว่าไม่ว่าง!"
(ขอโทษนะเเบค คือ.. พี่พึ่งนึกได้น่ะ ว่าพี่มีเรื่องสำคัญต้องทำ เอาไว้ คราวหน้า เราค่อยไปเที่ยวกันนะ)
"..."
(อ่า.. แบคกี้ อย่าเงียบอย่างงี้สิ พี่ขอโทษ พี่..) ติ้ด! แบคฮยอนกดวางสายไปก่อนที่อี้ฝานจะพูดจบ
"เหอะ! ไม่ว่างงั้นหรอ เวลาพี่อี้ฝานบอกว่าไม่ว่างที่ไร เเบคก็เห็นพี่ไปไหนกับไอ้เด็กนั่นตลอด!"
"ไม่เอาน่าเเบค พี่อี้ฝานเค้าอาจจะไม่ว่างจริงๆ ก็ได้" คยองซูพูดขึ้นเมื่อเห็นผมเริ่มเดือด
"เเกเงียบไปเลยนะคยองซู เเกก็รู้นี่! เวลาพี่อี้ฝานบอกว่าไม่ว่าง มีเรื่องสำคัญต้องไปทำ มีธุระ ทุกครั้งที่พี่อี้ฝานพูดเเบบนี้ ชั้นก็เห็นพี่อี้ฝานไปที่อื่นกับไอ้เด็กนั่นตลอด เนี่ยน่ะหรอไม่ว่าง! เนี่ยน่ะหรอธุระสำคัญ! เนี่ยน่ะหรอ! ชั้นเกลียดมันคยองซู ชั้นเกลียดมัน!!"
"นี่เเบค เเกจะไปเกลียดเซฮุนทำไม เซฮุนเป็นลูกของพี่อี้ฝานนะ.." คยองซูพูดขึ้นอีกครั้งหลังจากที่ผมเริ่มเดือดจัด
"ลูกเเท้ๆ ก็ไม่ใช่! เเล้วถ้าพี่อี้ฝานเกิดรักมันขึ้นมาหละ ชั้นจะทำยังไง!"
"เลิกบ้าได้เเล้วน่าเเบค เเกเนี่ยนะ ชอบคิดอะไรไปทั่ว พี่เค้ามีเเกอยู่เเล้ว เค้าไม่ไปรักคนอื่นหรอกน่า.. หมายถึง มั้งนะ"
"คยองซู!!"
"ชั้นพูดเล่นน่าา เอาเป็นว่า พรุ่งนี้ชั้นจะไปเที่ยวกับเเกเอง โอเคนะ"
"ชั้นเกลียดมัน ชั้นเกลียดมัน!"
.....
อันที่จริง.. ผมก็ไม่ได้เกลียดเซฮุนอย่างที่ปากพูดหรอก
แต่ผมไม่อยากเสียพี่อี้ฝานไปนี่นา TT^TT
กว่าจะได้เป็นเเฟนกับพี่อี้ฝานเนี่ย ไม่ใช่ง่ายๆ เลยนะ ผมต้องเเอ๊บเป็นหนุ่มน้อยผู้ใสซื่ออยู่ตั้งนาน..
มันไม่ใช่สไตล์ของเเบคฮยอนนี่เลยซักนิด อย่างบยอนนี่เนี่ยนะ ต้องเริศต้องเชิด!
ไม่รู้หละ ยังไงผมก็เสียพี่อี้ฝานไปไม่ได้
ไม่ได้เด็ดขาด!!
(ขอโทษนะเเบค คือ.. พี่พึ่งนึกได้น่ะ ว่าพี่มีเรื่องสำคัญต้องทำ เอาไว้ คราวหน้า เราค่อยไปเที่ยวกันนะ)
"..."
(อ่า.. แบคกี้ อย่าเงียบอย่างงี้สิ พี่ขอโทษ พี่..) ติ้ด! แบคฮยอนกดวางสายไปก่อนที่อี้ฝานจะพูดจบ
"เหอะ! ไม่ว่างงั้นหรอ เวลาพี่อี้ฝานบอกว่าไม่ว่างที่ไร เเบคก็เห็นพี่ไปไหนกับไอ้เด็กนั่นตลอด!"
"ไม่เอาน่าเเบค พี่อี้ฝานเค้าอาจจะไม่ว่างจริงๆ ก็ได้" คยองซูพูดขึ้นเมื่อเห็นผมเริ่มเดือด
"เเกเงียบไปเลยนะคยองซู เเกก็รู้นี่! เวลาพี่อี้ฝานบอกว่าไม่ว่าง มีเรื่องสำคัญต้องไปทำ มีธุระ ทุกครั้งที่พี่อี้ฝานพูดเเบบนี้ ชั้นก็เห็นพี่อี้ฝานไปที่อื่นกับไอ้เด็กนั่นตลอด เนี่ยน่ะหรอไม่ว่าง! เนี่ยน่ะหรอธุระสำคัญ! เนี่ยน่ะหรอ! ชั้นเกลียดมันคยองซู ชั้นเกลียดมัน!!"
"นี่เเบค เเกจะไปเกลียดเซฮุนทำไม เซฮุนเป็นลูกของพี่อี้ฝานนะ.." คยองซูพูดขึ้นอีกครั้งหลังจากที่ผมเริ่มเดือดจัด
"ลูกเเท้ๆ ก็ไม่ใช่! เเล้วถ้าพี่อี้ฝานเกิดรักมันขึ้นมาหละ ชั้นจะทำยังไง!"
"เลิกบ้าได้เเล้วน่าเเบค เเกเนี่ยนะ ชอบคิดอะไรไปทั่ว พี่เค้ามีเเกอยู่เเล้ว เค้าไม่ไปรักคนอื่นหรอกน่า.. หมายถึง มั้งนะ"
"คยองซู!!"
"ชั้นพูดเล่นน่าา เอาเป็นว่า พรุ่งนี้ชั้นจะไปเที่ยวกับเเกเอง โอเคนะ"
"ชั้นเกลียดมัน ชั้นเกลียดมัน!"
.....
อันที่จริง.. ผมก็ไม่ได้เกลียดเซฮุนอย่างที่ปากพูดหรอก
แต่ผมไม่อยากเสียพี่อี้ฝานไปนี่นา TT^TT
กว่าจะได้เป็นเเฟนกับพี่อี้ฝานเนี่ย ไม่ใช่ง่ายๆ เลยนะ ผมต้องเเอ๊บเป็นหนุ่มน้อยผู้ใสซื่ออยู่ตั้งนาน..
มันไม่ใช่สไตล์ของเเบคฮยอนนี่เลยซักนิด อย่างบยอนนี่เนี่ยนะ ต้องเริศต้องเชิด!
ไม่รู้หละ ยังไงผมก็เสียพี่อี้ฝานไปไม่ได้
ไม่ได้เด็ดขาด!!
60 %
ณ สวนสนุกเเห่งหนึ่ง
วันนี้ผมพาเซฮุนมาเที่ยวสวนสนุกอย่างที่ตกลงกับเจ้าตัวไว้เมื่อวาน และโทรไปยกเลิกนัดกับเเบคฮยอน แบคฮยอนดูจะอารมณ์เสียไม่ใช่น้อย เค้าต้องโกรธผมมากเเน่ๆ ถึงได้ตัดสายผมไปเเบบนั้นทั้งๆ ที่ผมยังพูดไม่จบด้วยซ้ำ..
ผมคงต้องง้อเเบคฮยอนอีกยาวเลยหละ
"ป๊าฮะ ผมหิวเเล้วฮะ"
"งั้นหรอ?"
"ฮะ เราไปหาอะไรทานกันเถอะนะฮะ"
"โอเคครับ แล้วเราจะไปทานอะไรกันดีหละ?"
"ผมอยากทานหม้อไฟฮะ ^^"
"งั้นไปกันเลย :)"
ดูเหมือนว่าผมจะต้องพาเซฮุนไปทานมื้อเที่ยงซะเเล้วหละ เจ้าเด็กดื้อ เล่นเสร็จเเล้วก็หิวขึ้นมาเลยนะ
การมาเที่ยวสวนสนุกวันนี้ทำเอาผมเหนื่อยไม่เบา ก็เซฮุนน่ะสิ ลากผมไปเล่นเครื่องเล่นนู่นนี่นั่นตั้งเเต่เข้ามาถึง
เเล้วพอเล่นสนุกจนหนำใจก็เลยหิวขึ้นมาทันที นี่ไม่คิดจะให้พักเหนื่อยเลยรึไง
แต่ไม่เป็นไรหรอก เเค่ผมได้อยู่กับเซฮุน ได้เห็นรอยยิ้มของเค้า เเค่นี้ผมก็หายเหนื่อยเเล้วหละ
เอาหละ ได้เวลาพาเซฮุนไปทานมื้อเที่ยงเเล้ว :)
วันนี้ผมพาเซฮุนมาเที่ยวสวนสนุกอย่างที่ตกลงกับเจ้าตัวไว้เมื่อวาน และโทรไปยกเลิกนัดกับเเบคฮยอน แบคฮยอนดูจะอารมณ์เสียไม่ใช่น้อย เค้าต้องโกรธผมมากเเน่ๆ ถึงได้ตัดสายผมไปเเบบนั้นทั้งๆ ที่ผมยังพูดไม่จบด้วยซ้ำ..
ผมคงต้องง้อเเบคฮยอนอีกยาวเลยหละ
"ป๊าฮะ ผมหิวเเล้วฮะ"
"งั้นหรอ?"
"ฮะ เราไปหาอะไรทานกันเถอะนะฮะ"
"โอเคครับ แล้วเราจะไปทานอะไรกันดีหละ?"
"ผมอยากทานหม้อไฟฮะ ^^"
"งั้นไปกันเลย :)"
ดูเหมือนว่าผมจะต้องพาเซฮุนไปทานมื้อเที่ยงซะเเล้วหละ เจ้าเด็กดื้อ เล่นเสร็จเเล้วก็หิวขึ้นมาเลยนะ
การมาเที่ยวสวนสนุกวันนี้ทำเอาผมเหนื่อยไม่เบา ก็เซฮุนน่ะสิ ลากผมไปเล่นเครื่องเล่นนู่นนี่นั่นตั้งเเต่เข้ามาถึง
เเล้วพอเล่นสนุกจนหนำใจก็เลยหิวขึ้นมาทันที นี่ไม่คิดจะให้พักเหนื่อยเลยรึไง
แต่ไม่เป็นไรหรอก เเค่ผมได้อยู่กับเซฮุน ได้เห็นรอยยิ้มของเค้า เเค่นี้ผมก็หายเหนื่อยเเล้วหละ
เอาหละ ได้เวลาพาเซฮุนไปทานมื้อเที่ยงเเล้ว :)
-- DAD --
"นี่คยองซูแกหิวรึยัง?"
"เริ่มหิวเเล้วหละ"
"ดีเลย งั้นเราไปหามื้อเที่ยงกินกันเถอะ"
"ไปร้าน xxxหม้อไฟกัน เราไม่ได้ไปกินหม้อไฟที่นั่นนานเเล้ว"
"อืม ร้านนั้นอยู่ใกล้ๆ นี้ด้วยนิ่ โอเค งั้นไปกันเถอะ"
เมื่อตกลงเรื่องมื้อเที่ยงเรียบร้อยเเล้ว เเบคฮยอนก็ขับรถตรงไปที่ร้านxxxหม้อไฟทันที
วันนี้ผมมาช้อปปิ้งกับเเบคฮยอน เเบคฮยอนดูร่าเริง เเล้วก็มีความสุขกับการช้อปปิ้ง มันทำให้ผมรู้สึกดีตามไปด้วย
หวังว่าวันนี้จะไม่มีอะไรทำให้เเบคฮยอนกลับไปเป็นเหมือนเมื่อวานหรอกนะ ผมไม่ชอบเลย เวลาที่เเบคฮยอนโวยวายหรืออารมณ์เสีย มันดูน่ากลัว ผมชอบเวลาที่เเบคฮยอนร่าเริงเเบบนี้มากกว่า และผมก็อยากให้เพื่อนของผมเป็นอย่างนี้ไปตลอดทั้งวัน.. ถ้าเราไม่ไปเจออะไรเหมือนทุกครั้งซะก่อนนะ
"แบค เลยร้านเเล้ว!" ผมรีบบอกเเบคฮยอนเมื่อเห็นว่าเเบคฮยอนกำลังขับรถเลยร้านหม้อไฟไป
"อ้าวหรอ"
"แกเนี่ยนะ ลืมร้านประจำของเราได้ยังไงกัน"
"ก็ชั้นไม่ได้มานานเเล้วนี่นา" พูดจบเเบคฮยอนก็ถอยรถกลับเเละขับเข้ามาจอดในร้านทันที
"รถพี่อี้ฝาน.." หือ? รถของพี่อี้ฝานงั้นหรอ?
ผมหันไปมองเเละก็พบกับมัน ใช่จริงๆ ด้วย นั่นมันรถของพี่อี้ฝาน เเละเมื่อผมมองตามที่เเบคฮยอนมองเข้าไปอีก ผมก็เจอพี่อี้ฝานกับเซฮุน
อะไรที่ผมไม่อยากให้เเบคฮยอนได้เจอ สุดท้ายก็ต้องเจอจนได้สินะ..
"เเล้วมันก็เป็นอย่างที่ชั้นพูด พี่อี้ฝานมาอยู่กับมัน เนี่ยน่ะหรอเรื่องสำคัญของพี่อี้ฝาน มันคือเรื่องสำคัญของพี่อี้ฝานสินะ"
"แบค เเกอย่างพึ่ง.."
"ชั้นจะฆ่ามัน" แบคฮยอนพูดเสียงเรียบ ออกไปทางเย็นชาหน่อยเสียด้วยซ้ำ นั่นทำให้ผมต้องรีบห้าม
"แกอย่าทำอะไรบ้าๆ นะ!!"
"นี่คยองซู! เเกจะตะโดนทำไมฮะ! ชั้นไม่ทำอย่างที่พูดหรอกน่า เเกก็รู้ว่าชั้นไม่กล้า ชั้นก็เเค่พูดให้เหมือนกับตัวร้ายในละครเท่านั้นเเหละ! เเกนี่ไม่รู้อะไรซะเลยนะ!" ตัวร้ายในละคร?? พูดบ้าอะไรของเเกเนี่ยเเบคฮยอน -*-
"ไม่ได้สิ ชั้นจะเป็นตัวร้ายได้ยังไง สวยๆ อย่างชั้นต้องเป็นนางเอกสิ ไม่ได้ๆ" เเบคฮยอนพูดเองเออเอง ทั้งๆ ที่ผมยังงงกับคำพูดของเเบคฮยอนอยู่เลย
เเละเมื่อผมรู้ตัวอีกที ก็เห็นเเบคฮยอนกำลังจะเดินเข้าไปข้างในเเล้ว
เฮ้ยๆ เเล้วเเบคฮยอนจะเข้าไปทำอะไรหละนั่น!
"เเบค เเกจะไปไหน "
"ก็ไปอาละวาดใส่พี่อี้ฝานกับไอ้เด็กนั่นเหมือนทุกครั้งไง "
"เดี๋ยว! เเบค อย่า!" ผมรีบใช้ขาสั้นๆ ของผมวิ่งตามเเบคฮยอนเข้าไปในร้านเพื่อที่จะห้าม เเต่..
"พี่อี้ฝาน!!"
"เเบค!"
100%
_____________________________________________________________________________________
อัพแชปหก 100% เเล้วววว
ถ้าตอนนี้สั้นไปขอโทษน้า สมองไรท์มันเริ่มตันเเล้วจริงๆ
คิดอะไรไม่ค่อยออก (อ้าว -.-)
ขอโทษที่มาอัพช้าด้วยน้า TT^TT
ผิดพลาดยังไงบอกได้เลยนะคะ :))
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น