ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : DAD :: 10
"ชั้นเกลียดแก ปาร์คชานยอล!"
"ชั้นเกลียดแก ปาร์คชานยอล!"
"ชั้นเกลียดแก ปาร์คชานยอล!"
.................................
"เซฮุน"
"ฮะ"
"แบคฮยอน.."
"??"
"เค้าเกลียดอะไรพี่นักหนานะ.."
"ฮยอง.."
"นายพอจะรู้บ้างมั้ย เซฮุน"
"พี่ชานยอลฮะ หยุดร้องไห้เถอะฮะ พี่ร้องไห้มา 1 ชั่วโมงเเล้วนะฮะ ตาของพี่มันบวมแล้วก็แดงไปหมดแล้ว"
มันจริงอย่างที่เซฮุนพูด
ตั้งแต่ที่ผมประกาศยกเลิกปาร์ตี้วันเกิด
ตั้งแต่ที่ผมส่งแขกทุกคนกลับบ้าน
ตั้งแต่ตอนนั้น..
จนถึงตอนนี้
1 ชั่วโมงแล้วที่ผมเอาแต่นั่งร้องไห้ ร้องออกมาอย่างไม่อายใคร
ผมเจ็บ..
ผมอยากร้องไห้ อยากระบายความเจ็บปวดนี้ออกมาให้หมด
ไม่อยากหยุด
ผมไม่อยากหยุดร้องไห้เลย..
แกมันอ่อนแอจริงๆ เลยนะ ปาร์คชานยอล
"ฮึก ฮึก" ผมพยายามบอกตัวเองว่าให้หยุดร้องไห้ แต่ผมทำมันไม่ได้ เสียงสะอื้นมันก็เลยดังออกมาอย่างนี้
"ฮยอง พูดออกมาเลยฮะ ระบายมันออกมาเลย ผมรู้ว่าฮยองต้องการที่จะทำอย่างนั้น เพราะงั้นพูดมันออกมาเลยฮะ ผมพร้อมจะรับฮยองเสมอ.." คำพูดของเซฮุน มันยิ่งทำให้ผมร้องไห้หนักขึ้น เด็กคนนี้มักจะพูดแบบนี้กับผมเสมอ
เซฮุนคือคนที่คอยรับฟังความเจ็บปวดของผม คอยปลอบในทุกครั้งที่ผมร้องไห้ ทั้งๆ ที่เซฮุนนั้นเด็กกว่า
มันควรจะเป็นผมสิ ที่จะต้องคอยปลอบน้อง ไม่ใช่ให้เซฮุนมาคอยปลอบผมเเบบนี้
ผมมันเป็นพี่ที่แย่มากเลยจริงๆ
"เซฮุน พี่ขอโทษนะ ที่ทำให้นายต้องมาคอยปลอบคนอ่อนแออย่างพี่อีกเเล้ว" ขอโทษ พี่ขอโทษจริงๆ...
"อย่าพูดออย่างงี้สิฮะ ยอลลี่ฮยองของผมไม่ใช่คนอ่อนแอซักหน่อย พี่ชายของผมน่ะเข้มเเข็งจะตาย ^^" เซฮุนวาดรอยยิ้มแล้วส่งมันมาให้ผม พร้อมกับยกมือขึ้นลูบหัวของผมด้วย
ผมไม่โกรธเลยที่เซฮุนทำเเบบนี้
สำหรับคนอื่นแล้ว ใครจะมองว่ามันไม่ดี ไม่สมควรหรือยังไงก็ช่าง
แต่สำหรับผมแล้ว ผมคิดว่ามันอบอุ่น
โอเซฮุนกำลังลูบหัวของผมเพื่อปลอบประโลมผมอยู่...
ผมขยับเข้าไปใกล้เซฮุนเเล้วกอดเซฮุนเอาไว้
"เซฮุนนี่"
"ว่าไงครับ ยอลลี่ฮยอง"
"ยอลลี่อยากย้อนเวลาได้จัง"
"แล้วยอลลี่อยากย้อนเวลากลับไปตอนไหนหละ เดี๋ยวฮุนนี่จะย้อนกลับไปให้"
"วันแรก"
"หือ?"
"วันแรกที่เจอเเบคฮยอน..."
ผมไม่โกรธเลยที่เซฮุนทำเเบบนี้
สำหรับคนอื่นแล้ว ใครจะมองว่ามันไม่ดี ไม่สมควรหรือยังไงก็ช่าง
แต่สำหรับผมแล้ว ผมคิดว่ามันอบอุ่น
โอเซฮุนกำลังลูบหัวของผมเพื่อปลอบประโลมผมอยู่...
ผมขยับเข้าไปใกล้เซฮุนเเล้วกอดเซฮุนเอาไว้
"เซฮุนนี่"
"ว่าไงครับ ยอลลี่ฮยอง"
"ยอลลี่อยากย้อนเวลาได้จัง"
"แล้วยอลลี่อยากย้อนเวลากลับไปตอนไหนหละ เดี๋ยวฮุนนี่จะย้อนกลับไปให้"
"วันแรก"
"หือ?"
"วันแรกที่เจอเเบคฮยอน..."
50%
เมื่อ 5 เดือนที่แล้ว..
ตอนที่ผมได้เจอกับแบคฮยอนครั้งแรก
ผม จงแด เเละเพื่อนอีกประมาณ 2-3 คนกำลังเดินออกจากคณะเพื่อที่จะเเยกย้ายกันกลับบ้านหรือหอพัก
แต่ผมมันซุ่มซ่าม เดินไม่ระวัง
ทำให้ผม.. ชนเข้ากับแบคฮยอน
"โอ้ย!"
แบคฮยอนเซไปข้างหลัง โชคดีที่เพื่อนของเขา หรือโดคยองซูรับเอาไว้ทัน แต่หนังสือที่แบคฮยอนถือไว้ในมือนั้นล่วงลงไปนอนเเอ้งเเม้งอยู่ที่พื้นทั้งหมด
"ขอโทษครับ"
ผมก้มลงไปเก็บหนังสือขึ้นมาแล้วยื่นให้แบคฮยอน พร้อมกับโค้งขอโทษ
"ขอโทษนะครับ คุณ.. เป็นอะไรมากหรือเปล่าครับ?"
"ไม่เป็นไรฮะ ^^ งั้น.. เราขอตัวก่อนนะ"
"อ่า ครับ ^^"
รอยยิ้มที่เเสนน่ารักของเเบคฮยอน
ผมหลงมัน..
ผมเสพติดมันตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น
ผมรักแบคฮยอน
บยอน แบคฮยอน คือความรักครั้งแรกของผม...
"น่ารักชิบ.."
"หลงบยอนนี่เข้าอีกคนเเล้วไง?"
"บยอนนี่? ใครวะไอ้จงแด?"
"ก็หนุ่มน้อยร่างบางคนเมื่อกี้ไง บยอน เเบคฮยอน"
"เหยดดด จริงดิ มึงรู้จักอ๋อ?"
"นี่มึงไปอยู่หลังเขาลูกไหนมาวะไอ้หยอย แบคฮยอนน่ะ คนเค้ารู้จักกันทั่วทั้งมหาลัย"
"ทำไมอ่ะ? เค้าฮ็อตอ๋อ?"
"มากด้วย"
"ทำไมวะ เล่าๆ"
"โห มึงจะให้กูยืนเล่าให้มึงฟังตรงนี้เนี่ยนะ? ถ้ามึงอยากรู้เรื่องของเค้าขนาดนั้นนะ ก็ว่ามึงไปหาที่อื่นคุยดีกว่า"
"เออๆ งั้นไปโต๊ะเรา ๆ"
ผมยังจำเรื่องราวในวันนั้นได้ดี
ผมอยากรู้จักกับเเบคฮยอนมาก ผมพยายามทำทุกอย่าง เพื่อที่จะได้รู้จักกับเเบคฮยอน
ผมขอให้จงแดเล่าเรื่องของเเบคฮยอนให้ฟัง
แล้วมันก็เล่าให้ผมฟังซะยาวเลยหละ..
"ไอ้จงแด มึงเล่าต่อ"
"เอาจริง?"
"จริงดิสัส อย่ารีลา เล่า!"
"เออๆ แบคฮยอนอ่ะ เป็นหนุ่ม(?)ฮ็อตคนนึงของมหาลัย อยู่คณะนิเทศ ปีเดียวกับเรา เเต่อยู่คนละห้อง"
"จริงดิ? ทำไมกูไม่เคยรู้จักมาก่อนเลยวะ"
"กูก็ไม่เคยเห็นมึงรู้จักเหี้ยอะไรกับเค้าซักอย่างอ่ะ -*-"
"เออ ช่างเเม่งเหอะ เล่าๆ"
"ก็เค้าสวย(?)ไง น่ารัก คนจีบเยอะ เเค่นั้นแหละ จบ."
"คนจีบเยอะด้วยหรอวะ..."
"มึงอย่าไปชอบเค้าเลย แบคฮยอนน่ะ นิสัยไม่ได้เหมือนอย่างหน้าตาหรอกนะ"
"ทำไมวะ?"
"เออน่าา กูบอกอะไรเเม่งก็หัดเชื่อกูมั่งเถอะ"
"เออๆ กูรู้เเล้ว"
รู้เเล้วก็เท่านั้น เพราะผมไม่ได้ฟังที่จงแดบอกเลย
หลังจากวันนั้น ผมก็พยามยามหาทางเจอกับเเบคฮยอน
เเล้วมันก็สำเร็จ
ผมได้เจอเเบคฮยอนบ่อยขึ้น เราสองคนได้คุยกัน มันทำให้เรารู้จักกันมากขึ้น
ถึงอย่างนั้น ผมก็ยังไม่เข้าใจที่จงแดบอกอยู่ดี
จนกระทั่งเดือนต่อมา..
มีข่าวลือออกมาว่าไอ้เฮียมันมีเเฟน ซึ่งมันทำให้ผมงงเเละไม่เชื่อเป็นอย่างมาก
เพราะปกติเเล้ว ผมไม่เคยเห็นเฮียมันจะสนใจสาวหรือหนุ่มที่ไหนเลย ทั้งๆ ที่มันเป็นถึงหนุ่มหล่อของมหาลัย
วันๆ เอาเเต่ขลุกอยู่กับพี่จุนมยอน พี่มินซอก ไอ้จงเเด ผม เเล้วก็เซฮุน
ก่อนหน้านั้น ผมก็พอจะได้ยินมาเหมือนกัน ว่าเฮียมันกำลังกุ๊กกิ๊กกับคนคนนึงอยู่
เเต่ผมไม่คิดว่า คนคนนั้น
จะเป็นแบคฮยอน
ผู้ชายที่ผมหลงรัก
สาเหตุที่เเบคฮยอนคบกับเฮีย มันไม่ใช่เพราะความรัก
เเต่มันเป็นเพราะเเบคฮยอนต้องการชัยชนะ
ชัยชนะที่ได้มาจากการได้เป็นเเฟนกับหนุ่มหล่อของมหาลัย ผู้ชายที่หล่อราวกับเทพบุตร เจ้าชายในฝันของใครหลายๆ คน
สำหรับเเบคฮยอนแล้ว ผู้ชาย มันก็เเค่ของเล่น
นั่นมันคือสิ่งที่จงแดได้บอกกับผมเอาไว้ในตอนเเรก และผมก็เข้าใจมันทุกอย่างเเล้ว..
หลังจากที่เเบคฮยอนคบกับเฮียเเล้ว เค้าก็ไม่ยิ้มให้ผมอีกเลย
เจอหน้ากันทีไร ก็มีเเต่จะวีนใส่
มันอาจจะเป็นเพราะผมเอง..
ผมจะพยายามหลีกเลี่ยงไม่ให้เเบคฮยอนได้เจอกับเฮียในทุกครั้งที่ผมทำได้
ผมหวง..
ผมรู้ว่ามันผิด เเละจงแดเองก็เตือนผมอยู่ตลอด
ผมก็เเค่คิดว่า อีกไม่นาน แบคฮยอนกับเฮียก็จะเลิกกัน เพราะเเบคฮยอนไม่ได้รักเฮียเลย
เเต่ความคิดของผมมันผิด
แบคฮยอนรักเฮีย เค้ารักเฮียจริงๆ
นี่คือความจริงที่ผมพึ่งรู้
ไม่สิ ต้องเรียกว่า ความจริงที่ผมพึ่งจะยอมรับมันได้ ต่างหาก..
ผมรู้ดี ว่าระหว่างผมกับเเบคฮยอน มันกลับไปเป็นเหมือนไม่ได้อีกเเล้ว
เค้ายิ้มให้ผมไม่ได้อีกเเล้ว
เค้าเกลียดผมไปเเล้ว
และผมก็คงจะทำอะไรไม่ได้
นอกจากแอบรักแบคฮยอนอยู่ข้างเดียวอย่างนี้
อย่างนี้ตลอดไป..
100%
_____________________________________________________________________________________
อัพแชปสิบ 100% เเล้วค่ะ
ขอโทษที่เมื่อวานไม่ได้มาอัพตามที่บอกเอาไว้น้าา
เมื่อคืนนี้เน็ตบ้านไรท์มันเป็นอะไรไม่รู้ มันใช้ไม่ได้ TT TT
ไรท์นั่งรอจนถึงตีสามมันก็ยังใช้ไม่ได้อ่ะ
ก็เลยปิดคอมเเล้วไปนอน ก็เลยได้มาอัพเอาวันนี้
ขอโทษจริงๆ น้าา TT^TT
ส่วนเนื้อเรื่องอาจจะดูงงๆ ไปหน่อย (ไม่หน่อยเเล้วหละ -..-)
เพราะไรท์รีบเเต่งมาก กลัวมันจะดึกเกินไป (นี่ยังไม่ดึก? -*-)
ยังก็ขอโทษด้วยนะคะ //โค้ง 360 องศา
พอละ รู้สึกว่าทอล์คเริ่มจะยาวไป
แล้วจะรีบมาอัพตอนต่อไปนะคะ ^^
ผิดพลาดยังไงบอกได้เลยนะ คึคึคึ >< //วิ่งกลับกาเเล็คซี่
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น