คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 :: อยากไป St. Liquiz จังเย้ย
“เฮ้อ...”
“นี้วิค แกถอนหายใจมากี่ครั่งแล้วเนี่ย” ทีน่าเพื่อนสุดสวยที่นั่งข้างๆ ฉันพูดขึ้นมา
“ก้อมันน่าเบื่อนิ ยัยตีบตบ สอนยังไงก้อน่าเบื่อ” นี้วิชาพระพุทธิศาสนา ทำอะไรก้อได้ ขนาดยัยทีน่ายังเอาบีๆ มาขึ้นมาเล่นบนโต้ะเลย - -‘ แล้วฉันล่ะทำอะไร นั่งอนหายใจไง
“-____-”
ข้ามเวลาเลยละกัน
คาบแรกผ่านไป
คาบที่สองผ่านไป
พักผ่านไป
กริ้งๆๆ เลิกเรียน (ผ่านไปเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ *-*)
“อ้า....ดีใจจังที่เลิกเรียนแล้ว” ฉันบิดขี้เกียจแล้วไปเอากระเป๋า
“กลับกันเถอะ อยากกินเค้กอะ ไปกันเถอะ น้า นะๆ” ทีน่ามาเขย่าแขนฉัน ยังทำหน้าตาอ้อนๆ อีก
“แกก้อไปกับแซนดี้สิ อีกอย่างวันนี้น้องฉันไปแข่งเปียโนด้วยแหละ” ฉันชี้ไปทางแซนดี้ ที่กำลังเก็บกระเป๋าอยู่ ปกตทีน่าก้อสนิทกับฉัน แต่ฉันไม่ค่อนอยากมีเพื่อนที่สนิทๆ มากเท่าไร เลยเอาแซนดี้มาไง
”เชอะ ก้อได้ นี้ฉันเห็นแก่น้องแกนะเนี่ย” ทีน่าเดินสะบัดก้อไปหาแซนดี้
กี่โมงแล้วเนี่ย.. เฮ้ย 3:04 แล้ว ซวยจริงแม่ฉันนัดไว้ สามโมงครึ่งนิ ต้องรีบกลับไปเปลี่ยนชุดแล้วและ ยัยวิคทำไมชอบสายอยู่เรื่องเลย เฮ้อ....
ตึกๆๆๆ
“โหย ทำไมพี่มาช้าอย่างงี้อะ ถ้าน้องไม่ได้ไปแข่งเป็นความผิดพี่นะ” นี้คือ ลิตเต้ล น้องฉันเองและ
“เออๆ เอาชุดมาเร็ว” น้องส่งชุดให้ฉันแล้วก้อเดินลงไป
อี้ แหวะ สีชมผู เอามาได้ไง น่าเกียจจะตาย TvT
อ้อ เอารองเผ้าใบมาใส่คู่ดีกว่า สีสันแสบดี ฮ่าๆๆ
“เร็วๆสิ เดวน้องก้อไปสายพอดี” พ่อเริ่มโมโหแว้ว
“มาแล้ววๆ.. ” ปึก! ฉันลื่นล้มอีกแล้ว
“โธ่เอ้ย ล้มอีกแล้วหรือลูก” แม่เข้ามาประคองฉัน แล้วพูด
“ไปๆ ไปได้แล้ว” ฉันรีบเดินไปเพราะ ว่าได้ข่าวว่าห้างที่ประกวดมีงานขนมเค้กด้วยแระ ><
“เดวก่อน!” คงจะไม่ได้กินแล้วมั้ง อย่ากินหมดน้า
“ออะไรอีกล่ะแม่” ฉันหันมาพูด ซึ้งแม่เอารองเท้าcat shoe สีชมผูมาให้ โอ้ยย เกียจจริงๆ
“ใส่คู่นี้ซะ จะใส่ผ้าใบทำไมไม่เข้ากันเลย” แม่บ่นไป แล้วส่งรองเท้าให้
“ไม่อาววอะ แค่ชุดก้อจะตายแล้วว” ทำไมต้องใส่อีก แบบนี้ก้อดีแล้วนี้
“ช่างมันเหอะ แม่ปล่อยลูกไปเหอะ เดวไปสายจริงๆหรอก” พ่อพูดกล่อมแม่ให้ รักพ่อจริงๆ >w<
“เคๆ” เราก้อรีบไปงานทันที เค้กจ๋ารอด้วยน้า พอไปถึงแม่ก้อส่งน้องไปหลังเวทีเพื่อให้เตรียมพร้อม ส่วนพ่อ แม่ ฉัน ก้อมานั่งที่
[สวัดดีค่ะ ดิฉันสัญเสริญ จะมาเปนพิธีกรในวันนี้คะ ขอพบคู่เข้าแข่งขันแรกแล้วนะคะ ชื่อน้องเอเจ้ลคะ เธอมาพร้อมกับเพลงที่ชื่อว่า บลาๆๆๆๆๆๆๆ เอาละ ขอเชิญพบับผู้เข้าแข่งขันคนสุดท้ายคะ น้องลิตเต้ลคะ มาพร้อมกับเพลง...]
เอ่ะ ทำไมเดินยังกับหุ่นยนล่ะ ประหม่ารึป่าว
....ทำไมไม่ยอมเล่นละ ถ้าไม่ยอมเล่นต้องใช่วิธีนี้แล้ว
“ลิตเต้ลสู้ๆ เล่นสิ โชว์เลยว่ามีดีอะไร!!!” ฉันตะโกนไป ดูเหมือนทุกคนจะมามองที่ฉันนะ -///-
“เฮ้ย ลูกนั่งลงเร็ว” พ่อรีบดึงฉันลง อายละสิ หนูก้ออายนะ -//-
“โธ่พี่เอ้ย” ลิตเต้ลพึมพำ เธอก้อสังเกตว่านิ้วเธอขยับได้แล้ว
[น้องลิตเต้ลพร้อมยังคะ]
“ค่ะ!” ลิตเต้ลตับด้วยความมั่นใจ ใครจะคิดได้ว่าที่พี่วิคทำ จะทำให้เธอผ่อนคล้ายได้
หลังจากที่ลิตเต้ลบันเลงเพลง พอจบไปกรรมหการก้อไปปรึกษากันว่าใครจะชนะ
[และแล้วผลก้อออกมาแล้ว เราจะเริ่มกันที่อันดับสามเลยละกัน คนที่คว้ารางวัลที่สามได้แก่..... น้องดราก้อนคะ (เด็กก้อเดินมารับ พอรับก้อเดินไปนั่ง) บลาๆๆๆ คนที่คว้ารางวัลที่หนึ่งได้แก่......น้องลิตเต้ลคะ! ยินดีด้วยนะคะ (ลิตเต้ลก้อเดินไปรับรางวัลหลังจากนั้นก้อให้สัมพาด)]
ระหว่างที่สัมพัสกัน ฉันก้อเดินไปแถวงานเค้ก ฉันเข้าไปหยิบถาด แล้วหยิบขนมเค้กมาห้าอย่าง แล้วจากนั้นฉันก้อเดินไปจ่ายังค์
“ทั้งหมด 20,542” ฉันหยิบกระเป๋าตังมาดูว่ามีเงินเท่าไรแต่ ฉันลืมเอากระเป๋าตังค์มา แงๆ ทำไงดี T-T
“พ่อๆ มานี้น่อย” ฉันกวักมือเรียกพ่อ
“หืมมีไรหรือลูก”
“หนูลืมเอากระเป๋าตังมาเลยกินพวกนี้ไม่ได้อ่า” อยากกินจัง แต่กินไม่ได้ T-T
“งั้นพ่อจ่ายให้ก้อได้”
“ จริงหรือ!! งั้นเดี๋ยวหนูขอไปหยิบเพิ่มแปบหนึ่งนะ”
“อ้าว.....หาเรื่องใส่ตัวเข้าสะแล้ว” พ่อบ่นไปหยิบตังค์เพื่อจ่าย
“ทั้งหมด 40,143 ” ง่ะไหงแพงจัง ช่างมันเหอะ ขอให้มันอร่อยแล้วกัน ^ ^ ฉันเดินไปที่โต้ะ
ง่ำๆๆ จานที่หนึ่งหมด
ง่ำๆๆๆ จานที่สองหมดเช่นกัน
ง่ำๆๆๆ จานที่สี่หมดไปแล้ว
มาถึงชิ้นที่ห้าแล้ว คีมสีขาวน่ากินจัง ง่ำๆ
เอ่ะ!.......... ฉันเดินไปมองหาเค้กที่ฉันเพิ่งกินไป
“มีอะไรผิดปกติไปจากเค้กของผมหรือ” เสียงผู้ชายที่อยู่ด้านหลังมันขึ้นมา
“อ้อ เปล่าคะแค่เค้กชิ้นนี้รสชาติเหมือนเคกคุณย่าฉันเลยอะคะ” เอ๋...น่าจะเปนคนต่างชาตินะผมทองเชียว
“เอ๋.....คุณย่าคุณชื่อบิสกิดรึเปล่า” บิสกิตหรือ?
“ใช่คะ! คุณรู้จักย่าฉันหรือ”
“อ้อผมเปนลูกศิษย์ท่านอะนะ ชื่อเฮนรี่ แล้วตอนนี้ท่านเปนไงบ้าง”
“ก้อท่านเสียไปเมื่อ 2ปีก่อนแล้วอะคะ”
“อ้อหรือครับ รอนี้แปบเดวเอาอะไรมาให้” ให้หรือ? อะไรอะ เค้กรึปล่าว อยากกินจัง (อ่าวแล้วเค้กที่โต้ะละ - -‘)
เฮนรี่เข้าไปในครัวนานแล้วนะ น่าจะออกมาได้แล้ว
“มาแล้ว เชิญทานได้เลย” เขายกจานมา แล้ว ที่เห็นก้อคือ....เค้กไวท์ช็อคโกแล็ต
“ว้าว! หนูกินได้หรือค่ะ” น่ากินจัง
“ได้สิ”
ง่ำๆ ตักคำแรกเข้าไป รสชาติเมเติมไปด้วยความรัก ทำให้รู้สึกเหมือน....
“รู้สึกเหมือนรักครั้งแรกเลย” ชอบรสชาตินี้จังเลย!?! >o<
“เอ๋..” เฮนรี่ทำหน้าตกใจ ตกใจทำไมอ่า TvT
“หืม?”
“แปลกดีนะ ชื่อเค้กคือ First love” แล้วเรราได้ไงหว่า
“หรือคะ ” ทำหน้าซื้อๆไปก่อน
“นี้ๆ สนใจจะไปเรียนที่St Liquiz ปะ?” ห้ะที่คุณย่าเรียนหรือ??? อยากสิๆ
“อยากไปๆ”
“’งั้นผมจะเจอคุณที่นั้นสาวน้อย เออเราชื่ออะไรกัน” ชื่อ?
ความคิดเห็น