[SHINee] All of Shot Fiction! [By B.D]

ลำดับตอนที่ #2 : [SF]Kiss, you don't say another word! #1

SHINee Shot Fiction

Title: Kiss!, you don’t say another word.

Author: B.D [Butterfly Destin]

Couple: TRUEMIN [Minho x Taemin] ft.Jongkey กระจึ้งนึง!

Rate: PG-15

Genre: แรง, เสื่อม, โหด, เวิ่น ฯลฯ

BGM: Kiss – Dara ft.CL

Talk: ถ้าเล่นบอร์ดทูมินอาจจะคุ้นหน้าคุ้นตากับฟิคชั่นเรื่องนี้เเล้ว เพราะได้ลองนำไปลงที่บอร์ดก่อนเพื่อฉลองเปิดบอร์ด ในที่สุดก็ได้ฤกษ์เอามาเผยเเพร่อย่างเป็นทางการ เนื้อหาอาจจะบ้า ๆ เวิ่น ๆ ตามสไตล์คนเเต่ง ฉะนั้นอย่างได้ว่ากันเลยนะ คึ!

Warning: ฟิคชั่นเรื่องนี้มีเนื้อหาเกี่ยวกับสถานบันเทิง สุรา และอบายมุขต่าง ๆ เหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุสมอง 15 ปีขึ้นไป ไม่ชอบคู่ทูมินไม่แนะนำให้อ่าน เรื่องทั้งหมดเกิดขึ้นจากจินตนาการของผู้เขียน โปรดใช้วิจารณญาณในการรับชม

Kiss!, you don’t say another word.

Do you know?

“Love is dangerous”

…………………………………………..

                        “...หากชีวิตขาดซึ่งสีสัน โลกก็พลันน่าเบื่อไปในบัดดล...”

                        แสงไฟหลากสีสาดส่องไปทั่วบริเวณใจกลางมหานครอันหรูหรา ระยิบระยับจับตาสร้างความงดงามให้กับยามดึกดื่นในทุก ๆ คืนของโซล เสียงดนตรีหลากแนวดังสลับสับเปลี่ยนกันไปตามแหล่งสถานบันเทิงต่าง ๆ รอบอับกูจอง ที่นี่มีให้เลือกสรรทุกแนว ทุกระดับ ตั้งแต่รากหญ้าไปจนถึงมหาเศรษฐี ผู้คนต่างฐานะมากมายพบเจอและแลกเปลี่ยนประสบการณ์ต่าง ๆ กันที่นี่ แต่หากจะพูดถึงสถานบันเทิงที่ขึ้นชื่อที่สุดเห็นจะมีอยู่ที่เดียวที่เป็นสุดยอด

                        “...Risk…”

                        ใบหน้าหล่อเหลาขมวดคิ้วมุ่น ในขณะที่ตาคมยังคงจดจ้องไปที่นาฬิกาข้อมือเรือนหรูของตนอย่างอารมณ์เสีย เข็มสั้นและยาวชี้ไปที่เลขหนึ่งและหกตามลำดับเป็นการบ่งบอกถึงเวลาที่เพื่อนตัวดีปล่อยให้ตนรออยู่บริเวณหน้าร้านประจำมาได้สามสิบนาทีโดยประมาณแล้ว

                        ติ้ด!

                        เสียงเตือนข้อความของอุปกรณ์อิเล็กทรอนิคส์ดีไซน์สวยดังขึ้นหลังจากที่ร่างสูงเฝ้ามองหน้าปัดกลม ๆ ของนาฬิกาคู่ใจมาเป็นรอบที่สี่ มือใหญ่ล้วงกระเป๋าสูทดำอย่างลวก ๆ นิ้วเรียวกดเปิดข้อความอ่าน ก่อนจะกัดฟันกรอดด้วยแรงโทสะ

                        กูโดนคิบอมวีนมาว่ะ เมื่อวานเค้าจับได้ว่ากูแอบไปเที่ยวกับมึง วันนี้มึงไปคนเดียวเฮอะ ก่อนที่มึงจะไม่มีเพื่อนสุดหล่อไปเที่ยวด้วยตลอดกาล

ปล.ถ้ามึงหล่อ อย่าโกรธกู โอเค๊?

จงฮยอน

                        .....แล้วมึงก็ไม่รีบบอกวะไอห่า?

                        ร่างสูงเสยผมที่ถูกจัดทรงมาอย่างดีด้วยอารมณ์เซง ๆ เดิมทีทั้งเค้าและจงฮยอนก็เป็นเพลย์บอยกันอยู่โดยสันดาน แต่ระยะหลัง หลังจากที่ไอเพื่อนตัวดีไปตกเบ็ดนางพญาผู้น่ากลัวอย่างคิมคิบอม ทั้งเค้าและมันก็ไม่ได้กลับไปใช้ชีวิตเยี่ยงปกติอีก จงฮยอนถูกลดรอนสิทธิ์การเที่ยวกลางคืนโดยถาวร ทุกครั้งที่เจอหน้าเค้าพร้อมไอเพื่อนยาก คิบอมก็เป็นอันต้องมีกัดกระแทกแดกดันกันทุกครั้งไป เดี๋ยวนี้ชื่อของสองเพลย์บอยคู่หูแห่งอับกูจองจึงไม่ค่อยได้ปรากฏกายให้สาธารณชนได้เห็นอีก

                        จะว่าไปตอนนี้ชีวิตทุกวันของเค้าก็เริ่มน่าเบื่อ ทุกอย่างง่ายดายเมื่อมีเงิน มีหน้าตา มีอำนาจ สิ่งใดที่อยากได้ ก็ได้มาเสมอเมื่อลองสั่ง จนบางทีรู้สึกระอา และอยากหาอะไรที่มันสนุกกว่านี้มาลิ้มลอง

                        กริ๊ง~

                        เสียงกริ่งที่ออกจะเหมือนเสียงกริ่งประตูของร้านคอฟฟี่ชอปน่ารัก ๆ ดังขึ้นหลังจากที่ร่างสูงตัดสินใจดันประตูคลับประจำของตนเพื่อจะกลับเข้าไปสู่วงจรชีวิตเดิม ๆ พนักงานชายที่ต้อนรับอยู่ด้านในมองหน้าเค้าแล้วยิ้มให้บาง ๆ อันเป็นการแสดงความเคารพลูกค้าประจำของร้านที่ไม่ได้มาอุดหนุนซะนาน ก่อนจะนำทางไปเปิดประตูบุกำมะหยี่สีแดงอีกชั้นหนึ่ง

                        I just wanna kiss…♫

                        I never wanna miss…♪

                        더짜릿하게…♫

                        One more time…♪

                        เสียงเพลงดังอื้ออึงขึ้นมาทันทีที่ประตูบานสวยถูกเปิดออก ท่ามกลางความสลัวของแสงไฟหลากสี ร่างสูงแทรกตัวผ่านประตูเข้าไปโดยไม่ลืมยืนธนบัตรหลายใบให้พนักงานที่มาเปิดประตูให้ ตาคมมองหาที่นั่งตัวประจำซึ่งพบว่ามันก็ยังว่างอยู่เหมือนเคย แทบจะเป็นปกติที่มันจะว่างทุกวัน เพราะทุกคนที่เป็นขาจรหรือขาประจำคลับนี้ย่อมรู้ได้ถึงเรื่องราวของสุดยอดสองเพลย์บอยที่มักจะจับจองที่นั่งตรงนั้นอยู่เป็นประจำ ด้วยเหตุนี้มุมเวทีจึงเป็นที่ว่างตลอดกาลของคลับ เพื่อลูกค้าสุดพิเศษอย่างเค้าและจงฮยอนเท่านั้น

                        “ชเว มินโฮ!”

                        เสียงหนึ่งดังขึ้นเบา ๆ ก่อนที่ประโยคนั้นจะลุกลามไปรอบตัวอย่างรวดเร็วราวกับไฟถูกราดด้วยน้ำมัน สายตานับสิบมองมาที่เค้าราวกับไม่เชื่อ ผู้หญิงบางคนถึงขั้นกรีดร้องดีใจจนออกนอกหน้า

                        “มาคนเดียวด้วยล่ะ”

                        “แล้ว คิม จงฮยอน ล่ะ?”

                        หลายเสียงซุบซิบกันขึ้นมาทันควันราวกับเป็นโรคติดต่อ มินโฮหย่อนตัวลงนั่ง ณ โซฟาสีแดงตัวเดิม เพียงไม่นานบริกรหญิงในชุดเกาะอกบันนี่เกิร์ลก็เดินเข้ามาบริการถึงที่ราวกับรู้ใจ

                        “วันนี้คุณมินโฮจะรับอะไรดีคะ?”

                        เสียงใสกล่าวถามก่อนจะโน้มตัวต่ำลงมาจนแถมจะชิดหน้าเพื่อรอคำตอบ รอยยิ้มที่ดูเหมือนจะไร้เดียงสาถูกส่งไปให้ชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของชื่อ ‘ชเว มินโฮ’ อย่างจงใจ สายตาโลมเลียกวาดมองผ่านปอยผมที่ปกปิดสัดส่วนด้านหน้าเพียงเล็กน้อย ทรวงอกอวบอิ่มที่แทบจะล้นทะลักออกมาจากเกาะอกตัวเล็กนั้นยั่วใจชายหนุ่มได้อย่างชะงักงัน อีกทั้งดูเหมือนสาวเจ้าจะไม่รู้สึกหวงแหนเลยเสียด้วย ซ้ำร้ายร่างบางยังโน้มตัวลงต่ำขึ้นอีกราวกับจงใจให้มอง

                        .....มินโฮกระตุกยิ้มเหยียด

                        “...ง่ายไป...”

                        ในใจเย้ยหยัน ก่อนที่มือใหญ่จะหยิบธนบัตรสี่ห้าใบยัดไปบริเวณร่องอกของบริกรสาวอย่างไม่คิดจะให้เกียรติ

                        “อ๊ะ! คุณ...”

                        “ขอบคุณที่ให้บริการนะ ขอมาร์ตินี่เพียว ๆ ซักสองแก้วละกัน”

                        หล่อนทำท่าจะตะโกนหากแต่มินโฮชิ่งสั่งตัดไปซะก่อน บริกรสาวจึงได้แต่มองหน้าเค้าอย่างเจ็บใจ ก่อนจะกระแทกส้นสูงเดินเอาออเดอร์ไปส่งที่เคาทเตอร์บาร์อย่างหงุดหงิด

                        “เฮ้อ~”

                        เสียงถอนหายใจแรกของวันดังขึ้น

                        “...ผู้หญิงสมัยนี้จะรีบร่านไปไหนกันนะ?...”

                        ในใจเหยียดหยามเพศแม่รอบ ๆ ตัว อย่างไม่คิดจะแยแสอะไร

                        ไม่นานมาร์ตินี่สองแก้วก็เข้ามาเสิร์ฟ ชเว มินโฮ ยกแก้วหนึ่งขึ้นจิบ ก่อนจะเริ่มกวาดสายตาหาเหยื่อของวันนี้อย่างนึกสนุก

                        I never wanna miss. . . ♫

                                더 짜릿하게 . . . ♪

                                One more time. . . ♫

                                내 숨을 가져가 . . . ♪

                                I’m dying for your kiss. . . ♫

                                I never wanna miss. . . ♪

                        .....เพียงไม่นาน สายตาของเค้าก็สะดุดเข้าให้กับหนุ่มน้อยตาหน้าสะสวยคนหนึ่ง

                        โครงหน้ารีมนรับกันดีกับผิวขาวผ่องเป็นยองใย ริมฝีปากสีอิ่มเรียวได้รูป นัยน์ตาที่ส่องประกายเป็นสีฟ้า ลาง ๆ อาจจะเพราะด้วยฤทธิ์คอนแทคเลนส์หรืออย่างไรก็ไม่ทราบ รูปร่างผอมบางน่าทะนุถนอมออกจะดูขัดกับกลุ่มผมสีน้ำตาลแดงฟู ๆ ที่ถูกจัดทรงให้เหมือนเด็กยุโรปในช่วงยุคกลางไปซะหน่อย หากแต่รอยยิ้มน่ารักที่ประดับอยู่บนใบหน้านั้น ทำให้เค้าไม่สามารถละสายตาไปจากหนุ่มน้อยคนนั้นได้เลย

                        “เฮ้!”

                        ชเว มินโฮ กวักมือเรียกผู้ดูแลคลับ ตาคมยังคงจดจ้องที่เป้าหมายของตนอย่างไม่เปลี่ยนแปลง ในสมองเริ่มประมวลแผนการพิชิต

                        “นั่นใคร?”

                        เสียงทุ้มเอ่ยถามพลางชี้ไปทางร่างบางที่กำลังนั่งจิบค๊อกเทลสีฟ้าอ่อนอย่างเพลิดเพลินใปกับอารมณ์ของเพลง ผู้ดูแลหนุ่มเพ่งสายตามองเป้าหมายของร่างสูงอยู่ชั่วครู่ ก็จะร้อง ‘อ๋อ’ ขึ้นมาเบา ๆ

                        “ชื่อ อี แทมิน ถึงจะเพิ่งมาเป็นขาประจำได้ไม่นาน แต่แดนซ์เก่งเป็นที่หนึ่งเลยนะครับ”

                        มินโฮกระตุกยิ้มที่มุมปากก่อนจะจ้องมองร่างบางผู้เป็นเจ้าของฉายาเจ้าแห่งฟลอร์แดนซ์อย่างนึกสนุก ร่างสูงหยิบกระดาษแผ่นหนึ่งขึ้นมาพลางจรดปากกาเขียนข้อความลงไปแล้วส่งให้ผู้ดูแลหนุ่มพร้อมด้วยธนบัตรหมื่นวอนอีกสองสามใบ

                        “.....”

                        ฉับพลันนั้นเสียงเพลงที่แสนอึกทึกอยู่ ๆ ก็หยุดเล่นไปซะเฉย ๆ เพียงไม่นานดีเจหน้าตาหล่อเหลาประจำร้านจะขึ้นมาพร้อมไมค์ลอยประจำตัว น้ำเสียงสดใสและท่าทีที่ทันสมัยของดีเจหนุ่มสามารถสะกดความวุ่นวายที่กำลังจะก่อตัวขึ้นได้อย่างทันท่วงที

                        “สวัสดีครับ! ขอผมคั่นเวลาความสนุกของทุกคนนิดนึงนะฮะ วันนี้ร้านเรามีแขกพิเศษที่ทั้งหล่อเหลาและใจบุญ ทุ่มทุนเปิดปาร์ตี้เหมาเบียร์เสิร์ฟทุกคนทั้งร้านครับ!!!”

                        “เฮ!!!!”

                        สิ้นเสียงดีเจหนุ่ม ทั่วทั้งร้านก็มีเสียงเฮดังขึ้นมาโดยไม่ได้นัดหมาย ท่วงทำนองเพลงดังขึ้นต่อไปท่ามกลางบรรยากาศที่คึกคักกว่าเดิม ชเว มินโฮ เฝ้ามองใบหน้าหวานที่แอบทำหน้าแปลกใจเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มร่าแล้วเดินไปขอเบียร์ที่เคาทเตอร์อย่างสุขใจ ร่างสูงดีดนิ้วส่งสัญญาณให้ดีเจอีกครั้ง แล้วฟลอร์กลางก็ได้ฤกษ์นำเสนอออกสู่สายตาของสาธารณะชน

                        “อาจจะเร็วไปหน่อยสำหรับอาทิตย์นี้ แต่ฟลอร์กลางเปิดแล้วครับ!!! จากรีเควสของสุดหล่อผู้ใจดี เราเปิดโอกาสให้นักท่องราตรีในวันนี้เข้าชิงเจ้าฟลอร์รอบพิเศษได้เลยฮะ!!”

                        จากจังหวะเพลงที่เมามัน สนุกสนานถูกแปรเปลี่ยนเป็นเพลงบัลลาดสบาย ๆ จังหวะสไตล์ละตินโดยไม่ทันได้ตั้งตัว เพียงไม่นานเหล่าบรรดาผู้เข้าชิงเจ้าฟลอร์ประจำวันทั้งหลายก็เริ่มหลั่งไหลเข้ามาจับจองพื้นที่ฟลอร์กลางอย่างไม่เกรงใจใคร

                        “.....”

                        ตาคมยังคงจดจ้องว่าเมื่อไหร่พ่อหนุ่มตัวน้อยจะลุกขึ้นมาโชว์ลีลาซะที

                        “เพลงสุดท้ายแล้วนะ ไม่ลุกแน่เหรอ?”

                        เด็กสาวผมบ๊อบ ‘คง มินจี’ เอ่ยถามเพื่อนชายข้างกาย ทั้งที่วันนี้หล่อนอุตส่าห์ชวนเค้ามาเที่ยวแท้ ๆ หากตั้งแต่เปิดฟลอร์ แทมินเอาแต่นั่งโยกไปพลางจิบเบียร์ไปพลางอย่างไม่นึกจะสนใจฟลอร์อย่างทุกที มินจีนิ่วหน้าอย่างนึกฉงน เพื่อนเธออยู่ในอารมณ์ไหนกันนะ?

                        “หืม...”

                        พอได้ยินเสียงเรียก ร่างบางก็หันหน้าเข้าหา ริมฝีปากอิ่มกระตุกยิ้มก่อนกระดกขวดเบียร์ในมือจนหมด

                        “ไม่รู้รึไงมินจี เจ้าฟลอร์ที่แท้จริงน่ะ ต้องออกคนสุดท้ายสิ คิก!”

                        ว่าที่เจ้าฟลอร์ทำสีหน้าล้อเลียนเพื่อนสาว ก่อนจะลุกไปด้วยท่วงท่าที่เปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ เพลงสุดท้ายเปลี่ยนจังหวะเป็นมิกซ์ป๊อปแดนซ์ตามแบบฉบับที่คนตัวเล็กถนัดราวกับเป็นใจให้ เหล่าบรรดาผู้ท้าชิงต่างเหลือบมองผู้มาใหม่อย่างนึกหมั่นไส้

                        “ฮึ...”

                        สะโพกเล็กเริ่มโยกย้ายไปตามจังหวะดนตรีที่รวดเร็วขึ้น มือไม้ที่วาดป่ายไปในอากาศอย่างลงตัวกับช่วงล่างช่างดูมีเสน่ห์ ขาเรียวเคลื่อนตัวพลิ้วไหวราวกับร่างกายอ่อนนุ่มสั่งการได้ เสื้อยืดตัวยาวบางแนบเนื้อซะจนเหมือนผ้าซีทรูยิ่งทำให้เห็นความผอมเพรียวของร่างกายอย่างชัดเจน สกินนี่ตัวเก่งวันนี้มาในรูปแบบผ้ายีนส์สีดำ มันจะแสนธรรมดามากหากส่วนตั้งแต่ต้นขาถึงข้อเท้าไม่มีรอยขาดตามแฟชั่นที่สร้างความเซ็กซี่ยั่วยวนให้กับคนใส่ ยิ่ง อี แทมิน เคลื่อนไหวร่างกายรุนแรงเท่าใด ความเซ็กซี่และงดงามก็ยิ่งเพิ่มทวี

                        “.....”

                        จนใครบางคนที่นั่งสังเกตมาตั้งแต่ต้นนั้นเริ่มทนไม่ไหว

                        “ขอลองซักหน่อยละกัน...”

                        ร่างสูงพึมพำ ก่อนจะตรงดิ่งไปที่กลางฟลอร์อย่างไม่นึกจะสนใจสายตารอบข้าง ดวงตานั้นจอดจ้องเหยื่ออย่างมาดมั่น ใบหน้าหล่อปรากฏยิ้มเจ้าเล่ห์พริ้มพราย มินโฮเข้าไปแทรกท่ามกลางกลุ่มผู้ท้าชิงกลางฟลอร์อย่างแนบเนียน

                        “อยากได้คู่เต้นซักหน่อยมั้ย?”

                        คนตัวใหญ่กระซิบแผ่วที่ข้างหูเป้าหมาย อี แทมิน หันหน้ามาจ้องว่าที่คู่เต้นด้วยสายตาประเมินค่าครู่หนึ่งก่อนจะกระตุกยิ้มบาง แล้วเริ่มยักย้ายเข้าสอดทำนองของอีกคนราวกับตอบรับคำเชื้อเชิญ

                        จังหวะเพลงที่เปลี่ยนไปเรื่อย ๆ ราวกับลืมเลือนว่าได้ดำเนินมาถึงเพลงสุดท้าย จุดเด่นกลางฟลอร์ถูกยื้อแย่งไปด้วยลีลาอันร้อนแรงของคู่เต้นคู่ใหม่ที่ไม่ว่าใครต่างก็ให้ความสนใจ

                        .....หนึ่งคือสุดยอดเพลย์บอยชื่อดัง

                        .....อีกหนึ่งคือหนุ่มน้อยเจ้าของเจ้าฟลอร์หลายสมัย

                        “...แถมยังเซ็กซี่อีกต่างหาก...”

                        ในทุกท่วงท่า ชเว มินโฮ ไม่เคยปล่อยให้โอกาสลอบสัมผัสอีกฝ่ายหลุดลอยไป แต่เหมือนแทมินเองจะฉลาดพอ เพราะร่างบางอาศัยจังหวะหลบหลีกมือไวนั่นได้อย่างทันท่วงทีในทุกครั้ง

                        .....ต่างฝ่ายต่างสนุกที่จะได้ลองเสี่ยง

                        “...เหมือนเล่นเกม...”

                        ผลัก!!!

                        แผ่นหลังแทมินปะทะกับไหล่ของแดนเซอร์สาวคนหนึ่งอย่างแรงจนร่างบางเซไปอยู่ในอ้อมแขนแกร่งเต็ม ๆ อย่างเลี่ยงไม่ได้ ชเว มินโฮ กระตุกยิ้ม มือใหญ่รุกสอดเข้าไปทางด้านหลังกางเกงตัวเก่งของอีกฝ่ายอย่างไม่คิดจะเกรงใจ

                        “อ๊ะ!”

                        เจ้าของร่างกายรู้สึกกระตุกวูบ ก่อนจะใช้แรงทั้งหมดที่มีสะบัดตัวหนีทันที

                        พลั้ว!!

                        ตามมาด้วยการตอกกลับที่สร้างความเจ็บแสบให้อีกฝ่ายได้อย่างพอเหมาะพอควร

                        แทมินสะบัดข้อมือที่เพิ่งได้ใช้งานไปเมื่อครู่อย่างเจ็บใจ ถึงเค้าจะเป็นผู้ชายชอบเที่ยว แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าตัวเค้าจะง่ายกับใครไปทั่วอย่างที่อีกฝ่ายเข้าใจ อี แทมิน มีเกียรติและศักดิ์ศรีพอ อีกทั้งไม่ได้ร่านเหมือนพวกผู้หญิงหากินด้วย

                        มินโฮเซล้มไปกองอยู่กับพื้นอย่างสิ้นสภาพคุณชายเพลย์บอย มุมปากหนามีรอยช้ำเล็ก ๆ จากการถูกกระทำเมื่อครู่ นิ้วเรียวปาดขอบปากอย่างไม่ชอบใจ หากก็ยังจ้องมองคนตรงหน้าอย่างไม่คิดจะเกรงกลัวหรือสำนึกแต่อย่างใด

                        “ไอระยำเอ๋ย!”

                        “แทมิน!”

                        ร่างบางทำท่าจะเข้าไปซ้ำ หากแต่ถูกเพื่อนสาวอย่าง คง มินจี ห้ามไว้ได้ทัน แทมินหันไปมองมินโฮอย่างคาดโทษครู่หนึ่งก่อนจะเดินกระฟัดกระเฟียดออกไปท่ามกลางความตกใจของนักท่องราตรีในคลับทุกคน

                        “......”

                        แม้เสียงเพลงจะถูกบรรเลงต่อไป หากทว่าท่วงทำนองในหัวใจมินโฮกลับถูกหยุดไว้ที่ใครคนนั้นเสียแล้ว

                        ร่างสูงไม่อาจรู้ได้ว่าแทมินจะมาใช้บริการที่นี่อีกมั้ย? หรือจะพบแทมินได้ที่ไหน?

                        .....รู้แต่เค้าคงรู้สึกตกหลุมรักรสหมัดของหนุ่มน้อยคนนั้นเข้าให้แล้วกระมัง?

                        “...ยังไงก็ต้องเจออีกให้ได้”

                        ชเว มินโฮ คนนี้ขอสาบาน


                        TBC.

                        .......................................................

PS.THX for all Comment!