Roommate Love ตกหลุมรักนายเจ้าชายรูมเมท

CHAPTER :1: เซฮุน ผู้กุมความลับ

9:30 am.

“ เวลาหลับก็น่ารักดีเหมือนกันนะ >_<” ดีโอเดินเข้ามาดูไคที่กำลังนอนหลับอย่างสบายบนโซฟาสีเขียวอ่อน จากนั้นก็เดินไปนั่งโซฟาเดี่ยวตรงข้ามกันและนั่งมองไคอยู่อย่างนั้น “ แบบนี้ใครไม่รักก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว”

“ ใครคนนั้นที่พูดถึง หมายถึงใครหรอฮะ?”

“ O_o เซฮุน!”

“ ผมเอาI-Pad มาคืนไคอ่ะ ช่วยฝากให้เค้าที่นะครับ^_^” เซฮุนยื่นถุงผ้าลายโดเรม่อนในมือที่มีI-Pad อยู่ข้างในให้ดีโอ

“ อ่า~ได้สิ -///-”

“ ฮ่ะๆๆ พี่หน้าแดงด้วย เอาน่า!ผมไม่บอกใครหรอกว่าพี่น่ะคิดยังไงกับไค ^_^Y”

“ อ่ะ...มันไม่ใช่...” ดีโอกำลังจะปฏิเสธแต่เสียงของไคก็ดังขึ้นก่อน

“ งืมๆๆ.......” << เสียงของไคที่กำลังละเมอ

“ เอาเป็นว่า เดี๋ยวฉันจะเอาให้ไคตอนตื่นมาละกัน แล้วทีหลังจะเข้ามา ช่วยเคาะประตูด้วยนะ -///-!”

“ ถ้าเคาะก่อน ผมก็ไม่รู้สิว่าพี่กำลังนั่งชมไคอยู่อ่ะ ฮ่ะๆๆ”

“ เดี๋ยวเถอะ!” ดีโอลุกขึ้นยืนหมายจะไปตีเจ้าน้องเล็กให้เลิกกวนสักทีสองที แต่ก็ไม่ทัน เพราะเซฮุนวิ่งหนี(ความผิด)ออกไปก่อนซะแล้ว

.....เรื่องรู้ทันคนอื่นนี่ เก่งจริงๆเลยนะ.....

ต่อมา

“ ปวดหัวจัง -_-”

“ ไม่สบายหรอ ทำไมไม่บอกก่อนล่ะ จะได้ไปซื้อยามาให้” ดีโอรีบเข้าไปดูไคที่นั่งกุมหัวตัวเองอยู่ “ ไหน…มาดูซิว่ามีไข้หรือเปล่า”

ดีโอใช้หลังมือของตัวเองไปแตะหน้าผากของไคอย่างเป็นห่วง ก่อนจะค่อยๆเอามือออก

“ ไข้ขึ้นเล็กน้อย เดี๋ยวฉันจะไปเอาผ้าชุบน้ำมาเช็ดให้นะ”

“ ไม่ต้องหรอกพี่..เดี๋ยวก็จะไปอาบน้ำแล้ว” ไคลุกขึ้นยืน ก่อนจะค่อยๆเดินไปที่ห้องอย่างอ่อนแรง ทำให้ดีโอที่มองตามถึงกับเป็นห่วงมากขึ้นกว่าเดิม

.....ทำไมเป็นอะไร ถึงไม่บอกกันก่อนนะ......

“ งั้นเดี๋ยวฉันไปขอยาที่ห้องของพี่ซูโฮมาให้นะ” ไม่ทันให้ไคได้ตอบอะไร ดีโอก็รีบเดินออกจากห้องไปหาซูโฮทันที

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“ ว่าไงดีโอ” ซูโฮออกมาเปิดประตูซึ่งพบกับดีโอที่ยืนอยู่หน้าห้อง

“ พี่มียาลดไข้หรือยาแก้ปวดมั๊ย ผมขอสักสองสามเม็ดสิ พอดีไคไม่สบายอ่ะ”

“ มีสิๆเดี๋ยวนะ เดี๋ยวจะไปเอามาให้ เข้าไปรอก่อนสิ” ซูโฮเปิดประตูกว้างขึ้นพร้อมกับหลีกทางให้ดีโอเข้าไป

“ อ่า~ไม่เป็นไรฮะ เดี๋ยวรอตรงนี้ก็ได้”

“ งั้นรอเดี๋ยวนะ”

ซูโฮเดินเข้าไปในห้องและไม่ถึงสองนาทีก็ออกมาพร้อมกับถุงยา

“ แล้วไคกินอะไรหรือยัง”

“ ยังเลยครับ...เดี๋ยวผมจะทำข้าวต้มให้เขากินเอง”

“ อ่าๆ งั้นก็รีบๆไปดูไคซะสิ อยู่คนเดียว เกิดเป็นอะไรขึ้นมาอีก เป็นเรื่องแย่เลย”

“ ขอบคุณครับ” ดีโอรีบวิ่งกลับไปที่ห้องของตัวเองที่อยู่ถัดจากห้องของซูโฮประมาณสี่ห้องด้วยความเป็นกังวลว่าจะเป็นอย่างที่ซูโฮพูด

แต่....พอมาถึงห้อง กลับพบว่า.....ชานยอลกำลังดูแลไคอยู่อย่างใกล้ชิด....

“ ชานยอล....”

“ มาพอดีเลย ไคตัวร้อนมากเลยนะ อาการแบบนี้พาไปโรงพยาบาลดีมั๊ย” ชานยอลลุกขึ้นยืนพลางเอาผ้าห่มคลุมให้ไคที่กำลังนอนหลับอยู่(อีกครั้ง)

“ ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวให้ไคทานข้าวและก็ทานยาไปก่อน พรุ่งนี้ยังไม่หายดี ก็จะพาไปหาหมอ”

“ เอางั้นเหรอ...ก็ได้ๆ งั้นฉันไปนะ”

“ เดี๋ยวก่อนสิพี่ชานยอล”

“ หืมมม??”

“ พี่มาที่ห้องฉับกับไคทำไมหรอ มีอะไรหรือเปล่า”

“ อ๋อ...ฉันก็แค่จะมาชวนไคไปนั่งดริ๊งค์กันน่ะ แต่พอเห็นว่าไม่สบายก็เลยว่าจะไม่ไปแล้ว” ชานยอลบอก

“ อืม..”

“ ไปนะ ^^”

“ อืม..”

......ทำไมถึงรู้สึกไม่พอใจชานยอลขึ้นมาง่ายๆอย่างนี้นะ....:(

“ ไค...ไค”

“ ว่าไงฮะพี่...=__=” ไคปรือตาขึ้นมองคนตรงหน้าที่กำลังเอาผ้าชุบน้ำและบิดหมาดๆมาแปะไว้ที่หน้าผากของเจ้าตัวอยู่

“ อาบน้ำหรือยัง”

“ ยังเลยอ่ะ...รู้สึกว่าไม่ค่อยไหวก็เลยยังไม่ได้เข้าไปอาบน้ำน่ะ”

“ งั้น...กินข้าวก่อนละกันนะ เดี๋ยวเช็ดตัวเอา” ดีโอหยิบถ้วยข้าวต้มบนโต๊ะข้างๆโซฟามาถือไว้ “ ลุกขึ้นนั่งก่อนสิ”

ไคลุกขึ้นนั่งตามที่ดีโอบอกอย่างว่าง่าย

“ เดี๋ยวจะป้อนให้นะ”

“ อืม..”

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง

ดีโอซักผ้าขนหนูผืนขนาดกลางๆให้ไค เพื่อให้ไปเช็ดตัวและเปลี่ยนเสื้อผ้า ในขณะที่ดีโอก็เข้าไปเก็บกวาดห้องนอนอยู่

“ มานอนในห้องนี่นะ ไม่ต้องออกไปนอนตรงโซฟาแล้ว”

“ พี่นอนในห้องไปเถอะ เดี๋ยวผมนอนตรงโซฟาดีกว่า” ว่าแล้วก็เตรียมตัวล้มนอนตรงโซฟาทันที

“ อย่าดื้อสิ......ตัวเองไม่สบายก็ควรจะเข้าไปนอนในห้องอุ่นๆไม่ใช่ให้มานอนตรงโซฟาข้างนอกเย็นๆตรงนี้” ดีโอทำเสียงดุใส่

“ งั้นพี่ก็นอนด้วยกันนะ..” ไคเดินเข้ามาในห้องและจัดการปิดประตูห้องนอนทันที

“ ดะ...เดี๋ยวสิ o//O”

“ ทำไมล่ะ...นอนด้วยกันไม่เห็นเป็นอะไรเลย”

“ ก็..ฉันยังไม่ได้อาบน้ำน่ะ ไปอาบน้ำก่อนนะ” ดีโอมีท่าทางขัดๆเขินๆ

“ อ๋อ!..อืมๆ” ไคพยักหน้าก่อนจะเดินตรงไปที่เตียง

......พี่ดีโอจะทำตัวน่ารักไปถึงไหนกันเนี่ย ทำอย่างกับว่าเราไม่เคยนอนด้วยกันแหละ^^....

เช้าวันต่อมา

“ ฮยอง~....” ไคก้มลงกระซิบเบาๆที่ข้างหูของดีโอที่กำลังนอนหลับอย่างสบาย “ อรุณสวัสดิ์นะ ^^”

“ หืมม...O_o” <<ดีโอ

“ อ่ะ!..-////-” <<ไค

“ จะทำอะไรน่ะ ไค!”

“ เปล่าๆๆ ไม่ใช่อย่างที่คิดนะ...คือ...”

......โธ่เว้ย..แล้วจะบอกยังไงดีล่ะเนี่ย....

“ ช่างมันเถอะ -////- หายไข้แล้วล่ะสิ อาการนี้ งั้นไปอาบน้ำแล้วก็ลงไปข้างล่างเลยนะ” ดีโอรีบเปลี่ยนเรื่อง

“ โกรธเหรอ?” ไคเขยิบเข้าไปหาดีโอที่นั่งหันหลังให้อยู่ “ คือ..จะบอกว่ายังไงดีล่ะ แต่ฉันไม่ได้ทำอะไรพี่เลยนะ”

“ ช่างมันๆ” ดีโอลุกจากเตียงเดินไปเอาผ้าเช็ดตัวแล้วเข้าห้องน้ำไป

“ โกรธชัวร์...” ไคพูดพึมพำกับตัวเอง

เวลาต่อมา

“ ว้าวๆๆวันนี้ทุกคนมาพร้อมหน้ากันแฮะ *o*” ชานยอลเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นของบริษัทพร้อมกับขนมในมือ “ มากินขนมกัน พอดีเพิ่งออกไปซื้อกับแพคยอนมา ซื้อมาเผื่อทุกคนเลย”

“ เยี่ยมเลย ^_^” ลู่หานเดินเข้ามาหยิบขนมที่วางอยู่บนโต๊ะไปกินกับเซฮุน

“ อ้าว!แล้วดีโอกับไคยังไม่ลงมาหรอกเหรอ” แพคยอนที่เดินเข้ามาทีหลังชานยอลเอ่ยถามเมื่อเห็นว่ายังไม่เห็นเพื่อนสมาชิกอีกสองคน

“ เดี๋ยวก็คงลงมาล่ะมั๊ง ก็เมื่อคืนไคไม่สบาย ดีโอคงดูแลทั้งคืนแหงๆ ฮุฮุ” ซูโฮ(แอบ)แซวทั้งสอง

“ อะแฮ่มๆ -////-“ ดีโอเดินเข้ามาในห้องได้จังหวะพอดี

“ อ่า~เค้าไม่ได้พูดอะไรเลยน๊า”

“ หรา~” ดีโอเดินเข้าไปนั่งบนโซฟาสีแดง ก่อนจะหยิบขนมมาแกะกิน “ ใครซื้อมาอ่ะ”

“ เค้าสองคนเอง” แพคยอนกับชานยอลพูดขึ้นพร้อมกัน “ ซื้อไก่ทอดของโปรดไคมาด้วยนะ มากินสิ”

ชานยอลเดินเข้าไปโอบไหล่ไคที่เดินเข้ามาในห้องอย่างไร้เรี่ยวแรงก่อนจะพาไปนั่งโซฟาอีกมุมหนึ่งของห้อง

“ อ่ะ!กินเลยๆ” ชานยอลยื่นจานใส่ไก่ทอดให้ไค

“ ชานยอล..ไคไม่สบายอยู่ ควรจะหาอะไรอ่อนๆให้เค้าทานนะ” แพคยอนว่า

“ นั่นน่ะสิ” ซูโฮก็เห็นด้วย