Sad♥♥Princess - Sad♥♥Princess นิยาย Sad♥♥Princess : Dek-D.com - Writer

    Sad♥♥Princess

    SAD♥♥Princess by คิมจัง

    ผู้เข้าชมรวม

    316

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    12

    ผู้เข้าชมรวม


    316

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    1
    หมวด :  รักดราม่า
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  25 พ.ย. 54 / 11:01 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    เป็นเรื่องที่แต่งขึ้น โดยมีต้นแบบจากการ์ตูนความรู้
    ตัวละครในเรื่อง

    -แคโรลไลน์
    เป็นตุ๊กตา นักบัลเลต์ ที่แอบหลงรักเด็กหนุ่มผู้เป็นเจ้าของ
    -โอล์เดล
    เด็กหนุ่มผู้เป็นเจ้าของตุ๊กตา เป็นหนุ่มหล่อหน้าตาดี

    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

      นานมาแล้ว ณ. คฤหาสถ์ใหญ่หลังหนึ่ง....

      สวัสดีค่ะฉันชื่อ แคโร
      ลไลน์
      ฉันอาศัยอยู่ในบ้านใหญ่หลังนี้มาเป็นเวลาเกือบ 3 ปีเต็ม
      ฉันเป็นตุ๊กตาบัลเลต์ที่ตั้งโชว์อยู่ในห้องของท่านชาย ถึงฉันจะเป็นตุ๊กตาตัวหนึ่งแต่ฉันก้อยังมีความรู้สึกนะคะ ฉันแอบหลงรักท่านชายมาเป็นเวลานานแล้ว....และความหวังของตุ๊กตาอย่างฉันก็ได้เพียงแค่แอบรักเขาข้างเดียว
      "โอล์เดลจ๊ะ โอล์เดลตื่นรึยังจ๊ะลูก" เสียงที่ฉันได้ยินทุกเช้าที่ปลุกท่านชายให้ตื่นจากการนอนหลับ และมันทำให้ฉันเห็นแววตาคมสวยที่ส่อประกายงดงามของเค้าทุกครั้ง.....
      "ครับแม่" ท่านชาย ดันตัวขึ้นจากที่นอนแล้วบิดขี้เกียจตามเดิม ก่อนที่เขาจะหันหน้ามาทางฉัน แล้ว Chu~♥ เข้าที่แก้มซ้ายและขวา และกล่าวคำทักทาย
      "อรุณสวัสดิ์ แคโรลไลน์" พร้อมกับรอยยิ้มที่อ่อนโยนของเขา และนี่คือสิ่งที่ฉันหลงรัก....ท่านชายเป็นคนดีมาก คอยดูแลทำความสะอาดฉันอยู่เสมอเลย
      ท่านชาย ท่านทำให้ตุ๊กตาอย่างฉันหลงรักท่านมากขึ้นอีกแล้ว....

      ...ตอนเย็นของวันนี้...
      ตึกตึกตึก มีเสียงฝีเท้ากำลังเดินมาที่ห้องนี้
      แอ๊ดด~ เมื่อประตูถูกเปิดออก
      "แคโรลไลน์ ฉันจะออกไปเล่นกอล์ฟกับแม่นะรอฉันอยู่ที่นี่แล้วฉันจะกลับมา" ท่านชายจะบอกฉันเสมอๆ เวลาท่านจะออกไปไหนไปกลับใคร แล้วฉันก้อจะคอยเฝ้ารอท่านว่าเมื่อไหร่ท่านจะกลับมา
      เวลาได้ผ่านล่วงเลยไป...นานมาก เฮ้อ..ตอนนี้เกือบ 3ทุ่มแล้วท่านชายยังไม่กลับมาเลย ฉันยังคงเฝ้ารออยู่ที่เดิมไม่เปลี่ยนแปลง....จนกระทั่งเวลา 5 ทุ่มกว่า ร่างของเด็กหนุ่มรูปงามก้อกลับมา แต่สีหน้าของท่านดูเศร้าหมองมาก
      ท่านชายนั่งกำมือแน่น เหมือนกำลังเก็บความเจ็บปวดเอาไว้ ถ้าตอนนี้ ฉันสามารถเดินได้...ฉันจะรีบเดินเข้าไปโอบกอดท่าน....
      "แคโรลไลน์ " ท่านชายเรียกชื่อฉัน ก่อนจะเดินมาหา
      "แม่ไม่เข้าใจฉันเลย แม่ฉันจะให้ฉันไปเรียนที่อเมริกาฉันไม่อยากไปเลย แคโรลไลน์ ท่านแม่สนใจเรื่อง อนาคตทางบ้านมากว่าความรู้สึกของฉัน" เขาโผกอดฉันตอนนั้น ฉันอยากร้องไห้เหลือเกินฉันทนเห็นท่านเป็นแบบนี้ไม่ได้ แต่ตุ๊กตาอย่างฉันก็ทำได้แค่ยืนนิ่งๆ แล้วเป็นที่ระบาย...เวลาผ่านไปสักพัก ท่านชายก้อเผลอหลับไป......ฉันไม่รู้เลยว่า อเมริกาไกลแค่ไหน ที่นั่นจะเป็นยังไง แล้วฉันก้อไม่รู้ว่าท่านชายจะกลับมาเมื่อไหร่ แล้วฉันจะทำยังไง ทุกอย่างมันสับสนไปหมด ฉันรู้สึกเจบปวดเหลือเกิน ฉันไม่อยากให้ท่านชายห่างฉันไปไหนเลย..... ท่านชายฉันรักท่านชาย
      "วันรุ่งขึ้น"
      ""

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×