OS : Happy Minseok's Day [LuMin/HunMin]

ข้อมูลเบื้องต้น

เมื่อลู่หานมีแผน...



 

B B

เนื้อเรื่อง

#HappyMinseokDay
ครั้งที่แล้วมาแบบดราม่าซะ
ครั้งนี้เลยเอาพี่ลู่แบบรั่วๆมาฝาก
มีความสุขในการอ่านนะค่ะ ^^

ทำไม? นั่นสินะ ทำไม ? ทำไมเป็นแบบเน้ !!

วันนี้วันเกิด คิม มินซอก เขา ลู่หาน เพื่อนของมินซอก เพื่อนของมินซอกเชียวนะ ! เขาแค่อยากฉลองวันเกิดกับเพื่อนตัวเล็ก แก้มกลมคนนี้ แบบสอง! ต่อ! สอง! เข้าใจ๋ You Know !! แล้วไอเด็กนี่มันกล้าดียังไง มันกล้าดียังไง ตอบ !!(เอ่อ ใจเย็นค่ะ) ไอเด็กหน้าตาย โอ เซฮุน

ตอนนี้เราสามคน ผม มินซอก และไอเด็กขี้เก๊ก กำลังนั่งดูโทรทัศน์กันอยู่ที่บ้านของเจ้าของวันเกิด มินซอกนั่งคั่นกลางระหว่างผมกับเซฮุนไม่งั้นได้มีศึกชิงนาง(?)เกิดขึ้นแน่ๆ ผมอุส่าห์ตื่นแต่เช้าออกไปซื้อเค้กเพื่อที่จะมาเซอร์ไพรส์วันเกิดให้คนตัวเล็กที่น่ารักของผม แต่พอมาถึงผมก็เจอไอเด็กเซฮุนยืนอยู่หน้าบ้านคนตัวเล็กพร้อมกับดอกกุหลาบแดงช่อใหญ่ เหอะก็แค่ดอกกุหลาบกินไม่ได้ซักหน่อย (ว่าซอกเห็นแก่กินเหรอ) เท่านั้นแหละผมมองหน้าไอเด็กนั่น มันก็มองหน้าผมกลับรู้สึกว่ามีกระแสไฟชนกันดัง เปรี้ยะ !

‘มาทำไม ?’ ผมลองถามไปทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่ามันต้องมาทำคะแนนกับมินซอกของผมแน่ ลู่หานคนนี้ไม่ยอมหรอก !

‘....’ แหนะ ไม่ตอบ ไม่ตอบอันนี้พี่ลู่คนแมนไม่ว่า แต่ไอสายตาวอนเท้าแบบนั้น คือร้ะ ? หรือจะเอาๆ ไอเด็กนี่ เซฮุนไม่อยู่ให้ลู่หานด่า(ในใจ)นาน ว่าแล้วก็เดินนำลิ่วเข้าบ้านมินซอกไป พี่หานคนแมนได้แต่อึ้ง อะไรของมันไม่ยอมพูดอะไรแล้วยังเดินหนี แล้วผมจะยืนโชว์โง่อยู่ตรงนี้อีกนานมั้ยว่ะครับ ? หลังจากที่พึ่งตั้งสติได้ก็รีบก้าวขายาวๆตามเซฮุนเข้าไปในบ้านของคนตัวเล็ก

 

กลับมาเวลา ณ ปัจจุบัน

นี่แหละครับสาเหตุที่ทำให้ลู่คนแมนทำหน้าเซ็งยังกับปลาสำลักน้ำ ฮึ่ยๆ หงุดหงิด ทำไงดีต้องเคลียร์กับไอเด็กนี่ให้รู้เรื่อง ว่าแล้วก็เริ่มแผน

“มินซอกกี้ ลู่หานอยากกินกาแฟอะครับ ไปชงให้หน่อยสิ” ทำตาปิ๊งๆให้รู้ว่าจริงใจ(?) มินซอกหันหน้ามามองลู่หานครั้งนึง  อื้อหือ น่ารักอ่ะมารักกับพี่ลู่คนนี้เห้อออ  

“ได้สิรอแป๊ปนึงนะ เซฮุนเอาอะไรมั้ย ?” บอกแค่พี่หานคนนี้ก็พอจ่ะ ทำไมต้องไปถามไอเด็กนั้นด๊วยยยยย อยากจิลงไปตีขาคู่กับพื้น แล้วจับมินซอกทำภรรยาซะ ! (ไม่เกี่ยวกัน)

“ไม่เป็นไรครับ ฮยองไปทำให้ คนแก่แถวนี้ เถอะ” พูดอย่างเดียวก็ได้โว้ยยย ทำไมต้องยิ้มทำตาหวานใส่มินซอกของฉันด้วย แล้วอะไรๆ คนแก่แถวนี้โห่ย สงสัยจะพูดถึงอากงที่บ้าน เห้ย ! มันหลอกด่าผมนี่หว่า คอยดูเหอะลู่หานคนนี้แหละว่าที่สามีมินซอกในอนาคต !    

ผมมองมินซอกจนเขาเดินหายเข้าไปในห้องครัว เพื่อไปทำกาแฟ ‘ให้ผม’ คิดแล้วก็ยิ้มเหมือนคนบ้าอยู่คนเดียว

“อ้าวฮยอง เลี้ยงกาไว้ด้วยเหรอ ดูสิมาเป็นฝูงเลย” อยู่ๆก็ได้ยินเสียงมารลอยมาจากแถวนี้ หนอย ! มาเป็นก้างยังไม่พอ ยังมาวิจารหนังหน้าฉันอีกนะ ทำไมอิจฉาล่ะซี่ที่นายไม่มีอะ เชิดใส่ซะ ! (อย่าถือคนบ้าอย่าว่าคนเมา) ตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะมาอวดโฉมหน้า (นี่เค้าเรียกอวดเรอะ !) ต้องเคลียร์กับไอเด็กติ๋มนี่ให้รู้เรื่องก่อน

“นี่ไอเด็กนิ่ง” ผมเรียกเซฮุนด้วยคำที่คิดว่าสุภาพที่สุด (จ่ะ ที่สุด) ดูสิมันหยิ่งอ่ะ ไม่ตอบผมแถมยังมองผมแค่หางตา เกินไปแล้วนะ ‘ส่งกระจิตใส่’

“ฮยองเรียกผมเหรอ” ไอเด็กยานแม่ ต้องคุยผ่านกระแสจิตสินะถึงจะรู้เรื่อง ก็เรียกแกนะสิจะให้เรียกแมลงวันตัวไหนฟร้ะ !

“แกนั่นแหละ ขอถามแบบตรงๆเลยนะ นายจะจีบมินซอกใช่มั้ย” ผมถามด้วยสายตาจริงจัง

“ถ้าใช่ แล้วฮยองจะทำไมครับ” หานไม่ย๊อมมมม มันดีกว่าผมตรงไหน แค่ขาวกว่า หล่อกว่า สูงกว่า ดูเป็นผู้ใหญ่กว่า ฉลาดกว่า หยุดเถอะยิ่งคิดมันยิ่งทำให้รู้สึกว่า ‘กูจะเกิดมาทำไมว่ะครับ ?’ เชอะอย่างน้อยผมก็เป็นถึงเดือนคณะเชียวอย่าดูถูก

“จะทำไมเหรอ ฉันก็จะ....”

“ลู่หาน กาแฟได้แล้ว” แหมะ ลืมไปเลยว่าให้มินซอกไปชงกาแฟ -3- (นี่แกลืมนายเอกเหรอหาน !)

“ขอบคุณนะมินซอก” ฝากไว้ก่อนเถอะไอฮุน ซักวันข้าจะมาเอาคืน นี่เราอยู่ยุคไหนกันนะครับ ?

“นี่ลู่หาน เซฮุนไปซื้อของมาทำข้าวเย็นกันเถอะ” เสียงของคนตัวเล็กพูดขึ้นทำลายความเงียบ มือนั่นมันอะไรมินซอก เอามือมาวางที่ขาพี่หานแบบนี้ต้องการอะไร ตอบ!!! แล้วทำไมต้องเอาไปวางที่ขาไอเด็กฮุนด้วย !!

“ไปสิครับฮยอง” ไม่พูดเปล่ายังเอามือมาวางทับมือน้อยๆของมินซอกกี้อีก อยากเตะบอลอัดมันซักสิบลูก แต่กลัวแฟนคลับมันรุมกระทืบผมตายซะก่อน ผมยังไม่ได้เป็นแฟนกับมินซอกเลยนะ ได้โปรดมองข้ามคนหล่อคนนี้ไป

“ไปกันเถอะมินซอก” คนอย่างลู่หานฆ่าได้หยามไม่ได้ จำไว้แล้วนำไปปฏิบัติซะ(เพื่อ !) ได้โอกาสคว้ามือมินซอกแล้ววิ่งออกจากบ้านทันที มือมินซอกนี่นุ่มจังเลยน้า ขอเยาะเย้ยคู่แข่งหน่อยล่ะกัน

“รีบตามมานะ ! ไอเด็กยานแม่ !”

 
พวกเราตกลงกันว่าอาหารเย็นวันนี้จะทำสปาเก็ตตี้ อาหารที่มินซอกถนัด ไม่อยากใช้คำว่าพวกเรากับไอเด็กนั่นเลยให้ตายสิ ตอนที่ไปตลาดนะแม่ค้าแถวนั้นมองผมกับเป็นแถบเลย ไม่รู้มองผมหรือมองไอเด็กฮุนกันแน่ เอาเป็นว่าผมมีความยุติธรรมพอทุกคนแถวนั้นหลงในเสน่ห์ความหล่อของผมหมดแล้วแหละ (ยุติธรรมมาก) เราซื้อของทุกอย่างครบหมดแล้ว ระหว่างทางเดินกลับบ้านเซฮุนขอแวะซื้อชานมไข่มุกที่ร้านข้างทาง มินซอกเลยขอซื้อกาแฟที่ร้านนั้นด้วย เซฮุนเอาแต่พูดเรื่องชานมที่ตัวเองชอบให้มินซอกฟังระหว่างรอพนักงานทำกาแฟ เอาเถอะครั้งนี้ผมจะปล่อยไป ตอนนี้มีเรื่องสำคัญกว่านั้น คึคึ

“มินซอกฉันขอไปโทรศัพท์นะ เดี๋ยวมา”

“อื้อ” หันมาพยักหน้ากับผมทีนึงก่อนจะไปคุยเรื่องชานมกับเซฮุนต่อ นี่คนหล่อมีความสำคัญน้อยกว่าชานมงั้นเหรอ เรื่องมันเศร้าต้องหลบหลังเสาไฟ(?) โทรหาตัวช่วยดีกว่า -3-

“ยอโบเซโย เออ ตอนนี้อยู่กับเซฮุน...”

 

หลังจากที่ได้กาแฟกับชานมไข่มุกแล้ว จึงมุ่งหน้ากลับไปที่บ้านของคนตัวเล็กเพื่อทำอาหารฉลองวันเกิด แต่หน้าตาไอเด็กฮุนนั่นดูมีความสุขแปลกๆ มันต้องมีแผนอะไรแน่

“มินซอกฮยอง ลองกินดูมั้ยครับ” นั่นไง ใครจะไปกล้าดูดหลอดเดียวกับมัน ติดเชื้อเด็กอวกาศตายกันพอดี

“ขอบคุณนะ^^” เฮ้ยยย !ทำไมมินซอกทำงี้ ไปกินหลอดเดียวกับไอเด็กนั่นได้ง๊ายยย !! ช็อคสิครับนั่นมันจูบทางอ้อมเลยนะนั่น ! รู้สึกถึงสายตาสะใจส่งผ่านกระแสจิต คิดว่ามีแผนคนเดียวรึไง หึหึ คอยดูพี่ให้ดีๆนะไอน้องแล้วจะหนาว

“มินซอก ขอชิมกาแฟบ้างสิ” คนตัวเล็กยื่นแก้วกาแฟมาจ่อที่ปากผม กลิ่นกาแฟทำให้ผมอยากลองชิมดูซักครั้ง แต่ใครจะสนตอนนี้มีของที่อร่อยกว่าอยู่ตรงหน้าแล้วทั้งที ไม่ปล่อยให้พลาดไปง่ายๆหรอก

“อ๊ะ !” อืม อร่อยกว่าจริงๆด้วย

-Minseok Part-

“อ๊ะ !”  อะ...อะ...ไอกวางบ้า ไอลู่หื่นมาทำแบบนี้ต่อหน้าเซฮุนได้ยังไง ! อยู่ๆลู่หานก็ขอกินกาแฟของผม คนเขาอุส่าห์ยื่นไปให้ถึงปาก แต่ดูมันทำกับผมซี่ ! ปากฉันไม่ใช่หลอดกาแฟนะไอลู่เหี่ยว !! คิดแล้วก็โมโห ! แล้วไอท่าเลียปากแบบนั้นคืออาร้าย ! บอกมินซอกที

“อากาศร้อนเหรอ หน้าแดงเชียว^^” ยังจะมายิ้มอีก เพราะนายนั่นแหละ ! ผมหันไปดูเซฮุน น้องหน้าเหวอไปเลยอ่ะ ทำไงดีเดี๋ยวก็เขาใจผิดกันไปใหญ่หรอก

“เอ่อ...เซฮุน คือ...” ผมกำลังจะอธิบายเรื่องที่เกิดขึ้น แต่ดันมีคนโทรเข้าโทรศัพท์เซฮุนซะก่อน เลยปล่อยให้เซฮุนรับโทรศัพท์ก่อน

“ยอโบเซโย ห๊ะ! จริงเหรอ ไปเดี๋ยวนี้แหละ เอ่อมินซอกฮยองผมขอตัวก่อนนะครับ พอดีมีเรื่องด่วน ขอโทษด้วยที่ไม่ได้อยู่ฉลองวันเกิดกับฮยอง ไปล่ะครับ” พูดจบก็วิ่งไปทันที เฮ้ย! ยังไม่เคลียร์เรื่องเมื่อกี้เลยนะ  ดูสิไอคนที่ทำกลับยืนยิ้มสบายใจ แต่มันก็ดูแปลกๆนะระหว่างสองคนนี้เนี่ย

“กลับบ้านกันเถอะที่รัก” พูดแล้วทำไมต้องเอามือมาไว้ที่เอวฉันด้วยเนี่ย แล้วผมไปเป็นที่รักลู่หานตอนไหนกัน ?

“ใครที่รักนายกันเล่า” บ่นไปอย่างนั้นแหละจริงๆแล้วผมก็ชอบนะ ^^

แถม

-แผนของคนแมน-

“ยอโบเซโย เออ ตอนนี้อยู่กับเซฮุน” ผมกำลังโทรหาตัวช่วยอยู่ครับ คิม จงอิน มันแอบชอบเซฮุนมานานแล้ว ครั้งนี้ผมจะให้โอกาสจีบน้องฮุนสุดที่รักของมันแบบสเปเชี่ยล !

“แล้วแกไปอยู่กับน้องฮุนได้ไงว่ะ”

“ก็ไอเด็กฮุนมันมาจีบมินซอกนี่หว่า ก็เลยเจอกัน แกรีบมาพาน้องฮุนของแกไปเร็วๆเลย”

“จะให้พาไปยังไงว่ะ”

“ก็บอกว่าแม่กำลังป่วยหนักให้รีบกลับบ้าน แค่นี้เอง…”

ลู่ใสๆนะครับ แต่ก็อย่างว่าสมองรอยหยักมันมีไม่เท่ากันนะไอน้อง หึหึ

แผนพี่ลู่คือบับ...กิ๊กก๊อกหลอกเด็กมากอ่ะ
ไม่ใช่ไรท์คิดไม่ได้นะเนี่ย 555
ไรท์ชอบคู่นี้มากๆเลย เลยจับมายำ(?)ซะ
เป็น OS แก้ตัวนะค่ะ ที่ทำให้เรื่องที่แล้วดราม่า
รักรีดเดอร์ทุกคนนะ จุ๊บ !
#แก้คำผิดครั้งที่ ๑  26/03/14


-บูยง-