OS : Make Cook [LayMin]

ข้อมูลเบื้องต้น

เมื่อมินซอกฮยองอยากทำอาหาร...ให้อี้ชิงสอนดีมั้ยน้า

B B

เนื้อเรื่อง

ใกล้ถึงวันเกิดพี่หมินแล้วว
ไม่ได้ส่งอะไรไปให้เลย T_T
แต่ไม่เป็นไร เค้าจะอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆน้าา
รักมินซอกโอปป้า ซารังแฮ

 

"อี้ชิงงงงง" เสียงใสๆของพี่ใหญ่ตัวเล็ก หน้าเด็ก น่ารัก น่าฟัด น่ากิน(ไม่ใช่ล่ะ) ดังมาแต่ไกล เรียกหาออมม่าแห่งฝั่งเอ็มขึ้น 

เจ้าของชื่อได้ยินถึงกับสดุ้งสุดตัว

เรียกกันเสียงหวานขนาดนี้ต้องเกิดเรื่องอีกแน่ๆ - -"

ได้แต่คิดในใจ ไม่กล้าพูดไป ยังไม่รู้ว่าเธอคิดเช่นรายย หน้าที่ร้องไม่ใช่หน้าที่เรา (นอกเรื่องล่ะจ่ะ) ก็ใครจะไปกล้าขัดพี่ใหญ่แห่ง EXO กันเล่า ใครขัดใจทีไรเป็นต้องอมลมจนแก้มป่องทุกที ผมกลัวว่ามันจะระเบิดออกมาซะก่อน (ไม่เกียว) แต่ก็น่ารักดีนะ แล้วเกิดอะไรขึ้นล่ะเนี่ยถึงเรียกอี้ชิงคนหล่อ แต่นานๆจะโดนอ้อนซักที อี้ชิงผู้นี้เต็มใจเสมอฮ๊าฟฟฟฟ(วิบัติเพื่อเสียง)

อยู่ๆคนน่ารักในความคิดก็เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าโซฟาที่พี่อี้คนหล่อนั่งอยู่ (อี้ชิงโหมดไม่ค่อยจะหลงตัวเอง) อื้อหือ ! ใครสั่งใครสอนให้แต่งตัวแบบนี้คร้าบบบ ก็รู้นะว่าหอเนี่ยมีแต่ผู้ชาย จะแต่งตัวยังไงก็ได้ แต่เพราะว่าเป็นหอชายนี่แหละถึงอันตราย (โดนเฉพาะอี้ชิงคนเนียน) ดูเสื้อเชิร์ตตัวโคร่ง ไม่สิตัวโคตรใหญ่เลยแหละ อาจเป็นเพราะมินซอกฮยองตัวเล็กลงจากเมื่อก่อนม๊ากก พอมาใส่เสื้อตัวนี้เลยดูตัวเล็กน่าปกป้องไปเป็นกอง แขนเสื้อที่ยาวกว่าแขนของมินซอกทำให้เห็นนิ้วโผล่มาแค่ครึ่งเดียว แต่ที่เด็ดมันอยู่ตรงขาครับ !! มินซอกฮยองขาขาวเวอรรรรร์ (นี่ถามจริงไปเอาเสื้อ อพค.มาใส่ป่ะ) แล้วไหนจะยืนเอียงคอทำตาแป๋วมองมาทางผมอีก นัยตาฮยองตัวเล็กสะท้อนภาพของผมด้วยอ่ะ(อี้จิไม่ทน) เฮ้ยๆ อยู่ดีๆฮยองเค้าก็ยื่นมือมาปิดปากผมอ่ะครับ อี้ฟินนนนนนนน มือมินซอกฮยองนุ่มมากก พร้อมกับเสียงหวานที่เอ่ยออกมาว่า...

"อี้ชิงทำอะไรน่าเกลียด ดูสิอ้าปากน้ำลายหกหมดแล้ว" 

เพล้ง !

ได้ยินเสียงหน้าผมแตกมั้ยครับ รีบเก็บเศษหน้าด่วน ! เมื่อเก็บเศษหน้าเสร็จแล้วก็ต้องรีบปิดปากและเช็ดน้ำลาย (แฮะๆเขิน -///-) เอาใหม่ๆ สะบัดหัวสองสามทีเรียกความแมน

"มินซอกฮยองมีอะไรเหรอครับ ?" ทำเก๊กหน้าหล่อเสียงเข้มถามคนน่ารักไปทีนึง ได้รอยยิ้มหวานๆกลับมาด้วย >< กรี๊ดตอนนี้ทันมั้ย ตอบ !!! (ความแมนอยู่ไหนค่ะ ตอบ !!!)

"ก็อีกไม่กี่วันจะถึงวันเกิดฮยองแล้ว..." ครับผมรู้... อย่าเว้นนานสิครับคนฟังจะละลายแล้ว ไหนจะท่าทางเขินอายบิดตัวน้อยๆของคนตัวเล็ก แก้มที่เจื่อสีชมพูระเรื่อหน่อยๆแบบคนสุขภาพดี นี่ฮยองจะขอผมเป็นของขวัญวันเกิดชิม๊อยยยย ! รีบพูดมาเร็วๆสิ ผมจะให้ทั้งตัวและหัวใจของยูนิคอร์นตัวนี้เลย !! 

"แล้ว ? แล้วไงครับ ?" ตื่นเต้นนะเนี่ย ฮยองบอกมาเร็วสิ ใจผมมันเต้นจนจะระเบิดออกมาแล้วนะ แหนะ ! ยังจะลีลาอีก จับปล้ำเลยดีมั้ยเนี่ย (อี้ใจเย็นค่ะ)

"คือ ฮยองอยากให้นายช่วยสอนฮยองทำอาหารหน่อยน่ะ ฮยองอยากทำอาหารเลี้ยงเด็กๆในวันเกิดของฮยอง"

เพล้ง !!

รู้สึกหน้าแตกเป็นครั้งที่สอง

โอ้ยยย ฮยอง ! แค่จะให้สอนทำอาหารแค่นี้เอง มายืนทำท่าเขินๆแบบนี้ผมก็คิดไปไกลสิคร้าบบ ลุ้นจนเหนื่อยแล้วเนี่ย
ฮยองต้องรับผิดชอบ โทษฐานที่ทำให้ใจผมเต้นแรงเกินไป โอ้ย คิดแล้วก็หงุดหงิด ยังจะมายืนทำตาใสอีกจับจูบซะดี
มั้ยเนี่ย ! (อี้ชิงโหมดคนพาลโมโหกลบเกลื่อนความหน้าแตก)

"ได้สิครับเรื่องแค่นี้เอง ^^" ตอบไปพร้อมกับร้อยยิ้มของพญามาร บอกแล้วอี้ไม่ได้ใสๆเหมือนหน้าตานะ ไม่ได้มินซอก
ฮยอง(?)ไม่เป็นไร อย่างน้อยก็ขอเป็นค่าตอบแทนเล็กๆน้อยๆ จากการสอนทำอาหารครั้งนี้แระกัน อุว่ะฮะฮะฮ่า !

"จริงเหรอ ? ขอบคุณน้าา อี้ชิงใจดีที่สุดเลย ^^" ขยันจริงเลยนะไอยิ้มแบบนี้เนี่ย ถ้าเป็นอื่นมาเห็นคงลากไปทำอะไรไหนต่อไหนแล่ว แต่นี่เป็นอี้ชิงผู้ที่จิตใจดียิ่งกว่ามหาเฉินสามคนอยู่รวมกันบนโลกนี้ (เฉิน : พาดพิงผมต่ะไม ?) เลยไม่คิดจะทำอะไรไหนต่อไหน (หราา ?) คนน่ารักน่าหยิกคนนี้

.

.

.

.

.

.

.

ซะเมื่อไหร่ !!

"งั้นก็ไปดูในห้องครัวเถอครับ ว่ามีอะไรให 'เรา' ลองทำอาหารกันได้บ้าง " จงใจเน้นคำว่าเราเลยนะเนี่ย ว่าแล้วไม่พูดเปล่าลุกขึ้นจากโซฟาโอบเอวบางของคนตัวเล็ก หือออ ฮยองตัวหอมอ่ะ ฟินระดับ 10 =..= แล้วพาคนตัวเล็กเดินเข้าห้อง(ครัว)ไป

.

.

.

.

.

.

.

.

.

"อย่างนี้ถูกมั้ยอี้ชิง ?" ฮย๊องงง บอกกี่คร้งแล้วอย่าทำหน้าตาโมเอร้เอียงคอแบบน้านน นี่ถ้าลู่หานฮยองมาเห็นจะทำยังง๊ายย (ลู่ : ก็ปล้ำสิ !) ตอนนี้ผมกับฮยองตัวเล็กกำลังอยู่ในห้อง(ครัว)ของหอพักครับ อย่าคิดลึก อย่าคิดลึกถึงผมจะหื่นแต่ก็หื่นนะครัชช (ห๊ะ) ผมกำลังสอนมินซอกฮยองทำพวกเมนูง่ายๆ อย่างข้าวผัดหมู่อยู่ (ที่จริงจะสอนทำรามยอน แต่กลัวมินซอกฮยองเอาหม้อฟาดหน้า //ไรท์เนี่ยแหละจะฟาดคนแรก) ที่จริงผมจะหั่นผักแล้วให้มินซอกฮยองเตรียมพวกเครื่องปรุง แต่ฮยองตัวน้อยก็ยืนยันว่าอยากจะลองหั่นผักดู นี่แหละครับว่าที่ภรรยาในอนาคต คึคึ -..-

"ถูกครับ แต่หั่นให้เล็กกว่านี้หน่อย แบบนี้ครับ" ว่าแล้วก็ขอกำไรเล็กๆน้อยๆจากคนตัวเล็กหน่อยละกัน ตอนนี้ผมกำลังยืนซ้อนหลังฮยองตัวเล็กอยู่ เนียนนิดๆโดยการจับมือขาวๆของฮยองหั่นผัก ประมาณว่ากำลังสอนอยู่ งื้ออออ ทำไมฮยองตัวหอมเงี่ย !!! ตัวก็เล็ก สูงเลยไหล่ผมมานิดเดียวเอง แล้วยังชุดที่มินซอกฮยองใส่อยู่อีกก นี่แหละวิถีของเคะ ! อี้จะไม่ทนจริงๆนะ

"อ๋อ ประมาณนี้สินะ" ผมปล่อยมือจากมือขาวๆนั่น (ถึงจะเสียดายก็เถอะ) ลองให้มินซอกฮยองทำด้วยตัวเอง แต่ว่าอี้ชิงคนเนียนจะปล่อยให้เปาน้อยหลุดมือเหรอ ไม่มีทางซะหรอก หึหึ ไม่คิดเปล่า มือทั้งสองข้างที่เหมือนจะว่างของพ่อคนเนียนได้โอกาสเลยโอบเอวบาง แล้วเอาคางเกยไว้ที่ไหล่ของฮยองตัวเล็กซะเลย

"เก่งมากครับ"

ฟอด !

ชื่นใจจังเล้ยยย หน้าตาฮยองตอนตั้งใจทำอะไรซักอย่างมันดูหน้ารักมากๆเลออ เลยขอโอกาสเนียนอีกซักนิ๊ด บอกแล้วไม่ได้มินซอกไม่เป็นไร อย่างน้อยก็ได้ค่าตอบแทนจากการเนียนนิดๆหน่อยๆ

"อื้อออ" แหมๆ มีหน้าแดงด้วย เขินผมละซี่ (ใครจะหน้าทนเหมือนอี้ - -) อยากหอมอีกอ่ะ แต่ไม่ได้ๆ ต้องอดทนเดี๋ยวกระต่ายน้อยตื่น *^*

เวลาผ่านไปพอสมควร กว่าจะทำอาหารเสร็จอี้ชิงคนนี้บอกได้คำเดียวว่า 'ฟินนนน' 

ท่าทางเงอะๆงะๆ ของมินซอกฮยองทำให้ผมต้องสอนเกือบทุกขั้นตอน แล้วผมก็ได้ค่าตอบแทนจากทุกขั้นตอน คึคึ -..- มินซอกฮยองน่ารักมากก ถึงว่าทำไมลู่หานฮยองถึงชอบรุงรังฮยองตัวเล็กคนนี้อยู่เรื่อย

หลังจากทำอาหารเสร็จ ก็ได้ข้าวผัดหมูสำหรับสองที่ เป็นฝีมือของ 'เรา' ทั้งสองคน -///- เนียนมาจนถึงตอนนี้แล้วขอเนียนต่ออีกหน่อยแระกัน

"มินซอกฮยองป้อนอี้ชิงหน่อยนะครับ*^*" ผมกับมินซอกฮยองกำลังนั่งกันอยู่ที่โต๊ะกินข้าว เราสองคนนั่งข้างกันด้วย >< เพราะอะไรนะเหรอ ก็เพื่อที่จะได้เห็นหน้ากระต่ายน้อยชัดๆยังไงล่ะ (รู้สึกเหมือนหมาป่า) ผมทำหน้าอ้อนสุดชีวิต ผมไม่เคยทำแบบนี้กับใครเลยนะครับ จะทำก็แค่กับม๊าแล้วก็ 'คนพิเศษ' เท่านั้น คิดแล้วก็เขิน >///< (ทำมาขนาดนี้แล้วยังจะเขินอีกเรอะ !) ผมจำไม่ได้ว่าผมอ้อนม๊าแบบนี้ครั้งสุดท้ายตอนไหน คิดว่าคงจะเป็นตอนอยากได้ของเล่น แต่ก็นานมากแล้วล่ะ พูดแล้วก็คิดถึงม๊า ป่านนี้ไม่รู้จะเป็นไงบ้าง สบายดีมั้ย มีเงินใช้รึเปล่า(จ่ะ พ่อคนกตัญญู) กลับมา ณ เวลาปัจจุบัน

"ทำไมไม่กินเองหล่ะ ?" โอ้ว แมวน้อยของผม(?)ทำไมถึงน่ารักมุมิอย่างเน้ มาเป็นภรรยาของอี้เถ้ออ เดี๋ยว! รู้สึกว่ามินซอกฮยองจะตามเล่ห์(?)ของผมทันซะแล้ว ทำไงดี ต้องใช้แผนสอง มารยาหมื่นเล่มเกวียนมา !

"ก็วันนี้ผมสอนฮยองทำอาหารแล้ว เหนื่อยมากเลยอ่า ไม่มีแรงตักข้าว" ว่าแล้วก็ทำตาปิ๊งๆ ที่จริงมันเป็นการแหลล้วนๆครับ แค่สอนทำอาหารแค่นี้ผมไม่มีทางเหนื่อยง่ายๆหรอก ลู่หานสอนไว้ว่า 'คนแมนห้ามเหนื่อย !' แต่เอาวะเวลานี้ด้านได้อายอด ตอนนี้อี้อยากได้ อี้อยากได้มินซอกฮยอง คอยดูนะครับม๊าคนนี้แหละลูกสะใภ้ของม๊า (อี้ชิงโหมดไม่เหลือแล้วซึ่งสติ)

คุณคิดว่าฮยองตัวน้อยจะยอมมั้ยครับ...

"งั้นเหรอ ก็ได้" เย่เฮทท นั่นไง ! ทำไมซื้อหวยแล้วไม่ถูกอย่างนี้บ้าง อี้ชิงคนหล่อซะอย่างทำไมมินซอกถึงจะไม่ยอม (อี้ชิงโหมดไม่ค่อยจะหลงตัวเองอิสแบค) ผมอ้าปากเพื่อที่ตัวเล็กของผม(?)จะได้ป้อนข้าวผมได้ถนัด (รู้สึกพิการ) มินซอกฮยองป้อนผมบ้าง ผมป้อนมินซอกฮยองกลับบ้าง เรากินแบบนี้กันไปเรื่อยๆ จนคำสุดท้ายของผม(คำสุดท้ายได้มินซอกฮยองครัชช) มินซอกฮยองเอาช้อนมาจ่อที่ปากผมแต่...



จุ๊บ !


คุณคิดว่าเกิดอะไรขึ้น...

ไม่รู้ทำไมตาผมพร่าเลือนไปชั่วขณะ ดันไปเห็นปากมินซอกฮยองเป็นช้อนไปซะได้

โถ่ อี้ชิงเอ้ยย(ควรไปตัดแว่น) พอดีว่าผมแมนพอกล้าทำกล้ารับ ทำแล้วรับผิดชอบนะครับ ผมจะยอมเป็นสามีมินซอกฮยองเลยเอ้า !(แกรอมานานแล้วสินะ)

.

.

.

.

คุณคิดว่าตอนนี้หน้ามินซอกฮยองเป็นยังไง ? ก็ใครใช้ให้ฮยองมาน่ารักใส่ผมล่ะครับ ;) -อี้ชิงกล่าวไว้

 

 

เสร็จล่ะ OS เลย์หมินเรื่องแรก
เป็นกรไถ่โทษที่เค้าไม่ได้ส่งของขวัญไปให้น้ามินซอกโอปป้า
แต่ยังไงก็รักนะ เป็นกำลังใจใก้เสมอ
EXO ซารังฮาจา !

- บูยง -