คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : FINAL BATTLE MAGIC 1 : การพบกัน / แพลตินั่ม
FINAL BATTLE MAGIC 1
การพบกัน
ห้อง Platinum
[ Talk gras ]
' ฮ้าวว น่าเบื่อว่ะ ฉันรอพวกนั้นมานานละนะ เซียร์ ' ผมกราสคับ ถ้าจำไม่ผิด ผมพูดแต่เรื่องนี้กับหมอนี่ ร้อยรอบได้แล้วนะ แต่ดูมันสิ
ไม่ทุกข์ร้อนอะไรเรย นั่ง เงียบ ๆ อยู่คนเดียว หรือผมต้องพูดคนเดียวต่อไป -.-
' พวกนั้นกำลังมามั้ ง ' มั้งหรอ ?? - -* แล้วไอบ้านี่รู้ได้ไงวะ ผมคงเดาอารมณ์ของเจ้านี่ไม่ถูกหรอก เฮ้ออ
' แล้วนายรู้ได้ไง ?? '
' เดาเอา ' - - ไอนี่ ชักกวนแล้วนะ
แค่คำเดียวของหมอนั้น แล้วผมจะไปยังไงนิ เจอเซียร์มันพูดงี้มา ไปไม่ถูกอะดิ แต่ก่อนที่ผมจะคิดอะไรเพื่อโต้กลับกับหมอนี่ ก็ได้ยินเสียงดังครึกโครมมาจากด้านนอก
เฮ เฮ ๆๆ ปัง ตูมม
' เสียงอะไรวะนั้น ' ผมบอกพร้อมกับหันไปหาเซียร์มัน
' ทะเลาะวิวาท ' มันพูดเสร็จก็เดินออกจากห้องนี้ไป - -* ถ้าไม่ติดว่า เป็นเจ้านาย ผมกระโดดงับหูมันเเน่ แต่ผมได้แต่คิดเท่านั้นแหละ มันเป็นไปไม่ได้หรอก ลองผมทำแบบนั้นสิ ไม่อยากจะคิด แต่ก็ชั่งมันเถอะ ผมไม่ค่อยอะไรกับหมอนี่หรอก เพราะรู้ว่า มันไม่ทำอะไรผมกลับหรอก ( มั้งนะ ) แต่เฟียเนี่ยดิ ปัญหาหนัก ถ้าผมไปทำอะไรพี่ชายเจ้าหล่อน วันนั้นแหละ ผมคง ไม่ได้อยู่บนโลกนี้แล้วแน่ ๆ
ณ หน้าโรงเรียน AD
ตูม พลั้กก !!
พอผมตามเซียร์มันมา เหตุการตรงนี้ก็สงบลง ภาพที่เห็นตรงหน้าคือ กลุ่มเด็กโรงเรียนอื่นถ้าเดาไม่ผิดน่าจะเป็นโรงเรียน ฝั่งตรงข้าม ที่เป็นอริกับโรงเรียนพวกผมมา แต่ไม่รู้สิชื่อโรงเรียนอะไร พูดง่าย ๆ ผมลืมนั้นเอง พวกนั้นไม่สำคัญผมเรยไม่ค่อยจำ หรอก ( ผู้เขียน : หราา )
' แก๊ ' เด็กโีรงเรียนนั้นคนหนึ่งที่ตอนนี้นอนราบอยู่กับพื้น เอ่ย ขึ้น พร้อมกับชี้หน้ากลุ่มชายหนุ่มที่ยืนค้ำหัวพวกนั้นอยู่ เห็นสภาพแล้วผมเกือบหลุดขำแน่ะ มันดูได้ที่ไหนกัน แต่ละคนเหมือนลูกหมายังไงยังงั้น ไอคนที่ชี้หน้าพวกนี้อยู่ มีสภาพ ตาบวม ตรงจมูกเลือดออก ส่วนคนอื่น ๆ ไม่ต่างอะไรกันเท่าไหร่ เพราะบางคนก็สลบเหมือด บางคนนอนกุมท้อง หรือไม่ก็ นอนโอดครวญกันใหญ่เห็นแล้วน่าสงสารจัง
' ครับ ?? ' ชายคนหนึ่งที่ มีผมสีดำ เอ่ยขึ้นอย่างอ่อนโยนผิดกับนัยย์ตาของเจ้าตัวลิบลับ นัยตาของเจ้าหมอนั้นแสดงถึงความเจ้าเล่ห์แต่ถ้าใครดูไม่ออกคงคิดว่า ไอหมอนี่คือ เจ้าชาย ผู้ทั้งอ่อนโยน ใจดี หึ ๆ พูดง่าย ๆก็คือ ซาตานในร่างเจ้าชายนี่เอง อยากรู้หรอว่า ผมรู้ได้ไง ก็เพราะ เพราะ ... ผมขออุบไว้ก่อนดีกว่าเดี๋ยวก็รู้เองแหละค้าบบ
' ยังไม่เข็ดหรอไง ?? คิดจะมาทำ แบ็งใส่โรงเรียนพวกผมหรอ ?? ' ชายอีกคน ที่มีผมสีขาว ตาสีเเดงเอ่ยขึ้น สายตาของหมอนั้น อาจจะดูเย็นชา ( แต่กับผู้ชายเท่านั้น ) หมอนี่มันเป็นพวก เย็นชา กับเฉพาะแมลงภู่เท่านั้น แต่กลับผู้หญิง อะหรอ ไม่อยากจะบอกว่า หมอนี่มัน คาสโนว่าตัวพระราชาเรย คง งง ละสิว่า ทำไมต้องเป็นพระราชา ก็เพราะว่า ตัวพ่อ มันยังเอาไม่อยู่เรย
' ฝากไว้ก่อนเถอะ พวกฉันจะมาเอาคืนแกแน่ ๆ !! ' ชายฝั่งนั้นคนที่ 2 เอ่ยขึ้นมาอีกครั้ง ในสภาพ เ่ออ ยังไงดี ชั่งมันเตอะ แต่เห็นแล้วอดสมเพชไม่ได้
' รีบ ๆหน่อยละกันนะ พวกฉันไมไ่ด้ว่างขนาดนั้น จะว่าไป ตอนนี้ก็ได้นะ กำลังสนุกอยู่เรย ^^ ' ชายหนุ่มที่ยืนข้าง ๆ คนผมสีขาวเอ่ยขึ้น หมอนี่มีผมสีน้ำตาล ดูจากสายตา น่าจะกำลังเจอเรื่องสนุก ๆ หมอนี่มันร่าเริงได้ทุกสถานการณ์ เห็นทุกอย่างเป็นเรื่องสนุก ไปหมด
' เฮ้ออ นี่พวกนาย ฉันเมื่อยแล้วนะ คุยกันเสร็จหรือยัง ? ถ้าไม่รีบจัดการ ฉันจัดการเองนะย่ะ !!! ' ยัยที่มีผมสีชมพูเดินเข้ามาหากลุ่มชายหนุ่มพร้อมกับเอ่ยขึ้น ในความคิดผมนะ ยัยนี่ถึงภายนอกจะดูเรียบร้อย ใจเย็นแต่ความเอาแต่ใจนี่ให้เป็นที่หนึ่ง ( เรียบร้อยใจเย็นตรงไหนเนี่ย )
' มันจะดีหรอค่ะ พวกเค้าบาดเจ็บมากเรยนะนั้น ' ผู้หญิงที่มีผมสีขาว เอ่ยทักขึ้นมา พร้อมกับเดินเข้ามาดูไอพวกโรงเรียนอื่นที่นอนล้มไปกองกับพื้น ถ้าเดาไม่ผิด คงจะล้มเพราะเจ้าพวกนี้แหละ ถึงจะพูดไปแบบนั้น แต่ภายในแม่คุณคงหัวเราะจนฟันร่วงแล้วละมั้ง เจ้าพวกนี้ สร้างภาพกันจริง ๆ
' ยังไงฉันไม่สน ถ้าตราบใด พวกนี้มันไม่ได้มายุ่งกับน้องสาวฉัน !! ' อีกคนที่มีผมออกสีน้ำตาล ทักขึ้้นมา คนนี้ก็อีกคน ห่วงน้องสาวไม่เข้าเรื่อง ตามดูแลแจ ยังกลับเด็ก เอ๊ะ แต่ยัยนี่ก็เด็กจิงนั้นแหละอายุ 13 ปีเอง จะว่าไปเด็กที่สุดในกลุ่มแล้วละมั้ง
' เอริว่าปล่อยพวกเค้าไปเถอะ นะ ' คนนี้ ๆ น่าจะเป็นฝาแฝดกับยัยเมื่อกี้ เอ่ยขึ้น พร้อมกับเดินไปจับแขนพี่สาวของตน จะไม่ห่างกันเรยไช่มะ
- -* ? เป็นแบบนี้ตอนเข้าห้องน้ำ เทอคงไม่ลากพี่สาวตัวเองเข้าไปด้วยหรอกนะ
' เซงจุง ' อีกคน ยัยนี่มีผมสีน้ำตาล ภายนอก ดูจะเป็นคนใจดี แต่จริง ๆแล้ว ภายในปีศาจชัด ๆ -..- พวกนี้ไม่เคยจะมีใครปกติสักคน เห็นแล้วกลุ้มแทน
' ไง ' เซียร์มันเดินเข้าไปตรงกลุ่มนั้น แล้วทักขึ้นมาเหมือนไม่เคยมีเกิดอะไรขึ้นเลย แล้วทำแบบว่า ตรง ๆนั้นมีแต่ พวกเราเท่านั้นที่ยืนคุยกันอยู่งั้นแหละ
ฮืออ ฮาาา
' นี่ ๆ แก ๆ พวกนั้นใครอะ หล่อจัง ว้ายย ' ผมได้ยินเสียงพวกผู้หญิงเอ่ยขึ้น ถามบ้างละ นั้นใครอะ หล่อ จัง คนมันหล่อก็แบบนี้แหละน้าาา ต้องเข้าใจสักหน่อย ( ยังไม่มีใครชมแกเรยนะย่ะ !! )
หรอ แต่ผมเหมารวมหมดนั้นแหละว่าพวกนั้นชมผม ( ไปตายซะ !!!!!!!!!!! )
' เห้ย ๆ ดู นั้นดิ โคตรสวยเรยว่่ะ ' - -*
' แต่ว่าพวกนั้นใครอะ ใส่ชุดโรงเรียนเราด้วย แต่ไม่เคยเห็นหน้าแฮะ '
เสียงซุบซิบดัง ไม่ว่า พวกนี่เป็นใครบ้าง หล่อมั้งละ สวยมั้งละ อย่างต่อเนื่อง ผมอยากจะสวนกลับจิง ๆว่า ไม่มีคำถามอื่นถามแล้วหรอ ?? คำถามที่มีสาระมากกว่านี้ แต่ก็ได้แต่คิดเท่านั้นเพราะผม ไม่กล้า
ไม่ใช่ว่ากลัว แต่เกรงใจหรอกก >< ก่อนที่ผมจะสติหลุดไปมากกว่านี้ผมจึงเดินเข้าไปหาเจ้าพวกนั้น
' กลับมาได้สักทีนะ รู้ไหมว่าพวกฉันรอนานนะเว้ยย ' พอเข้าไปผมก็โวยเจ้าพวกนี้ทันที มันต้องสั่งสอนซะหน่อยแล้ว ปล่อยให้รอซะนานน ต้องคิดดอกเบี้ยเยอะ ๆๆ 5555555555555
' อ้าว กราส ไม่เจอกันนานนะ ' เจ้าคนที่ผมสีน้ำตาล เอ่ยขึ้น ไอหมอนี่มีชื่อว่า โคเรย์
' เฮ้ออ พวกนายนี่มัน มาถึงก็ก่อเรื่องเรยนะ '
' ก็มันจำเป็นนิคับ ^^ ' เซฟิรอธ เอ่ยขึ้น จำเป็นหรอ ? บู่ -3- ความจริงแกคงจะสนุกกับเรื่องนี้สินะ
' นี่ !!! ถ้าจะถามอะไร ไปที่ห้องก่อนได้ไหม ' เลวาเอ่ยขึ้น
' ok ๆ '
' เฮ้ยย !! พวกแก ลืมไปแล้วหรือไง ว่าพวกฉันยัง ( นอน ) อยู่ตรงนี้ '' - - น่ารำคาญจิง ๆ พวกนี้ เจ็บขนาดนี้ ยังไม่เจียมอีก ดันทุรังกันเข้าไป ถ้าเป็นผมละก็คงแกล้งตายไปแล้วละ
ไม่มาแหกปากหา ตี. งี้หรอก แต่พอพวกนั้นพูดขึ้นมา เจ้าเซียร์ก็เรยเดินไปหาพวกนั้น แล้วมองด้วยสายตาที่ใครก็อ่านไม่ออก สงสัยมันคงคิดจะทำอะไรสักอย่างอะแหละ
' ............ '
' มองอะไรฟร่ะ !! ' ไิอบ้านี่เจ็บขนาดนี้ยังปากดีอีก
หึหึ อยากจะบอกว่า ผมเห็นชะตาของพวกมันแล้วละคับ
' กลับห้องเหอะ ' -0-
-0- *0* 0.0
ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นอึ้งกันเป็นแถว รวมทั้งผมด้วย คิดจะไปคิดละว่า มันจะทำแบบนี้ ตอนแรก ก็นึกว่า มันจะเข้าไป ซัดสักทีสองทีเพื่อให้สงบปากหรือไม่ก็พูดแล้วบอกให้กลับไปกันเอง แต่ที่ไหนได้ ไอบ้านี่แค่เดินเข้าไปมองหน้า แล้วสุดท้าย กลับหันหลังแล้วบอกกับพวกผมว่า กลับห้องเหอะ เหมือนกับมันไม่สนพวกนั้น พูดง่าย ๆคือ เหมือนไอบ้านี่ ไม่เห็นพวกนั้นเป็นคน สงสัยคงมองเป็นแค่สัตว์ตัวหนึ่งมั้งนิไอนี่ - -
[ Talk gras จบ ]
' ว่าแต่พวกนั้นใครอะ ' เสียงของชายหญิงบริเวณนั้นเอ่ยขึ้นอย่างอยากรู้ว่าพวกนั้นคือใึคร
' เอ๊ะ หรือว่า พวกเเพลตินั่มอะ ' ผู้หญิงอีกคนเอ่ยขึ้นมาพรางชี้ไปที่เด็กชายหญิงกลุ่มหนึ่งที่ยืนคุยกันอยู่หน้าประตูโรงเรียนที่มีเด็กโรงเรียนอื่นนั้นเรียงกันเป็นแถบ
' รู้ได้ไง ไม่เคยมีใครรู้ว่าพวกแพลตินั่มคือใครไม่ใช่้หรอ ' อีกคนเอ่ยขึ้น
' แต่ก็ใช่ว่า จะไม่รู้นิว่าใ่ช่พวกแพลตินั่มไหม ?? ' ชายอีกคนสวนขึ้นมา
' หมายความว่าไง ' ชายอีกคนเอ่ยถามอย่างสงสัย
' ฉันเคยได้ยินว่า พวกเเพลตินั่มจะมีเข็มกลัดคนละอันมีอักษรคำว่า PT อยู่ตรงเข็มกลัดน่ะนิ ' ชายหนุ่มอธิบาย
' แล้วฉันก็มั่นใจด้วยว่าพวกนั้นคือพวก แพลตินั่ม นั้นไง เข็มกลัด ' ชายหนุ่มเอ่ยอีกครั้งพร้อมกับชี้ไปตรงกลุ่มพวกนั้นที่มีเข็มกลัดตรงปกเสื้อ
' จิงด้วย !!! '
เสียงพูดคุยดังอย่างต่อเนื่อง เกี่ยวกับพวกแพลตคินั่มเปิดตัว อย่างไม่หยุดหย่อย และ สงสัยพรุ้งนี้คงจะเป็นข่าวหน้าหนึ่งของหนังสือพิมพ์โรงเรียนแน่นอน
[ talk sear ]
ณ ห้อง Platinum
' ไมวันนี้มันเหนื่อย ๆ ละเนี่ย 'โคเรย์เอ่ยขึ้นก่อนที่เจ้านั้นจะเดินไปนั่งที่ริมหน้าต่าง ที่ประจำของผม - -*
' ตอนกราสส่งข้อความมาบอก พวกฉันก็รีบกลับมาเรยนะเนี่ย ' ยัยไดยะ เอ่ยขึ้น รีบหรอ ในความคิดของผมนะ พวกนี้มันคง รีบจิง ๆนั้นแหละ แต่รีบในแบบของพวกมัน พวกนี้คงจะ ค่อย ๆ เดินทางกลับมา แวะ เข้านู้นบ้าง นี่บ้าง เหมอ ๆ ลืมไปแล้วด้วยว่า กราสมันส่งข้อความที่ว่าให้รีบกลับ ทุกคนคงคิดใช่ไหมว่า เจ้าพวกนี้ไปไหนมาผมจะเล่าให้ฟัง แต่จะว่าไป
เป็นคนบรรยายนี่มันก็เหนื่อยเหมือนกันนะ แล้วยิ่งผมเป็นคนไม่ค่อยพูดด้วยแล้ว เข้าเรื่องดีกว่า จะได้กลับไปหา เฟีย >< ( ติดน้องสินะ )
1 เดือนก่อน
' ห๊าาาา !! ' เสียงประสานของเจ้าพวกนี้ ทำให้ผม ต้องเอามือปิดหูทันทีอะไรจะดังขนาดนั้น !!
' เหอะ ๆ เมื่อกี้ พวกฉันคงหูฟาดไปใช่ไหม ' เฮิร์ฟ บอก หมอนี่มีผมสีขาว ที่ตัดกับสีตาที่มีสีแดง แต่ความหล่อของหมอนี่นั้นก็ไม่ลดลงไปด้วยเรย แต่ใบหน้าของเจ้านั้นเป็นแบบนี้
คนส่วนใหญ่ คงจะคิดว่า หมอนี่ เย็นชา หยิ่ง ดูไม่ค่อยเป็นมิตรเท่าไหร่ แต่ ถ้ารู้จักกันนาน ๆจะรู้ว่า เจ้านี่ เจ้าชู้ตัวพ่อ เรยก็ว่าได้
' พวกนายฟังไม่ผิดหรอก ' ผมบอกพวกนั้นไป มันเป็นจดหมายมาจากทางผู้อำนวยการของโรงเรียนที่จะให้พวกผม ต้องไปเข้าค่าย ควบคุมพลังของตนเอง อ้อ ลืมบอกไปว่า พวกผม 8คนนั้นมีพลังที่มนุษย์ไม่มีอยู่ แต่ถึงจะปิดยังไง บางครั้งพวกเราก็ควบคุมพลังตัวเองไม่ได้ ผอ. เรยจัดทำกลุ่ม ๆนี้ ขึ้นมา และนั้นทำให้พวกผมไม่เคยคบใครนอกจากคนในกลุ่มหรือคนในครอบครัวเท่านั้นแต่ข่าวลืม ต่าง ๆก็แพร่ออกไป อย่างเช่น ข่าวลือเรื่องหน้าตาของพวกเราหรือเกี่ยวกับ พลังของเรา แต่พวกนี้ก็เป็นเรื่องจิงทั้งนั้น แต่ข่าวเสีย ๆหายๆ ก็ใช่ว่าจะไม่มี อย่างเช่น มีข่าวที่ว่า พวกผมเป็นปีศาจค่อยทำร้ายคนนุ้นบ้างคนนี้บ้าง แต่ความจริง พวกผมไม่เคยจะมีเรื่องกับใคร ถ้าไม่จำเป็น แต่ยังไง ก็มีคนชอบพวกผมบ้าง ไม่ชอบบ้างปน ๆกันไป
' ไม่อยากไปอะ ' ไดยะ เอ่ยขึ้น
' นั้นสิ ทำไมพวกเราต้องไปด้วยละ ' ตามมาด้วย อาริ
' พวกเทอควบคุมพลังตัวเองไม่ได้ใช่ไหม ?? ' ผมเลยถามขึ้นมา ผมก็สังเกตุพวกนี้อยู่ บางครั้งพลังมันออกมาเองโดยไม่รู้ตัว ออกมาตามอารมณ์ของพวกเรา
' ใช่ '
' งั้นก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะไม่ไป ใช่ไหม ?? ' ผมเอ่ยขึ้นมา
' ไม่มีทางเลือกสินะคับ ^__^ ' - - ผมเกลียดรอยยิ้มแบบนั้นของ เจ้า เซฟิรอธ จัง ถ้าภายนอกหมอนี่มันจะดูเหมือน เจ้าชาย ก็เถอะ แต่ความจริงนั้น ซาตานกลับชาติมาเกิดชัด ๆ
' ที่นั้นมี ขนมไหม ? ' - - ชิเอมิ เอ่ยขึ้นมา ยัยนี่ก็เหมือนกัน กินแต่ขนม แต่ผมสงสัยอยู่ว่าทำไม ยัยนี้ไม่อ้วน ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นละก็ ป่านนี้ เเก้มย้วยแล้วมั้ง !
' ฉันยังไงก็ได้ ^^ ' โคเรย์ พูดพร้อมกับเตรียมของเสร็จสับ หมอนี่ มันร่าเริงได้ตลอดเวลา เห็นทุกอย่างเป็นเรื่อง สนุกไปหมด ไม่ว่าสถานการณ์จะเป็นยังไง พวกเราจะตกเป็นรองหรือไม่ เจ้านี่ก็ยิ้มได้ตลอดเวลาถึงยังไง แต่นิสียของโค ออกจะใสซื่อ ซะมากกว่า
' แค่นี่ใช่ไหม งั้นฉันไปเก็บของก่อนละ ' เลวา สาวชมสีชมพู จะดูยังไง ก็เป็นคนเรียบร้อย ใจเย็น แต่ จริง ๆ เจ้าตัวเอาแต่ใจที่เป็นที่เรยด้วยซ้ำ
' งั้น ก็ อะ . '
' เดี๋ยว 'ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบ อาริก็เอ่ยขัดขึ้นมา
' ??? ' มีอะไร ผมไม่ได้ถามออกไปหรอก แค่ส่งสายตาไปให้คุณเทอเท่านั้น
' คืองี้ เซียร์ ฉัน จะพา เอริไปด้วยได้ไหม ? ' อาริถามผม ยัยนี่ ถึงจะเป็นเด็ก แต่ก็ไม่เคยเรียกพวกผมว่าพี่ สักครั้ง นิสัยออกจะห้าว ๆด้วยซ้ำ รักน้องสาวตัวเองยิ่งกว่าอะไรดี
' ก็ ไม่มีปัญหา ' พอผมพูดแบบนั้นไป เจ้าตัวก็ยิ้มแล้ววิ่งออกจากห้องไปทันที -*-
' ok กันแล้วใช่ไหม ?? เจอกัน พรุ้งนี้ 05.00 น ห้ามสาย ห้ามเลท นะคับ ^^ '
' รู้แล้วน่าาา ' แหม สมัครคีกันดีจัง 555
มาสู่ปัจจุบัน
เรื่องทั้งหมดก็เป็นแบบนี้แหละคับ พวกผมต้องไปเข้าค่ายกัน แต่คง งง สินะ ว่า ตั้งแต่ต้นเรื่อง ทำไมผมไมได้ไปอยู่กับ พวกนั้น แต่ดันมาอยู่ ที่ห้อง แพลตินั่ม ก็เพราะว่า สามวันแรกที่ไปอยู่ค่าย ผมก็ ควบคุมพลังตัวเองได้แล้ว ผมก็เรยกลับมาก่อน ^____^
' ฉันข้องใจอยู่เรื่องหนึ่ง ' กราส คู่หู ผม เอ่ยขึ้น
' ทางนั้นเค้าบอกว่า พวกนาย ควมคุมพลังได้ หลังจากเซียร์มันกลับมาที่นี่ ได้ อาทิตย์หนึ่ง แล้ว แล้วทำไมถึงพึ่งมาถึง '
' อ่อ เรื่องนั้นนั้นเอง !! '
' พอดี ตอนที่พวกเราปรึกษากันว่า ว่าจะกลับมาที่นี่ แต่ดันมีงานหมู่บ้านชายป่า แถว ๆนั้นมี งาน พวกเราเรยไปสังสรรค์กันสักหน่อย เสียดายจัง พวกนายกลับไปแล้ว ' โคเรย์ พูดมาเหมือนเป็นวันเวลาเเห่งความสุขเรย
ก็ว่าได้
ตึง
ไม่ต้องสงสัย ว่าเสียงอะไร เพราะนี้คือเสียง ที่กราสมันถีบโต๊ะ ล้มไปนั้นเอง
' ว่าไงนะ !!! นี่พวกนายเถรไถร หรอ หะ !! ' เฮ้ออ เอาแล้วสิคับ เจ้ากราสมันสติขาดไปแล้วว
' อ๊ะ ใช่ ๆ สนุกมากเรยนะ กราส ' ชิเอมิ เอ่ยขึ้น นั้นยิ่งทำให้ กราสมันสติแตกมากกว่าเก่าอีก
' ผมว่า ผมรู้สึกถึงรังสีอำมหิตนะคับ '^^ แหม เซฟิรอธ ความรู้สึกไวจัง
' ฉันไปละ ' เลวา เอ่ยขึ้น พร้อมกับเอาตัวเอาออกไปจากที่แห่งนี้ทันที ตามมาติด ก็คือ เฮิร์ฟ เซฟิรอธ แล้วก็ ไดยะ ที่ลากชิเอมิออกไปด้วยนั้นเอง และในห้องนั้นก็เหลือแค่ผม โคเรย์ ( ที่ยังไม่รู้สึก ) กับกราส
' มันสนุกมากเรยนะ ............ ' เจ้าโคเรย์มันก็ยังพร่ำเรื่องนั้นเรื่องนี้ระหว่างทางกลับ โดยไม่รู้เรยว่า หายนะกำลังมาเยือน ผมเห็นยังงั้นเรย ถอนหายใจแล้วปล่อยให้พวกนั้นอยู่ด้วยกันตามลำพังละกัน
แต่พ้นประตูได้สักพัก ผมก็ได้ยินเสียง
ปิ้ววววว ตูมม โครมมมมมมมม !!!
อ้ากกกกกกกกกกกกก ( คงรู้นะ เสียงใคร )
อาเมนนน !!
------------------------------------------------------------------------------------------------
แก้ไหม่แล้ว ไม่รู้จะถูกใจไหม ทำถูกไหมม 555 ยังไง ชี้แนะ มาได้นะค่าาาา
ความคิดเห็น