loser.......

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

         เสียงฝนตกยามรัตติกาลชั่งตอกย้ำให้พร่ำคิดถึงความพ่ายแพ้....อีกครั้งที่พยายามแต่ก็พลาดร่างโปร่ง ซึ่งในยามนี้นั่งกอดเข่าอยู่บนโซฟาปล่อยความคิดให้โลดแล่นไปอย่างไร้ขอบเขต แต่มันกลับหยุดลงด้วยเสียงข่าวจากโทรทัศน์....'เมื่อเที่ยงวันนี้ได้เกิดเหตุรถประจำทางคว่ำกลางกรุงส่งผลให้...มีผู้เสียชีวิตได้แก่.......'ร่างโปรงเงยหน้าขึ้นเผยให้เห็น ดวงตาสีดำสนิทซึ่งฉายแววเศร้าหมอง น้ำใสๆเริ่มหยาดหยดลงมา         ' ทำไมกัน ความเศร้านี้ ไม่ว่าจะกี่ครั้งก็ไม่ชินสักที'  สายฝนเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆไปพร้อมกันความคิดที่ชวนให้สมองหนักอึ้ง ฝนซึ่งเทลงมาหนักขึ้นเรื่อยๆ ชั่งราวกับว่า รู้ความทุกข์โศกของร่างโปร่งเจ้าของตาสีนิลคู่นี้ ราวกันร่วมใจกันกลั้นแกล้งให้กดดัน แล้วน้ำสีใสก็เริ่มเอ้อล้นอีกครั้ง เมื่อได้ยินเสียงของโทรศัพท์มือถือ 

"คะ.....ครับแม่"เสียงทุ่มขอร่างโปร่งตอบรับด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบาแต่แฝงไปด้วยความตื่นตระหนก
"ลูกรัก....ลูกไม่เป็นไรนะ...ไม่ต้องห่วงหรอก"คำพูดที่ฟังดูเหมือนห่วงใยหากแต่น้ำเสียงกลับเย็นชาเอ่ยตอบ
"มะ...มะ...แม่ครับ....คะ...คุณแม่อยู่ที่..ไหน?"เสียงที่เต็มไปด้วยความกลัวเอ่ยถาม
"ไม่ต้องห่วงนะ....ตอนนี้แม่ติดประชุมอยู่ขอโทษนะที่ไปหาไม่ได้....."เสียงเย็นชาที่แผ่วเบาลงเรื่อยๆตอบลูกชายตน
"ฮะ.....แม่"ขณะที่ร่างโปร่งกำลังจะกดวางสาย อยู่ๆก็มีภาพไหลเข้ามาในหัวอย่างรวดเร็วแต่กลับชัดเจน ภาพ เสียงเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นราวกับเป็นความทรงจำที่โหดร้าย กลิ่นไหม้ ควันไฟ และซากของตึก เกิดขึ้นอยู่ตรงหน้าเขา เสียงร้อง ขอให้ช่วยดังขึ้น ร่างโปร่งซึ่งกำลังตืนตระหนก ร้องเสีงหลงก่อนจะสลบลงไปกับพื้นดิน

''อ๊ากกกกกกกกกกก!!!!''
"เกิดอะไรขึ้น ลูกแม่"ปลายสายซึ่งยังไม่วางเอ่ยถาม น้ำเสียงเรียบ
"......."ไร้ซึ่งคำตอบ
"เฮ้อ อีกแล้วหรือ"เสียงของผู้เป็นแม่เอ่ยแลวตัดสาย โดยที่ไม่รู้ว่าลูกชายยังมีสติพอที่จะได้ยินเมื่อสิ้นเสียงผู้เป็นแม่สติของร่างโปร่งเริ่มหายไปเรื่อยๆ.....................