FIC (HUNHAN) วิญญาณบาป

"เซฮุน ทางนั้นนัดเวลาส่งของมาแล้วนะ"

ไค มือขวาผู้มากด้วยฝืมือทั้งยังพ่วงตำแหน่งเป็นเพื่อนสมัยเด็กเอ่ยด้วยน้ำเสียงสบายๆ

คนที่นั่งเก้าอี้ตำแหน่งประธานพยักหน้ารับ ทั้งที่ตายังคงจดจ่ออยู่กับเอกสารตรงหน้า

ด้วยความคลางแคลงใจในการซื้อขายครั้งนี้ไคถือวิสาสะไปนั่งบนโต๊ะทำงานของเพื่อน ก้มถามเสียงเบา

"ฉันถามจริงๆนะ ทำไมนายสนใจปิ่นปักผมจีนอันนั้นจนยอมค้าขายกับพวกใต้ดินล่ะ"

คนถูกถามวางปากกาในมือลง เงยหน้ามองเพื่อน ถอนหายใจเบาๆ

"ก็ฉันอยากได้ ไม่ได้มีอะไรพิเศษ"

"ไม่ๆๆๆ ถ้านายสนใจพวกอาวุธสงครามมันยังฟังขึ้นกว่าอีก"

เซฮุนส่ายหน้า ก้มหน้าทำงานต่อ จนถึงเวลานัดรับของ สถานที่คือโรงแรมหรูชั้น VIP ย่านใจกลางเมือง เซฮุนไปถึงก่อนเวลานัดครึ่งชั่วโมง เจอกับเจ้าของธุรกิจที่นั่งรออยู่ก่อนแล้ว

การซื้อขายทำได้ง่ายๆเมื่อไม่มีการเจรจาต่อรองราคาใดๆทั้งสิ้นเพราะไม่ว่าทางนั้นจะเรียกร้องเท่าไหร่เขาก็พร้อมจ่าย

ติดตรงที่ว่าไคชั่งเป็นคนขี้สงสัยเสียเหลือเกิน

ไคเลยอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามอีกครั้งขณะทำหน้าที่เป็นสารถีขับรถให้

"ก็แค่ปิ่นอันเล็กๆ ทำไมมันกลายเป็นของที่ต้องค้าขายใต้ดินล่ะ"

เซฮุนเปิดกระเป๋าสีดำอันเล็กซึ่งบรรจุปิ่นปักผมหยกขาวดู ไล้นิ้วไปตามด้ามปิ่นช้าๆ ราวกับสัมผัสถึงพลังงานบางอย่างได้

มันทำให้เขารู้สึกเย็นสบาย...และสงบอย่างบอกไม่ถูก

"ปิ่นอันนี้ถูกฝังอยู่ในสุสานจีนของราชวงศ์มาไม่ต่ำกว่าเก้าร้อยปี แต่ก็ยังสมบูรณ์ดูงดงาม มันเป็นสมบัติล้ำค่า"

มันเหมือนกำลังฟังคนๆนึงเล่าถึงประวัติศาสตร์จีนแต่ไคกลับรู้สึกว่าน้ำเสียงของเพื่อนช่างเศร้าสร้อยเสียเหลือเกิน

ไคเลิกถามและกลับมาทำหน้าที่เป็นคนขับรถเงียบๆต่อไป

.

.

.

ในคืนนั้น...

ทั้งที่ยังไม่ดึกมากนักแต่เซฮุนกลับรู้สึกเพลียและเผลอหลับไปทันทีที่หัวถึงหมอน

ด้านหลังชั้นวางหนังสือมีห้องลับห้องหนึ่งซ่อนอยู่ ไฟทุกดวงถูกปิด ทั้งห้องตกอยู่ในความมืด พลันเกิดแสงส่องสว่างขึ้นบนชั้นวางปิ่นปักผมหยกจีนอันนั้น ก่อนค่อยๆปรากฎเป็นรูปเป็นร่าง ให้เห็นเป็นชายหนุ่มรูปงามหน้าตาสวยเยี่ยงอิสตรี ร่างเล็กอยู่ในชุดผ้าแพรสีขาว ผมดำยาวเกล้าผมขึ้นครึ่งศรีษะ ริมฝีปากอมชมพูแย้มยิ้ม ดวงตาสีทองเป็นประกายด้วยความสุข

สองขาก้าวลอยออกจากห้องลับทะลุกำแพงและชั้นหนังสือมายืนข้างเตียงเจ้าของห้องผู้หลับไหล

ดวงตากลมโตราวกับมีน้ำใสเอ่อคลอ เอื้อมมือสัมผัสใบหน้าชายหนุ่มแผ่วเบา

"ในที่สุด...ข้าก็ได้พบเจ้า...ที่รักของข้า"

.

.

.