ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
ณ สนามบินสุวรรณภูมิ กรุงเทพฯ
Tsuna
สวัสดีครับทุกคน^^ ผม ซาวาดะ สึนะโยชิครับ^^ ตอนนี้พวกผมกำลังเดินอยู่ ณ สนามบิน สุวรรณภูมิ ประเทศไทย และถ้าพวกคุณอยากถามว่าพวกผมมาทำอะไรที่นี่ล่ะก็...มันเป็นเรื่องเมื่อประมาณสองสามวันก่อนครับ-_-;;;
ย้อนกลับไปเมื่องสองสามวันก่อน
"เดชิโม่ ตอนนี้เธออยู่ในตำแหน่งว่าที่บอสวองโกเล่รุ่นที่ 10 จึงไม่แปลกที่จะมีคนคอยจ้องจะสังหาร เพราะฉะนั้น ฉันจึงคิดจะส่งเธอและเหล่าผู้พิทักษ์ไปยังประเทศที่(น่าจะ)ห่างไกลพอเพื่อซ่อนตัว และตามหาพันธมิตรของพวกเราที่นั่นด้วย"วองโกเ่ลรุ่นที่ 9 พูดยาวเหยียด แต่ยังไงเมื่อสรุปตอนท้ายด้วยสมองอันน้อยนิดของผมแล้ว มันก็ได้แค่ว่า
'ไปที่ไทยเพื่อซ่อนตัวและหาพันธมิตร'เท่านั้น=_=;; และแน่นอนเมื่อรีบอร์นรู้เรื่องนี้เข้า "พวกแกทุกคนต้องหัดภาษาไทย ไปที่นั่นจะได้ไม่ถูกมองว่างี่เง่า"กลายเป็นว่าพักนี้ทุกคนจะมานอนบ้านผมทุกวัน เพื่อเตรียมตัวเรียนภาษาไทย ก่อนจะถูก(ถีบ)ส่งมาโดยรีบอร์น
กลับมาปัจจุบัน(ดีกว่า)
และนั่น...คือเรื่องราวทั้งหมด "ตอนนี้เราจะตรงไปที่โรงเรียนใหม่ของพวกนายเลย ส่วนเรื่องที่พักก็อยู่หอไปละกัน"พูดเองเออเองอีกละเจ้ารีบอร์น- -** ถามความเห็นคนอื่นเขาบ้างสิฟะ
finish Tsuna
คณะวองโกเล่ก้าวขึ้นรถตู้ และแล่นออกจากลานจอดรถตรงเข้าไปในตัวเมือง...กรุงเทพ... ก็รู้ๆกันอยู่เนอะว่าสุดยอดแค่ไหน-_-;;
ปี๊นๆ แป๊นๆ เสียงแตรรถดังระงมไปทั่วถนน คนต่างถิ่นในรถได้แต่ก้มหน้าอดกลั้นอารมณ์อยากอาละวาดเอาไว้ โดยเฉพาะใครหลายคนที่ฟิวส์ขาดได้ง่ายๆ
"โว้ยยย ทำไมรถมันติดงี้ฟระ!!"สุดท้ายโกคุเดระก็ผุดลุกขึ้นมาตวาดลั่น และด้วยความสูงของเขา เขาจึงหัวชนเพดานรถจังๆ และหล่นตุ้บมานั่งกุมหัวอยู่บนเบาะเช่นเดิม "ใจเย็นน่าฮายาโตะ"เบียงกี้ที่นั่งอยู่ตรงเบาะข้างคนขับพูดขึ้น
"นี่แหละที่เขาเรียกว่ากรุงเทพ- -*"รีบอร์นพูดเสียงเรียบๆ ในขณะที่มือก็กำพวงมาลัยจนมันแถบจะหักอยู่แล้ว ฮิบาริที่นั่งอยู่เบาะหลังสุดคนเดียวก็กระชับทอนฟาอาวุธคู่กายไว้แน่นเหมือนพยายามข่มกลั้นอารมณ์
"ฮาฮิ~รถติดสุดๆเลยค่าT_T"ฮารุโอดครวญขึ้น "จริงด้วย ติดอะไรกันนะ"เคียวโกะพูดขึ้นมาบ้าง "ในแรงกิ้งของผมน่ะ กรุงเทพเป็นอันดับต้นๆในด้านการจราจรที่หนาแน่นเลยนะครับ"ฟูตะที่นั่งกอดกระเป๋าอยู่ค้างเคียวโกะพูดขึ้น
ในที่สุด หลังฝ่า(มรสุม)รถติดมาได้ ก็ถึงที่หมายคือโรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่ง เป็นโรงเรียนที่ใหญ่เอาการ และมีนักเรียนชายหญิงเดินกันให้ขวักไปหมด ทุกคนใส่ชุดนักเรียนคล้ายๆกันคือเสื้อเชิ้ตสีขาว กระโปรงยาวถึงเข่าสีน้ำเงินเข้ม ถ้าของผู้ชายจะเป็นกางเกงขายาวสีดำกับเสื้อเชิ้ตสีขาว จะผูกหรือไม่ผูกเนคไทมาโรงเรียนก็ได้
"ต้องไปหอกันก่อน ตามมา"รีบอร์นพูดขึ้น และทุกคนก็ลากสัมภาระของตัวเองตามรีบอร์นไป ระหว่างนั้นก็มีนักเรียนคนอื่นมองมาเป็นตาเดียวกัน อาจจะเป็นเพราะใบหน้าที่ดูไม่เหมือนคนไทย หรืออาจเป็นเพราะหน้าตาของเหล่าคณะวองโกเล่ก็ได้...ใครจะรู้...
"ถึงแล้ว พวกเคียวโกะไปทางโน้น เบี้ยงกี้ตามไปจัดการให้ด้วย ส่วนพวกแกตามฉันมา"รีบอร์นสั่งการ เบียงกี้ผงกหัวรับและพาเคียวโกะและฮารุเดินเข้าหอพักหญิงไป ส่วนรีบอร์นก็พาพวกสึนะ(ผู้โชคร้าย)เข้าหอพักชายไปเช่นกัน
:) Shalunla
Tsuna
สวัสดีครับทุกคน^^ ผม ซาวาดะ สึนะโยชิครับ^^ ตอนนี้พวกผมกำลังเดินอยู่ ณ สนามบิน สุวรรณภูมิ ประเทศไทย และถ้าพวกคุณอยากถามว่าพวกผมมาทำอะไรที่นี่ล่ะก็...มันเป็นเรื่องเมื่อประมาณสองสามวันก่อนครับ-_-;;;
ย้อนกลับไปเมื่องสองสามวันก่อน
"เดชิโม่ ตอนนี้เธออยู่ในตำแหน่งว่าที่บอสวองโกเล่รุ่นที่ 10 จึงไม่แปลกที่จะมีคนคอยจ้องจะสังหาร เพราะฉะนั้น ฉันจึงคิดจะส่งเธอและเหล่าผู้พิทักษ์ไปยังประเทศที่(น่าจะ)ห่างไกลพอเพื่อซ่อนตัว และตามหาพันธมิตรของพวกเราที่นั่นด้วย"วองโกเ่ลรุ่นที่ 9 พูดยาวเหยียด แต่ยังไงเมื่อสรุปตอนท้ายด้วยสมองอันน้อยนิดของผมแล้ว มันก็ได้แค่ว่า
'ไปที่ไทยเพื่อซ่อนตัวและหาพันธมิตร'เท่านั้น=_=;; และแน่นอนเมื่อรีบอร์นรู้เรื่องนี้เข้า "พวกแกทุกคนต้องหัดภาษาไทย ไปที่นั่นจะได้ไม่ถูกมองว่างี่เง่า"กลายเป็นว่าพักนี้ทุกคนจะมานอนบ้านผมทุกวัน เพื่อเตรียมตัวเรียนภาษาไทย ก่อนจะถูก(ถีบ)ส่งมาโดยรีบอร์น
กลับมาปัจจุบัน(ดีกว่า)
และนั่น...คือเรื่องราวทั้งหมด "ตอนนี้เราจะตรงไปที่โรงเรียนใหม่ของพวกนายเลย ส่วนเรื่องที่พักก็อยู่หอไปละกัน"พูดเองเออเองอีกละเจ้ารีบอร์น- -** ถามความเห็นคนอื่นเขาบ้างสิฟะ
finish Tsuna
คณะวองโกเล่ก้าวขึ้นรถตู้ และแล่นออกจากลานจอดรถตรงเข้าไปในตัวเมือง...กรุงเทพ... ก็รู้ๆกันอยู่เนอะว่าสุดยอดแค่ไหน-_-;;
ปี๊นๆ แป๊นๆ เสียงแตรรถดังระงมไปทั่วถนน คนต่างถิ่นในรถได้แต่ก้มหน้าอดกลั้นอารมณ์อยากอาละวาดเอาไว้ โดยเฉพาะใครหลายคนที่ฟิวส์ขาดได้ง่ายๆ
"โว้ยยย ทำไมรถมันติดงี้ฟระ!!"สุดท้ายโกคุเดระก็ผุดลุกขึ้นมาตวาดลั่น และด้วยความสูงของเขา เขาจึงหัวชนเพดานรถจังๆ และหล่นตุ้บมานั่งกุมหัวอยู่บนเบาะเช่นเดิม "ใจเย็นน่าฮายาโตะ"เบียงกี้ที่นั่งอยู่ตรงเบาะข้างคนขับพูดขึ้น
"นี่แหละที่เขาเรียกว่ากรุงเทพ- -*"รีบอร์นพูดเสียงเรียบๆ ในขณะที่มือก็กำพวงมาลัยจนมันแถบจะหักอยู่แล้ว ฮิบาริที่นั่งอยู่เบาะหลังสุดคนเดียวก็กระชับทอนฟาอาวุธคู่กายไว้แน่นเหมือนพยายามข่มกลั้นอารมณ์
"ฮาฮิ~รถติดสุดๆเลยค่าT_T"ฮารุโอดครวญขึ้น "จริงด้วย ติดอะไรกันนะ"เคียวโกะพูดขึ้นมาบ้าง "ในแรงกิ้งของผมน่ะ กรุงเทพเป็นอันดับต้นๆในด้านการจราจรที่หนาแน่นเลยนะครับ"ฟูตะที่นั่งกอดกระเป๋าอยู่ค้างเคียวโกะพูดขึ้น
ในที่สุด หลังฝ่า(มรสุม)รถติดมาได้ ก็ถึงที่หมายคือโรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่ง เป็นโรงเรียนที่ใหญ่เอาการ และมีนักเรียนชายหญิงเดินกันให้ขวักไปหมด ทุกคนใส่ชุดนักเรียนคล้ายๆกันคือเสื้อเชิ้ตสีขาว กระโปรงยาวถึงเข่าสีน้ำเงินเข้ม ถ้าของผู้ชายจะเป็นกางเกงขายาวสีดำกับเสื้อเชิ้ตสีขาว จะผูกหรือไม่ผูกเนคไทมาโรงเรียนก็ได้
"ต้องไปหอกันก่อน ตามมา"รีบอร์นพูดขึ้น และทุกคนก็ลากสัมภาระของตัวเองตามรีบอร์นไป ระหว่างนั้นก็มีนักเรียนคนอื่นมองมาเป็นตาเดียวกัน อาจจะเป็นเพราะใบหน้าที่ดูไม่เหมือนคนไทย หรืออาจเป็นเพราะหน้าตาของเหล่าคณะวองโกเล่ก็ได้...ใครจะรู้...
"ถึงแล้ว พวกเคียวโกะไปทางโน้น เบี้ยงกี้ตามไปจัดการให้ด้วย ส่วนพวกแกตามฉันมา"รีบอร์นสั่งการ เบียงกี้ผงกหัวรับและพาเคียวโกะและฮารุเดินเข้าหอพักหญิงไป ส่วนรีบอร์นก็พาพวกสึนะ(ผู้โชคร้าย)เข้าหอพักชายไปเช่นกัน
:) Shalunla
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น