Between us... [HaeEun VS BumHyuk]

ลำดับตอนที่ #18 : Chapter: 13 At Kibum’s Room (BumHyuk)

ยอมรับเลยค่ะ ว่าแนนไม่ได้อัพนานมาก...
แบบมันเหนื่อยมากๆจริงๆอ่ะ
ติดสอบ ติดนู่น ติดนี่ วันนี้แนนเพิ่งไปประกวดนางนพมาศมาเอง
แบบปวดตามากอ่ะ ปวดเท้าด้วย
เฮ้ออออ แนนขอบคุณทุกคนมากๆเลยที่เม้นให้นะคะ
สำหรับใครที่แนนยังค้างซิก ค้างอะไรไว้ แนนขอติดไว้ก่อนนะคะ
จะทะยอยทำให้ค่ะ

อ้อ...แนนกำลังจะรวมเล่มชอทฟิค "เดทหนึ่งวันของฉันกับนาย"
มีคู่ เฮอึน คังทึก วอนบอม ฮันชอล เยเรียว คยูมิน ยุนแจ ยูซู
จะมีคนซื้อมั้ยอ่า??? ถามก่อนๆ ถ้ามีจะได้ทำอ่าคัฟ ถ้าไม่ก็จะไม่ได้ทำอ่ะจ้ะ

ปล. บางตอนที่มันเป็น NC แนนย้ายไปลงเย็นตาโฟร์แล้วนะคะ
ปปลล. ถึงแม้แนนจะอัพช้า แต่แนนก็ยังคงต้องการเม้นนะคะ เม้นไม่ถึง 13 ไม่อัพค่ะ

----------Chapter 13----------

“อืม...คิบอม...ตอนนี้กี่โมงแล้วอ่ะ...”ฮยอกแจงัวเงียตื่นขึ้นมา แล้วหันไปมองหน้านาฬิกาที่อยู่ใกล้ๆเตียง

“อ้อ...สี่โมงเย็นแล้วล่ะ นายหลับไปนานมากๆเลยนะ”คิบอมเอ่ยบอกพร้อมรอยยิ้ม

“โห...ชั้นนอนนานขนาดนั้นเลยเหรอเนี้ย”ฮยอกแจเอ่ยพร้อมกับดันตัวลุกขึ้นนั่งพึงกับหัวเตียง

“ใช่แล้วล่ะ ฮยอกแจนอนไปนานมากๆเลย”คิบอมเอ่ยยิ้มๆ

“อื้อ...แล้วมีใครโทรหาชั้นบ้างมั้ย”ฮยอกแจถามแล้วกวาดสายตาไปรอบๆห้องเพื่อหามือถือของตน

“อ้อ...ไม่มีหรอก พอผมโทรบอกพี่ทึกว่าฮยอกแจไม่สบาย พี่ทึกก็คงบอกคนอื่นล่ะมั้ง เลยไม่มีใครโทรมาเลย แต่ก็มีคนโทรมาถามอาการจากผมนะ”

“จริงเหรอ แล้วทงเฮล่ะ”ฮยอกแจทำตาโต

“อ้อ...ทงเฮเหรอ ก็ไม่เห็นโทรมานิครับ”คิบอมโกหกคำโต ก่อนจะหลบสายตาร่างเล็ก

“จริงเหรอ”ร่างบางเอ่ยเสียงแผ่ว หน้าเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด

“ช่างทงเฮเถอะ ว่าแต่ตอนนี้ฮยอกแจหิวรึยัง อยากกินอะไรรึเปล่า ยังไม่ได้กินอาหารตั้งแต่เช้าเลยนิ”คิบอมเอ่ยอย่างห่วงใย

“อื้ม...หิวๆ อยากกิน...อืม...อะไรดีล่ะ นายทำให้หน่อยดิ อะไรก็ได้”ฮยอกแจบอกพร้อมทำท่าน่ารัก

“อื้มๆ เดี๋ยวชั้นลองไปดูในครัวก่อนละกัน ถ้ามีอะไรชั้นจะทำให้กินนะ แต่ถ้าไม่มีเดี๋ยวออกไปซื้อให้นะครับ”คิบอมบอกอย่างอ่อนโยน

“อือ”ฮยอกแจพยักหน้าน้อยๆ เมื่อร่างสูงเห็นดังนั้นจึงเดินออกไปจากห้องนอน

“ทงเฮ...นายลืมชั้นแล้วรึไง ทำไมไม่ห่วงชั้นบ้างนะ”ร่างบางพึมพำกับตัวเองด้วยความน้อยใจแล้วหันไปมองมือถือที่นอนแน่นิ่งของตนที่วางไว้ที่โต๊ะข้างๆหัวเตียง

“ฮยอกแจครับ...”ร่างสูงเปิดประตูพร้อมโผล่หน้าเข้ามา ทำให้ร่างบางที่นั่งเหม่ออยู่ตกใจไม่น้อย

“ฮะ อะไรเหรอ คิบอม”ฮยอกแจเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงตื่นๆ

“ในตู้เย็นไม่มีอะไรกินเลยน่ะครับ เดี๋ยวผมไปซื้อของกินให้นะ รอแปปนะครับ”คิบอมยิ้มกว้างจนตาหยี ร่างบางที่เห็นดังนั้นจึงยิ้มจางๆ เพราะรู้สึกเอ็นดูรุ่นน้องในวงคนนี้ที่ทำตัวไม่เป็นน้องเอาซะเลย

“อื้ม ไปเถอะ ชั้นจะรอนะ”ฮยอกแจตอบกลับเสียงใส ร่างสูงเห็นดังนั้นจึงรีบปิดประตูห้องนอนจากไปทันที

“ลืมชั้นจริงๆน่ะเหรอ...ทงเฮ...”ฮยอกแจพึมพำเบาๆกับตัวเอง น้ำใสๆไหลออกจากตากลมสวย เลอะแก้มขาวไปทั่ว ถ้าใครเห็นภาพนี้ คงจะรู้สึกหดหู่ไม่น้อย เพราะน้ำตาเหล่านี้ ไม่เหมาะกับคนน่ารักๆอย่างฮยอกแจเอาเสียเลย

~Would you marry me? อี รอน เอ มา อึม คยอ รอ เน จุล เร...~เสียงโทรศัพท์เครื่องเล็กดังขึ้น เรียกให้ร่างบางที่นั่งร้องไห้อยู่รีบหันไปคว้ามือถือของตนขึ้นมาดู เพราะมีแต่คนในวงเท่านั้นแหละ ที่เขาจะใช้เพลงสำคัญๆอย่างนี้เป็นริงโทน ร่างบางได้แต่หวังว่าคนที่โทรมาคือคนที่เขาอยากคุยด้วยมากที่สุด แต่ชื่อที่ปรากฎบนจอกลับเป็นชื่อของลีดเดอร์ของวง อย่างลีทึก

“สะ...สวัสดีครับ พี่ทึก”ฮยอกแจรับสายตะกุกตะกัก เพราะพยายามสะกัดกั้นก้อนสะอึกที่มาจุกในลำคอของตน

“ว่าไงล่ะเรา หายดีรึยัง”เสียงใสของลีทึกตอบกลับมา

“ก็ดีแล้วล่ะครับ พี่ทึกครับ แล้วเรื่องจัดคิสล่ะ”ฮยอกแจถามลีทึกด้วยเสียงแผ่วลง เพราะรู้สึกผิดที่ทำให้ลีทึกต้องไปจัดคิสคนเดียว

“อ้อ ไม่เป็นไรหรอก เราคิดว่าพี่จะจัดคิสคนเดียวล่ะสิ ฮ่าๆ วันนี้เยซองมาช่วยพี่จัดด้วยน่ะ ไม่เป็นไรหรอก”ลีทึกยังคงตอบด้วยเสียงใสร่าเริงตามปกติ

“อ่ะ เหรอครับ...แล้ว...”ฮยอกแจค้างไว้แค่นั้น เพราะกำลังตัดสินใจอยู่ว่าจะถามเรื่องทงเฮดีหรือเปล่า เพราะถ้าคำตอบจากลีทึกบอกว่า ทงเฮไม่มีงานอะไร แต่ไม่โทรมาหาเขาเลย เขาก็คงจะเสียน้ำตาให้ทงเฮอีก

“แล้ว...อะไรเหรอ อ้อ...พี่รู้และ ทงเฮใช่มั้ย”ลีทึกจี้จุด ทำให้ร่างบางได้แต่อึ้งกับความรู้ใจของลีดเดอร์คนนี้

“คะ...ครับ”

“วันนี้เขาน่ะมีงาน มีจนถึงเที่ยงคืนเลยแหละ แล้วนี่เขาโทรไปหานายรึยัง พอพี่บอกทงเฮเรื่องนาย ก็เห็นมันไม่มีสมาธิทำงานเลย แต่ไม่รู้ทำไมถึงไม่ไปหานาย พี่ล่ะไม่เข้าใจจริงๆ”

“อ่ะ...เหรอครับ ขอบคุณมากนะครับพี่ทึก”

“อื้อ ไม่เป็นไรหรอก อ๊ะ ฮยอกแจ เดี๋ยวพี่วางสายก่อนนะ คังอินโทรมาน่ะ บ้ายบาย น้องรัก”สิ้นเสียงของลีดเดอร์ สายก็ถูกตัดไปทันที ฮยอกแจที่เพิ่งได้รับรู้เรื่องของทงเฮได้แต่ขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจ เพราะคนอย่างทงเฮน่ะ ถึงไม่ว่างยังไงก็ต้องโทรหาเขาให้ได้ แต่ทำไมครั้งนี้ถึง...

“ฮยอกแจครับ...”ความคิดทั้งหมดสิ้นสุดลงเมื่อคิบอมเปิดประตูห้องนอนเข้ามาพร้อมกับชามโจ๊กร้อนๆในมือ

“อ๊ะ คิบอมกลับมาแล้วเหรอ”ฮยอกแจทักเสียงใส

“ครับ ผมซื้อโจ๊กร้อนๆมาให้น่ะ กลิ่นหอมมากๆเลยล่ะ”คิบอมพูดพร้อมรอยยิ้ม ก่อนจะวางชามโจ๊กลงกับโต๊ะข้างๆเตียง

“อื้อ หอมจริงๆด้วย นายเอามานี่สิ ชั้นจะได้กิน เอามาตั้งไว้ตรงนั้น มันยั่วนะ”ร่างบางบอกพร้อมกับเอื้อมมือจะไปคว้าชามโจ๊ก

“อื้อ อย่าสิ เดี๋ยวผมป้อนให้นะ ไม่สบายอยู่ เดี๋ยวมือไม้สั่นขึ้นมา โจ๊กหกหมด”ร่างสูงทำเสียงเข้ม สีหน้าขรึม แต่ความจริงในใจกลับยิ้มอย่างเบิกบานกับแผนการเจ้าเล่ห์ที่ตั้งใจจะค่อยๆคืบคลานเข้าไปในใจของร่างบางทีละนิด

“อื้อ ก็ได้”เมื่อเห็นสีหน้าขรึมของร่างสูง ร่างบางจึงพยักหน้ายอมรับอย่างจำใจ ถ้าไม่อย่างนั้น มีหวังโดนเทศรน์อีกรอบสองรอบเป็นแน่

“ฮยอกแจครับ ระวังร้อนนะ”ร่างสูงพูดพร้อมกับตักโจ๊กขนาดพอดีคำให้ร่างบาง ซึ่งร่างบางก็อ้าปากรับมันไปด้วยดี

“อื้อ คิบอม มันร้อนอ่ะ”ร่างบางพูดพร้อมกับแลบลิ้นออกมาแล้วใช้มือข้างหนึ่งพัดๆไปที่ลิ้น ทำให้ร่างสูงที่นั่งมองร่างเล็กทุกอริยาบทอดจะยิ้มกับท่าทางที่เหมือนเด็กๆแบบนี้ไม่ได้

“คิบอม! ชั้นร้อนนะ ขอน้ำหน่อยสิ”ร่างบางเรียกร่างสูงอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าร่างสูงเอาแต่ยิ้มพร้อมกับจ้องหน้าเค้า

“อ่า...ครับๆ รอแปปนะครับ”คิบอมพยักหน้ารับก่อนจะรีบวิ่งออกไปเอาน้ำจากห้องครัวมาให้ร่างบางอย่างรวดเร็ว

“นี่ครับ”คิบอมเอ่ยพร้อมกับยื่นแก้วน้ำให้ร่างบาง

“อื้อ ขอบคุณนะ”ร่างบางเอ่ยบอกแล้วรับแก้วน้ำจากร่างสูงแล้วรีบดื่มเข้าไปอึกใหญ่

“ฮ้า...ค่อยยังชั่วหน่อย”ร่างบางว่าพร้อมกับยื่นแก้วน้ำให้ร่างสูงอีกครั้ง

“อื้อ ผมขอโทษนะ ผมจะเป่าให้ก่อนนะครับ”คิบอมเอ่ยแล้วตักโจ๊กคำใหม่ขึ้นมา แต่ก่อนที่จะส่งเข้าปากเล็กๆของร่างบาง คิบอมก็ไม่ลืมที่จะเป่ามันก่อน

“อืม...อร่อยดีแฮะ”ร่างบางพึมพำ ก่อนที่ร่างสูงจะจัดการป้อนโจ๊กเข้าปากไปจนหมดชาม

“อื้อ กินยาซะนะครับ แล้วนอนพัก พรุ่งนี้จะได้หาย จะได้ไปทำงานนะ”คิบอมเอ่ยพร้อมกับยื่นยา กับแก้วน้ำแก้วเดิมให้กับร่างบาง

“อื้อ”ร่างบางรับยามา ก่อนจะกลืนมันเข้าไปด้วยใบหน้าเหยเกเพราะความขม

“ไปอาบน้ำกันนะ แล้วจะได้มานอนไง”

“บ้า ใครจะอาบกับนายล่ะ อายเป็นนะ”

“ไม่ใช่อย่างนั้น ผมหมายถึงว่า ผมจะพาฮยอกแจไปอาบน้ำ ไม่ได้จะไปอาบด้วยซะหน่อย ฮยอกแจคิดอะไรเนี้ย หรือว่า...”คิบอมเอ่ยค้างพลางยักคิ้วหลิ่วตาใส่ร่างบาง

“บ้า อย่ามาทำหน้าหื่นอย่างนั้นนะ ชั้นไม่คิดอะไรอย่างนั้นหรอก ไอ้เด็กบ้า”ร่างบางเอ่ยอย่างเขินๆ พร้อมตีแรงๆไปที่บ่ากว้าง แล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดหน้าอย่างเขินๆ

“เขินเหรอ”คิบอมเอ่ยก้มลงเอ่ยกระซิบข้างๆใบหูเล็ก

“เขินบ้าอะไรเล่า”ฮยอกแจตะโกนเสียงดังปกปิดความเขิน

“อ่ะครับๆ ออกมาเถอะ ไปอาบน้ำ เอ...หรือว่าอยากอาบน้ำกับผมล่ะ ฮึ”คิบอมเอ่ยถามเสียงเจ้าเล่ห์ พร้อมรอยยิ้มกว้างภูมิใจที่ตนเองสามารถแกล้งร่างบางได้

“ไอ้บ้า ชั้นจะไม่พูดกับนายแล้ว”ร่างบางโผล่หน้าออกจากผ้าห่ม ก่อนจะรีบลุกแล้ววิ่งไปเข้าห้องน้ำทันที

“แล้วไม่เอาเสื้อผ้าไปล่ะครับ อยากให้ผมเอาเข้าไปให้เหรอ”ร่างสูงแกล้งตะโกนไล่หลังร่างเล็กอย่างสนุกสนานที่เห็นร่างบางอายม้วน

“ไอ้บ้า เอามาวางไว้หน้าห้องน้ำนั่นแหละ อย่าแอบดูนะ”ร่างบางหันมาตะโกนกำชับ ก่อนจะหายเข้าไปในห้องน้ำอยู่นานสองนาน

“คิบอม...นายไม่ได้อยู่หน้าห้องน้ำใช่มั้ย”ฮยอกแจตะโกนถามออกมาจากห้องน้ำ

“...”แต่ก็ไร้ซึ่งการตอบรับใดๆทั้งสิ้น

“คิบอม...”ร่างบางเรียกอีกครั้ง

“...”แต่ก็ยังคงไร้ซึ่งการตอบรับอยู่ดี

“คงจะหลับไปล่ะมั้ง คงเอาเสื้อผ้ามาวางไว้ให้แล้วน่ะแหละ”ร่างบางพึมพำกับตัวเองก่อนจะค่อยๆเปิดประตูแล้วโผล่หัวออกมาจากห้องน้ำ แต่...

.

.

.

“จ้ะเอ๋!!!”

“เฮ้ยยยยย”

.

.

.

‘โครมมม’

‘ปังงงง’

เหตุการณ์ทั้งหมดดำเนินไปอย่างรวดเร็วพร้อมกับเสียงดังสนั่น พริบตาประตูห้องน้ำก็กระแทกปิดใส่หน้าร่างสูงอย่างรุนแรง

“โอ้ยยยย เจ็บบบบบ”ร่างบางที่อยู่ในห้องน้ำครวญครางออกมาด้วยความเจ็บปวด

.

.

.

แต่เอ๊ะ! เจ็บเพราะอะไรน่ะเหรอ ย้อนกลับไปในเหตุการณ์เมื่อครู่ดีกว่า

ในขณะที่ฮยอกแจโผล่หัวออกมาจากประตูห้องน้ำอย่างกล้าๆกลัวๆนั้น

“จ้ะเอ๋!!!”คิบอมที่หลบอยู่ก็พุ่งออกมาด้วยความสนุกสนาน แต่...

“เฮ้ยยยยย”ด้วยความตกใจ ร่างบางจึงร้องลั่น และเซตัวไปทางด้านหลังเพราะความลื่นของกระเบื้องที่เปียกน้ำ และ...

‘โครมมม’ร่างทั้งร่างของฮยอกแจก็ล้มลง โดยที่ก้นขาวๆของฮยอกแจก็กระแทกกับพื้นอย่างแรงพร้อมๆกับ...

‘ปังงงง’ขาเรียวของร่างบางก็ไปถีบประตูอย่างแรงซึ่งเป็นสาเหตุให้ประตูกระแทกปิดใส่หน้าของคิบอมอย่างแรงเช่นกัน

เหตุการณ์ที่ย้อนกลับไป ก็เป็นมาดังเช่นประการฉะนี้นะคะ

“ฮยอกแจ...เป็นไงบ้าง”คิบอมที่อยู่ข้างนอกห้องตะโกนถามร่างบางอย่างตกใจไม่แพ้กับคนที่อยู่ข้างใน

“โอ้ยยย เจ็บน่ะสิ ถามได้ ไอ้แก้มแตก!”ร่างบางตอบกลับมาเสียงดัง

“ลุกไหวมั้ย”คิบอมถาม

“ไม่อ่ะ นายโยนผ้าเช็ดตัวเข้ามาให้ชั้นหน่อยสิ”ร่างบางสั่ง

“อืมๆ”คิบอมรับคำ แล้วประตูห้องน้ำก็ถูกแง้มเปิดออกมาเล็กน้อย ก่อนที่ผ้าเช็ดตัวผืนหน้าจะถูกโยนให้กับร่างเล็ก อย่างไม่ค่อยจะตรงเป้าหมายสักเท่าไร

“โอ้ย ไอ้เด็กบ้า จะโยนอะไรหัดให้มันโดนเป้าบ้างสิวะ”ฮยอกแจบ่นอย่างคนอารมณ์เสีย

“ขะ...ขอโทษ ก็ผมไม่เห็นนี่นา...”คิบอมตอบกลับอย่างน้อยใจ ก็เค้าไม่ผิดอะไรนิ ทำไมร่างบางต้องอารมณ์เสียใส่เค้าด้วย

“เออๆ”ร่างบางตอบกลับ ก่อนจะเอื้อมตัวไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันเอวไว้ลวกๆ

“เข้ามาช่วยพยุงชั้นเลย ชั้นพันผ้าเช็ดตัวเสร็จแล้ว”ร่างบางสั่งอีกครั้ง ทำให้ร่างสูงที่อยู่ภายนอกค่อยๆเปิดประตูเข้ามาในห้องน้ำช้าๆ ภาพที่เห็นทำเอาร่างสูงชะงักเล็กน้อย แต่ก็ต้องกลั้นใจเดินเข้าไปหา ภาพของอกแบนราบขาวเนียน ประดับด้วยตุ่มไตเล็กๆสีน้ำตาลอ่อนสองข้าง หน้าท้องแบนราบไร้ไขมัน มีกล้ามน้อยๆ บวกกับหยดน้ำพราวเกาะไปทั่วทั้งตัว ถึงแม้จะเคยได้เห็นบ่อยๆ เวลาฮยอกแจมานอนค้างที่หอก็เหอะ แต่เห็นทีไรมันก็อดใจตื่นเต้นไม่ได้สักทีนี่นา...

“เอ่อ...ค่อยๆลุกนะ”คิบอมเอ่ยพร้อมกับคุกเข่าลงข้างๆตัวฮยอกแจ แขนแกร่งสอดเข้ากับแขนเล็กอย่างระมัดระวัง ก่อนจะค่อยๆพยุงร่างบางให้ลุกขึ้น

“อ่อย...ปวดชะมัด... เพราะนายคนเดียวเลย เล่นอะไรเป็นเด็กๆไปได้”ฮยอกแจบ่นขณะที่คิบอมช่วยพยุ่งร่างบางไปที่เตียง

“อ่า...ผมขอโทษ ก็ผมไม่รู้นิว่าฮยอกแจจะตกใจขนาดนี้”คิบอมเอ่ยพร้อมทำหน้าเศร้า

“อือๆ ช่างเถอะ วางชั้นบนเตียง เบาๆนะ”ร่างบางสั่ง เมื่อร่างสูงพาตนมาถึงเตียงแล้ว ร่างสูงเมื่อได้รับคำสั่ง ก่อนค่อยๆวางร่างบางลงกับเตียงอย่างนุ่มนวล

“อืม เสื้อผ้าชั้นล่ะ”ฮยอกแจเงยหน้าเอ่ยถาม

“อ้อ นี่ไง”คิบอมเอื้อมมือไปหยิบเสื้อผ้าร่างบางก่อนจะยื่นให้

“ออกไปนอกห้องก่อนละกัน ชั้นจะเปลี่ยนเสื้อผ้า”ฮยอกแจสั่ง คิบอมเห็นดังนั้นจึงเดินออกไปแต่โดยดี

“เฮ้อ...”ฮยอกแจถอนหายใจอย่างเซ็งๆ เมื่อเห็นว่าคิบอมเดินออกไป ก่อนจะจัดการใส่เสื้อผ้าอย่างทุลักทุเล

“ฮ้าววว ง่วงอีกแล้ว นอนดีกว่า”เมื่อร่างบางแต่งตัวเสร็จ ก็ล้มตัวลงนอนลงอีกครั้ง โดยที่มีร่างอีกร่างเดินเข้ามานั่งมองหน้าร่างบางเงียบๆ

เมื่อไรนะ

ที่ฮยอกแจจะรับรู้ความรู้สึกของผมสักที

รู้มั้ย ว่าผมน่ะ

รักฮยอกแจมากแค่ไหน

ตอนนี้เรายิ่งสนิทกันมากขึ้น

แต่ผมคิดว่าระยะทางระหว่างเรามันเพิ่มมากขึ้นนะ

ยิ่งเธอวางใจ

ยิ่งสนิทกันมากเพียงไร

ยิ่งรู้สึกว่าเหมือนไกลอกไป

ทั้งที่อยู่ใกล้ๆเธอ

อยากจะดีใจ

ที่ได้เป็นคนสำคัญของเธอ

สุดท้ายก็ยังต้องทุกข์ใจเสมอ

.

.

.

เพราะรักเธอข้างเดียว

---------------------

เม้นด้วยนะคะ
รั๊กคนอ่าน รั๊กคนเม้นค่ะ!!!