คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : Chapter: 12 More closer (BumHyuk)
อันยองคัฟ ในที่สุดแนนก็กลับมาอัพฟิคได้แล้ว เย้ๆๆ
หลายคนถามว่าหายไปไหนมา มันเหตุเกิดเพราะแนนไปดูวอนคยู แล้วติดไข้จากเพื่อน
แล้ววันเสาร์อ่ะไม่สบายหนักมาก ตัวร้อนขนาดนอนไม่หลับอ่ะ คิดเอาเองละกันนะ ว่าใกล้ตายรึยัง
แล้วพอมาเปิดน้องถึกน้อยค่ะ (คอมแนนเอง) น้องถึกน้อยเกิดอาการเปิดไม่ติด
ส่งเข้าพันทิพมาหลายวัน วันนี้มันก็ออกมาแล้ว เย้ๆๆๆ
ตอนนี้สาวกเฮอึนอาจจะโศกเศร้า เพราะนับจากนี้ไป เฮอึนจะน้อยมากส์...
จะมีบอมฮยอกเยอะมากส์อ่ะ
แต่อย่าเพิ่งคิดว่าแนนเทใจให้บอมฮยอกหมดนะ
ตอนนี้แนนกำลังปั่นฟิคใหม่เป็นเฮอึนด้วยแหละ
ฮี่ๆๆๆๆ
ไปอ่านกันนะคัฟฟฟฟฟ
ปล. เม้นไม่ถึงสิบแนนไม่อัพค่ะ
---------- Chapter 12 ----------
“ฮยอกแจครับ...ตื่นเถอะ เช้าแล้วนะครับ”ร่างสูงปลุกร่างบางที่นอนหลับอยู่ในอ้อมแขนเบาๆ
“อืม...คิบอม...เช้าแล้วเหรอ”ร่างบางงัวเงียถามร่างสูง แล้วขยี้ตาเบาๆ
“ครับ...เช้าแล้ว”คิบอมเอ่ยเสียงนุ่มแล้วลูบหัวร่างบางเบาๆ
“อื้ม...ปวดหัวจังเลยอ่ะคิบอม”ฮยอกแจพึมพำเบาๆ พร้อมกับใช้มือกุมหน้าผากตนเอง
“เป็นอะไรรึเปล่า ไม่สบายเหรอ เอามือออกซิ”ร่างสูงเอ่ยพร้อมกับจับมือบางออกจากหน้าผาก แล้วแทนที่ด้วยหน้าผากของตน
“อือ...เมื่อวานก็ไม่ได้นอนดึกนะ ทำไมปวดหัวจัง”ฮยอกแจพึมพำ ตากลมหลับพริ้ม
“ตัวก็ไม่ร้อนนะ อืม...เดี๋ยวผมไปเอายามาให้นะ”คิบอมบอกก่อนจะลุกขึ้นเดินไปเอายามาให้ฮยอกแจ
“นี่ครับ”คิบอมเดินมาพร้อมกับยาเม็ดเล็กๆสีขาวสองเม็ดแล้วส่งให้มือบาง
“ค่อยๆลุกนะ”คิบอมค่อยๆช้อนหลังฮยอกแจให้ตั้งขึ้น ก่อนจะส่งน้ำให้ร่างบาง
“ขอบใจนะ”ร่างบางขอบคุณคิบอมก่อนจะค่อยๆกินยาแล้วดื่มน้ำลงไป
“วันนี้มีงานมั้ย”คิบอมถามด้วยสีหน้าเป็นห่วง
“ไม่มีหรอก วันนี้ชั้นมีแค่ไปจัดคิสตอนกลางคืนเท่านั้นแหละ”ฮยอกแจเอ่ยอย่างอ่อนเพลียแล้วเอนหลังลงนอนอีกครั้ง
“อื้อ งั้นเดี๋ยวผมโทรบอกพี่ทึกนะ ว่าฮยอกแจจะไม่ไปจัดคิส จะได้พักผ่อน”คิบอมเอ่ยเสียงนุ่มพร้อมทำท่าจะลุกขึ้นไปหยิบโทรศัพท์
“อย่าเลยคิบอม ชั้นไปไหวนะ”ฮยอกแจจับข้อมือร่างสูงไว้ พร้อมทำหน้าจริงจัง
“ได้ซะที่ไหนล่ะ ถ้าฮยอกแจยังคืนปวดหัวอยู่อย่างนี้ แล้วไปจัดคิส เกิดเป็นอะไรขึ้นมาใครจะรับผิดชอบ”คิบอมเอ่ยพร้อมทำสีหน้าไม่พอใจที่ร่างเล็กไม่ห่วงสุขภาพตนเอง
“คิบอม...ชั้นไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ”ร่างบางเอ่ย
“ดื้ออย่างนี้ไม่เรียกว่าเด็กรึไงครับ เชื่อผมสิ นอนพักเถอะ”
“คิบอม...ชั้นไหวนะ จริงๆนะ เชื่อชั้นสิ”ร่างเล็กพยายามเถียงพร้อมทำหน้าจริงจัง
“ฮยอกแจ...หัดดูแลตัวเองบ้างสิ เชื่อผมสักครั้งได้มั้ย”คิบอมทำหน้าจริงจังบ้าง
“แต่...”ฮยอกแจทำท่าจะเถียง แต่ร่างสูงกับดันให้ร่างบางนอนลงเสียก่อนที่จะได้เถียงอะไร
“ไม่ต้องเถียงเลยนะ นอนเลย เดี๋ยวผมจัดการเรื่องคิสให้”คิบอมพูดจบก็เดินออกไปหยิบโทรศัพท์แล้วโทรหาลีทึกทันที
“สวัสดีครับพี่ลีทึก...วันนี้ฮยอกแจไม่สบายครับ...ครับๆ ไม่เป็นไรครับ...เดี๋ยววันนี้ผมไม่มีคิวต้องถ่ายละคร ผมดูแลให้ได้ครับ...ครับ แค่นี้นะครับ สวัสดีครับ”ร่างสูงคุยกับลีทึกด้วยเสียงนอบน้อม ก่อนจะกดวางสาย แล้วเดินกลับไปหาร่างบางที่นอนอยู่ในห้องอีกครั้ง
“นายไม่มีถ่ายละครเหรอ”ร่างบางที่ซุกตัวอยู่ในผ้าห่มเอ่ยถามตาแป๋ว
“ครับ ไม่มี ฉะนั้น วันนี้ผมจะนั่งเฝ้าฮยอกแจตลอดเลยนะครับ อย่าคิดว่าจะหนีไปไหนล่ะ”คิบอมเอ่ยพร้อมกับบีบจมูกเล็กเบาๆ
“อื้อ...ชั้นไม่ใช่เด็กๆแล้วนะ”ร่างเล็กย่นจมูก ก่อนจะอมยิ้มน่ารัก
“ครับๆ เชื่อว่าไม่เด็กแล้ว นอนเถอะ เดี๋ยวผมจะอยู่ตรงนี้”คิบอมเอ่ยเสียงนุ่ม พร้อมกับเลื่อนมือไปกุมมือบางไว้
“อื้อ...”ร่างบางพยักหน้าก่อนจะผลอยหลับไป
“น่ารักจังนะ”คิบอมยิ้มกับตัวเองจางๆ ก่อนจะหยิบมือถือออกจากกระเป๋า แล้วเก็บภาพน่ารักๆของร่างบางไว้สองสามรูป
“ผมอยากดูแลฮยอกแจตลอดไปจัง ได้มั้ย...”ร่างสูงเขยิบเข้าไปกระซิบข้างหูฮยอกแจพร้อมกับรอยยิ้มที่ปรากฎขึ้นที่มุมปากอย่างเป็นสุข
“รักที่สุดเลยนะ”คิบอมเอ่ยเบาๆ พร้อมกุมมือร่างบาง คอยนั่งเฝ้ามองร่างบางที่นอนหลับใต้ผ้าห่มผืนหนาอย่างมีความสุข
ตื้ด ตื้ด ตื้ด...เสียงข้อความเข้าจากมือถือราคาแพงของร่างสูงดังขึ้น
“ใครส่งข้อความมานะ”คิบอมพึมพำแล้วเลื่อนมือไปคว้ามือถือที่วางอยู่ใกล้ๆมาดู
‘ฮยอกแจเป็นอะไร
ทำไมถึงไม่สบาย
นายทำอะไรเขาฮะ
ชั้นจะไปหานายที่หอเดี๋ยวนี้ล่ะ’
ร่างสูงเปิดข้อความขึ้นมาอ่าน และพบว่าคนที่ส่งมาคือทงเฮ และท่าทางว่าอีกไม่นานทงเฮคงจะมาถึงหอของเขาแน่นอน
“ฮัลโหล ทงเฮ...”คิบอมกดโทรศัพท์หาคนที่ร้อนใจและกำลังมุ่งหน้ามาหาเขา อย่างใจเย็น
“มีอะไร”ปลายสายตอบรับด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ
“ฮยอกแจไม่เป็นอะไรมากนักหรอก ไม่ต้องมาหาหรอก ชั้นดูแลฮยอกแจได้ นายกลับไปทำงานซะเถอะ ทงเฮ”คิบอมกดเสียงลงต่ำข่มความร้อนในใจ
“ไม่ ชั้นจะไปดูแลฮยอกแจ นายไม่มีสิทธิทำหน้าที่นั่น”
“แล้วนายมีสิทธิอะไรล่ะ นายเป็นคนรักของฮยอกแจรึไง หึ”คิบอมพ่นลมหายใจออกมาอย่างเหยียดหยาม ทำให้ปลายสายกำมือถือแน่นด้วยอารมณ์คุกรุ่น
“นาย...”
“หึ ทำไมเหรอทงเฮ เรียกชั้นทำไมล่ะ”คิบอมตอบกลับด้วยน้ำเสียงกวนอารมณ์
“ไอ้...ไอ้คนฉวยโอกาส นายจะทำอะไรฮยอกแจรึไง หึ มันก็นะ...นายมันก็ได้แค่นี้แหละว้า... ได้แต่แอบทำฮยอกแจอยู่เรื่อย ไม่มีทางที่จะได้ทำอย่างว่ากับฮยอกแจโดยที่ฮยอกแจสมยอมหรอก”ทงเฮปั้นเสียงเย้ยหยัน
“หึ...จริงเหรอ แต่ตอนนี้น่ะ ฮยอกแจกำลังนอนให้ชั้นกอดอยู่เลยนะ เมื่อคืนน่ะ เค้าเร่าร้อนมากๆเลย”คิบอมเอ่ยเสียงเย็น ก่อนจะกระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างผู้ที่ถือไพ่เหนือกว่า
“ไม่จริง ชั้นไม่เชื่อ ฮยอกแจไม่ใช่คนอย่างนั้น ฮยอกแจไม่ได้ใจง่ายขนาดนั้น”
“นายจะเชื่อไม่เชื่อก็ได้นะทงเฮ ถ้าอยากเห็นภาพบาดตาบาดใจน่ะ ก็รีบมาเลยสิ หึ ตอนนี้ฮยอกแจน่ะ ทั้งเซ็กซี่ ทั้งเย้ายวนมากๆเลยล่ะ อืม...ปากแดงน่าจูบดีจัง เอ...ชั้นจะจูบดีมั้ยนะ”ร่างสูงเอ่ยยียวน ทำให้ปลายสายที่ไม่ได้เห็นเหตุการณ์ได้แต่กำหมัดโกรธเคืองเป็นอย่างมาก
“นาย...อย่าทำอะไรบ้าๆนะ”ทงเฮที่ไม่รู้ความจริงเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงร้อนรนปนสับสนเพราะความคิดในสมองมันตีกันมั่วไปหมด และมันก็เป็นการเดินตามแผนการที่คิบอมวางไว้แล้วทุกอย่าง
“หึ ทงเฮ ถ้านายยังจะดื้อด้านมาหาชั้นอยู่อีก ชั้นกับฮยอกแจก็อาจจะมีอะไรกันอีกสักรอบสองรอบก็ได้ ตอนที่นายมาถึงจะได้เห็นลีลาอันเร่าร้อนของฮยอกแจไง ดีมั้ยล่ะ”
“ฮึ่ย...เออ ก็ได้! แต่นายห้ามทำอะไรฮยอกแจอีกนะ ไอ้สารเลว”พูดจบปลายสายวางสายไป ทิ้งให้คนที่โทรไปหาได้แต่นั่งมองหน้าจอมือถือที่ดับไปแล้วอย่างมีความสุข รอยยิ้มแห่งชัยชนะผุดขึ้นที่มุมปากของคิบอม
“อย่างน้อย...ตอนนี้ชั้นก็มีสิทธิกว่านาย ทงเฮ...”คิบอมเอ่ยกับตัวเองเบาๆก่อนที่ทั้งห้องจะกลับมาสู่ภาวะเงียบอีกครั้ง
ฮยอกแจครับ...ที่ผมทำไป
ผมรู้นะครับว่ามันผิด...
แต่จะให้ทำยังไงได้ล่ะครับ
.
.
.
ในเมื่อหัวใจของผมมันรักฮยอกแจมากไปจนถอนไม่ขึ้นแล้ว...
-------------------
เจอกันใหม่ตอนหน้านะคัฟฟฟฟฟ
ความคิดเห็น