คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter3 : ผู้จัดการคนใหม่
Chapter3 : ผู้จัดการคนใหม่
"ผู้จัดการ ! O[]o"
หมอนี่เป็นนักร้องจริงๆสินะ ! สงสัยว่าวงของหมอนี่คงจะดังตอนที่ฉันกำลังอยู่ในวงโคจรดวงตกพอดีละมั้ง ฉันถึงไม่เคยคุ้นหน้าเขาเลย ทั้งที่ปกติเรื่องดารานักร้องฉันแทบจะตามติดแบบเอ๊กคูซีฟกันเลยทีเดียว
"นี่เธอประสาทหรือไงฮะ จะให้ยัยนี่เนี่ยนะทำงานเป็นผู้จัดการน่ะ ! อยู่ๆก็รับง่ายๆแบบนี้ บ้าไปแล้วหรือไง" แทบไม่ต้องเดาเลยว่าเสี่ยงนี้เป็นเสียงของใคร ซีไนท์ตะโกนโวยวายก่อนจะเดินไปหาเรื่องพี่เซอร์เบียแทน ฉันก็ประสาทเหมือนกันนั่นแหละย่ะ ! ถ้าฉันต้องทำหน้าที่ดูแลคนเอาแต่ใจอย่างนายน่ะ
"นายน่ะไม่รู้อะไร น้องสาวคนนี้ของฉันเค้าจบถึงปริญญาตรีด้านดนตรีเชียวนะ! " ซีไนท์หันมามองหน้าฉันด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยอยากจะเชื่อนัก อาจจะเพราะเราสองคนเพิ่งผ่านเหตุการณ์ที่ทำให้ไม่เป็นมิตรกันสักเท่าไหร่ แต่ถึงอย่างนั้น ! นายก็อย่าทำหน้ารังเกียจฉันให้มันออกหน้าออกตาขนาดนั้นได้มั้ย ! T^T
"พี่คะ ! แต่ว่าหนู "
"สต๊อป ! ถ้าละตินยังยืนยันจะพูดอะไรออกมา เธอก็ต้องมาอยู่บ้านพี่โดยไม่ต้องทำอะไร โอเคมั้ยจ๊ะ ^^"
"(T___T)" ไม่มีทางเลือกอื่นแล้วสินะ ฉันพยักหน้าอย่างจำยอมเพราะเหมือนจะเป็นทางเลือกเดียวที่พี่เซอร์เบียบังคับให้ฉันเลือก เอาวะ ! หมอนี่คงไม่โหดร้ายกับฉันหรอกนัก (อีกครั้งใช่มั้ย)
"ว้าวๆ ดีใจมั้ยซีไนท์ นายมีผู้จัดการคนใหม่แล้วนะ !"
"( - * - )" <<< ดูจากสีหน้าเขาแล้วดูท่าว่าไม่ค่อยอยากจะร่วมยินดีกับพี่เซอร์เบียสักเท่าไรที่ตอนนี้พี่เขากระโดดโลดเต้นเป็นกุ้งเต้นถูกลวกน้ำร้อนไปแล้ว ซีไนท์กไหล่เบาๆ ก่อนหันหลังเดินดุ่มๆเข้าไปในห้องๆหนึ่งซึ่งน่าจะเป็นห้องรับรองแขกที่พี่เซอร์เบียพูดถึงเมื่อครู่นี้
"พี่คะ ละตินไม่แน่ใจว่าละตินจะทำได้ไหม" พี่ละตินยิ้มให้ฉันอย่างอ่อนโยนและโอบตัวฉันเข้าไปกอดเบาๆ
"ได้สิจ๊ะ ละตินต้องทำได้ และก็รอวันที่พ่อของละตินจะกลับมานะ ^^ พี่ได้ข่าวมาว่าพ่อของเธอกำลังลงทุนธุรกิจกับป้าของเธออยู่ที่มาเก๊าตอนนี้ แล้วทำไมละตินยังอยู่ในไทยละ"
"จริงหรอคะ! แล้วทำไมพ่อไม่ยอมติดต่อมาหาละตินบ้างเลยละ"
"พี่คาดว่าคุณลุงกับละตินคงคลาดอะไรกันบางอย่างน่ะ ว่าแต่ทำไมละตินยังอยู่ในไทยละ"
"เพราะละตินยังอยากจะเห็นหน้าเพื่อนเลวๆของพ่อที่ทำให้ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้น่ะ ละตินอยากถามเขาว่าทำไมทำร้ายครอบครัวเราแบบนี้"
"ใครหรอ พี่รู้แต่ว่าธุรกิจของพ่อละตินทรุดหนัก แต่ไม่ทราบสาเหตุนั่นเลย"
"ละตินก็ไม่รู้ค่ะเขาไม่เคยโผล่มาให้เห็นเลยสักครั้ง และพ่อก็ไม่เคยแนะนำเขาให้รู้จักด้วย"
"อย่างนั้นหรอ งั้นเอาเป็นว่าระหว่างนี้พี่จะให้คนของพี่ไปสืบเสาะหาว่าพ่อของเธออยู่ที่ไหนในมาเก๊า ระหว่างนี้เธอช่วยทำหน้าที่เป็นผู้จัดการให้พี่หน่อยได้ไหมจ๊ะ"
"ได้ ค่ะ"
"ละตินไหวไหมจ๊ะ ถ้าต้องดูแลผู้ชายทั้งสามคน"
"โอเคค่ะ ! " ฉันเผยยิ้มกว้างเพื่อรับหน้าที่ที่ฉันต้องทำให้ดีตั้งแต่ต่อไปนี้โดยการดูแลสาม...
สามคน...
"สะ..สามคน !! =[]="ไม่ใช่แค่คนเดียวแต่เป็นแพ็กเกจแบบซื้อหนึ่งแถมสาม ! T^T ลำพังฉันยังไม่คิดเลยว่าจะจัดการกับอีตานักร้องดังจอมหยิ่งอย่างนายซีไนท์ได้อยู่หมัดได้หรือเปล่า แต่นี่ ! ไม่ใช่แค่หมอนี่คนเดียวที่ฉันต้องคอยประคบประหงม สามคน ! สามคนเชียวนี่ฉันต้องกลายเป็นลูกไก่ตัวน้อยๆ อยู่ล้อมรอบหมาป่าถึงสามคนเลยนะ
"ฮ่าๆๆ หน้าตาตลกไม่เปลี่ยนเลยเธอนี่ " มันไม่ใช่เรื่องที่น่าขำเลยนะพี่เซอร์เบีย T^T ดูเหมือนพี่เค้าจะหัวเราะท้องคัดท้องแข็งกับหน้าตาของฉันเป็นอย่างมาก ก็เลยบ้าจี้หัวเราะไม่หยุดขนาดนี้
"หนูจะไปคุมผู้ชายทั้งสามคนอยู่ได้ไงคะ" โดยเฉพาะอีตานั่นที่ดูไม่ชอบฉันตั้งแต่แรกเห็นน่ะ
"ไม่เป็นไรหรอกละติน สองคนที่เหลือเค้าเป็นเด็กดีพอสมควรนะ ส่วนอีตาซีไนท์น่ะพี่ก็ไม่ค่อยรับประกันสักเท่าไร" โล่งใจไปเกือบห้าสิบเปอร์เซนต์แต่คำพูดข้างหลังของพี่เค้านี่สิ "แต่ไม่ต้องห่วงเลยนะ ถ้ามีเรื่องเมื่อไหร่วิ่งแจ้นมาหาพี่ได้หมอนั่นได้ตายคามือพี่แน่ แต่จริงๆน่ะ ซีไนท์ก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรขนาดนั้นหรอก" ไม่ได้เลวร้าย แต่เคยจะทำให้หนูช็อกตายมาแล้วล่ะสิ ฉันไม่คิดว่าเค้าจะเป็นเด็กดีที่ภายนอกเหมือนอันธพาลแบบนั้นหรอก ไม่ใช่หมอนั่นแน่ -_-
"เอาล่ะจ๊ะ งั้นเราไปทำความรู้จักกับอีตาสองคนที่เหลือดีกว่า "
ฉันพยักหน้าอย่างเงอะงะ ก่อนจะเดินตามพี่เซอร์เบียไปอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ฉันคิดถูกใช่มั้ย ที่คิดจะทำตัวเป็นคนมีศักดิศรีแล้วต้องมาลำบากใจกับสายตาเย็นชาของหมอนั่นน่ะ ! พนักงานหลายคนที่หันหน้ากลับไปทำงานของตัวเองเมื่อพี่เซอร์เบียส่งเลเซอร์สายตาพิฆาตไปให้เริ่มกลับมามองฉันและเม้าท์กันอย่างออกหน้าออกตา นี่แหละนะ นิสัยของชาวออฟฟิศ
ว่าแต่เขา..ตัวเราก็เป็นเอง =__=^
พี่เค้าเปิดประตูเข้าไปในห้อง VIP ขนาดใหญ่และฉันก็เดินตามเข้าไป ทันทีที่ฉันได้เห็น ได้มอง ได้ใช้ประสาทสัมผัสทางตา
อุบ๊ะ !! =[]=
งดงามอะไรเยี่ยงนี้
ขนาดตอนที่ฉันยังสมัยเป็นคุณหนูห้องรับแขกฉันยังไม่อลังหรูเลิศขนาดนี้เลยนะ ที่นี่เป็นห้องขนาดกว้างสีครีมที่แทบจะบรรจุคนได้เกือบห้าสิบกว่าคนประดับด้วยเครื่องเรือนที่ออกแบบมาอย่างทันสมัย มีโคมไฟระย้อยระย้าพร้อมด้วยอุปกรณ์เทคโนโลยีที่ครบครัน แล้วแถมยังมีผู้ชายหน้าตาดีอีกสองคนและซาตานอีกหนึ่งคนที่นั่งประกาศิตอยู่บนโซฟาหรูกลางห้อง
หน้าตาดี ! >////< มากๆเลยล่ะ
หลังจากที่ฉันได้ใช้สายตาเรดาร์แบบสามร้อยหกสิบองศาสังเกตไปรอบๆห้องฉันก็ไป ป๊ะ ทิ้ง โหน่ง กับผู้ชายสามคนที่หันมามองทางฉันเป็นตาเดียว ไม่สิ ! อีกคนคือกึ่งมนุษย์กึ่งซาตานมากกว่า โอเค ! ยอมรับก็ได้ว่ามันเป็นสิ่งที่เกิดจากความหมั่นไส้ในส่วนลึกของฉันล้วนๆ
"พวกเธอรู้กันแล้วใช่มั้ย ว่าละตินจะมาเป็นผู้จัดการคนใหม่ของพวกเธอตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป" ทั้งสองคนยิ้มรับแต่อีตาซีไนท์นั่นกลับเบือนหน้าออกไม่รับฟังอะไรทั้งสิ้น นะ.. หนอย =O=^ จงใจทำหน้าทำตาชัดๆ
"สวัสดีค่ะ ทุกคน เรียกฉันว่าละตินนะ " ฉันยิ้มเป็นมิตรให้กับสองคนที่ดูท่าจะเป็นมิตรกับฉันตอบ
หมับ ~
สัมผัสแน่นๆ จากกลิ่นลาเวนเดอร์ทำให้ฉันช็อกไปชั่วขณะ
อ้อมแขนบางๆ รัดรอบเอวฉันแน่นจนทำให้ฉันรู้สึกจุก เมื่อฉันลิมตาดูก็เห็นร่างของผู้ชายผมน้ำตาลเข้มดั่งเผยยิ้มกว้างเรียวหน้าขาวใสทำให้หน้าเขาเปล่งประกายเจิดจ้าจนฉันต้องอึ้งกับรัศมีของเขา แต่มันยังไม่เท่าครึ่งความอึ้งที่เขามากอดฉัน ! ตั้งแต่เกิดมาถึงฉันจะเคยมีแฟนมาแล้ว แต่ฉันก็เป็นสาวที่รักพรหมจรรย์ยิ่งชีพไม่เคยให้ผู้ชายคนไหนเกินเลยแตะต้องตัวฉันไปมากกกว่าจับมือเลยนะ T^T
แล้วนี่นายคือใคร !
นายคือคร๊ายยยยยย !!
"น่ารักอย่างกับหมีโพล่าแดงเลย "
หมะ.. หมีโพลาแดง ! กล้ากอดฉันแล้วยังเปรียบเทียบฉันเป็นไอ้ตัวนี้อีกหรอ T^T
"นี่ๆ พอได้แล้วน่ะ อย่ามาทำรุ่มร่ามกับน้องสาวต่างสายเลือดของฉันนะ !' กว่าพี่เซอร์เบียจะมาดันหัวหมอนั่นออกไปฉันก็เสียรอยกอดที่สั่งสมไว้ให้กับผู้ชายหัวทองไปเรียบร้อยแล้ว นายนั่นยิ้มหวานก่อนจะเอียงคอเล็กน้อยพอได้เห็นหน้าไร้เดียงสาของเขาก็ดูเหมือนฉันจะโกดไม่ลงเลย =_=
"อีตาเด็กดื้อคนนี้ชื่อ ซีล"
"เยสเซอร์ ผู้จัดการคนสวย ! " หมอนั่นทำท่าโค้งคำนับเล็กน้อยก่อนจะทำหน้าตาทะเล้น นี่นะเด็กดีที่พี่เซอร์เบียบอกฉันไม่เห็นเค้าโครงความเป็นไปได้สักนิด เด็กดีที่ไหนมาแต๊ะอั๋งผู้หญิงที่เพิ่งรู้จักแบบนี้กันละ TT แค่นี้ก็ทำให้กำลังในการทำงานของฉันท้อถอยลดลงไปสามสิบเปอร์เซนต์แล้ว
"ส่วนหมอนี่วินเทจ" เมื่อฉันหันหน้าไปตามเสียงของพี่เซอร์เบียก็เจอกับผู้ชายในวงอีกคนหนึ่งที่หน้าตาดูดีไม่แพ้กัน นี่จะดูดีกันให้หมดทั้งวงเลยสินะ ! ผู้ชายคนนั้นยิ้มอ่อนๆที่มุมปากให้ฉันเล็กน้อยแต่ฉันสะดุดกับดวงตาของเขามากเลยละมันทั้งลึกลับและอ่อนโยนอย่างบอกไม่ถูก ผิวขาวๆรับกับดวงตาสีน้ำตาลอ่อนได้อย่างดี
เอ๊ะ ! เดี๋ยว ! นี่ฉันทำไมต้องมายรรยายหน้าตาของพวกนี้ด้วยนะ -0-^
"ยินดีที่ได้ร่วมงานกันนะ ละติน" น้ำเสียงนุ่มๆ นั่นทำให้ฉันเคลิ้มไปพักใหญ่ อาจจะเพราะน้ำเสียงที่ชวนหลงใหลกับท่าทางการพูดของเขาที่ดีกว่าสองคนก่อนหน้านี้ละมั้ง ทำให้ฉันยิ้มตอบ >////< นี่สินะ กำลังใจหนึ่งเดียวในการทำงานของฉัน
"เช่นกันนะ วินเทจ"
"อะโด่ ! ทำไมไม่พูดกับผมอย่างนั้นบ้างละ T^T" ซีลทำหน้าบู้เหมือนจะงอนๆ หมอนี่อายุกี่ขวบแล้วนะ =__=
"เอาละ ฉันหวังว่าพวกเธอจะเข้ากันได้ดีเร็วๆนี้" พี่เซอร์เบียพูดพลางหันไปเขม่นอีตาซีไนท์ที่กำลังเสียบหูฟังฟังเพลงอย่างไม่ใส่ใจอะไร "แล้วก็นายน่ะ ! ฉันรู้นะว่าไม่ได้ฟังเพลงแต่เสียบอุดหูไว้เฉยๆ " ซีัไนท์เหมือนจะได้ยินแต่ก็เบือนหน้าต่อพี่เซอร์เบียส่ายหน้าระอาแล้วหันมาพูดกับซีลและวินเทจแทน
"ตอนนี้ละตินคงจะอาศัยอยู่ที่บ้านฉันก่อน แต่ถ้ามันมีงานที่จำเป็นจริงๆก็คงต้องย้ายเขามาอยู่ที่บ้านพวกเธอ"
ดะ... เดี๋ยวก่อน ได้โปรดถามความเห็นฉันซักคำ T^T
"แจ๋วเลยคับผม" อีตาซีลพูดก่อนจะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ ขอเปลี่ยนคำพูดหน่อยนะที่ว่าหมอนี่ไร้เดียงสา น่ะ ไม่ใช่ความจริงเลยสักนิด -_- เจ้าชู้ ! กะล่อน ! ไม่รู้จะเลือกคำไหนดี
"งั้นก็โอเคแล้วนะคะทุกคน ตั้งแต่วันพรุ่งนี้ไปละตินจะมาเป็นคนดูแลทุกอย่างของพวกเธอ" พี่เซอร์เบียพูดยังไม่ทันจบก็มีมือๆ หนึ่งยกขึ้นมากระทันหัน
"เดี๋ยวก่อน ฉันมีปัญหาอยู่เรื่องนึง"
ทายสิ ใคร ? มีอยู่คนเดียวนั่นแหละที่ไม่ชอบหน้าฉัน ซีไนท์ ! - -
"คุณผู้จัดการ ดูเหมือนคุณจะลืมอะไรไปอย่างหนึ่งนะ ^^" เป็นเรื่องยากที่เห็นหมอนี่ยิ้มถึงจะแบบฝืนใจก็เหอะ
"เรื่องค่าเสียหายเกี่ยวกับเรื่องรถฉันน่ะ ฉันเปลี่ยนใจไม่เอาเงินแล้วล่ะ ...."
O[]oจะ.. จริงด้วย ! ฉันลืมเรื่องรถหมอนี่ไปเสียสนิทเลย
ถึงตอนนี้ฉันจะมีงานทำแล้วแต่ฉันคงไม่มีเงินที่จะชดใช้หมอนี่หรอกนะ T^T ซีไนท์ยิ้มมุมปากเล็กน้อยและในทันทีนั้นเองใบหน้าของเขาก็เข้ามาประชิดจนใกล้จะถึงแก้มฉัน ลมหายใจของเขาแผ่วเบารดลงมาบนใบหูฉัน
ทำอะไรน่ะ ฉันจั๊กจี้นะ
"แต่ฉันจะเอาคืนด้วยอย่างอื่นแทน" เสียงทุ้มๆกระซิบอย่างแผ่วเบาข้างหูฉัน ก่อนที่ร่างสูงจะเปิดประตูออกไป ทิ้งให้ฉันผวาด้วยความกลัว T^T อีตาบ้า !! อีตาโรคจิต !! เค้าคงไม่ได้จะเอาร่างกายฉันไปชดใช้แทนหรอกใช่มั้ย
"อีตาซีไนท์ มาพูดอะไรกับน้องฉันน่ะฮะ กลับมาเดี๋ยวนี้นะ !" พี่เซอร์เบียแหวใส่หมอนั่นด้วยความโกรธจัดแทนฉัน โดยที่ร่างสูงกลับทำเหมือนหูทวนลมและเดินออกจากห้องไปด้วยรอยยิ้มที่อาจจะทำให้แฟนคลับสาวๆ ละลายไปกองเป็นไอศครีมตากแดด แต่สำหรับฉัน ไม่! ไม่เด็ดขาด ! ฉันไม่มีวันหลงเสน่ห์ผู้ชายร้ายกาจอย่างหมอนี่แน่! (ถึงแม้จะเคยก็เหอะนะ)
"ไม่ต้องเครียดนะ เธอต้องเป็นผู้จัดการที่ดีได้แน่ " วินเทจยิ้มหวานให้ฉัน ก่อนจะยีหัวฉันเล่นและพาดเสื้อคลุมเดินออกไปจากห้องเหมือนกัน >_____< จะบอกเค้าดีมั้ยนะ ว่าฉันปลื้มรอยยิ้มที่อ่อนหวานของเค้า
"นี่พวกเขาจะไปไหนกันหรอคะ พี่เซอร์เบีย"
"พวกเราจะไปฟิตเนสกันน่ะ !"
อะจะบะเห้ยยยยย !!!! =[]=
จู่ๆ แขกที่ไม่ได้รับเชิญอย่างซีลก็ชะโงกหน้าเข้ามาใกล้ฉันจนใบหน้าห่างกันไม่ถึงเซนทำให้ฉันถึงกับผงะถอยหลังไปแบบออโต้ทันที =_= ให้ตายสิ ! หมอนี่ชอบทำตัวเป็นเด็กอยู่เรื่อยเลย
"คือ... อย่างนี้นะ ละติน คือทุกๆวันศุกร์ตอนเย็น พวกเขาจะไปฟิตเนสกันเพื่อเสริมหุ่น คงไม่มีแฟนคลับสาวคนไหนที่อยากเห็นแองเจิลของตัวเองหุ่นพุงโพล้ยืนร้องเพลงหรอกใช่มั้ย -_-:"
"เธอจะไปกับพวกเราก็ได้นะ ;)" ซีลชวนฉันด้วยหน้าตาที่ฉันแทบจะปฏิเสธไม่ลง
"นายน่ะไปตามเพื่อนนายเลยซีล วันนี้ฉันจะพาละตินไปพักแล้วก็เรียนรู้งาน " ซีลทำหน้าบู้เล็กน้อยแต่ก็ยอมออกไปจากห้องในสภาพคอตกเล็กน้อย
"วันนี้พี่จะพาเทอกลับบ้านพี่ก่อนละกันนะ "
"ขอบคุณมากนะคะ พี่เซอร์เบีย" พี่เค้ายิ้มกว้างก่อนที่จะเปลี่ยนสีหน้าไปชั่วขณะ
"อืม...แล้วพี่มีอะไรจะเตือนบางอย่าง ถ้าละตินเจอกับรองประธานของที่นี่ หลีกให้ได้เป็นหลีก หลบให้ได้เป็นหลบนะ เข้าใจนะ"
"(^_^)(_ _)(^_^)"
"ดีมากจ๊ะ งั้นไปบ้านพี่เลยละกันเนอะ"
---------------------------------------------------------------------------
จบตอน 3 ละค่ะ ไปต่อตอน สี่ เลยนะ !!!! ><
Shira
kuma
ความคิดเห็น