คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : EP.3 LET'S START
EP03 Let’s Start
“ุหนูะ ุท่านให้มาามลไปทานอาหารลาวัน้วยัน่ะ “ เสียแม่บ้านเรียุหนูหน้าสวยอเธอที่นอนหลับพริ้มอยู่บนเีย
“อื้ออ บอพ่อไม่้อรอผม ” แทฮยอนเอ่ยอบ
“ไม่ไ้่ะุหนู” ุท่านให้ให้ิันมาามให้ไ้่ะ ท่านมีแ
“ฮื้ออออ อีสิบห้านาทีผมลไป” แทฮยอนำใื่น้วยวามหุหิ ่อนะเอ่ยบอแม่บ้าน
ระหว่าที่แทฮยอนเินลบรรไลมาเา็ไ้ยินเสียหัวเราะ เสียัออมาาห้อรับแ เสียนึอผู้เป็นพ่อเาำไ้ อีเสียนึ เสียที่ทำให้แทฮยอนใสั่นและภาวนา ไม่ให้เ้าอเสียเป็นนที่เาิไว้
ไม่ใ่หรอแทฮยอนิมาไปเอ เาิในใ
“อ้าว แทฮยอนลมาแล้ว เราไปิน้าวันเถอะมินโฮ ” เสียอมินอทำให้ใแทฮยอนหวิว เป็นผู้ายนนั้นริๆ นที่แทฮยอนไม่อยาเอมาที่สุในอนนี้
“สวัสีรับ น้อแทฮยอน” มินโฮเอ่ยทัแทฮยอน ้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“………..” แทฮยอนไม่อบ แ่หันหลัเินรไปยัห้ออาหาร
“อ๊ะ ไอ้ลูนนี้นี่ ริๆเลย ลุอโทษแทนแทฮยอน้วยนะ ”
“ไม่เป็นไรรับุลุ น้ออาะยั่วๆหน่ะรับ ฮ่าๆ”
ในระหว่ารับประทานอาหารมีเพียแ่ มินโฮับมินอเท่านั้นทีุ่ยันอย่าออรส แทฮยอนทำเพียรับประทานอาหารเียบๆ
“เอ้อ มินโฮะให้น้อไปเริ่มานเมื่อไหร่หล่ะ”
“พรุ่นี้เลยรับ”
“แ่ๆ.....” แทฮยอนสำลัน้ำ ทันทีที่ไ้ยินำอบอมินโฮ
“หึหึ ”
มินโฮำในลำอเบาๆ ่อนหันไปพูับมินอ
“ผมะให้แทฮยอนไปฝึานในำแหน่เลาอผมนะรับ พอีุโราเลาผมประสบอุบัิเหุ ้อพัานหลายเือน ”
“ไม่ท....” แทฮยอนำลัะเอ่ยเถีย แ่มินอ็ รีบอบลับมินโฮไวว่า
“ายริ เลามินโฮเป็นอะไรมาหรือเปล่า เป็นเลา็ีนะมินโฮะไ้สอนานให้่ายๆ ”
“รับุลุ ผมะไ้สอนานแทฮยอน่ายๆ เพราะผมอยาให้ แทฮยอนอยู่ในสายาผมลอเวลาหน่ะรับ” มินโฮอบมินอ พร้อมหันไปมอแทฮยอน ที่ัสีหน้าเหมือนะลุึ้น่อยเาเสียให้ไ้ ถ้าไม่ิว่านั่ร่วมโ๊ะอยู่ับผู้เป็นพ่อ
“ีเหมือนัน ามสบายเลยนะมีอะไร็สอนน้อ แนะนำน้อ้วยหล่ะ ลุฝาลูายลุ้วย”
“มีอีเรื่อนึที่ผมะ้อออนุาิุลุ ือ ุลุะว่าอะไรไหมรับหา่วที่แทฮยอนฝึาน ผมอยาให้แทฮยอนย้ายมาอยู่ับผม เพราะ่วนี้ านผมเยอะมาๆหน่ะรับ ”
“อืมมมม เอาสิ ลนะแทฮ........” มินอหันไปหาแทฮยอน ยัไม่ทันที่ะพูบ แทฮยอน็ลุึ้นพูเสียั
“ใระไปอยู่ับมึ ูไม่ไป...........” สีหน้าอแทฮยอนบ่บอถึวามไม่พอใสุี หลัาเ้าัวพูบ็เินออาห้อรับประทานอาหารไป
“นัมแทฮยอน !! ” มินอที่โธรลูายัวเอที่เสียมารยาทใส่มินโฮ ะโนเรียแทฮยอนเสียั แ่แทฮยอน็ไม่ไ้สนใเสียอผู้เป็นพ่อ
“ลุอโทษมินโฮที่แทฮยอนเสียมารยาทใส่้วยนะ มินโฮไม่้อห่ว เรื่อฝึานยัไ็ยัเหมือนเิม และลุ็อุาให้น้อไปพัับมินโฮ เี๋ยวลุัารให้” มินอบอับใินโฮ้วยเสียหนัแน่นเป็นารยืนยัน
“ั้นผมอัว่อนนะรับ พรุ่นี้ 10 โมผมะมารับแทฮยอน้วยัวเอ ” มินโฮเอ่ยลามินอ่อนที่ะออาบ้านแทฮยอนไป้วยวามรู้สึที่ ี ีั้นเหรอ มินโฮ็ไม่แน่ใเหมือนัน
***************************************
“ลมอะไรหอบมาหาพี่ถึที่ร้านไ้เนี่ย หืม”
ินอูถามพลาลูบผมนิ่มอน้อายหน้าหวาน ที่มาหาเ้าถึร้าน พร้อมับหน้าาบูบึ้
“พี่ พ่อบัับให้ผมไปอยู่ที่อื่นอะ ไปอยู่ับนอื่น พ่อเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ ”
“ไปอยู่ ับุมินโฮใ่ไหม ”
“นี่พี่็รู้เหรอ พี่รู้เห็นเป็นใับพ่อ้วยเหรอ” แทฮยอนถามพี่ายนเอ้วยน้ำเสียน้อยใ
“เปล่าๆ พี่็พึ่รู้พ่อโทรมาหาพี่่อนนายะมา พ่อิว่ายัไนาย็มาหาพี่ที่ร้าน”
“เฮ้อออออ ผมไม่อยาไป พี่เ้าใผมใ่ไหม ผมไม่ไปไ้ไหม ผมออยู่่วยพี่ที่ร้านไ้ไหม นะ นะรับ” แทฮยอนเอ่ยเสียอออ้อนพร้อม ับอเอวอินอูไว้แน่น นินอู หัวเราะเบาๆ
“เอาน่า ิะว่าเป็นประสบาร์ไ ไ้เอนใหม่ๆ สิ่ใหม่ๆ นายไม่ไปอยู่ับเ้าลอีวิหรอ ถ้าเบื่อ ็มาหาพี่ที่ร้าน โอเไหม” ินอูเอ่ยเสียนุ่ม เหมือนเป็นารปลอบใแทฮยอนพลาๆพร้อมับารให้ำลัใ
“ผมไม่มีทาเลือ ยัไพ่อ็บัับผม ” แทฮยอนบอ่อนะฟุบหน้าลับโ๊ะ
“อย่าท้อสิ แ่นี้เอ นัมแทฮยอนะอย่า เรื่อแ่นี้ สบายมา เื่อพี่นะ ”
“ผมไม่อบหน้า อีามินโฮ มันวนีน”
“เ้าทำอะไรให้นายไม่อบเหรอ” ินอูถามน้อาย้วยวามสสัย
ำถามอผู้เป็นพี่ทำให้แทฮยอนนึถึเรื่อที่ผับวัน่อน ที่มินโฮูบเา ทำให้แทฮยอนรู้สึร้อนๆที่หน้า
“ปะ เปล่าอะ ผมแ่เห็นหน้าเลยไม่ถูะา้วยเยๆ อีแปปผมลับแล้วนะพี่ ะลับไปเลียร์ับพ่อ ผมไม่อยาหนีปัหา”
“อย่าี้สิ
่อยสมับเป็น นัมแทฮยอนหน่อย ” ินอูพูพลาหอมแ้มนิ่มๆอน้อายนเอ
เาับแทฮยอนสนิทันมาถึะโแล้วทัู้่็ไม่เยเินอายที่ะแสวามรัที่มี่อัน
“ผมไป่อนนะพี่ แล้วผมะมาหาพี่ใหม่ ูแลัวเอ้วย ฟอ” แทฮยอนอหอมินอูนพอใ ึอัวลับ
เ้าะ้อับไปุยับมินอให้รู้เรื่อ แทฮยอนโแล้วเาะไม่หนีปัหา ถึะหวั่นในิๆ็เถอะ มินโฮเหรอ ? เฮอะ็แ่มินโฮ แทฮยอนพร้อมะรับมืออยู่แล้ว
#############################################
มินโฮับรถลับบ้านพร้อมสั่ให้แม่บ้านเรียม เสื้อผ้า ุทำานอเ้า ใส่ระเป๋า แม่อมินโฮ เห็นมินโฮสั่แม่บ้านเ็บอึเินมาหามินโฮที่ห้อ
“เ็บอะไปไหนเหรอ ลู ไป่าประเทศเหรอ ไม่เห็นบอแม่่อนเลย” มินอาเอ่ยถามลูายอนเอ ทั้ๆที่ปิถ้ามินโฮะไปไหนไลๆหรือไม่ลับบ้าน ็มัะบอนเอล่วหน้า่อนเสมอ แ่รั้นี้ลูายสั่ให้แม่บ้านเ็บอเหมือนับะย้ายไปไหนไลๆะอย่านั้น
“ผมะะบอแม่อยู่แล้วรับ อย่าน้อยใมินะรับนี ” มินโฮพูับมินอาพร้อมับอแม่นเอ ภายนอเ้าอาะูเป็นนัธุระิมาเ้ม แ่ใระรู้มินโฮป็นนที่รัรอบรัวมา เ้ามัะอ้อนแม่มา และะแทนัวเอว่ามิอยู่เสมอ
“ั้นบอแม่มาเลย ะไปไหน ไปทำอะไร ะทิ้แม่ับน้อเหรอ ”
“ป่าวรับ มิะไปอยู่อนโัพั่วนี้านยุ่มา ุโรา็หลายเือนว่าะหาย อยู่อนโสะวว่าหน่ะรับ”
“อ่อ ็ไ้ แ่้อลับมาหาแม่ทุอาทิย์นะ ไม่ั้นแม่ไม่ยอมริๆ้วย ” มินอาเอ่ยบอมินโฮ้วยเสียอนๆ
“รับ มิะลับมานอนบ้านทุอาทิย์เลย อย่าน้อยในะรับ ”
“้ะ ูแลัวเอ้วยนะ ั้ใทำาน ไม่ใ่ แอบไปอยู่ับสาวๆล่ะ แม่ามถึอนโเลยนะ”
“ฮ่าๆ ไม่มีสาวๆแน่นอน รับอย่าห่ว”
มีแ่หนุ่ม หนุ่มหน้าหวาน้วย ประโยหลัมินโฮไม่ไ้พูออไปไ้แ่ิในใ
วามริมินโฮไม่ำเป็นะ้อให้แทฮยอนย้ายมาอยู่ับเ้า และเ้าไม่ำเป็นะ้อย้ายไปอยู่อนโ ็ไ้ แ่มินโฮ็เลือที่ะให้มันเป็นแบบนี้
เลือที่ะไปอยู่อนโที่ส่วนัวว่าอยู่ที่บ้าน
เลือที่ะอยู่ในที่ส่วนัวับแทฮยอน
เลือที่ะไ้อยู่ใล้ๆับเ็หน้าหวานอมหยิ่
มินโฮไม่ไ้รู้สึอะไรับแทฮยอนมามาย เ้าแ่อยาะเอานะ เ็อวเ่อมหยิ่นั่น
“หึหึ แทฮยอน นายหนีั้นไม่พ้นหรอ”
#######################
แทฮยอนที่ับรถลับมาถึบ้าน ็รีบเ้าไปที่ห้อทำานอมินอโยทันที
“พ่อ ผมมีเรื่อะุย้วย”
“แมา็ีแล้ว แรู้ัวไหม เมื่ออนลาวันแทำัวเสียมารยาทมานะ ”
“ผมอโทษ”
“นที่แ้ออโทษือมินโฮไม่ใ่พ่อ” มินอพูับแทฮยอน้วยเสียนิ่เรียบ
“……………..” แทฮยอนไม่อบ เอาแ่ยืนมอหน้าผู้เป็นพ่อ
“ไปเ็บอแ้วย พรุ่นี้มินโฮะมารับแอนเ้า ”
“พ่อ……มันเร็วไปไหม ือ ผมยัไม่ทันั้ัวเลยนะ ”
แทฮยอนรู้สึว่าอะไรๆมันรวเร็วไปหมนเ้าัวไม่ทันไ้เรียมัวเรียมใ
“มันไม่เร็วไปหรอแทฮยอน พ่ออยาให้แไ้ประสบาร์ พ่อหวัว่าแะไม่สร้าปัหาให้มินโฮนะ”
“พ่อือผม”
“พ่อะไม่อยู่ัสออาทิย์ มีอะไร็โทรหาพ่อแล้วัน”
“พ่อ พ่อฟัผม.....”
“พ่อหวัว่าแทฮยอนะไม่ทำให้พ่อผิหวันะ” มินอรีบพูับลูายโยไม่เปิ่อว่าให้แทฮยอนไ้พู
“ยัไผม็ไม่มีทาเลืออยู่แล้ว ” แทฮยอนเอ่ยอบเสียเหนื่อยๆไปในที่สุ ไม่ใ่เ้าะเถียหรือ่อรอมินอไม่ไ้ แ่ที่ผ่านมาแทฮยอนทำัวเเรทำให้มินอ้อผิหวัมามาแล้ว ทั้เรียนไม่บพร้อมเพื่อนๆ มีปัหาน้อย้ายมหาลัย เปลี่ยนะบ่อยๆ ว่าะเรียนบ็เสียเวลาไปหลายปี หาารทำามใมินอูสัรั้มันะทำให้พ่อเ้ารู้สึี แทฮยอน้อลอทำมันู แม้มันะฝืนใอเาเหลือเิน็าม
“เื่อพ่อ มันเป็นทาเลือที่ีแน่ๆ พ่อไปทำาน่อแล้วนะ มีประุม พรุ่นี้เ้า พ่ออาะไม่ไ้อยู่ส่พ่อ้อรีบเินทาืนนี้ ูแลัวเอ้วย ไว้พ่อะโทรมาหา ”
“รับพ่อ”
แทฮยอนอบมินอสั้นๆ
“พ่อรัลูนะ แล้วเอัน” มินอสวมอแทฮยอนและ เินออาห้อทำานไป ทิ้ให้แทฮยอนนั่หน้าเหมือนอยาะลาโลอยู่ในห้อนเียว
แทอยอนนั่ิเรื่อนู่นนี่ไป่าๆนาๆ ว่าเ้าะอยู่ับมินโฮไ้ไหม อีามินโฮมันะมาไม้ไหน มันะทำยัไับเ้า ิไปิมา็ิถึูบ ูบที่ไม่เ็มใอเ้าับมินโฮ แทฮยอนเผลอเอานิ้วแะริมฝีปานเอ พอรู้สึัวึสะบัหัวแรๆไล่วามิ่าๆ
“ิบ้าอะไรวะเรา ไปเ็บอีว่า เฮอะ”
**************************************
เ้าวัน่อมา
มินโฮรีบื่นแ่เ้าับรถเอาเสื้อผ้า อใ้ไปเ็บที่อนโ ัารเ็บอให้เหมือนับว่าเ้าใ้ีวิประำวันอยู่ที่อนโ เพื่อไม่ให้แทฮยอนรู้ว่าเ้าใย้ายออมาอยู่อนโเพราะแทฮยอน หลัาัอเรียบร้อย ็รีบับรถไปรับแทฮยอนที่บ้านอย่าอารม์ี
แทฮยอนเ็บอนั่รอมินโฮอยู่ที่บ้าน้วยวามหุหิ นี่มันะเที่ยอยู่แล้ว ไหนพ่อบอว่า มินโฮะมาแ่เ้า แทฮยอนอารม์เสียมา เ้า้อรีบื่นแ่เ้า เฮอะ หุหิริๆ
"ุหนูะ ุมินโฮมาแล้ว่ะ "
"รับ ยระเป๋าผมไปเลย " แทฮยอนเอ่ยบอแม่บ้านเ้วยเสียเนือยๆ ่อนะเินนำแม่บ้านออไป
"อโทษนะรับ ที่มพี่มา้า พอีิธุระนิหน่อย " มินโฮเอ่ยบอแทฮยอน้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
"
วันนี้พ่อไม่อยู่ ไม่้อมาพูีหรอ เฮอะ "
"
หึ พูาไม่น่ารัเลยนะรับน้อแทฮยอน"
"
ใรน้อมึ ะไปไ้ยัมา็้า ยัะมาวนประสาทอี" พูับมินโฮเสร็ำบัะเปิประูรถ มือหนาอมินโฮ็เอื้อมมาับ้อมืออแทฮยอนไว้
"
พูาแบบนี้ับพี่ะีเหรอรับ " มินโฮ้มหน้ามานเือบิใบหน้าอแทฮยอน
แทฮยอนึ้อมืออนเอออ่อนะเปิประูึ้นรถไป
ระหว่าทาไปอนโอมินโฮไม่มีบทสนทนาใๆระหว่ามินโฮและแทฮยอน มีเพียเสียเพลเบาๆเท่านั้น
ไม่นานรถหรูสีำอมินโฮ็เลี้ยวเ้าอนโ
"ถึแล้ว "
"......."
ไร้ารอบรับาแทฮยอน มินโฮึปลเ็มัแบะเอื้อมไปหาแทฮยอน เสียลมหายใสม่ำเสมอบ่บอว่าแทฮยอนำลัหลับ มินโฮพิาราใบหน้าอแทฮยอนอย่าั้ใ ใบหน้าาวเนียน มูโ่รั้นๆ แพนายาวๆ ปาบาที่เผยอ ออ มินโฮอใไม่ไหว้มลไปสัมผัสริมฝีปาอแทฮยอน
"
อื้อ " แทฮยอนส่เสียอู้อี้ ทำให้มินโฮรีบเยหน้าึ้น่อนะ ส่เสียบอแทฮยอน
"
ถึอนโแล้วแทฮยอน " แล้วมินโฮ็เปิประูลารถไปนระเป๋าอแทฮยอน
แทฮยอนยันั่อยู่ในรถเ้าื่นั้แ่มินโฮหันไปปลเ็มั แ่มินโฮ็เอื้อมัวมาหา แทฮยอนทำัวไม่ถูเลยแล้หลับ แ่ไม่ิว่ามินโฮะโมยูบเาอนหลับ
"
ไอ้มินโฮ ไอ้หื่น " แทฮยอนสถบออมา ่อนะลารถไปหยิบสัมภาระ
"
ไม่้อ ยเอไ้" แทฮยอนบอมินโฮที่ำลัยระเป๋าอเาลารถ
"ไม่เป็นไร ิะว่าเป็นารไถ่โทษที่ไปรับนาย้า "
"
ที่นี่ไม่ใ่บ้านูแล้ว พ่อ็ไม่อยู่ ไม่้อทำี็ไ้ เฮอะ " แทฮยอนบอมินโฮ ทำไมเ้าะไม่รู้ว่าที่มินโฮทำีับเ้ามันไม่ริ
"
.... " มินโฮไม่อบ เ้าลาระเป๋าแทฮยอน เินนำไป
"
เป็นนแบบไหนันแน่ มินโฮ "
*************
ภายในอนโอมินโฮแบ่เป็นโนห้อรับแ ห้อนั่เล่น ห้อรัว และห้อนอน 2 ห้อ ส่วนให่ะเป็นโทนสีเ้ม
"
นั่นห้อนอนนาย " มินโฮพยัหน้าไปทาห้อนอนที่เ้าเรียมไว้สำหรับแทฮยอน
"
อืม อบุ
" แทฮยอนอบ้วยน้ำเสียนิ่ๆ เ้าอยาพัผ่อนแล้วเมื่อเ้าเ้ารีบื่นแ่เ้าเพื่อมารอมินโฮ แ่ไอ้นัวำ็ันมาสายอี
"เี๋ยวแทฮยอน " มินโฮเรียแทฮยอน่อนที่เ้าัวะเินเ้าห้อ
"
อะไร "
"
พรุ่นี้นายเริ่มานเลยนะ "
แทฮยอนไม่อบมินโฮเพียแ่พยัหน้าแล้วเินเ้าห้อไป
ภายในห้อที่มินโฮเรียมไว้ให้แทฮยอนเป็นห้อสีเทา เฟอร์นิเอร์ภายในห้อส่วนให่ ทั้เีย โ๊ะ ู้เสื้อผ้า ล้วนเป็นสีาว ทุอย่าล้วนูเ้าันอย่าลัว
"
ห้อสวยีแหะ "
ร่าบายนาฬิา้อมือูเวลา อนนี้เป็นเวลา 6 โมเย็นแล้ว อยู่ีๆ็รู้สึหิวึ้นมานอา้าวเ้าที่ินมาาบ้าน วันนี้แทฮยอนยัไม่ไ้ินอะไรเลย เ้าะว่าะลไปหาอะไรทาน่ายๆแถวอนโ เพราะแทฮยอนทำอาหารไม่เป็น รถ็ไม่ไ้เอามา
๊อๆๆ
"
ว่า " แทฮยอนเปิประูมา็เอับมินโฮที่ใส่ผ้าันเปื้อนสีมพู แทฮยอนเือบหลุำ ผู้ายัวโหน้าเ้ม ับผ้าันเปื้อนสีมพููไม่่อยะเ้าันสัเท่าไหร่
"
พี่ทำ้าวเย็น่ายๆไว้ มี้าวผัิมิ ับุป นายออมาินสิ "
"
ไม่เป็นไรอะ ไม่หิว " แทฮยอนรีบปิเสธมินโฮทันที เ้าไม่อยาะมีปิสัมพันธ์ ับมินโฮนัหรอหน้ายัไม่อยาะมอ้วย้ำ
แ่เหมือนระเพราะอเ้าะทรยศะแล้ว
รื รื
"
ฮ่ะๆ แน่ใเหรอว่านายไม่หิว มาินเถอะน่าพี่ไม่ใส่ยาถ่ายให้นายินหรอ " มินโฮพูำๆ่อนะเินไปในรัว
แทฮยอนที่หิวนท้อร้อึี้เียะปาแ็แล้วึเินามมินโฮเ้าไปในรัว ีะอีมี้าวินฟรี
บรรยาาศบนโ๊ะอาหารยัอึอัไร้บทสนทนาระหว่าแทฮยอนและมินโฮ มินโฮึวนแทฮยอนุยในเมื่อแทฮยอนไม่พูมินโฮ็ะเป็นนเริ่มเอ
"
พรุ่นี้ไม่เ้าบริษัทนะ "
"
อ้าว แล้วไปไหน
" แทฮยอนเยหน้าถามมินโฮ ไหนบอพรุ่นี้ให้เ้าเริ่มานแ่ะไม่เ้าบริษัท
"
ไปรวโราร้านอหน่ะ นาย็้อไป้วย ่อไปนี้ พี่ไปไหนนาย็้อไปับพี่ ทุที่ " มินโฮบอแทฮยอนเสียเรียบแ่แฝไป้วยวามริั
"
เฮอะ มาฝึาน หรือมาเป็นนใ้ ไปไหน็้อไป้วย ัวิันลอเวลา าวามอบอุ่นปะเนี่ย แล้ว็ไม่้อพูีไ บอแล้ว อยาพูยัไ็พู" แทฮยอนร่ายยาวใส่มินโฮ
"
เยมีนบอนายไหมว่านายปาีมา "
แทฮยอนไม่อบเพียแ่ยัไหล่เบาๆใส่มินโฮ
"
พี่ว่าเรา้อมี หน่อยแล้วมั้ นายเป็นเ็ไม่ีเลย "
"
บ้าอะไร ไร้สาระ ไม่ทำหรอ " แทฮยอนลุึ้นาโ๊ะหยิบานเินไปล้าที่อ่าล้าาน โยไม่สนใะฟัำพูอมินโฮ
"
้อแร นาย้อเรียพี่ ว่าพี่ เพราะพี่แ่ว่านาย " มินโฮเินมาระิบใส่หูแทฮยอนที่ำลัยืนล้าานอยู่ ทำให้แทฮยอนสะุ้
"
เหี้ย ! "
"
้อสอ เลิพูำหยาบใส่้วยพี่ไม่อบฟั "
แทฮยอนรีบหันหน้ามาเพื่อะเถียมินโฮ ้อะัเล็น้อยเพราะหน้าอมินโฮอยู่ห่าาเ้าเพียนิเียว แทฮยอนเสียารทรัวนิหน่อย แ่็รีบอบลับมินโฮลับอย่ารวเร็ว
"
ูะพู มึไม่อบ็เรื่ออมึ.. " แทฮยอนยัพูไม่ทันบ มินโฮูบหนัๆที่ริมฝีปาอร่าบา แทฮยอนพยายามะผลัมินโฮออ แ่มินโฮไม่ยอมรวบมือทั้สอ้าอแทฮยอนไว้พร้อมับหยอล้อับริมฝีปา พร้อมับสอลิ้นเ้าไปในโพรปาอแทฮยอน แทฮยอนในอนแรที่ัืนพอเอมินโฮรุหนัเ้าไปถึเลิ้มนเผลอราในลำอออมา
"
อื้อ "
มินโฮยัไม่ถอนูบ ทีแรเ้าะะลโทษเ็ื้อที่ทำัวไม่น่ารั แ่พอไ้สัมผัสเาลับวบุมนเอไม่ไ้
แทฮยอนที่เริ่มาอาาศหายใึพยายามพลัมินโฮแ่็ทำไม่ไ้เนื่อาแนอนโนมินโฮรวบไว้ แทฮยอนึระทืบเท้ามินโฮอย่าแร
"
โอ๊ย " มินโฮร้อ้วยวามเ็บและผละออาแทฮยอน
"
มินโฮ ไอ้บ้าาม !! " แทฮยอนะโนใส่หน้ามินโฮและเินหนีเ้าห้อนอนไป แ่ยัไม่ทันะเปิประูมินโฮ็มาระาแนแทฮยอนไว้
"
่อไปถ้านายพูาไม่ีใส่พี่ พี่ะูบนาย ำไว้นะแทฮยอน " หลัาพูับแทฮยอนมินโฮ็เินเ้าห้อนอนนเอไป
"
ไอ้หื่น!!!! " แทฮยอนะโน่ามินโฮ และรีบเ้าห้ออนเอไปเพราะลัวมินโฮะออมาทำมิีมิร้ายเ้าอี
มินโฮอาบน้ำเรียมเ้านอน เ้ายืนแ่ัวอยู่หน้าระ พลาิถึูบที่เ้าูบร่าบาที่อยู่ห้อ้าๆทำให้เ้าอยิ้มไม่ไ้ อนแรเ้าเพียแ่ะะเอานะแทฮยอนที่อวเ่ใส่เ้า แ่ทำไมอนนี้เ้ารู้สึอยาให้แทฮยอนทำัวีๆ น่ารัๆับเ้าหล่ะ เ้าำลัหวั่นไหวับเ็ผู้ายหน้าหวานนนั้นเหรอ ไม่ใ่มั้มินโฮแ่ำลัเห่ออเล่นใหม่เยๆเท่านั้นเอ
#############
ความคิดเห็น