คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : EP.14 HE'S MINE
EP 14 HE’S MINE
หลัาที่แทฮยอนและมินโฮปรับวามเ้าใันแล้ว มินโฮอยาให้แทฮยอนลับไปอยู่้วยันเหมือนเิมที่อนโ แ่แทฮยอนไม่รู้ะลับไปแบบไหนยัไีึให้มินโฮรอุยับพ่อเ้าเอ หลัาพ่อเ้าลับมาาทำาน
“แทฮยอนเมื่อไหร่พ่อะลับอะ”
มินโฮถามะนอนหนุนัแทฮยอนอยู่ในห้อนั่เล่น ั้แ่้อันเสร็มินโฮ็ยัไม่หยุอ้อนนัวเล็เลย
“ไม่รู้อะ ผมลืมถาม อาะึมั้ ” แทฮยอนอบผ่านๆเพราะำลัูาร์ูนอยู่ึไม่สนใ
“โหยย ถ้าลับึ็ไ้ลับบ้านเรา้าอะิ”
“พี่ลับไป่อน็ไ้ พรุ่นี้่อยมาใหม่ ”
มินโฮะลับไป่อน็ไ้พรุ่นี้่อยมา เ้าไม่หนีไปไหนหรอ
“ไม่เอา ไม่ลับ ะรอลับพร้อมแฟน ” พูเสียน่ารัพร้อมับับมือนิ่มๆอแทฮยอนมาแนบแ้มัวเอไว้
“ถ้าไม่ลับ ็รอเ้าใไหมรับพี่หมี ” แทฮยอนพูบ็้มลไปหอมแ้มอแฟนัวเอหนึ่ทีเป็นารปลอบใ
“แฟนเ้าน่ารััอูบหน่อย”
“ทะลึ่”
“ิถึอะ หลายวันแล้วน้าาา”
มินโฮอออ้อนพยายามะูบแทฮยอนให้ไ้ ็นมันิถึ ไล่ปล้ำันไปมาลายเป็นแล้ันะั้น
“ไม่เอา ฮ่าๆ ออไป มันัี้ นะ ฮ่าๆ พี่มินโฮ” แทฮยอนนอนหัวเราะน้ำาไหล ็มินโฮเอานิ้วไล่ิ้มเอวแล้เ้าอยู่นั่นแหละ
“แหม ูมีวามสุันัเลยนะ” เสียหวานๆอินอูเอ่ยแว
เมื่อเ้าแทฮยอนยันั่ร้อไห้อยู่เลย อนนี้ล่ะ อะไร นั่อี๋อ๋อับมินโฮ ะหวานเลย
“อะไรพี่ เปล่าะหน่อย”
แทฮยอนันมินโฮให้ออห่า เพราะเ้ายัไม่ไ้บอเรื่อวามสัมพันธ์อนเอับมินโฮให้รอบรัวฟั
“สวัสีรับ ุินอู” มินโฮเอ่ยทัทาย ถ้าเ้าเาไม่ผิินอูน่าะแ่ว่านเอเล็น้อย
“สวัสีรับ มินโฮ ไม่้อเรียุหรอ เรียแบบแทฮยอนเลย” ินอูพูพร้อมยิ้มน่ารั เ้าไม่ใ่นถือัวอะไรมา มันูอึอั พูธรรมาเป็นันเอมันสบายใว่า
“รับ พี่ินอู ” มินโฮอบรับำ แอบีใเล็ๆอย่าน้อยินอูไม่ัวาวามรัอเ้าหรอ
“มีอะไระบอพี่เปล่า แทฮยอน” ินอูส่สายาเิำถามให้น้อายนเอ อนนี้น้อ็ูเริร่าแล้ว
เ้า็อยาะรู้เรื่อราวเหมือนัน
“็….”
“เล่าให้ันฟั้วยสิ ันอยารู้เหมือนัน”
แทฮยอนยัไม่ไ้อบอะไร เสียทุ้มอผู้เป็นพ่อ ที่ลับมาไ้ทันเวลาพอี็แทรึ้นมา่อน
“พ่อ !!” แทฮยอนับินอู เรียพ่อัวเอพร้อม ัน
“เออ รู้แล้วว่าเป็นพ่อ ะเรียเสียัทำไม”
“ทำไมพ่อลับเร็วอะ”
แทฮยอนรีบถาม เพราะปิพ่อไม่เยลับบ้านเร็วนานี้
“ไม่รู้สิ รีบลับมาูลูเย้อลูายัวเอมั้ ฮ่าๆ”
มินอพูำๆพร้อมเินไปบไหล่มินโฮเบาๆ แทฮยอนที่อายนหน้าเปลี่ยนสี็ไ้แ่ส่เสียโวยวายใส่พ่อัวเอ
“อะไรพ่อ อย่ามามั่วิ”
“ไปๆ ิน้าวัน ินไปุยไป พ่อหิว”
อาหารเย็นภายในบ้านอนัมมินอวันนีู้มีสีสันึ้นมาทันาหลัาที่หลายวันที่ผ่านมาลูายอเ้ามัะิน้าวับน้ำาเป็นประำ นมันทำให้เ้าและนในบ้านหม่นหมอไปามๆัน ปิแทฮยอนะเป็นสีสันอบ้าน เพราะินอูย้ายออไปอยู่้านอ อาทิย์นึะลับมา้าที่บ้านทีนึ
“แล้วลเรื่ออพวแสอนมันเป็นยัไ ไหนใระบอพ่อไ้บ้า” มินอเปิประเ็นึ้นมา
“เอ่อ ือ”
“ผมเล่าเอรับ” เป็นมินโฮเอ ที่พูออมา
“ว่าไมินโฮ”
“ผมับแทฮยอนบันรับ”
“แ่ๆ” แทฮยอนสำลัน้ำับำพูที่รไปรมาอมินโฮ
“บันอนไหน เมื่อเ้าแทฮยอนมันยัร้อไห้ี้มูโป่อยู่เลย”
“บันเมื่อไม่ี่ั่วโมเอรับ พอีมีเรื่อเ้าใผิันนิหน่อย ”
“เออ อบๆพูารไปรมารู้เรื่อ แล้วยัไ่อ”
“ือ ผมะมาออนุาิพ่อ ให้แทฮยอนลับไปอยู่้วยันเหมือนเิม”
“ไปอยู่ทำไม เลามินโฮลับมาแล้วไม่ใ่เหรอ ” มินอถาม เพราะแทฮยอนบอเ้าว่าหน้าที่อแทฮยอนะสิ้นสุแล้วเพราะ เลามินโฮลับมาแล้ว
“ลับมาทำเหมือนเิมแหละรับ ผมใหุ้โราไป่วยแผนอื่นอยู่ อีอย่าผมอยาอยู๋ใล้แทฮยอน” มินโฮพูามวามรู้สึอนเอริๆ ไม่มีวามำเป็น้อเินอาย อีฝ่ายเป็นพ่ออแทฮยอน ยัไเ้า็้อแสวามริใให้เห็นอยู่แล้ว รัลูเ้า็บอไปเลย
“หืม อะไระอยาอยู่้วยันนานี้ ไ้ันแล้วเหรอ”
“ พ่อ !!!!!!!! ” ราวนี้เป็นแทฮยอนที่ะโนึ้นมา พ่อเ้าพูาอะไรแบบนี้ อายนไม่รู้ะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน พูแบบนี้อีพี่หมีมัน็ถูใให่เลยสิ
“พ่ออะไปแวน้อทำไม ว่าแ่ไ้ยัมินโฮ” ินอูที่เียบอยู่นาน็ถามึ้นมาบ้า
“พี่ !! เียบไปเลย เียบทั้หมเลย ” แทฮยอนรีบโวยวาย เ้ายัไม่ไ้มีอะไรับมินโฮ แ่เยเือบะมีเยๆเอ
“ฮ่าๆ เินนิ้วะร่วถึพื้นแล้วแ” นัมมินอยัแวลูายอย่า่อเนื่อ
“ยัเลยรับ แทฮยอนไม่ยอมัที” ราวนี้มินโฮออบ้า
“แหม่ ลูพ่อมัน็้อเล่นัวบ้าสิมินโฮ ฮ่าๆ ปล้ำิปล้ำมันเลย ”
“พ่อ !!! ถ้ายัไม่เลิพูผมึ้นห้อแล้วนะ ”
แทฮยอนเินมา พ่อเ้าพี่เ้า็เป็นไปับมินโฮ้วย เ้าาันริๆ
“เออๆ พ่อไม่แล้แล้วว”
“แล้วลพ่อยอมให้แทฮยอนลับไปอยู่ับผมไหมรับ” มินโฮถามอีรั้เ้า้อารำยืนยัน
“อืม ไ้ลับไปอยู่ไ้”
“อบุรั...”
“แ่มี้อแม้นะมินโฮ ” มินอเปลี่ยนน้ำเสียและสีหน้าอย่าริั
“รับ”
“นายล้าเปิเผย่อใรับใรไหมว่านายำลับับลูายัน”
“ล้ารับ”
“นายรับปาไหมว่าะูแลลูายอันอย่าี รวมถึูแลหัวใอลูัน้วย”
“ผมสัา”
“สัาแล้วรัษาสัา้วย เพราะถ้าวันไหนลูันร้อไห้ลับมาบ้านอี ันะไม่มีวันยอมให้ลูันลับไปหานายอีแน่นอน”
“มันะไม่มีวันนั้น ” มินโฮอบรับทุ้อเสนออมินอ เ้ามั่นใว่าหลัานี้เ้าะทำไ้ทุอย่า อย่าที่พูไว้
แทฮยอนนั่มอหน้ามินโฮ เ้าไม่รู้ว่ามินโฮะทำามสัาไ้ไหม แ่็้อเื่อใ เพราะอนนี้เรารัันแล้ว ้อเื่อใันและให้เวลาเป็นัวพิสูน์
“โอเลยไอ้ลูเย ฮ่าๆ เอามันไปอยู่้วยเลย ”
“อบุรับพ่อ”
“ลับมานอนบ้านบ้านะแทฮยอน” มินอหันไปบอลูาย ลัวะเ็บอไปอยู่ับแฟนนลืมพ่อลืมพี่
“รับพ่อ ผมะลับมาบ่อยๆ ”
อาหารเย็นอบ้านแทฮยอนเ็มไป้วยวามสุและเสียหัวเราะ รวมถึอบอวลไป้วยวามรั พวเ้าลันไว้ว่า อย่าน้อยอาทิย์นึให้แทฮยอนลับมานอนบ้านมินโฮะมา้วยหรือไม่็แล้วแ่ หลัาทานอาหารเสร็ มินอ็ึ้นไปทำาน่อ บอแทฮยอนว่าถ้าะลับไปอนโมินโฮ็มาบอ ส่วนินอู็อัวลับร้าน เพราะปิมาหลายวันแล้ว
“แทฮยอน ลับบ้านเราัน ” มินโฮเร่ให้แทฮยอนลับ เพราะอยู่บ้านนัวเล็ะอะหอมมัน็ลำบา
“เี๋ยวสิ ผมอไปเ็บอเพิ่ม่อน ”
“รับ ให้พี่่วยไหม”
“็ี ”
ะที่แทฮยอนำลัะึ้นไปบนห้อ ็มีเสียห้าวๆมาเรียไว้เสีย่อน
“พี่แทฮยอน !!” เสียเรียอเ็หนุ่มัวสูหน้าาเหมือนนพร้อมะทะเลาะับนอื่นลอเวลาะโนเรียแทฮยอนลั่นบ้าน
“อ้าวุนเน่ มายัไ”
แทฮยอนรีบปล่อยมือมินโฮที่ับอยู่วิ่ลบรรไไปหาุนฮเวทันที ุนฮเวเป็นเพื่อนบ้านแทฮยอนรู้ัันมาั้แ่เ็ๆสนิทันมา นเหมือนเพื่อนันมาว่ารุ่นพี่รุ่นน้อ
“็พ่อบอว่าพี่ลับมาบ้าน ผมเลยมาหาเนี่ย ”
“ิถึเหรอ ”
ไม่พูเปล่าแทฮยอนยัไปับแ้มุนฮเวยืๆอออี
“ิถึ ิถึมา พี่หายไปเลยอะ ”
“พี่ยุ่ๆอ่ะ เราอะเป็นไ ”
“ไม่่อยี ออทีิ”
“มาๆ อๆ ”
ุนฮเวับแทฮยอนอัน ไม่สนสายาอมินโฮที่มอมาเลย มินโฮหึนะฟาหน้าุนฮเวอยู่แล้ว แ่แทฮยอน็ยัไม่สนใอี มินโฮเลยัสินใึ้นไปรอบนห้อแทฮยอนแทน แถมเินเสียปึปัให้แทฮยอนรู้ัวอี
“ใรอ่ะพี่ ัวำๆ ” ุนฮเวถามเพราะทีแรไม่ไ้สัเ นนัวำเินระแทเท้าึ้นไปั้นบนถึไ้สัเเห็น
“ไม่บอ ถามทำไม”
“แฟนแน่ๆ ” ุนฮเวถามพร้อม้วยสายาสสัย เ้าสนิทับแทฮยอนะายทำไมะไม่รู้ ูสายา็เาออละ
“เออ รู้แล้วยัะถาม ”
“หล่อนะ แ่น้อยว่าผม ผมาวว่า้วย ฮ่าๆ”
“อย่ามาว่าแฟนพี่นะโว้ย ไม่ไ้ำเ้าเรียผิวแทน” แทฮยอนีุนฮเวไปหนึ่ที มาว่าพี่หมีอเ้าำไ้ยัไ ไม่ไ้ำัหน่อย แ่แทนๆ
“แหม แ่ผมว่าเ้าำลัหึพี่ับผมนะ ” ุนฮเวว่า เพราะเ้ารู้สึว่ามินโฮไม่พอใอย่ามา
“เหรอ ็ี ให้หึะมั่ ”
“พี่มันร้ายว่ะ”
“แล้วมาหาพี่มีอะไร นอาิถึไม่เื่อหรอว่าะไม่มีอะไร” แทฮยอนรู้ทันุนฮเวเสมอั้แ่เ็ๆ
“็ะมาบอแหละ ว่าีบินฮวานิแล้ว ” ุนฮเวเาท้ายทอยัวเอแ้เิน เ้ารีบมาบอแทฮยอนเพราะสมัยที่แทฮยอนยัเรียนไม่บ ็มีุนฮเวนี่แหละไปมหาลัยเป็นเพื่อน ลับเป็นเพื่อนเพราะบ้านใล้ัน อีอย่า ุนฮเวมันแอบอบเพื่อนในะอแทฮยอน้วย
“เห้ย ริิ ีใ้วย ”
แทฮยอนีใ้วยริๆ เพราะุนฮเวพยายามีบินฮวานเป็นปี
“ ว่าะยอมบับผม เออผมอเบอร์พี่ไว้หน่อยิ ไว้ว่าๆออไปหาไรินัน ”
“อะไ้”
แลเบอร์ันเสร็ ็ลไปเินุยันที่สวนสัพั ไม่ไ้เอันนาน็มีเรื่อราวให้อัพเันบ้า เินไป็เล่นันไป บีันบ้า ุนฮเวมันอบวนประสาทแทฮยอน
แ่มีสายาหนึ่ที่ำลัหุหิมา มาที่สุ มันใ่เรื่อที่ะมายืนมอแฟนัวเอไปเินุยเล่นับเ็ที่ไหนไม่รู้ไหม แถมถึเนื้อถึัวันอี แทฮยอน็ไม่หวัวเลยทีเ้านะ ับนิหน่อยบาที็ไล่บ้า ถีบบ้า
“พี่ ผมไปละ นัินฮวานไว้อนเย็นะไปูหนั” ุนฮเวมอนาฬิาเห็นว่าเย็นแล้วเลยะอัวลับ่อน
“โอเ ูให้สนุนะ ไว้เอันใหม่”
“บายพี่”
ุนฮเวึแทฮยอนเ้ามาอพร้อมุ้บหน้าผา แล้แทฮยอน ทำเป็นประำเหมือนที่พวเ้าเล่นัน มินโฮที่เินลมาะมาามแทฮยอนเห็นพอีเลยรเ้าไประาแทฮยอนออาุนฮเว
“ยุ่ไรับเมียู !” มินโฮที่หึนหมวามอทนพูับุนฮเวอย่าหาเรื่อ
“หึ หวเหรอูแลีๆละัน ระวัะโนแย่” ุนฮเวพูหน้าาวนสุพลัพร้อมับเินหันหลัออไป มินโฮำลัะเินเ้าไประา แ่็โนแทฮยอนึัวไว้่อน ุนฮเวนี่มันริๆเลยะแล้แทฮยอนไปถึไหนนาะไปยัะทิ้ระเบิไว้อี
“พี่มินโฮ ! ” แทฮยอนเรียมินโฮเป็นเิบอให้หยุไม่้อไปสนใุนฮเว
“อะไร ” มินโฮหันมามอแทฮยอน้วยแววาที่ทั้โธรทั้น้อยใ
“เป็นอะไร ” แทฮยอนแล้ถาม เ้ารู้อยู่แล้วว่ามินโฮหึ ็แ่อยาะแล้ให้หึมั่ ทำเ้าร้อไห้ไว้ั้เยอะ
“เปล่า
รีบไปเ็บอะลับบ้าน” มินโฮบอเสียนิ่ๆพร้อมับเินไปรอแทฮยอนที่ห้อรับแ
“หึ หึ็บอว่าหึสิมินโฮ ” แทฮยอนเินยิ้มอย่าอารม์ีึ้นไปเ็บอบนห้อ พร้อมับเินไปบอพ่อว่าะลับ ่อนะเินยอลมาเอมินโฮทำหน้าบึ้ อยู่้าล่า
“เ็บอเสร็แล้ว ไปัน” แทฮยอนพู้วยน้ำเสียปิ มินโฮที่ไม่ไ้พูอะไร็เินนำออไปที่รถ ระหว่าทาไม่มีใรพูอะไร
แทฮยอนรู้สึว่า มินโฮับรถเร็วว่าปิมา อาะเพราะอารม์โมโห ไม่นานนั็ถึอนโ มินโฮลารถ ไปยอแทฮยอนลารถแล้ว็เินนำไปที่ห้อเลยไม่สนในัวเล็
“อีพี่หมีี้อน ”
แทฮยอนบ่น และเินามไปยัห้ออมินโฮ
หลัาเ็บอเสร็แทฮยอน็ไปอาบน้ำอาบท่าเพราะรู้สึเหนียวัว ออมา็เอมินโฮที่อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วนอนอยู่บนเีย ไหนอนไ ทำไมไม่นอนห้อัวเอไปล่ะ
“พี่มินโฮ ”
แทฮยอนนั่้าๆมินโฮบนเียทั้ที่ยัอยู่ในุลุมอาบน้ำ
“….”
มินโฮไม่อบเพียแ่หันหน้ามาเท่านั้น แทฮยอนไม่รู้ัวเหรอว่าเ้าน้อยในาไหน ไปยอมให้ผู้ายนอื่นุ้บไ้ยัไ
“พี่เป็นอะไร โธรอะไรผม” แทฮยอนยัถาม่อ
“นายทำอะไรให้พี่โธรล่ะ”
“ผมไม่รู้ พี่บอผมสิ ” แทฮยอนพูพลาึ้นไปนั่ทับบนัวมินโฮ พร้อมับ้มหน้าลมาถาม
“ หึ
” มินโฮอบมาสั้นๆ
“ับุนฮเวเหรอ”
“อืม”
“ไม่หึนะ ไม่มีอะไร”
แทฮยอนพู่อนะไปุ้บริมฝีปามินโฮเบาๆ เาไม่อยาแล้มินโฮแล้ว เลยะอธิบายให้ฟั
“แล้วให้มันอ มันับมือ ับนู่นนี่นั่น แถมูบหน้าผาทำไม ” มินโฮันัวเอึ้นมาเผิหน้าับแทฮยอน เ้าไม่อบ ให้นอื้นมายุ่ับแทฮยอน มินโฮเป็นนึ้หึมา แ่แทฮยอนยิ้มให้ผู้ายนอื่นมินโฮทนไม่ไ้
“พี่น้อัน สนิทันั้แ่เ็ๆ น้อมันมาบอว่ามีแฟนแล้ว แล้ว็ุยัน ไม่มีอะไรเลย” แทฮยอนพูพร้อมับเอาแนล้ออมินโฮไว้ ถ้ามินโฮำลัใร้อน แทฮยอนะเป็นนใเย็นเอ
“ไม่อบ ”
“อโทษรับ หายอนนะ”
แทฮยอนหอมแ้มมินโฮแรๆ เพื่อ้อนัวให่
“ทำพี่อนเือบทั้วัน ้อแ่นี้เอเหรอ”
มินโฮที่อนนี้หายโธรแล้ว
เปลี่ยนมาเป็นโหมหื่นแทน ะไม่ให้หื่นไ้ยัไ แทฮยอนพึ่อาบน้ำเสร็ัว็หอม แถมยัไม่ใส่เสื้อผ้า ึ้นมา่อมเ้าอี นี่มันยั่วันัๆ
“แล้ว้อ้อแ่ไหน ถึะหายอน ” เอียอถามพร้อมับหน้าาน่ารัใสมินโฮ
“อย่ามายั่วพี่นะแทฮยอน เี๋ยวะโน”
มินโฮรีบบอ เพราะเ้าทนไม่ไหวถ้าแทฮยอนยัทำัวน่ารัแบบนี้
“โนอะไรเหรอ ” แทฮยอนยัทำหน้าใสื่อ่อไป
“พี่ะไม่ทนแล้วนะ” พูบมินโฮ็ประบปาับนัวเล็ทันที สัมผัสที่ิถึที่ไม่ไู้บันมาหลายวัน มินโฮ่อยๆไล้เลียิมวามหวานาริมฝีปาบา ่อนะ่อยๆสอลิ้นเ้าไปเ็บเี่ยววามหวานาโพรปานัวเล็ าูบที่อ่อนหวานลายเป็นูบที่ร้อนแร มินโฮับให้แทฮยอนนอนลับเีย ้มหน้าูบนัวเล็อีรั้ มือหนา่อยๆลูบไล้ร่าายอแทฮยอน
“อื้อ” แทฮยอนราออมา เพราะมินโฮลูบ้นาอเ้า รู้สึเสียววาบ
“แทฮยอนเป็นอพี่นะรับ”
———————-
อนนี้ไม่มีอะไรมานะะ อให้น้อนัมเอาืนเล็ๆน้อยๆ็ยัี อโทษนะะที่หายไปวันสอวันเลย ะพยายามไม่หายนานนะะ อนหน้าเ้าเอา NC มา้อนะะ ^^ มีอะไริมันไ้เลยน้า ทั้เม้นแล้ว็ทวิเลย อบุนะะที่เ้ามาอ่านฟิเ้า ู้บบบบบบบบ
ความคิดเห็น