คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Hello!1 'หอพักใหม่'
หอพักใหม่
ให้ตายเถอะ ตอนนี้ผมอยู่หน้าหอพักใหม่ที่เพื่อนพ่อผมเป็นเจ้าของแล้วครับ ระหว่างออกจากบ้านผมเจอเรื่องประหลาดด้วย จะพูดยังไงดีหละ ผมรู้สึกเหมือนถูกสโตรกเกอร์คอยจ้องอยู่นะ ตั้งแต่หน้าบ้านจนถึงเมื่อกี้ ระหว่างทางมาใช่ย่อยนะ สิงห์สาราสัตว์ เต็มไปหมด เฮ้อ กว่าจะมาถึงได้นี่ก็แทบตาย
-กรุ๊งกริ๊ง-
ผมเปิดประตูเดินเข้ามา โอโห้ 0.0
อึ้งสิครับอึ้ง ด้านหน้าเป็นร้านกาแฟสบายๆ แต่พอเดินเข้าไป คฤหาสน์ ชัดๆ แน่ใจนะว่ะนี่หอพัก?
“ลีออนใช่มั้ย?”
ผมหันไปมองต้นเสียง คำถามแรกที่ผุดขึ้นมาในใจ เธอคือใคร? แล้วคำถามที่สองก็ตามมา ผมเคยรู้จักเธอด้วยหรอ?
แต่เหมือน ผมจะแสดงออกทางหน้าตามากเกินไปมั้งครับ ถ้าตอนนี้ผมส่องกระจก หน้าผมคงจะแบบว่า เอ๋อมากๆ
“นีน่าไง ลีออนจำนีน่าได้ใช่มั้ย?”
“เอ่อ.....”
“นีนาไง ที่ตอนเด็กๆเล่นกับลีออนบ่อยๆ ที่ชอบเล่นพ่อแม่ลูกไง ที่ลีออนเป็นแม่แล้วเค้าเป็นพ่อหน่ะ”
เอ่อ...... จำได้ว่า ชาร์ลี มีลูกสาวนี่หว่า อ๋อ เด็กผู้หญิงตัวเล็กจิ้มลิ้มหน่อยๆตอนนั้นนั่นเอง ใช่ นีน่า ชอบเล่นพ่อแม่ลูกมาก และทุกครั้งที่เล่น แม่นางจะชอบให้ผมเป็นแม่ แล้วตัวเองเป็นพ่อ ผมออกจะหล่อ เฮอะ
“เธอเปลี่ยนไปเยอะนะ ฮ่าๆๆJ”
ใช่เปลี่ยนไปเยอะจริงๆตอนนั้น กับตอนนี้ มันต่างกันลิบลับเลย นีน่าเป็นผู้หญิงที่จัดว่าสวย ไม่ใช่สิ น่ารักมาก ผมดัดเป็นลอนยาวถึงหลัง ตากลมโต ปากนิดจมูกหน่อย แม่เจ้า ตุ๊กตาชัดๆ เหมือนบาร์บี้เลยฮร้า
“พอดีปะป๋าให้ นีน่ามารอรับลีออนหนะ ว่าแต่ คนที่ไปรับลีออนหละ?” นีน่าถามพลางชะเง้อไปมองข้างหลัง คนไปรับ? เอ่อ ผมว่าผมมาเองนะ? แล้วใครวะไปรับ?
“เอ่อนีน่า ลีออนมาเองนะ ไม่มีคนไปรับ -*-”
“มีสิ ก็นีน่าให้ เดเนียลไปรับนี่” เดเนียล? ใครวะ? ไม่รู้จัก
“ช่างเถอะ ลีออนตามนีน่ามานะ จะพาไปห้องนั่งเล่น”
ผมเดินตามนีน่าเข้าไป ผมพึงจะสังเกต บ้านหลังนี้เป็นคฤหาสน์ แบบแคทเทอรีนครับ ตัวคฤหาสน์เป็นสีขาว ไม่ใหญ่เกินไปแต่งยังคงความสวยหรูเอาไว้ในตัว ผมเดินผ่านโถงกลางเข้าไป ในห้องนั่งเล่น ภายในห้องนั่งเล่นตกแต่งด้วย เฟอร์นิเจอร์บิวอินสไตล์ประยุกต์
ภายในห้องนั่งเล่น มีบุคคลนั่งอยู่สามคน แต่ละคนดูเหมือนจะว่างกันมาก -0-;
มีผู้หญิง ดูท่าอายุน่าจะเท่าผมนะ ผมบอกรึยัง? ผมนะอายุ17 นะ และที่สำคัญ
ผมขอย้ำ ผมเป็นผู้ชายมิใช่ผู้หญิงที่มีรสนิยมพูดผมลงท้ายด้วยครับแต่อย่างใด แหม่ บางครั้งผมบอกถึงขนาดนี้ ยังมีผู้ชายบางคนหน้าด้านตามจีบผมอยู่เลยผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไม ผมออกจะมาดแมนแอนด์แฮนซั่ม
และตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นเอ่อ.........................
กำลัง.....................
ผ่ากบ -0-;
ใช่ครับอ่านไม่ผิดหรอก ผู้หญิงคนนั้นกำลังผ่ากบ นั่นยังไม่เท่าไหร่ ผมสงสัยเธอคงอยากจะเป็นสัตวแพทย์หละมั้ง
อีกคน ผู้ชาย น่าจะอายุประมาณ 20 มั้ง เอ่อ...............
นั่งเล่นบาร์บี้? -_-;
เฮ้ย พี่แกเขาดุมีความสุขมากอ่ะ จับถอดจับใส่ เอ่อ ผมคิดในแง่ดีนะ ผมว่าพี่คนนั้นเขาเป็นดีไซน์เนอร์ชัวร์ จับถอดๆซะ ขั้นเชี่ยวชาญเลยนะเนี่ย
ส่วนพี่อีกคนเอ่อ หรือน้อง? ผมไม่รู้นะ แต่ผมรู้ว่าเขาเป็นนินจา -_-;;
ใช่นินจา พี่แกเล่นใส่ ชุดนินจา ดำตั้งแต่หัวจรดตีน เอ่อ ไม่ร้อนหรอวะ? อากาศอย่างประเทศไทยเนี่ยนะคิดไงใส่ชุดนินจา?
และแล้วเวลาที่รอคอยก็มาถึง เหมือนทั้งสามคนจะรู้สึกถึงการมาของผมแล้ว จึงหยุดกิจกรรมยามว่างของตนเอง แล้วหันมาสนใจผมแทน นีน่าจึงแนะนำให้ผมรู้จัก
“นั่น... คนที่กำลังถือมีดผ่ากบอยู่นั่น ชื่อเอมี่ พักอยู่ห้อง 1 คนนั้นคนที่หวีผมบาร์บี้อยู่ชื่อ เดนนี่ เป็นฝาแฝดของเดเนียลคนที่เอ่อ...ควรจะไปรับลีออนวันนี้ อยู่ห้อง 4 ส่วนคนที่แต่งตัวเป็นนินจา ชื่อ เรียวจิ เอ่อ เขาเป็นเจ้าพ่อคอสเพลย์หน่ะอยู่ห้อง3”
“เอ่อ ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผมชื่อลีออน” ผมทำท่าทางที่คิดว่า ปกติที่สุดแล้วกัน แหม่ เป็นใครๆก็ต้องตกใจละว้า เจอแบบนี้เข้าไป แต่ละคนธรรมดาซะที่ไหนหวังว่านอกจากผ่ากบแล้วคงไม่มีใครมีงานอดิเรกเลี้ยงสัตว์แปลกๆนะ
ฟ่อ-ฟ่อ
หืม 0.o ผมรู้สึกเหมือนมีอะไรมาเลื้อยอยู่ที่ขา
“แมรี่ อย่าไปกวนลีออนซิ มานี่มา”
“หืม? แม่รี่หรอ” แมรี่? คงไม่ใช่อย่างที่เราคิดละมั้ง ผมก้มลงไปดูตัวที่เกาะขาผมอยู่ มันค่อยๆเลื้อยลงจากขาผมลงไปเรื่อยๆ มันคือ
“เฮ้ย งู!”ผมรีบวิ่งไปหลบหลังนีน่าทันทีที่ผมสังเกตสิ่งมีชีวิตที่เลื้อยอยู่บนพื้นตอนนี้ได้ชัดแล้ว
“โทษทีๆ” ผู้ชายคนนึง เอ่อ ผมคิดว่าเขาคือเดเนียลมั้งเพราะหน้าตาเขาเหมือนเดนนี่เป๊ะ วิ่งเข้ามาห้ามทัพก่อนที่ผมจะได้กระทืบงูตาย ที่ตามหลังมานั่นน่าจะเป็นลุงชาร์ลีนะลุงอ้วนๆ ผมทรงบาร์โค้ดที่เป็นเอกลักษณ์
“งูนั่นของคุณหรอ” มันอดสงสัยไม่ได้นี่หว่า
“ใช่ๆ ยูสนใจหรอไอมีหลายตัวเลยนะ อนาคอนด้าก็มี ไอเก็บได้จากอเมซอนสงสัยมันจะหลงทางหนะ J ” เก็บได้? หลงทาง? พี่แกทำเหมือนงูเป็นลูกหมาเลยเว้ย - -;
“เอ่อไม่เป็นไรครับ ผมชื่อลีออน ครับ” ตอนนี้ผมรู้สึกดีใจมาก ที่เดเนียลไม่ได้เป็นคนไปรับผม เพราะผมไม่มั่นใจว่าในรถนั่น เอ่อ.........จะมีอะไรแปลกปลอมรึเปล่า
“นี่เดเนียล อยู่ห้อง2 จ่ะ เออ....... เขาอยู่กับเดนนี่ไม่ได้เพราะ สัตว์เลื้อยคลานเยอะเกินไปหนะ อ้าวเดเนียล เซจิไม่ได้กลับมาด้วยหรอ?”
นีน่าหันไปถามเดเนียลที่กำลังยุ่งอยู่กับการแกะงูที่เลื้อยอยู่บนคอของตัวเอง
“ห๊ะ ไอไม่รู้ สงสัย อยู่บนห้องมั้ง แค่กๆ”เดเนียลพยายามตอบออกมา หึ เหมือนงูมันจะเชื่องนะเดเนียล
ว่าแต่ เซจิ? ใครวะ จำได้ว่าบ้านนี้เปิดแค่ 5 ห้อง ก่อนที่ผมจะสงสัยปากกว่านี้ลุงชาร์ลีก็เดินเข้ามากอดผมหลวมๆ
“ไม่ได้เจอกันนานนะลีออน J”
“ครับลุงชาร์ลี ว่าแต่ผมมีเรื่องสงสัยครับ? เซจิคือใครหรอครับ หรือว่ายังมีคนเช่าห้องอีกคนหรอครับ?”
ผมหันไปถามลุงชาร์ลี ก่อนที่คุณลุงจะลากผมไปหลังประตู เหอะๆ ทำเหมือนเป็นความลับระดับโลกเลยเหะ
“คืออย่างนี้นะลีออน ฉันต้องขอโทษจริงๆที่เงียบไว้ไม่บอกเธอ คือ...........”
ชาร์ลีเงียบไปซักพักก่อนจะกระซิบให้ผมฟัง
“ต้องแชร์ห้องกันหรอครับ!? 0.0” ผมเผลอตะโกนออกมาเสียงดังไปหน่อยทำให้คนในห้องนั่งเล่นโผล่พรวดออกมา
“เอ่อไม่มีอะไรครับขอโทษที.... ไหนชาร์ลีโทรบอกพ่อผมว่ามีห้องว่างอีกห้องนึงไงครับ”
ผมเอ่ยขอโทษทุกคนก่อนจะหันกลับมากระซิบกระซาบกับชาร์ลีเหมือนเดิม
“เอ่อ ฉันโกหกหนะ ก็แหม จะให้ลูกเพื่อนสนิทไปอยู่ที่อื่นได้ยังไงหละ ทั้งๆที่ฉันก็เปิดหอพัก แถมยังใกล้กับโรงเรียนใหม่ลีออนอีก เพราะงั้นฉันถึงต้องให้แชร์ห้องกันไงหละ”
ชาร์ลี ทำหน้าเศร้าๆ เอานิ้วชี้จิ้มกันจึกๆ เห็นแล้วโกรธไม่ลงแหะ แต่ว่าแกล้งต่ออีกซักหน่อยดีกว่า
“.................”
“น้า ลีออนอย่างโกรธน้า”
“.............”
“น้าๆ เซจิเขาก็เป็นคนดีน่า รุ่นราวคราวเดียวกับลีออนเลย หล่อด้วยนะ”
หืม ผมก็หล่อนะครับแหม
“ครับๆแชร์ห้องก็แชร์ห้องครับ ว่าแต่เซจิที่ว่าอยู่ไหนหรอครับ?”เมื่อผมมองซ้ายมองขวาแล้วไม่เจอจึงเอ่ยถาม
“รู้สึกจะอยู่บนห้องนะ ลีออนจะขึ้นไปเก็บของพักผ่อนเลยก็ได้นะเหนื่อยมาทั้งวันแล้วเดี๋ยวให้เดนนี่ช่วยยกของขึ้นไปให้แล้วกัน”
“ขอบคุณครับ” คุยกับชาร์ลีเสร็จผมก็เดินขึ้นบันไดวน ไปยังห้องพักของผม ห้องที่ 5
“เฮ้อ หวังว่าเซจิที่ว่าเนี่ย จะเป็นคนธรรมดานะ -_-;”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ไม่มีทางหรอกลีออน หอพักนี้ไม่มีคนปกติ 555555
ขอบคุณนักอ่านทุกคนที่เข้ามาอ่านนะ
ความคิดเห็น