SLANG จดหมายรักซ่อนเงา

บทที่ 1 ชายในฝัน ตัวจริง

I"ve been alone with you in sind my mind

And in my dream I've Kissed your lips

A thousand time

I sometime see you pass out side my door

hello ..... is it me you're looking for ?

I can see it in your eyes ?

I can see it in your smile

You're all I've ever wanted

And my arm are open winde

Cause you know just what to say

And you know just what to do

And i want to tell you so much .........

I love....you .......

Hello ขับร้องโดย Lionel Richie

ฉันอยากจะ กรี๊ด ร้องไปถึง ท่านยมบาลให้ท่านด่าดูสักครั้ง

กับปรากฎการณ์ทางสายตาที่อยู่ตรงหน้าภาพที่หาดูได้อยาก

ที่สุดในชีวิตหรือ>>> - -' หรือสามโลก(- -)

แฮะ แฮะ....บอกตามตรง ฉันก็ไม่รู้หรอกนะ ว่าเขาเป็นใคร

ผู้ชายบนเวทีนั่นนะ มาดแมนแอ็นHAMDSOME

ผิวสีแทน หล่อหลํ่า หน้าหมํ่าเสียเหลือเกิ๊น ...... ความเป็นชาติ

ตะวันตกของเขา ทำให้ฉันคิดว่าเขาเป็น นิก ลาเช่ร์ เสียอีก

ทว่า ..... นํ้าเสียงไพเราะหวานหูที่เขาบอกรักฉันมันสื่อออกมาทาง

ดวงตาฉํ่าเยิ้มของเขามันทำให้ใจฉัน จิละลาย ..... เอิบ

วันนี้ฉันมาเป็นตัวแทนให้กับน้องสาวขี้โรค ไม่สิอ่อนแอถึงจะถูก

ปากฉันมันไม่ดีเลย อ่ะโน๊ะ .... พล๋าม พล่าม บลาบลาหากวันนี้ไม๋

เป็นวันครบรอบ ครบหนึ่งปีของยัยปลาดาวน้องสาวขี้โรคสุดเลิฟ

กับยัย กีกี้ Pen friend นิรนามที่ฉันเข้าใจว่าเป็นผู้หญิงอ๋ะนะ

ฉันก็คงไม่ยอมมานั่งเสียสต๊างสั่งนํ้าพั้นช์มาดื่มรอเจ้าหล่อนให้

เมื้อยก้นกบใก้ลจะนึกเสียใจอยู่ในทีว่าฉันคงรอเก้อเสียค่าพั้นช์

ฟรีฟรี ...... โดยที่ไม่ได้ถ่ายรูปคู่ไปฝากยัยปลาดาวแสนซน(แสนจิงอน) ที่ก่อนหน้าแสนจะขู่เข็ญบังคับฉันหนักหนาว่าต้องนำรูปถ่ายคู่กับยัยกีกี้กลับมาให้ได้ ไม๋งั้น she จะไม่ยอมกินยา

(ยาแก้โรคหัวใจนะ) * - *"" กรรมเวรของฉันแท้แท้ นี่มันก็เพลงสุด

ท้ายของคืนนี้แล้ว ฉันยังไม่เห็นหัวยัยกีกี้จะโผ่ลมาสงสัยว่าคืนนี้

ฉันต้องกลับบ้านมือเปล่าใช่มั้ยเนี้ย *&^)_เงิบ......

ฉันเริ่มลังเล กวาดสายตาไปทุกโต๊ะ.... ไม่มีใครที่บ่งชี้เลยว่า

ต้องการมาพบฉัน นางสาว ปลาดาวผู้แสนสวยและน่ารักคนนี้เลย

ฉันตัดสินใจแล้ว ถ้าหากยัยปลาดาวอยากจะตายเพราะดื้อไม่ยอม

กินยาตามหมอสั่ง ก็ช่างเหอะ ยัยกีกี้นั้นไม่รักษาเวลาเองต่างหาก

ไม่ ใช่ฉัน.... เชอะ+ +!!!

"น้อง ... เก็บเงินด้วยค่ะ- -  "

 

"พันช์หนึ่งแก้ว สองร้อยเจ็ดสิบบาทค่ะ"

0 - 0 ห๊า.. สองร้อยเจ็ดสิบบาท ฉันถลึงแหกตาโตด้วยความตกใจ

นํ้าตาแทบร่วงให้สมกับความกระแดะที่อยากลองกินมัน

อะไรว่ะ.. นํ้าพันช์หนึ่งแก้วฉันต้องจ่ายสองร้อย เจ็ดสิบบาทเลย

เหรอฟร๊ะ..โฮ..* - *!!! หมดกัน...เงินทิปจากการ ทำงานพิเศษของ

ฉันเมื่อตอนเย็น ไปตายเถอะยัยนํ้าทะเล ยังดีนะที่หล่อนยังเหลือเงินค่าวินกลับบ้าน อีกสามสิบบาท แม้ว่ารู้ชะตาในทันทีว่าต้อง

เดินต่ออีกสี่กิโล.....นี่มันก็ห้าทุ่มแล้วนะ....แง ....

ฉันเดินออกจากร้านด้วยมาดหมด อาลัย ตายอยาก แต่ก็ยังไม่วาย

กะว่าจะหากำลังใจสักนิดพอหอมปากหอมคอให้เคลิ้มกับสี่กิโล

ที่ยาวนานเมื่อ ต้องลงจากพี่ วิน

พอหันกลับไป พ่อ นิก ลาเช่ร์ ....... ที่เผลอทำใจฉันละลาย

ดันหายไปจากเวทีเสียแล้ว* *....กลายเป็นว่า พุ่มพวง ดวงจันทร์

อยู่ใน มโน ของฉันแทน แม๊.. เสียดายจัง... เฮ้อ ....เสียดายจัง

"นี่... ไปส่งมั้ย- -! " 

ใครฟร่ะ คนยิ่งอารมณ์เสียอยู่

ฉันหันมองตาม Ferrari california ....สีแดงที่คลานตามมาช้าช้า

อย่างหมดราคาให้เสียชื่อแรงม้า ......

ตายแล้ว.. แว้ว นิก ....ลาเช่ร์... เงิบ....

"ไม่อ่ะ.. ขอบคุณ... "

อยากตบปากตัวเองสักสิบทีเหลือเกิ๊น.... 

พ่อเทพบุตรชายในฝันมาเกยยังเล่นตัวอีก

ไม่คิดตังค์หรอกน่า...เขายิ้มน่ารักมากเลยอ่ะ* *

"เหรอเสียตัวมากกว่าสิไม่ว่า"

 ฉันสวนทันควัน

ทั้งยังวางฟรอม รู้ดีว่าฉันนะไม่สวยแต่ความดีฉันนะมีเยอะ

"เราไม่รู้จักกันไม่รู้จักฉันไม่รู้จักเธอ"

หมอนี่กำลังมองฉันด้วยความโมโห..... หึ .... หล่อเหอะแต่นายมันตัวอันตราย

สำหรับฉัน *_* ฉันมันคนปากกับใจไม่ตรงกัน ชอบก็บอกว่าไม่ชอบไม่ชอบก็บอกว่าชอบ ฉันรีบเดินเร่งฝีเท้าเต็มตีน หมอนั้นก็ยังคงตามมาไม่ลดละ

หมับ * 0 * 

"ก็ฉันบอกว่าจะไปส่งไง ..... "

"เฮ้ย ... "

ฉันได้แต่มองหมอนั้นอุ้มขึ้นรถ

ตาเหลือก นี่เขาจะลักพาตัวฉันไปข่มขืนใช่มั้ยเนี้ย อี๊.. กรี๊ดไม่เอาอ่ะ

"ปล่อยนะนี่นายฉันบอกว่าให้ปล่อย ฉ ...าาาานนน..... อ๊าก ... "

ฉันดิ้นทุบกัดหมอนี่

ไม่หยุด สวนกลับมา 

"ไม่ปล่อยเลิกดื้อได้แล้วน่า.. ปลาดาว" 

ห๊ะหมอนี่เรียกฉันว่าไงนะ

ฉันถูกเหวี่ยงลงข้างคนขับหมอนี่ รู้จักชื่อฉันได้ไงอ่ะ ไม่สิน้องสาวของฉันต่างหาก

"เมื่อกี้นายเรียกฉันว่าไงนะ - -+ "

"ปลาดาวง่ะ ทำไมเหรอหรือว่าฉันพูดผิด"

หมอนี่ย้อนมองฉันหน้าตายสุดสุด 

"ก็เธอชื่อปลาดาว"

ใช่หมอนี้พูดถูกอยู่หรอกนะหากว่าหมอนี่จะเป็นยัยกีกี้ คนที่ฉันต้องมาเจอตัว

"ฉันไมเออร์" 

หมอนี่กำลังแนะนำตัวยื้นมือมาให้จับ 

"พี่ชายของกีกี้"

"วะหวัดดี ฉันรีบเอามือออก แล้วนายรู้ได้ไงว่าเป็นฉัน"

"รู้สิ ....ก็เธอแปลกกว่าคนอื่น อื่นเหมือนกำลังรอใครสักคน"

งั้นหมอนี่ก็รู้มาตลอดนะสิว่าฉันคือยัยปลาดาวแล้ทำไมไม่ลงมาปรากฎตัวหน้ามึน

นั่งร้องเพลงให้ฉันฟังตั้งเกือบสองชั่วโมง โดยไม่ยอมแสดงตัว

ไอ้ผู้ชายทุเรศ เสียใจนะเนี้ย..ค่าพั้นช์ ฉ..าาาานนน

"แล้วทำไมนายถึงขึ้นไปอยู่บนเวทีได้ล่ะ" 

ฉันชักจะเริ่มหนาว กำลังขับเคลื่อนรถมัน

เร็วขึ้นผิดปกติ 

"กีกี้ป่วยน่ะยังไม่หายดี ฉันก็เลยมาแทน... นี่.. กีกี้ฝากนี้มาให้เธอด้วย"

ฉันรับตุ๊กตาหมีสีแดงจากอุ้งมือนายไมเออร์ งงงง

คำถามของฉันมันคนละเรื่องกันนะนาย ... สรุปว่าคืนนี้ ฉันต้องให้นายนี่ไปส่งใช่มั้ยเนี้ย..... 

นายไมเออร์นายคงไม่รู้ว่านายน่ะมันตัวแทน แต่ฉันนะมันตัวปลอมของจริง