[ Fic BTS ] OVER LOVe 18+ ( vmin x vga )

ลำดับตอนที่ #20 : เรื่องจริงหรือโกหก

" ผมรักพี่ครับ  รุ่นพี่จองโฮซอก "

พี่โฮซอกได้แต่นี้นิ่งไป  ก่อนที่เค้าจะรีบผลักตัวเองออกจากอ้อมกอดผม

ฝ่ามือของพี่โฮซอกตบมาที่ใบหน้าของผมอย่างจัง   พร้อมกับน้ำตาของพี่โฮซอกที่มันเริ่มคลอออกมา

"  รักหรอ !  มรึงรักกูหรือแค่อยากให้กูปล่อยมันไปกันแน่  

อยากนึกว่ากูไม่รู้นะ  ว่ามรึงกำลังคิดจะทำอะไร   ถ้าไม่คิดอย่างนั้นจริงๆก็อย่ามาให้ความหวังกันเลย  จอนจองกุก "

ผมอึ้งกับคนพูดของพี่โฮซอกไปอยู่ซักพัก    ก่อนที่พี่โฮซอกจะหันหลังให้กับผม

แต่ผมปล่อยพี่โฮซอกไปไม่ได้  ผมทำแบบนั้นไม่ได้จริงๆ  หรือว่าผมจะ...( หลงรักพี่โฮซอกเข้าแล้วจริงๆ)

ผมรีบโผล่ตัวเข้าไปกอดพี่โฮซอกเอาไว้จากทางด้านหลัง  ในขณะที่พี่โฮซอกเองก็พยายามจะสลัดตัวเองออกจากการกักกุมของผม

" ผมรักพี่  ผมรักพี่จริงๆครับพี่โฮซอก   

่ถ้าพี่ไม่เชื่อจะเอามีดแทงผมแล้วควักหัวใจของผมออกมาเลยก็ได้   เมื่อก่อนพี่จะเป็นยังไงผมไม่สน  ผมรู้แค่ว่าตอนนี้พี่คือคนที่ผมรัก   และผมเองก็จะไม่มีวันทรยศความรักของพี่เด็ดขาด "

มันอาจจะเร็วเกินไปที่ผมจะลืมปาร์คจีมิน

แต่มันก็ไม่มีปล่อยมือพี่ไปได้เหมือนกันพี่โฮซอก 

ขอเวลาให้ผมหน่อยนะ   ผมจะไม่มีวันทำให้พี่ผิดหวังในตัวของผมเป็นอันขาด

..............................................................................

(  จีมิน )

ผมได้มองจองกุกกับรุ่นพี่โฮซอกยืนกอดกันอยู่แบบนั้น   ยิ่งจองกุกพยายามรั้งให้รุ่นพี่โฮซอกเอาไว้มากเท่าไหร่   หัวใจของผมมันก็เจ็บ  

ทำไมผมถึงรู้แบบนี้   ผมเกลียดความรู้สึกแบบนี้ที่สุด   !!

" มาอยู่ตรงนี้เอง  กูตามหามรึงอยู่ตั้งนาน  แล้วนี่มรึงมองอะไรอยู่หรอ "

เสียงของแทฮยองดังมาจากทางด้านหลังของผม

ก่อนที่ผมจะพยายามข่มอารมณ์ของตัวเองเอาไว้

" ป่าว !  กูแค่ไม่เข้าใจว่าทำไมจองกุกต้องไปยุ่งกับรุ่นพี่โฮซอกด้วย  ทั้งๆที่ตัวจองกุกเองก็รู้ดี  ว่านิสัยจริงๆของรุ่นพี่โฮซอกเป็นยังไง  กูไม่อยากให้จองกุกต้องเข้าไปยุ่งกับคนแบบนั้นเลย "

" ทำไม !  มรึงเป็นห่วงมัน  หรือว่ามรึงกับหวงจองกุกมันอยู่กันแน่จีมิน  

ตั้งแต่กูกลับมามรึงก็เอาแต่พูดถึงจองกุกให้กูฟัง   จองกุกอย่างงั้น จองกุกอย่างี้   มรึงเลิกกับกูไปคบกับมันเลยไหม   เดียวกูไปบอกมันให้ "

เพี้ย...++

"  มันจะมากไปแล้วนะคิมแทฮยอง   มรึงเป็นบ้าอะไร   

จอนจองกุกเป็นเพื่อนของเรานะเว้ย   มรึงจะไม่ให้กูห่วงมันหน่อยเลยนะ  จะเห็นแก่ตัวไปถึงไหนห่ะ "

" ก็แล้วแต่มรึงก็แล้วกัน "

พูดจบ  แทฮยองก็หันหลังเดินจากผมไป  

ก่อนที่ผมจะทรุดตัวลงไปนั่งบนเก้าอี้   แล้วปล่อยให้น้ำตามันลงออกมา

ฮึก....ฮึก....ฮึก....ฮือ..!!!

(  มรึงไม่มีวันได้คิมแทฮยองมาครอบครองจริงหรอ ปาร์คจีมิน )

คำพูดของจองกุกในวันนั้นผุดขึ้นมาในหัวของผมทันที

ตอนนี้ผมไม่เหลือใครแล้ว   ไม่เหลือใครจริงๆ   

คนที่แพ้ในเกมนี้ก็คือผม   มันคือคนโง่อย่างผมเอง

ผมปาดน้ำตาของตัวเองออกจากใบหน้า  ก่อนจะเดินโซซัดโซเซมาตามทางเรื่อยๆ   

ยิ่งผมปาดมันออกมากเท่านั้น  ไอ้น้ำตาบ้านิมันก็คอยไหลออกมาเรื่อยๆ

บ้าที่สุด  ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้..!!

" จีมิน "

เสียงนั้นทำให้ผมหันไปมอง   ก่อนที่น้ำตาของผมมันจะยิ่งทะลักออกมา

สายตาของเค้าที่มองผม   มันทำให้ผมแทบละอายใจอย่างบอกไม่ถูก   ทำไมผมถึงไม่เชื่อฟังเค้า

ทำไมผมถึงเอาแต่ใจตัวเองแบบนี้

" ฮึก...ฮึก....ฮือ จองกุกกูขอโทษ "

ผมโผล่ตัวเข้าไปกอดจองกุกเอาไว้   ก่อนที่จะปล่อยน้ำตามันไหลออกมาแบบนั้น

จองกุกไม่ได้ถามอะไรผมเลย  เค้าค่อยๆจับตัวผมล่ะออกจากอ้อมกอด   พร้อมกับปลายนิ้วที่ยกขึ้นมาเช็คคราบน้ำตาให้กับผม

" ไหวไหม   ให้กูพาไปพักที่ห้องพยาบาลหรือเปล่า  "

" อะ..อื้ม  แต่จองกุกมรึงต้องอยู่กับกูนะ  จนกว่ากูจะหลับมรึงห้ามทิ้งกูไปไหนนะ "

จองกุกพยักหน้ารับคำของผม   

ก่อนที่เค้าจะประคองตัวผมไปที่ห้องพยาบาลตามที่เค้าบอก

ห้องพยาบาล.

จองกุกนั่งกุมมือผมเอาไว้ตลอดเวลาจริงๆ   สายตาที่จ้องมองมาที่ผมมันทำให้ผมรู้สึกปลอดภัยอย่างบอกไม่ถูก

" ทำไมมรึงถึงตัดสินใจคบกับรุ่นพี่โฮซอกหรอ  บอกกูหน่อยได้ไหมจองกุก "

" ไม่รู้ซิ !  เพราะกูชอบเค้ามั้ง  ยิ่งกูอยู่ใกล้รุ่นพี่โฮซอกมากเท่าไหร่  มันก็ยิ่งทำให้กูไม่อยากจะปล่อยมือเค้ามากเท่านั้น   แล้วมรึงล่ะ   ทำไมถึงเดินร้องไห้แบบนั้นอยู่คนเดียว  คิมแทฮยองสุดที่รักของมรึงไปไหน "

" ไม่รู้ซิ !  อีกไม่นานกูก็คงจะถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวเหมือนเดิมแหละมั้ง "

ผมบอก  ก่อนที่จะชักมือของตัวเองออกจากมือของจองกุก

แล้วพลิกตัวหันไปทางอื่น

" จีมิน "

ผมหลับตาลงพร้อมกับปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมา  

แสร้งทำเป็นหลับ   ไม่อยากตอบ  ไม่อยากจะพูดอะไรทั้งนั้น  ..!!

ทำไมตัวผมทุกครั้ง   

ผมถึงได้รู้ตัวช้าแบบนี้   

"  ถ้ามรึงหลับแล้ว  กูขอตัวไปเรียนก่อนนะ

แล้วตอนเย็น  ก็จะมาพามรึงกลับบ้าน  "

จองกุกเดินออกไปแล้ว    

ผมลืมตาขึ้นมา   ก่อนที่จะดันตัวเองขึ้นจากเตียง

ชันเข่าขึ้น   แล้วก้มหน้าลงไปร้องไห้   

ปล่อยให้น้ำตามันไหลออกมาแบบนี้แหละดีแล้ว

เพราะมรึงมันโง่เอง   ปาร์คจีมิน      มรึงถึงได้เสียทั้ง  คิมแทฮยอง  และ จอนจองกุก  ไปพร้อมๆกัน   

เย็นวันนั้นจองกุกอาสามาส่งผมที่บ้าน

พวกเราได้แต่เดินอย่างเงียบๆมาตลอดทาง   โดยที่ไม่รู้จะพูดอะไรกันดี

จนกระทั่ง..!!

" จีมินระวัง "

หมับ..!!

จองกุกดึงตัวมือเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของเค้า   ก่อนที่จะมีจักรยานขับผ่านพวกเราไป

พร้อมค่อยๆล่ะเงยหน้าขึ้นมาจองกุกด้วยสีหน้าที่ตื่นตะหนก   

แต่ยิ่งสายตาของจองกุกจ้องมองกับที่ผมมากเท่าไหร่   หัวใจของผมมันก็เต้นแรงไม่เป็นจังหวะขึ้นทุกที

" กลับมาหากูนะ  "

" ห่ะ...มรึงพูดว่าอะไรนะจีมิน  เมื่อกี้กูไม่ยินไม่ชัด "

ผมรับดึงสติตัวเองกลับมา   ก่อนที่ผลักตัวเองออกจากอ้อมกอดของจองกุก

ตอนนี้ใบหน้าของผมมันร้อนไปหมดแล้ว

" ปะ..ป่าว  กูแค่บอกว่าเรารีบกลับกันเถอะ "

ผมรีบเดินนำหน้าจองกุกออกมา

นี่เค้าไม่ได้ยินจริงๆหรอ    

แต่ไม่ได้ยินจริงน่ะดีแล้ว   เพราะตอนนี้มรึงไม่ได้โสดเหมือนแต่ก่อนอีกต่อไป

หน้าบ้านตระกูลปาร์ค

" กูไปก่อนนะ  ขอบใจนะที่มาส่ง  "

" เดียวจีมิน "

ผมหันกลับไปมองจองกุก   ก่อนที่เค้าจะเดินเข้ามาหาผมใกล้ๆ

แล้วดึงตัวผมเข้าไปกอดเอาไว้

" กูจะกลับมาหามรึงก็ได้นะ   ถ้ามรึงต้องการที่จะเลือกคบกับกูจริงๆ  

ไม่ใช่แค่ประชดใคร  "

สายตานั้นจ้องมองไปที่   คนสองคนที่ยืนกอดกันอยู่หน้าบ้าน

มือเรียวกำโทรศัพท์เอาแน่น     สายตาจ้องมองด้วยความโกรธ  กำลังเข้าครอบงำเค้าอีกครั้ง   และครั้งนี้มันเหมือนกับว่าจะรุนแรงกว่าเดิม   ไม่มีใครหยุด  และ  ดับ  ไฟในหัวใจของเค้าไม่อีกแล้ว  

" มรึงโกหก  "

ตัดฉับ++++++  

อัพตอนใหม่ให้แล้วนะค่ะ   อ่านจบแล้ว อย่าลืมคอมเม้นเป็นกำลังใจในไรต์ด้วยนะค่ะ