ลำดับตอนที่ #19
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : ความลับที่ถูกซ่อนเอาไว้
โรงพยาบาล xx
ติ้ด..
ติ้ด..
เสียงเครื่องช่วยหายใจยังคงเป็นระยะๆ พร้อมกับชายหนุ่มร่างสูงในชุดกาวสีขาวที่ค่อยดูแลอยู่ไม่ห่าง
" นี่เราจะต้องปิดบังเรื่องนี้ไปอีกนานเท่าไหร่กันครับ รุ่นพี่นัมจุน ผมเริ่มจะกังวลว่าเรื่องนี้มันจะไม่จบง่ายๆแล้ว "
" ปิดไปจนกว่า ฉันจะแน่ใจว่าเค้าจะปลอดภัย "
" แต่ว่าเรื่องนี้มัน...."
" นายเป็นห่วงปาร์คจีมิน ฉันก็เป็นห่วงมินยุนกิไม่แพ้กับนายหรอ จองโฮซอกมันจ้องจะเล่นงานทุกคนที่เข้าไปขวางความสุขของมัน นั่นอาจจะรวมถึง ฉัน กับ นาย เข้าไปด้วย "
" รุ่นพี่โฮซอกเป็นคนยังไงกันแน่ ทำไมเค้าถึงทำร้ายทุกคนได้เลือดเย็นขนาดนี้ "
" มันน่ากลัวกว่านายคิดก็แล้วกันจองกุก นายรีบกลับไปเถอะ ถ้ามีใครมาเห็นนายอยู่ที่นี่มันจะลำบาก "
ผมเดินออกมาจากห้องพักฟื้นของพี่ยุนกิ
ก่อนจะเดินตามทางมาเรื่อยๆ
การที่ต้องปิดบังกับทุกคน แล้วโกหกว่าพี่ยุนกิตายไปแล้ว
นั่นเป็นเรื่องเดียวที่ผมรู้สึกผิดกับปาร์คจีมินมากที่สุด สายตา แล้ว อาการหวาดกลัวของจีมินในวันนั้นมันทำให้หัวใจของผมแทบจะบ้าไปด้วย..!!
" ขอโทษนะ ปาร์คจีมิน "
ผมพรึมพรำกับตัวเอง พร้อมกับถอนหายใจออกมา ก่อนจะเปิดประตูแล้วยัดตัวเองเข้าไปในรถแท็กชี่
ก่อนที่จะพิมพ์ข้อความไปหาพี่โฮซอก
" ไปร้าอาหาร xx ครับ "
: รุ่นพี่โฮซอกครับ
: ว่าไง : ผมมีเรื่องอยากจะพูดกับพี่ พี่ช่วยมาเจอผมที่ร้านอาหารxx ได้ไหมครับ : ได้ซิ แล้วเจอกัน ผมปิดหน้าจอลง ก่อนจะเอนหลับไปที่พิงที่เบาะ
แล้วเสยหน้ามองออกไปที่บรรยากาศด้านนอก
วิธีนี้เป็นวิธีเดียวที่ผมจะปกป้องปาร์คจีมินได้ คือว่าต้องเข้าไปอยู่ใกล้ๆกับรุ่นพี่โฮซอกให้มากที่สุด
ภายในร้านอาหารxx
ผมนั่งรออยู่ซักพัก ก่อนที่พี่โฮซอกจะเดินมา แล้วทรุดตัวนั่งลงที่เก้าอี้ตรงข้ามกับผม
สายตานั้นจ้องมองผมพร้อมกับคำถามที่จะกำลังจะเริ่มในไม่ช้า
" มรึงเรียกกูออกมามีอะไร "
" รุ่นพี่โฮซอกช่วยมาคบกับผมได้ไหมครับ "
O_O
ม่านตาของพี่โฮซอกเบิกกว้างด้วยความตกใจ
ก่อนที่จะหัวเราะออกมา...
" คบกับกู มรึงจะขอคบกับกูงั้นหรอจอนจองกุก เจอปาร์คปฏิเสธจะประสาทไปแล้วหรือไง "
" ป่าวครับ ผมอยากคบกับพี่จริงๆ ช่วยคบกับผมด้วยได้ไหมครับ "
ผมนั่งรอฟังคำตอบจากพี่โฮซอกอยู่ซักพัก
ก่อนที่เค้าจะเงยหน้าขึ้นมามองผม
" ได้ ! แต่ต้องสัญญากับกูก่อนว่ามรึงจะไม่มีวันทรยศกูเหมือนกับที่ คิมแทฮยองกับมินยุนกิ
เพราะไม่อย่างงั้น กูฆ่ามรึงแน่ "
" ครับ ผมสัญญา "
พูดออกไปแล้ว
สัญญาออกไปแล้ว
ทั้งๆที่ในใจก็รู้ตัวเองอยู่ว่ากำลังทำอะไรอยู่ ผมไม่มีวันรักพี่ได้จริงๆหรอกครับ รุ่นพี่โฮซอก
วันเวลาผ่านไป
ผมกับพี่โฮซอกก็คบกันมาได้จนจะเกือบเดือนแล้ว แต่ผมก็ยังไม่รู้สึกถึงความร้ายกาจที่ซ่อนเอาไว้อยู่ในใจของพี่โฮซอกอยู่ดี กับตรงกันข้าม รุ่นพี่โฮซอกเป็นคนที่น่าสงสารมากที่สุดในสายตาของผม
เพราะต้องการโหยหาความรัก เลยต้องทำตัวแย่ๆเพื่อเป็นที่สนใจของคนอื่นๆ
" พี่โฮซอกครับ วันนี้หลังเลิกเรียนเราไปดูหนังกันไหม
เรื่องที่พี่อยากดูเข้าวันนี้พอดีเลยนะ "
ผมถามในขณะที่ตัวเองกำลังนอนหนุนตักของรุ่นพี่โฮซอกอยู่
" อื้ม ! เอาซิ "
" เดียวครับรุ่นพี่โฮซอก "
" ห่ะ อะไรหรอ "
ผมค่อยๆเอื้อมมือไปจับที่ที่ข้างแก้มของพี่โฮซอก ก่อนที่ปัดเศษใบไม้ที่ติดอยู่เอาให้กับเค้า
สายตาที่จ้องมองกัน มันทำให้ผมเห็นอารมณ์ที่วูบไหวที่ซ่อนอยู่ในนั้น ก่อนรุ่นพี่โฮซอกจะค่อยๆโน้มริมฝีปากของตัวเองลงมาหาผม
" จองกุก "
เสียงของปาร์คจีมินทำให้ผมกับพี่โฮซอกรีบล่ะตัวออกจากกัน
ก่อนที่พี่โฮซอกจะเดินหนีผมกับจีมินไปทางอื่นด้วยอารมณ์ที่ไม่ค่อยพอใจซักเท่าไหร่
" เมื่อกี้มรึงกำลังจะทำอะไรจองกุก มรึงเองก็รู้ไม่ใช่หรอว่ารุ่นพี่โฮซอกเค้าเป็นยังไง "
" พี่โฮซอกจะเป็นยังไงกูไม่สน เอาเวลาของมรึงไปดูแลคิมแทฮยองของมรึงให้ดีๆเถอะ ส่วนเรื่องของกูมรึงไม่ต้องมายุ่ง "
" มรึงทำแบบนี้เพราะคิมแทฮยองใช่ไหม มรึงเมินกูแบบนี้ก็เพราะกูเลือกที่จะกลับไปหาคิมแทฮยองใช่หรือเปล่า "
" มรึงไม่มีวันได้คิมแทฮยองมาครอบครองจริงๆหรอก ปาร์คจีมิน "
ผมยืนเถียงกับจีมินอยู่ซักพัก ก่อนจะรีบตัดบทแล้วเดินออกมาจากตรงนั้น
ก่อนที่ผมจะเห็นพี่โฮซอกกำลังยืนจ้องมองผมอยู่
" จริงหรอจอนจองกุก ! ที่มรึงมาขอครบกับกู ก็เพื่อประชดปาร์คจีมินงั้นหรอ "
" ไม่ใช่อย่างที่พี่คิดนะ "
" ทำไมมรึงทำแบบนี้ล่ะจองกุก ทำไม ทำไม "
พี่โฮซอกโวยวายออกมาด้วยความน้อยใจ พร้อมกับเอามือทุบมาที่หน้าอกของผมครั้งแล้วครั้งเล่า
ก่อนที่ผมจะดึงตัวเค้าเข้ามากอดเอาไว้
" ผมรักพี่ครับ รุ่นพี่จองโฮซอก "
ผมหวังแค่เพียงว่าความรักของผม มันจะทลายกำแพงที่อยู่ในใจของพี่ลงได้บ้าง
ผมหวังแค่นั้นจริงๆ
อัพตอนใหม่ให้แล้วนะค่ะ อ่านจบแล้ว อย่าลืมคอมเม้นเป็นกำลังใจในไรต์ด้วยนะค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น