รักนี้ไม่มีวันหวนคืน (fic yunho)

เนื้อเรื่อง

รักนี้ไม่มีวันหวนคืน I Love Story

ฝนตกไม่มีวี่แววว่าจะหยุด ผู้คนต่างพากันวิ่งหนีฝนเพื่อที่จะไม่ให้เปียก แต่ในความวุ่นวายนั้นมีหนุ่มร่างสูงที่กำลังเหมอมองรอใครบ้างคนอยู่ที่ร้านกาแฟ เค้ามองไปที่สายฝน น้ำใสๆค่อยไหลออกจากตาคมเล็ก คนที่เขาคิดถึงคงไม่มีวันกลับมาหาเขาอีกแล้ว

เมื่อ 2 ปีที่แล้ว ณ.คอนโดหรูทงบังชินกิ

ฝนตกหนัก ฟ้าร้องราวกับพื้นดินไหว และในคอนหรูนั้นมีหนุ่มสาวคู่หนึ่งกำลังทะเลาะกันอย่างรุนแรง เพราะการประกาศคบกันของยุนโฮกับคนในวงการ
ชิน โซลกิ

"คนหลอกลวง นายบอกมานะว่าทำไมนายต้องทำอย่างนี้ด้วย นายไม่รักฉันแล้วใช่ไหม ฮะ จองยุนโฮ นายบอกมาซิ พูดอะไรบ้างไม่ใช่เอาแต่เงียบอยู่อย่างนี้"หญิงสาวเอาแต่ต่อว่ายุนโฮ พร้อมกับความโกรธที่พากันรุมเร้ามาที่เธอ
"ยูจิน เธอจะให้ฉันบอกกับนักข่าวว่าฉันคบกับพนักงานในร้านกาแฟงั้นหรอ ฉันทำไม่ได้ ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากทำ แต่ฉันทำไม่ได้" ร่างสูงพยายามอธิบายให้เธอฟัง แต่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่รับฟังคำอธิบายของเขาเลย

"ใช่ซิ ผู้หญิงอย่างฉันมันต่ำต้อย แถมใจง่ายอีก นายมันก็เหมือนกันจอง ยุนโฮ นายจำเอาไว้นะว่าฉันจะไม่มีวันให้อภัยนายไปตลอดชีวิต นายทำร้ายชีวิตฉัน ฉันก็จะทำร้ายนายเหมือนกัน" หญิงสาวพูดด้วยน้ำตาที่ไหลออกมาไม่หยุด ก่อนจะมองไปที่หนุ่มร่างสูงที่อยู่ตรงหน้า คำพูดของหญิงสาวมันชั่งเสียดแทงใจดำของเขาเลยเกิน เขาไม่นึกเลยว่ามันจะมาจากปากของผู้หญิงคนที่เขารัก ตอนนี้เขาเริ่มระงับความโกรธไม่อยู่แล้ว

"ออกไปซะ ยูจิน"เขาบอกให้เธอออกไป ก่อนจะเขาจะทำร้ายเธอ หญิงสาวส่ายหน้า นี้หรอคำพูดของชายคนที่เธอรัก เธอคิดผิดจริงๆที่มารักคนใจร้ายอย่าง จอง ยุนโฮ

"นี่เธอ กล้าออกปากไล่ฉันเลยหรอ เลวที่สุด" ไม่ทันที่หญิงสาวจะพูดจบ มือหนาของยุนโฮก็ตบลงไปปะทะหน้าสวยๆของเธอ หญิงสาวล้มลงไปนั่งกับพื้น ก่อนจะหันมามองหน้ายุนโฮด้วยความเสียใจ ร่างสูงพยายามจะไปพยุงตัวเธอขึ้นมา แต่ถูกปฏิเสธ หญิงสาวปัดมือของเขาออก

"อย่าเอามือสกปรกๆของคุณมาแตะต้องตัวฉัน" คำพูดของเธอเริ่มจะห่างเหินจากเขาไปทุกทีๆแล้ว

"งั้นเธอจะไปไหนก็ไป ฉันไม่อยากจะเห็นหน้าเธออีก"ยุนโฮออกปากไล่เธออีกครั้ง เขารู้สึกเจ็บปวดเหลือเกินที่พูดคำนี้ออกมา ในใจของเขาอยากจะรั้งตัวเธอเอาไว้ด้วยซ้ำ หญิงสาวลุกขึ้นมาจากพื้น ก่อนมือเรียวเล็กจะตบไปที่หน้าของยุนโฮ

"ฉันจะออกไปก็ได้ แต่คุณจงจำเอาไว้ว่าฉัน จะไม่กลับมาที่นี่อีกเลยตลอดชีวิต"
หญิงสาววิ่งร้องไห้ผ่านหน้าของยุนโฮไป ก่อนจะเปิดประตูแล้ววิ่งหนีออกไป ฝนที่ตกหนักทำให้เธอยิ่งรู้สึกเจ็บปวดเหลือเกิน ยูจินเดินออกไปท่ามกลางสายฝน โดยไม่ทันเห็นรถที่แล่นเข้าด้วยความเร็ว

ปรี้นนนนนนนนนนนนนนนนน!!! เสียงแตรดังขึ้นมาแต่ไกล แต่ไม่ทันเสียแล้วรถได้พุ่งเข้าชนร่างของยูจินอย่างจัง ก่อนร่างบางๆของเธอจะกระเด็นลงไปนอนกับพื้นเสียงคนเอะอะโวยวายทำให้ยุนโฮที่นั่งร้องไห้อยู่ในห้องวิ่งลงไปดูทันที และภาพที่เขาไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง ก็คือภาพของหญิงสาวคนที่เขารักกำลังลงไปนอนจมกองเลือดท่ามกลางสายฝนที่ตกหนัก ยุนโฮรีบวิ่งเข้าไปอุ้มเธอไว้ในอ้อมกอดทันที เขาผิดเองเขาไปน่าปล่อยเธอมาเลย เขาน่าจะรั้งเธอไว้ก่อน

"ยูจิน เธอทำใจดีๆไว้นะ ฉันจะพาเธอไปส่งโรงพยาบาลเอง" ชายหนุ่มบอก หญิงสาวค่อยเอามือเรียวของเธอขึ้นมาลูบที่หน้าของเขา

"ยุนโฮ ฉันขอโทษ ฉันดีใจนะที่ฉันได้มาพบกับเธอ และก็ระ รักเธอ" อาการของหญิงสาวเริ่มจะไม่ไหวแล้ว ยุนโฮรีบเอาเธอขึ้นรถ ก่อนจะขับไปที่โรงพยาบาลทันที ยุนโฮรอฟังอาการของหญิงสาวอยู่ด้านนอกอย่างใจจดใจจ่อ ซักพักหมอก่อนเดินออกมา ก่อนจะบอกให้เขาเข้าไปหาเธอ

ยุนโฮเดินเข้าไปในห้อง ก่อนจะเห็นว่าตัวของเธอมีทั้งเครื่องช่วยหายใจ สายน้ำเกลือ และถุงเลือดเต็มไปหมด ยุนโฮรีบวิ่งเข้าไปจับมือของยูจินมากุมไว้ทันที หญิงสาวค่อยๆหันมามองชายหนุ่มอันเป็นที่รัก ก่อนจะค่อยๆยิ้มให้ 
"ยุนโฮ อย่าเสียใจเลยนะ"หญิงสาวค่อยๆเอามือลูบไปที่หน้าของยุนโฮอีกครั้ง

"ได้โปรดยูจินอย่าพูดอีกเลยนะ" น้ำตาใสๆค่อยๆไหลมาจากตาของยุนโฮอีกครั้ง เขาไม่รู้จะไปปรึกษาใคร ปรับทุกข์กับใครเลย เพราะว่าเพื่อนๆในวงของเขาก็ไปถ่ายแบบที่ญี่ปุ่นกันหมด

"ยุนโฮ ฉะ ฉัน ระ รักเธอนะ"พูดจบ หญิงสาวก็ละมือจากยุนโฮทันที ชายหนุ่มร่ำไห้ออกมาเหมือนว่าใจจะขาด ก่อนจะกอดร่างที่ไร้วิญญาณของหญิงสาวเอาไว้

และเรื่องนั้นมันก็ทำให้เขาไม่มีวันลืมเธอได้เลย จนกว่าตัวและหัวใจของเขาจะตายไปพร้อมกับเธอ