คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : ปรัชญาช่างกลฯ ภาค เส่ง-เปา (ตอน ตัดใจ)
“เดี๋ยวกูปาให้...มึงจะเอาตุ๊กตาหมีตัวนั้นใช้มั้ย ฝีมือมึงอ่ะ มันห่วย ... รอแป๊บ..”
เมียหมีควายที่น่ารักของไอ้เปาจัดการปาลูกดอก
เข้าเป้าเป๊ะ เป๊ะ และได้ของรางวัลเป็นตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ยักษ์มหึมา
เล่นเอาสาว ๆ แถวนั้นมองกันตาคว่ำตาหงายด้วยความอิจฉา
ไอ้เปามันสายตาเอียง ปาให้ตายก็คงได้หรอกนะ
ปาลูกดอกไปจะเป็นร้อยแล้ว ไม่เข้าเป้าสักที
จนไอ้เส่งทนไม่ไหว จัดการซะเรียบ ไม่มีพลาดสักดอก
ทำไมมันปาแม่นขนาดนั้นน่ะเหรอ ต้องยกความดีความชอบนี้ให้ไอ้เปา
ที่ให้ไอ้เส่งฝึกซ้อมปานั่นปานี่ใส่หัวมันบ่อย ๆ
ผิดกันแต่ว่าไอ้เปาไม่เคยยอมเป็นตกเป็นเป้านิ่ง ไอ้เส่งมันก็เลยปาไม่ถูก
แต่คราวนี้น่ะเหรอ เสร็จโจร
ปาลูกดอกอ่ะ เด็ก ๆ เขาเล่นกานนนนนนนนนนนน
ตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ยักษ์ ตัวแทนความรักจากเมียหมีควายของไอ้เปา ถูกอุ้มส่งให้ไอ้เปา
จนมันดีใจซาบซึ้งจนยืนเอ๋อแดก น้ำลายแทบไหลท่วม ด้วยความงง ปนสงสัย
วันนี้..ไอ้เส่งเมียรักมาแปลกแฮะ ไม่ด่ามาก เหมือนทุกวัน ใจดีเกินเหตุ
หอมแก้มไปไม่มีด่าสักแอะ ไม่หือ ไม่โวยวาย
จับมือบนชิงช้าสวรรค์ มันก็ให้จับได้ง่าย ๆ ถ้าเป็นทุกที ไอ้เส่งคงอัดไอ้เปาเละคาตีน
แค่เข้ามาในรัศมี 1 เซนติเมตร ก็คงต้องเรียกปอเต็กตึ๊ง มาเก็บศพด่วน
บาติสต้าเปาหุ่นล่ำ เดินกอดตุ๊กตาตัวใหญ่ แลดูน่ารักชิบหาย
เหมือนมันจะทำท่าทุ่มตุ๊กตามากกว่ากอดตุ๊กตานะนั่น
“ให้กูจริงเหรอ...กูเอาไปนอนกอดแทนมึงนะเว้ย...”
ไอ้เปาที่มาพร้อมความเศร้า ณ เวลาปัจจุบัน
มันยิ้มจนเห็นฟันขาว ครบ 29 ซี่ไม่นับฟันผุที่มีในปาก
อันเป็นผลพวงมาจากการแดกน้ำอัดลมแล้วไปกร่อนฟัน
จนมันต้องไปหาหมอรักษารากฟัน อันนั้นอ่ะ ไม่นับ นะ ถือว่าผ่านไป
“เออ...มึงจะเอาไปทำเหี้ยอะไรก็เอาไปเถอะ...”
เมียที่น่ารัก ช่างใจดี และหล่อเหลาโคตรพ่อ อ๊ะ อ๊ะ เห็นนะเว้ย
ว่าแม่สาวเมื่อกี้มันเหล่มึงอ่ะ ไอ้เส่ง....
อย่านึกว่ากูไม่เห็นนะเว้ย ผัวอย่างกูตาดีเว้ย ถึงมันจะเอียงจนปาลูกดอกไม่ได้ก็เถอะ
“จริงอ่ะ...วันนี้ใจดีจัง...”
ไอ้เปาเดินตามเมียต้อย ๆ ยิ้มน้อย ยิ้มใหญ่ ในสมองบรรจุแต่คำว่า รักเส่งนะ รักเส่งนะเต็มไปหมด
และเห็นนางฟ้าเดินเยื้องย่างในสภาพเสื้อยืดกางเกงยีนส์รองเท้าผ้าใบ สีเข้ม เดินลอยละล่องอยู่ตรงหน้า
“กูใจดีได้แค่วันนี้วันเดียว....มึงรับไปเถอะ...”
เคยเห็นเมียเวลาหน้าเริ่มเครียดมั้ย .. ไอ้เปาไม่เคยเห็น
มันเคยเห็นแต่ทำหน้าโหด และทำหน้าเยาะเย้ย แต่ตอนนี้ไอ้เส่งสุดหล่อ คิ้วขมวดมุ่น ก่อนจะคลายลง
และหันมาส่งยิ้มให้ไอ้เปา ชนิดที่ไม่เคยทำมาก่อน ชะเอิงเอิงเอย วันนี้ หิมะท่าจะตกในงานวัดนี้ละเว้ย
ดึกแล้ว ปาเข้าไปตีอะไรก็ไม่รู้ วันนี้เห็นทีจะต้องกลับบ้านนอนแล้ว
ไอ้เปาไม่อยากให้เวลาที่มีความสุขอย่างนี้ต้องหมดลงไปเลย
เส่งมันไม่เคยทำดีด้วย
แต่มันก็มาทำดีด้วย ไม่เคยคิดไม่เคยหวัง... แต่ก็เป็นไปแล้ว
ไอ้เปาเดินยิ้มมีความสุข เดินกอดตุ๊กตาตัวใหญ่ไปทั่วงานอย่างไม่อาย
“สวยดี...มึงชอบอันไหน...เดี๋ยวกูซื้อให้...”
วันนี้เมียจะใจดีรอบที่ล้านเข้าไปแล้วนะ
ไอ้เส่งเมียที่น่ารักเห็นเชือกถักเป็นเส้น เล็ก ๆ ลวดลายสวยงาม
เลยแวะซื้อ เลือกไปเลือกมา โดยมีตึกใบหยกทำหน้างงอยู่ข้าง ๆ
แล้วไอ้เส่งก็จ่ายตังค์ และหยิบเชือกลายสวยมัดที่ข้อมือของไอ้เปา
เล่นเอาไอ้เปาเอ๋อแดก ยืนยิ้มหุบไม่ลง ไอ้คนผูกเชือกให้ก็ผูกไปเรื่อย
มัดไปพันไปพันมา ด้วยความตั้งอกตั้งใจอย่างไม่น่าเชื่อ...
ไอ้บ้าเปา ก็ยืนจ้องตาหวานเยิ้ม ยิ้มจนปากจะฉีกถึงรูหู
เอากะมันสิเหวย.....
แลดูน่ารักเหลือเกิน เหมือนหมีควาย กำลังหาเชือกมามัดตึกใบหยก และลากให้ถล่มลงมายังไงยังงั้นเดะ
“สวยมั้ย.....”
หนุ่มหล่อหน้าคมเงยหน้าถามไอ้เปา..และไอ้หน้าโง่เอ๋อแดกก็พยักหน้าหงึกหงัก อย่างดีใจที่สุดในชีวิต
แหม...ชะลอยยยยยยยย กูจะจีบไอ้เส่งติดก็งานนี้ล่ะเว้ยยยยยย
กูให้มึงมีความสุขขนาดนี้ได้แค่วันนี้วันเดียวแค่นั้นแหละ
กูสงสารมึงนะ
ไอ้สภาพของคนไม่เคยร้องไห้ ต้องมายืนร้องไห้ น้ำตาท่วม
ดูเจ็บปวดรวดร้าว ขนาดนั้น ก็ใช่ว่ากูจะไม่เคยเป็น ตอนที่กูอกหักเหมือนกับมึง
ตอนที่แย่งผู้หญิงกับมึง กูก็เศร้า เศร้ามากที่หญิงตีจากไปมีใหม่
แต่กรณีนี้มันคนละกรณีกัน
แค่วันนี้วันเดียวแค่นั้นแหละเปา....
กูทำใจมาเที่ยวกับมึงได้แค่วันเดียว..
กูทิ้งศักดิ์ศรีลูกผู้ชายของกูไม่ได้จริง ๆ เปา
กูขอโทษแล้วกันนะ
ไอ้เส่งมองหน้าคนที่ยืนยิ้มดีใจตรงหน้า ....
มันไม่รู้จะทำยังไงดีนอกจาก คิดอยู่คนเดียวเงียบ ๆ
ขอให้มึงมีความสุขที่สุดแล้วกันนะ..ไอ้เปา..
********************************
“วันนี้มึงสนุกมั้ย.....ได้มาเที่ยวแบบนี้มึงจะกลับไปเศร้าอีกหรือเปล่า..”
แปลกดีนะวันนี้
ไอ้เส่งเมียรักเดินลงรถเมล์เข้ามาในอพาร์ทเม้นของไอ้เปาได้ แทนที่มันจะตรงดิ่งกลับบ้านไป
“ไม่เศร้าหรอก...ก็มึงไปด้วยทั้งคนนี่...มึงหิวมั้ย..เดี๋ยวแวะแดกอะไรหน้าปากซอยก่อนมั้ย..”
ก็เมียไปเที่ยวด้วยทั้งคน เมียที่ทำให้ร้องไห้ แทบตายเป็นอาทิตย์ เมียที่ทำให้ไอ้เปารักนักหนา
เมียคงจะเหนื่อยแล้วก็หิว แวะกินข้าวกันหน่อยก็คงดีนะ
ไอ้เปาเดินยิ้ม มีรอยยิ้มเจือจางอยู่บนใบหน้าตลอดเวลา แอบลอบมองหน้าคนที่เดินข้าง ๆ เป็นระยะ อย่างสุขใจ
“งั้นกูขออะไรมึงหน่อยนะ..ให้กูได้หรือเปล่า....” เข้าเรื่องเลยแล้วกันนะเปา...ไอ้เส่งนิ่งคิด
หยุดยืนนิ่งกับที่ก่อนจะหันหน้ามามองหน้าไอ้เปาอย่างช้า ๆ
ได้สิ...เมียขออะไรได้ทั้งนั้น...ให้ไปบุกน้ำลุยไฟ ไปคิดบัญชีกับไอ้โจทก์เก่าที่โรงเรียนอนุบาลหมีน้อยมันก็จะไป
“ได้...ขออะไรกูก็ให้ได้...กูจะทำให้มึง”
จริงใจมั้ย..หน้าของคนมีความสุข เอ่ยออกมาอย่างจริงใจ และจริงจังมุ่งมั่น
จนคนตรงหน้าแทบไม่กล้าจะพูด ทั้งที่เตรียมตัวซ้อมมาหลายครั้งแล้ว เพื่อเผชิญสถานการณ์จริง..
ร่างสูงหรุบตาลง ก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่.....ตัดสินใจแน่วแน่ที่จะบอก
คนรอฟังคำพูดก็ยืนมองตาแป๋ว ตึกใบหยกดูคิกขุอาโนเนะ น่ารัก อย่างไม่น่าเชื่อ
และท่าทางการยืนกอดตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ น่ารักชิบหาย
“เลิกรักกูซะเถอะ....มึงรับปากกูแล้ว..ขอให้มึงทำให้ได้นะเปา..”
คนตรงหน้าเงยหน้าขึ้นจ้องมอง
คนที่ยืนยิ้มก็ยิ้มค้าง ก่อนจะค่อย ๆ หยุดชะงัก...หน้าซีดเผือด อยากจะล้มลงไปกอง
ตึกใบหยกเริ่มเอน เหมือนหอไอเฟลของฝรั่งเศส ทำท่าจะยืนไม่อยู่เอาซะให้ได้
ไม่ต้องรอนาน....
น้ำในแทงค์กำลังจะไหลลงมาท่วมตึก...หยดแหมะ แหมะ และค่อยไหลพราก พราก
หนักกว่าตอนน้ำท่วมใหญ่งวดที่แล้วซะอีก
ที่มาชวนไปเที่ยว
ที่มาทำให้ดีใจ ทำให้สนุกอย่างนี้
ทำให้คิดไปเอง ว่ามีใจให้
เพื่อจะบอกให้ตัดใจงั้นเหรอ
น้ำยังคงไหลลงมาท่วมตึก... จนเนืองนองใบหน้าของคนที่เพิ่งผ่านการดีใจอย่างสุดชีวิต
และตอนนี้กำลังเข้าสู่ช่วง...เสียใจที่สุดในชีวิต
TBC…..
หวานได้ไม่เท่าไหร่ กลับมาน้ำตาท่วมจออีกแล้ว
ความคิดเห็น