[Yaoi] ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง by aoikyosuke

ลำดับตอนที่ #178 : ปรัชญาช่างกล ฯ ภาค นก - เป้ (ตอน กลิ่นแปลก ๆ )

 ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค นก-เป้11  ตอน กลิ่นแปลก ๆ

“สวยว่ะ....นมสุดยอด....แต่กูว่าทำจมูกว่ะ...” เสียงวิจารณ์ ของปลาทองตาโต หลังจากหนังสือถูกเปิดในหน้าแรก

และตอนนี้ไอ้เป้ก็นั่งกอดเอวปลาทองตาโตและเอาคางไปเกยไหล่ของอีกฝ่ายเอาไว้ ส่วนตาก็จับจ้องมองภาพในหนังสือ

“อีกคนอ่ะเด็ด....อยากได้ว่ะ.....มึงเอามาเทียบกับคนนี้ดิ ขาวกว่าเห็น ๆ แต่กูชอบคล้ำ ๆ หน่อยก็ดี ผิวสีน้ำผึ้งอ่ะ สุดยอดเลยมึง” ไอ้เป้ตาหยีมองภาพในหนังสือและฝ่ามืออีกข้างก็ลูบไล้ไปมาที่หัวไหล่ของคนที่นั่งมองภาพในหนังสือ และมีสีหน้าครุ่นคิด

“เฮ้ย กูว่าเนี่ยทำชัวร์เลย ไม่เชื่อนะมึงลองเอาภาพมาเทียบกันดิ.....มึงดูดิ หน้านี้กับหน้านี้อ่ะ...มันต่างกัน..สเปคมึงอ่ะ มันทำ...แต่สเปคกู ของแท้แน่เลยเนี่ย” เสียงวิจารณ์ดังมาเป็นพัก ๆ

และตอนนี้ปลายจมูกของไอ้เป้ตาหยีก็ไปแตะสัมผัสที่ลาดไหล่ของคนที่ให้กอดเล่น แต่ตาก็ยังมองหนังสือ และคิดตาม

“เฮ้ย...ไม่มั้ง...ฝรั่งมันน่าจะเป็นของแท้นะ....หมวยของมึงมากกว่า....ไม่น่าจะใหญ่ขนาดนั้นนะ”

ไอ้เป้ผละจากและหยิบถุงกุ้งแห้งออกมา ก่อนจะเทกุ้งเข้าปาก...เคี้ยวอย่างเมามันส์

“เมื่อไหร่จะเลิกกินวะ....ถามจริงเหอะ....กระเพาะมึงไม่พังเหรอ.กินแบบนี้ทุกวัน...มึงกินข้าวมั่งป่าว กูถามจริง ๆ “

ตามองหนังสือแต่ปลาทองตาโตก็เอ่ยถามทำให้ไอ้เป้ ขมวดคิ้ว แต่ก็ยังกินไปพูดไป

“กูก็กินไปงั้นแหละ กินไปเรื่อย.....กลับบ้านไปกูก็กินข้าว...ไม่มีอะไรเคี้ยวเล่นกูก็เหงาปาก แค่นั้นเอง แม่กูขายส้มตำ กูคว้าอะไรได้ กูก็เอาอันนั้นแหละ....แม่กูเขาไม่ชอบให้กินขนมกรอบ ๆ นี่เดี๋ยวว่าจะเอาถั่วมาเคี้ยวเล่นแก้เซ็งว่ะ”

กินไปตอบไป และตาของไอ้เป้ก็จับจ้องภาพในหนังสือ ก่อนจะเอนกายลงนอน บนหน้าขาของอีกฝ่าย ดึงมือปลาทองตาคม มาหอมเล่น.....แต่ต้องขมวดคิ้ว เพราะกลิ่นแปลก ๆ แต่ก็ไม่ได้ใส่ใจมากนัก

“เมื่อคืนกูก็ได้มาอีกคน.....แต่ไม่หอม....พอเข้าใกล้แล้วมีแต่กลิ่นน้ำหอม....กูปวดกบาลเลย...ไม่เห็นหอมเหมือนตัวมึงเลยว่ะ....”

คำพูดเอ่ยบอกพร้อมกับที่ปลาทองตาโตดึงมือกลับ และถือหนังสือ มองจนน้ำลายแทบหกไม่ได้สนใจฟังคำพูดของอีกฝ่ายเลยสักนิดเดียว

“นก....หอมจังเลยว่ะ.....กูอยากนอนกอดมึง....ไปนอนกับกูมั้ย....” คำพูดธรรมดาไม่ได้คิดอะไรทั้งสิ้น แต่คนที่แอบได้ยิน ถึงกับสะดุ้งโหยง

“ไม่เอาว่ะ กูไม่ต้องนอนกันพอดี....ไม่รู้จะหอมห่าอะไรนักหนา...แม่ง...กูยังเหม็นเหงื่อตัวเองเลย เสือกพูดมาได้ว่าหอม” หนังสือถูกเปิดจนครบทุกหน้า ย้อนไปย้อนมา ก่อนจะถูกวางลง ไว้บนหน้าของคนที่นอนหนุนตักอยู่

“โอ้ย บังตาเว้ย....เอามือมาดีกว่า....เอามือมาปิดตาดีกว่า...เร็วดิ” มืออุ่น ๆ นุ่ม ๆ ของปลาทองตาโตถูกนำมาวางไว้บนใบหน้าของไอ้เป้ตาหยี.....และก็ถูกดึงไปหอมเล่นทีละนิ้ว.....

“ห้อมหอม......อุ่นด้วย......รู้ว่ามึงหอมขนาดนี้...เป็นคู่เกย์กะมึงตั้งแต่แรกก็ดี” เสียงหัวเราะแผ่ว ๆ ทำให้ไอ้นกยิ้มออกมาได้

“เหี้ย.....ดีห่าอะไร.....ไม่มีใครคบเลยมึง......เขาเข้าใจว่าเป็นจริง ๆ แล้วเนี่ย....แต่เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยนินทาแล้วว่ะ...เอ้อออออออ เมื่อยชิบหายเลย.....เมื่อคืนกูได้สาวมาเหมือนกัน....ลีลาดีว่ะ....แต่ร้องดังไปหน่อย...ปวดแก้วหูชิบหาย...”

คำพูดเรื่อยเปื่อย พร้อมกับที่ปลาทองตาโตขยับร่างกายให้หายเมื่อยขบ แล้วไอ้เป้ตาหยีก็ลุกขึ้นนั่งมองนิ่ง

“อะไรนะ.......มึงได้หญิงเหรอเมื่อคืน......มิน่ากลิ่นติดตัว...ถุย.....กูก็ว่าทำไมวันนี้กลิ่นมันแปลก ๆ แม่ง.....เหม็นชิบหาย......น้ำหอมยี่ห้ออะไรวะ.....” ใบหน้าคมตาหยี งอหงิก และพยายามจะแตะปลายจมูกลงที่แก้มของอีกฝ่าย และก็ผละออก ทำหน้าเบ้

“จริงด้วย........กลิ่นติดตัวมึงมาแน่เลย....” หนังสือถูกดึงกลับ พร้อมกับที่ไอ้เป้ลุกขึ้นยืน ก่อนจะเดินลิ่ว ๆ จากไป
ทิ้งให้ปลาทองตาโตนั่งงง ก่อนจะลองก้มแตะจมูกที่ฝ่ามือของตัวเอง แต่ก็ไม่เห็นจะรู้สึกถึงกลิ่นแปลก ๆ

“บ้าป่าววะ....หมาหรือไง...จมูกดีชิบหาย..ประสาทป่าววะ”

เสียงบ่นงึมงำ ก่อนที่ไอ้นกจะลุกขึ้นยืนและวิ่งไปจับมือของไอ้เป้ตาหยีเอาไว้ เดินจูงไปขึ้นรถเมล์ที่หน้าโรงเรียนด้วยกัน แต่ก็ถูกสะบัดมือหนี

“อย่าเพิ่งมาโดนตัวสิ...เดี๋ยวกลิ่นติดตัว...กูไม่ชอบ...” ไม่รู้ว่าเป็นแบบนี้ได้ยังไง แต่ ไม่ชอบกลิ่นแปลก ๆ นี้เลยกลิ่นมันต่างจากทุกวัน เกลียด

ไม่ชอบ

ไม่ชอบแบบนี้เลยจริง ๆ

TBC