[Yaoi] ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง by aoikyosuke

ลำดับตอนที่ #177 : ปรัชญาช่างกล ฯ ภาค นก - เป้ ( ตอน โกรธ )

 ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง10 ภาค นก-เป้ ตอน โกรธ

เออเอากะแม่งดิ นอนตักไปหอมมือกูไป

มันบ้าป่าววะไอ้ห่าเป้ มันจะหอมอะไรขนาดนั้นวะ อ้าวแล้วนั่นจะทำเหี้ยอะไรอีกวะนั่น

ปลาทองตาโตนั่งมองคนที่ใช้ขาของมันแทนหมอน และตอนนี้นอกจากหอมแล้วมันก็เอามือไปซุกที่คอเล่น
แล้วมันก็เอากลับมาหอมใหม่อีกครั้ง ก่อนจะลุกขึ้นนั่ง และเอาจมูกมาแตะที่แก้มเนียน ๆ ของปลาทองตาโตแล้วมันก็ลงไปนอน หอม มือนิ่ม ๆ นั้นต่อ
จนไอ้นกชักรำคาญ

“เหี้ยเอ้ยยยยยยยยยยย เป็นอะไรวะ หอมอยู่นั่น กูชักรำคาญแล้วนะ เป็นห่าอะไรนักหนาวะ” มือถูกดึงไว้ไม่ยอมให้แตะต้องอีก แต่สุดท้ายก็ถูกคว้าไปอีกจนได้ จนปลาทองตาโตเริ่มอ่อนใจ

“เป้....มึงจะหอมอะไรกูนักหนาวะ.....มีอะไรน่าสนวะ ไปกินกุ้งแห้งของมึงต่อเหอะไป๊” แม้จะพยายามไล่พยามยามผลักออกแต่ก็เป็นเหมือนเดิม และสุดท้าย ร่างสูงตาหยีก็ลุกขึ้นนั่งและจ้องหน้าของปลาทองเขม็งก่อนจะเอ่ยบอก

“เมื่อคืนกูไปเที่ยวมา ได้สาวมาหนึ่งคน นมใหญ่โคตร แล้วก็หน้าลูกครึ่งด้วย เขาให้กูไปส่งที่ห้อง แล้วก็ฟัดไปเรียบร้อย ว่าง ๆ เขาก็บอกให้กูไปหาเขาได้อีก....แต่ว่า....ตัวไม่หอมเลย....ทำไมไม่รู้...กูไม่ชอบเลย แล้ววันก่อนนั้นกูก็ได้มาอีกคน.....สเป็คกูอีก.....แล้วก็เหมือนเดิม....ทำไมตัวเขาไม่หอมเหมือนมึงเลยวะ.....กูก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน.....กูก็เลยต้องมาหอมมึง...ไม่งั้นเหมือนกลิ่นคนที่กูนอนด้วย...มันจะติดตัว....กูไม่ชอบ”

เรื่องเล่าปกติ......เรืองเล่าเรื่อยเปื่อย ตามประสาผู้ชาย....แต่กลับทำให้ปลาทองตาโตถึงกับดึงแขนกลับและสะบัดมือหนี.....

“ไปเอาผู้หญิงมาแล้วมาหอมกูทำไม....กูไม่ชอบนะ....มึงไปไกล ๆ กูเลยนะ......ลุกไปเดี๋ยวนี้เลย ออกไปเลยอย่ามาโดนตัวกูอีก.....” หน้าขาว ๆ กลายเป็นสีแดงก่ำ คิ้วขมวดมุ่น และสะบัดมือหนีไม่ยอมให้แตะต้องอีก

“เป็นอะไรวะ.....เฮ้ย เดี๋ยวก่อนดิ.....ไอ้นก....” เสียงที่เรียก ไม่ทำให้ปลาทองตาโตหันกลับมามองอีกเลย

“เป็นเหี้ยอะไรของมันวะ.....” กลิ่นหอมอ่อน ๆ ยังติดจมูก แล้วเมื่อยกมือขึ้นแตะกลิ่นหอม ๆ ก็ยังไม่จาง

เป็นอะไรวะ กำลังหอมมัน ๆ เลย ไอ้นกมันเป็นอะไรของมัน กินกุ้งแห้งต่อดีกว่า เซ็งจริง ๆ

นอนกับผู้หญิงเหี้ยอะไรวะ ทุกคืนเลยหรือไง มันนอนกับใครมั่งเนี่ย เลวมากเลยไอ้เป้ กินกุ้งแห้งทุกวัน
แล้วยังมีแรงเหลือไปนอนกับใครเขาอีก เลวมากเลยมึง

แถมยังมีหน้ามากอดมาหอมกูอีก ตัวหอมบ้าอะไรกันวะ
กูไม่ใช่น้ำยาดับกลิ่นนะ เห็นกูเป็นอะไรวะถึงมาทำเหี้ยแบบนี้อ่ะ

ถังขยะถูกเตะโครมใหญ่

พร้อมกับที่หลายคนหันมามอง ด้วยความแปลกใจ และเริ่มซุบซิบนินทา

ผัวที่เป็นฝาแฝดของมันหายไปไหนวะ ทำไมมันมาคนเดียววะ แล้วไอ้นี่มันไอ้เป้ หรือ ไอ้นก วะเนี่ย
แยกไม่ออกจริง ๆ ถึงจะพยายามคิดเท่าไหร่ แต่เมื่อเห็นถังขยะถูกเตะอีกครั้ง ก็เลยต้องเลิกเดาแล้วถอยหนี

เพราะไม่อยากเดาสถานการณ์อีก

ปลาทองตาโตหันไปทำตาขวางใส่คนที่มองหน้า และหักนิ้วมือ เสียงดังกร๊อบแกร๊บ ก่อนจะหันไปมองไอ้พวกที่จ้องจะนินทา แล้วก็เดินเข้าหา อยากมีเรื่องเต็มที

แต่ก็โดนกระชากแขนเอาไว้

“อย่าสร้างศัตรูได้มั้ยวะ.....โมโหอะไรก็มาคุยกับกูนี่” แขนถูกดึงเอาไว้ แล้วไอ้คนเตรียมนินทา ก็เดินหนีเหมือนไม่อยากมีเรื่องด้วย.....

“อย่ามายุ่งกับกูได้ป่าว....มึงก็แดกกุ้งแห้งของมึงไปสิ......บำรุงกำลังดีนี่.....มึงถึงได้เที่ยวไปมีอะไรกับคนนั้นคนนี้เขาอ่ะ แข็งแรง.......เก่ง......เรื่องอย่างว่ามึงอ่ะเก่งจริง ๆ แหละ....มึงก็ไปเลยสิ....คืนนี้มึงก็ไปอีก....ไปเลย..ไปตอนนี้เลยไป๊.......” เสียงเอะอะโวยวาย และแถมซ้ำปลาทองตาโตก็เอาแต่ผลักไหล่ของคนที่ยืนนิ่งนั้นออกห่าง

“มึงเป็นอะไรวะ...อารมณ์ไม่ดีเหรอวะ....ทำไมมึงไม่ทำมั่งล่ะ.....ไหนมึงบอกว่ามึงเก่งไง....กูก็นึกว่ามึงคงไม่เก็บกดหรอกมั้ง......แล้วมาโกรธกูทำไม.....” แม้ไม่เข้าใจอะไรเลยสักนิด แต่ไอ้เป้ตาหยีก็พยายามจะพูดกับอีกฝ่ายดี ๆ
ไม่อยากทะเลาะกันเลยสักนิด.....

“ไปไกล ๆ ตีนกูเลยไป.....เรื่องคู่เกย์ห่าเหวอะไรนี่ก็อีกอย่าง.......กูไม่อยากยุ่งด้วยแล้ว.....กูไม่อยากเดินกับมึงด้วย...
ต่อไปนี้มึงไม่ต้องมายุ่งกับกูอีก.....กูเบื่อ...มึงก็อยู่กับถุงกุ้งแห้งของมึงไปแล้วกัน....”

ไอ้เป้ตาหยี ยืนมองคนที่เอะอะโวยวาย ด้วยความงง ก่อนจะคว้ามือของอีกฝ่ายมาแตะปลายจมูก ทั้งที่ถูกสะบัดมือนี่
“อย่ามาถูกตัวกูนะ.....แม่ง....ไปเลย..ไอ้เป้ปล่อยมือกู”

ปลาทองตาโต อาละวาด โวยวาย แต่ก็ถูกดึงเข้ามากอดเอาไว้ทั้งตัว
และปลายจมูกของไอ้เป้ตาหยี ก็ยิ่งมาแตะที่แก้มของอีกฝ่าย ก่อนจะปล่อยให้เป็นอิสระ

“มึงทำไมตัวหอม......มึงใช้อะไร....ครีมอะไรวะ...กลิ่นอะไร....” แทนที่จะคุยเรื่องเดียวกัน กลับคุยกันไปคนละเรื่อง....

ปลาทองตาโต ใบหน้าแดงก่ำ ด้วยความโมโห เตรียมจะเดินหนี แต่ก็ถูกดึงแขนเอาไว้ไม่ยอมให้ไป

“มึงโกรธกูเรื่องอะไร....” เสียงเบา ๆ แผ่วพริ้ว ทำให้ปลาทองตาโตต้องหันกลับมาถลึงตาใส่
ตอบไม่ได้ว่าเรื่องอะไร แต่โกรธ ไม่รู้ว่าโกรธเรื่องอะไร แต่โกรธ
ความเงียบ เข้าปกคลุม แล้วดวงตาสองคู่ก็สบกันนิ่ง

“กูมีหนังสือใหม่....สเปคมึง....หมวย ๆ .....กูให้ยืม....” สมุดภาพสาวสวยถูกดึงออกมาจากกระเป๋า และเมื่อปลาทองตาโต เห็น ถึงได้อารมณ์ดีขึ้นมาได้

“เอามั้ย” ไอ้เป้ตาหยี เอ่ยถาม และก็เห็นอีกฝ่ายมันยิ้มกว้าง และทำท่าจะดึงสมุดไปจากมือ.....

“แล้วมึงโกรธเรื่องอะไร.....” คำถามถูกถาม และตาโต ๆ ก็มองที่สมุดภาพ และก็เงยหน้าขึ้นมองแฝดคนฝาที่หน้าเหมือนกัน ก่อนจะยิ้มออกมา....

“สงสัยกูคงโมโหที่มึงมีหญิง......เดี๋ยวกูจะหาให้เด็ดกว่ามึง....มึงคอยดูกู....ไอ้กุ้งแห้ง” ปลาทองตาโตยิ้มกว้าง

และก็ถูกจูงมือให้เดินตามกันออกมา

“มือมึงอุ่นดี...หอมด้วย...กูชอบ...” ไอ้เป้ตาหยีเอ่ยถาม และก็เดินจูงมือกันออกมา

โดยมีสายตาคนอีกหลายสิบคู่มองตาม ด้วยความสยอง

ไอ้พวกนี้ ทำอะไรไม่อายฟ้าดินเลยจริง ๆ

TBC…..