[Yaoi] ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง by aoikyosuke

ลำดับตอนที่ #12 : ปรัชญาช่างกลฯ ภาค เส่ง-เปา (ตอน บทสนทนายามเช้าของว่าที่คู่รัก)

 ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา (ตอน บทสนทนายามเช้าของว่าที่คู่รัก)






"เปา...จะเข้าห้องน้ำ..ไอ้เปาตื่นหน่อย..ตื่นสิ..ตื่น...โว้ยยยยยยยยยย ทำเหี้ยอะไรมึงวะเนี่ย"
ไอ้ท่อนขาหนักๆ แล้วก็แขนที่มันมาทับตัวนี่มันอะไรวะ หนักชิบหาย

ปวดเยี่ยวจะตายห่า แต่ไอ้ห่านี่มานอนทับเฉยเลย กูเป็นคนเจ็บนะเว้ย จะมากอดกูทำไมเนี่ย
แล้วแขนก็ชาไปหมดแล้วด้วย
ไอ้สัตว์เปา แม่งกูจะทำยังไงกับมึงดีเนี่ย ขยับตัวไม่ได้เลย นอนขี้เซาชิบหายเลยเว้ย

"ไอ้เปา..กูปวดเยี่ยว..ปล่อยหน่อย กูไม่สู้กับมึงแล้ว...ไอ้เหี้ยเปา..ไอ้เหี้ยเปาโว้ยยยยยยยยยยยยย"

หมีควายตาคมโดนซ้อมเลือดอาบหน้าเละ โวยวายเสียงดัง พยายามจะตะเกียกตะกายใช้ตีนถีบไอ้คนที่นอนกอดอยู่

"อื้ออออ..ห้านาที...ขออีกห้านาทีน๊าาาาาา" บาติสต้าเปายังไม่ยอมขยับตัวและตาก็ไม่ยอมลืม
จนเมื่อโดนเข่าของอีกคนกระแทกเข้าหว่างขาแค่นั้นแหละ
มันถึงกับกระเด้งตัวลุกขึ้นตื่นได้อัตโนมัติเพราะความจุก

"โอ้ยยยยยยยยย แต่เช้าเลยไอ้เส่ง...มึงจะฆ่ากูแต่เช้าเลยเหรอเนี่ย..ไอ้สัตว์เอ้ยยยยยย" ตึกใบหยกเอามือกุมเป้า
ใบหน้าเหยเก มองหน้าคนเจ็บตาขวาง กูสำนึกตัวได้แล้ว เมื่อคืนกูเห็นมึงน่ารักได้ไงเนี่ย
เช้ามาไม่เห็นมีอะไรน่าพิศมัยสักนิด หน้าตาก็แหกแบบนี้ แถมล่อเป้ากูแต่เช้า แบบนี้น่ารักไม่ลงจริง ๆ

"กูปวดเยี่ยว...ปล่อยหน่อยสิ..นะ...กูปวดจะตายห่าแล้วอ่ะ...อั้นไม่ไหวแล้ว...." ดูไอ้เหี้ยเส่งมันทำหน้าเข้าดิ

ทีเมื่อคืนไม่เห็นทำหน้าอ้อนแบบนี้เลย ทีแบบนี้มาทำเป็นอ้อน....กูถอนคำพูดอีกรอบก็ได้วะ
มึงอ่ะ....ทำหน้าแบบนี้.ก็น่ารักดีนะ..

"กูปล่อยมึงก็ลุกขึ้นมาเตะกูดิ....แรงมึงยิ่งดี ๆ อยู่"
ถึงจะเห็นว่าหมีควายตาคมน่ารักดีแต่เป็นใครก็ต้องหวั่นทั้งนั้นแหละ
ในเมื่อทำเรื่องไว้กับมันเมื่อคืนตั้งเยอะ

"ไอ้สัตว์...มึงจะให้กูเยี่ยวรดกางเกงเลยมั้ย...กูถามหน่อย....แล้วกูก็ไม่มีแรงเตะกับมึงหรอก.
แต่กูปวดเยี่ยว...ขาก็ไม่มีแรงแล้วไอ้สัตว์เอ้ย....ขอร้องแหละ..ปล่อยกูเหอะ..กูปวดเยี่ยวจะแตกแล้ว"

แม่ง...กูปวดเยี่ยว..กูปวดเยี่ยวมึงไม่เข้าใจหรือไงไอ้โง่....กูขอเยี่ยวก่อนเตะมึงได้มั้ยล่ะ
สัตว์เอ้ยยยยยยยยย มัวแต่กลัวอยู่ได้ ปวดจะแย่แล้วนะ
ดูแม่งทำหน้า...
โหยยยยยยยยยยย กูปวดเยี่ยวโว้ยยยยยยยยยย รีบ ๆ ปล่อยกูซะทีสิวะ

พอได้เห็นหน้าเหมือนสาวน้อยปวดท้องประจำเดือนแค่นั้นแหละ
ไอ้เปาถึงได้ยอมเอื้อมมือไปแกะเชือกที่มัดมือไอ้เส่งติดไว้กับหัวเตียงออกให้

และพอเชือกหลุด ไอ้เปาก็เตรียมตั้งการ์ด พร้อม รบกับเส่งเมียรักทันที
ต่อยมาก็ต่อยกลับอ่ะ เอาดี เมียเหี้ยอะไรคิดซ้อมผัวแต่เช้า

แต่ผิดคาด ผิดจากที่ไอ้เปามันคิด
เพราะไอ้เส่งวิ่งลิ่ว แบบโขยกเขยกขาเข้าห้องน้ำทันทีชนิดที่ไอ้คนเตรียมตั้งการ์ดต้องมองตาม

"ไอ้ห่า...ปวดขนาดนั้นเลยเหรอวะ..." เห็นไอ้เส่งวิ่งลิ่วเข้าห้องน้ำไปแบบเร่งด่วน
ไอ้เปา ก็นั่งลงบนเตียงหัวเราะขำกับท่าทางของไอ้เส่ง

“ตอนแรกกูก็ไม่ได้ชอบเขาหรอก แต่โกรธกันไปโกรธกันมา ไป ๆ มา ๆ กลายเป็นรักไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ มึงก็ลองมีดูสิ...เดี๋ยวก็รู้...ฮ่า ฮ่า ฮ่า...”

คำพูดของภาคีที่พูดถึงต้นสนและแซวไอ้เปาไว้ยังดังก้องอยู่ในหัวของไอ้เปา

ตึกใบหยกสองมองประตูห้องน้ำแล้วขำ หัวเราะกับตัวเอง

"มีสักคนเหมือนที่มึงพูดก็ดีเหมือนกันนะไอ้คี.....ท่าทางจะสนุกดี..."

ไอ้เปาบอกกับตัวเอง ก่อนจะลุกขึ้นพับผ้าห่มเก็บหมอนให้เรียบร้อย

และเปิดกระติกน้ำร้อนเทน้ำลงไปเตรียมต้มน้ำร้อนเพื่อชงกาแฟดื่มในตอนเช้าวันนี้.....

*****************************
ไอ้เส่งล้างหน้าล้างตาเข้าห้องน้ำเรียบร้อยแล้วและเดินหัวยุ่งโขยกเขยกออกมาจากห้องน้ำ

"อ่ะ...ของมึง...." แก้วกาแฟถูกยื่นมาให้ที่ตรงหน้า

"ไม่ค่อยหวานหรอก...กูไม่รู้ว่ามึงจะกินหวาน ๆ หรือเปล่า....กินเสร็จเดี๋ยวจะได้ไปหาหมอให้ดูขามึงกัน..ท่าจะอักเสบนะ"

หมีควายตาคมหน้าบวมปากเจ่อ รับแก้วนั้นมาถือไว้แบบงง ๆ
เดินไปนั่งบนเตียง...มองตามหลังคนที่เดินไปหยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำไปแล้ว

ด้วยความรู้สึกที่แม้แต่ตัวเองก็ไม่เข้าใจ
ออกมาจากห้องน้ำก็คิดว่าจะขอกระแทกปากไอ้เปาสักทีให้หายแค้นเรื่องเมื่อคืน

แต่มันกลับยื่นแก้วกาแฟให้.....แล้วไอ้เส่งก็เสือกรับมาถือไว้อีก
แทนที่จะปัดให้น้ำร้อนมันรดมือไอ้เปาให้หายแค้นซะหน่อย

แก้วกาแฟอุ่น ๆ ในมือของคนที่มีแผลเต็มตัวถูกยกขึ้นจรดที่ริมฝีปากบ่วมเจ่อ
และปลายลิ้นก็ได้สัมผัสรสชาดกาแฟอุ่น ๆ ในแก้ว

อร่อยนะ.......
ทั้งที่ไม่ได้อยากกินของไอ้ห่านี่เลย
แต่ก็กินไปแล้ว

แถมยังยกขึ้นจิบอย่างถูกใจอีกต่างหาก......รสชาดไม่หวานเกินไป ครีมและน้ำตาลกำลังกลมกล่อม
เข้ากันได้อย่างไม่น่าเชื่อ

เสียงน้ำจากฝักบัวในห้องน้ำทำให้คนข้างนอกห้องพอจะรู้ได้ว่าคนข้างในคงกำลังอาบน้ำอยู่แน่ ๆ

และไม่นานไอ้เปาก็เดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพผ้าขนหนูผืนเดียว

และเดินมารื้อหาเสื้อผ้าในตระกร้ามาใส่ แต่งตัวอย่างรวดเร็วเหลือเชื่อ

"อาบน้ำก่อนป่าว...เอาเสื้อกูไปใส่ก่อนแล้วกัน...." ตึกใบหยกสองเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าหมีควายตาคมหน้าเละ
ที่นั่งจิบกาแฟอยู่บนเตียง แล้วก็ยื่นเสื้อผ้ากับผ้าขนหนูให้อีกคนไปอาบน้ำ เพื่อเตรียมไปหาหมอกัน

แล้วมันแปลกมั้ยล่ะ

ที่หมีควายตาคมไม่ด่าหาเรื่องเอาคืนสักหน่อย หรือลุกขึ้นไล่เตะตึกใบหยกสอง
แถมยังรับของที่อีกคนยื่นให้อย่างง่ายดาย แบบไม่ต้องให้พูดมาก วางแก้วกาแฟไว้บนโต๊ะหัวเตียง
และโขยกเขยกขาเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำแต่โดยดี

โดยที่ตัวไอ้เส่งมันยังงงตัวเองเลย
ทำปายด้ายยยยยยยยยยยย

TBC......


เหมือนไม่มีคนอ่านเลยอ่ะ เงียบมาก