คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #31 : ปรัชญาช่างกลฯ ภาค เส่ง-เปา (ตอน น้องหมีเส่งของเปา)
เสื้อผ้าถูกถอดโยนไปคนละทิศละทาง
ผ้าขนหนูที่ร่างสูงแกร่งหนาสวมใส่ ถูกสะบัดลิ่วไปอีกทาง
สองร่างพัวพันแนบแน่น กอดรัดกัน จูบกันรุนแรง ชนิดที่ไม่มีใครยอมใคร
แต่ก็ยังไม่วายที่อีกคนจะยกมือขึ้น พยายามจะชกหลังของคนที่ กอดรัดอยู่เบื้องบน
และอีกคนก็เร็วกว่า รับหมัดนั้นได้ และเปลี่ยนให้มืออุ่นร้อนนั้น โอบรัดที่รอบคอแทน
“ฮื่อ......” น้องหมีเส่งตาคมหายใจแทบไม่ทัน เมื่อริมฝีปากถูกรุกล้ำด้วยปลายลิ้นของอีกคน
จึงโต้ตอบด้วยการพัวพันเรียวลิ้นเข้าหา ให้อีกคนหวั่นไหวมากกว่า
“อ่ะ..ฮือ..” คนที่รู้ว่าตัวเองจะได้แตะต้องคนรักในวันนี้ เผลอครางเสียงเบา เมื่อต่างฝ่ายต่างไม่ยอม
น้อยหน้ากัน ริมฝีปากถูกผละออกแล้ว
“ไม่ดื้อสักวันได้มั้ย...หือ....” ตึกใบหยกสองเอ่ยถาม
และดวงตาคมก็จ้องตาของคนที่นอนหอบกระเส่าตาหวานเยิ้ม หรี่ปรืออยู่เบื้องล่างนิ่ง
เหมือนกำลังถูกท้าทาย ว่าจะมีความสามารถมากแค่ไหน ที่จะปรนเปรอความรู้สึกดีเยี่ยมให้
“...............”
“..............”
ต่างคนต่างเงียบเหมือนท้าทาย กันและกัน....
และร่างสูงเบื้องล่างก็ยักคิ้วให้ พยักหน้าลงให้มองที่เบื้องล่าง
เหมือนท้าทาย
ว่ากล้าหรือเปล่า ที่จะใช้ริมฝีปากครอบครองร่างกายแข็งขืนของเอาไว้
ก็รู้ว่าต่างคนต่างก็ไม่เคยมีอะไรกับผู้ชาย มันก็เลยเป็นเหมือนการวัดใจกัน...ซึ่ง ๆ หน้า
ร่างสูงแกร่งหนานั้นรู้แน่ว่าโดนเส่งเมียรักท้า จึงก้มลงซุกไซร้เข้าหาซอกคอ กรุ่นกลิ่นหอม
เพราะเพิ่งอาบน้ำมา...ถ้าเป็นเวลาปกติ...สงสัยมีแต่กลิ่นเหงื่อ...ก๊ากกกกกกกกกกก ขำว่ะ
“ฮื่อ....อ่ะ..” น้องหมีเส่งครางเสียงทุ้มนุ่มหวาน จนคนปรนเปรอให้หยุดไว้ไม่อยู่
แน่นอนล่ะ กับสาว ๆ มีแต่ทำให้ แต่ไม่เคยโดนทำอย่างนี้เองกับตัว
ถึงได้รู้ว่า ที่จริงแล้ว มันรู้สึกดีจนบอกไม่ถูกจนถึงกับทำให้เผลอครางได้นี่เอง
มิน่าล่ะ เวลาทำอย่างนี้ทีไร ดูเหมือนพวกคุณเธอทั้งหลายจะพอใจดีเหลือเกิน
ปลายลิ้นร้อนลากไล้ไปตามแนวลาดไหล่กว้าง
และวนเข้าหาจุดยอดอกที่แข็งแน่น ที่เหมือนรอรับความซาบซ่านนั้นเอาไว้
ฝ่ามือแกร่ง แตะต้องเข้าหาร่างกายเบื้องล่างของเมียรักที่วันนี้คงได้เป็นหนึ่งเดียวกันสักที
รูดรั้งไปเรื่อย.......ปรนเปรอให้อย่างที่คิดว่าทำอย่างไรร่างนั้นจะมีความสุขมากที่สุด
วัดใจกันไปข้าง จะได้รู้ว่าใครลีลาดีกว่ากัน
“งือ..อ่ะ..เปา...เล่นบ้าอะไรวะ....ไอ้บ้านี่..เฮ้ยยยยยยย อะ..อื้อ..”
ปากดีจริง ๆ เลยนะเส่งเมียรัก....อยากลองของมากเลยนะ
คราวนี้จะได้รู้สำนึกสักที
ว่าผัวน่ะ....มีปากที่ดีกว่าเมียรัก เวลาด่าเจ็บ ๆ เป็นไหน ๆ
เพราะเมียด่าไอ้เปาก็เลยฮึด...ไม่เคยทำก็จะทำวันนี้แหละ.....ให้มันรู้กันไปเลย
คราวหน้าจะได้ยอมบ่อย ๆ ฮ่า ฮ่า ฮ่า
เพราะคำบ่นด่าของเมียรักแท้ ๆ ถึงทำให้ไอ้เปามันกล้าทำอะไรที่ไม่เคยถาม
ร่างแกร่งนั้นแทนทีเรียวนิ้วร้อน ด้วยริมฝีปากของตัวเอง
ครอบครองไว้ทั้งหมด ก่อนจะรูดรั้งโดยใช้อีกมือช่วยประคองไว้
แม้ไม่เชี่ยวชาญชำนาญการ แต่ประกบการณ์จากสาว ๆ ที่เคยผ่านก็สอนให้ทำได้อย่างง่ายดาย
แบบไหนที่เคยถูกทำแล้วรู้สึกดีที่สุด ร่างแกร่งหนานั้นก็ทำให้อีกคนหนึ่งได้เหมือนกัน
เรียวขาแกร่งเกร็งของร่างที่กำลังถูกปรนเปรอให้นั้น
ถูกเปลี่ยนให้ยกขึ้นมาพาดอยู่บนลาดไหล่กว้างใหญ่ของตึกใบหยกสองแทน
“ไอ้เปา...ไม่ไหวแล้ว...จะเสร็จแล้วนะโว้ยยยยยยยยยย ไอ้บ้าเอ้ยยยยย .. ฮื้ออออ”
เมียที่น่ารักยังไม่เลิกปากดี....และดูเหมือนว่า..จะชอบแบบนี้เป็นพิเศษ...
ร่างสูงใหญ่นั้น จึงได้สนองให้อย่างเต็มที่ ไม่มีหยุดหย่อน
จนร่างนั้นเกร็งแน่น และปลดปล่อยออกมาจนหมดสิ้น
ปลายลิ้นอุ่นร้อน เกลี่ยไล้ปลายลิ้นไปมา รองรับความรู้สึกที่หลั่งทะลัก กลืนกินเกือบทุกหยาดหยด
เหลือทิ้งไว้เพียงบางส่วน ให้เปรอะเปื้อนอยู่อย่างนั้น
ก่อนจะหยัดกายขึ้น แนบริมฝีปากกับร่างสูงสั่นระริกของคนรัก....ที่ยังหอบหายใจเหนื่อย
ป้อนบางอย่างที่หลงเหลือให้กับร่างนั้นได้ลิ้มชิมรสบ้าง
ก่อนจะผละออก เมื่อร่างนั้นไล้เลียริมฝีปากตอบ และขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจ
“ของเส่ง.....” แค่คำบอกเล่าแค่นั้นแหละ ไอ้เปาก็โดนซัดเข้าไปที่ไหล่หนึ่งที
จนแทบทรุด
“โอ้ยยยยยยยยยยยยยย เจ็บ....” นั่นไม่ใช่เสียงร้องของคนที่เจ็บไหล่
แต่เป็นเสียงร้องของคนที่ถูกสอดแทรกปลายนิ้วเข้าไปในร่างทีเดียวสองนิ้วแบบกระทันหัน
จุกแน่น เจ็บแสบจนร้องไม่ออก...
และรู้ว่านั่นคือการแก้แค้นของคนที่โดนชกนั่นเอง
ร่างที่กอดไหล่ของเขาเอาไว้แน่น.....ทำท่าจะไม่ยอมขึ้นมาง่าย ๆ เอาเสียแล้ว
“ไม่มี...อ่ะ..ฮ่ะ..ไม่มีหรอกเว้ย..มือ...มือชั้นนี้แล้ว...อื้อ..โอ้ยยยยยยยยยย เจ็บบบบ.”
ชักไม่ใช่แค่ปลายนิ้วแล้ว แต่คราวนี้ดูเหมือนจะมีอะไรที่ใหญ่โตกว่านั้นสอดแทรกเข้ามาแทน แบบรวดเดี๋ยวกะทันหัน....จนร่างนั้นถึงกับสะดุ้ง และแอ่นกายขึ้น...หนีห่างการรุกราน
“เปาก็ไม่เคย.ทำให้ผู้หญิงของเปาเจ็บเหมือนกัน..อ่ะ..อ่ะ”
ร่างสูงนั้นไม่ได้ทาบทับตัวลงมา
แต่ช้อนแผ่นหลังกว้าง ของคนรักที่โอบรัดแน่นที่รอบคอ
ให้ลุกขึ้นนั่งการแทรกสอดยิ่งลึกล้ำมากขึ้น
“ไม่เจ็บเหี้.....อื้อออออออออ ไอ้...เป....อื้มมมมม อ่ะ”
เพราะรู้ว่าต้องโดนด่าแน่ ๆ คนที่ได้รับการครอบครองร่างกายแข็งแน่นไว้ทั้งหมด
จากร่างเบื้องบน จึงต้องรีบปิดปากช่างว่าช่างด่านั้นไว้...ไม่ให้โวยวายได้อีก
ก่อนจะผละออกเมื่อรับรู้ถึงการตอดรัดจากช่องทางแน่นแคบกระชับของร่างสูงเบื้องบน
ใบหน้าคม ดวงตาหรี่ปรือ...หอบหายใจหนัก เมื่อความเจ็บปวดเจือจาง และมีบางอย่าง
ที่เสียวซ่านและตื่นเต้นมากกว่านั้นเข้ามาแทนที อย่างที่ไม่เคยรู้ว่าร่างกายตัวเองก็รู้สึกได้มากขนาดนี้
“เก่งเหรอ.....ลีลาดีใช่ป่ะ...ทำให้หน่อยสิ...จะได้รู้ว่าเก่งจริง...” นั่นคือคำสบประมาท
ที่น้องหมีเส่งตาคมคงไม่สามารถจะทำเป็นไม่ได้ยินไปได้ .... แม่งดูถูกกันนี่หว่าไอ้เปา
ถึงไม่เคยทำ....กูก็ทำได้นะโว้ยยยยยยยยย ไอ้เหี้ยนี่....มึงคอยดูกูแล้วกันมึง
ร่างสูงเบื้องบนกลายเป็นผู้คุมเกมส์รักนั้นแทน
หยัดกายให้ความแข็งขืนที่แทรกสอดได้รับความรู้สึกเอาไว้ ก่อนจะกระแทกกายลงมา
ครั้งแรกแสนจะเจ็บแสบ...เมื่อมีบางอย่าง ขยับเคลื่อนไหวอยู่ในร่างกาย
ที่ไม่คุ้นชิน แต่ครั้งถัดมา...ก่อเกิดเป็นความรู้สึกซาบซ่านเร่าร้อนในทันใด
จนไม่อาจจะหยุดได้อีก....
“อ่ะ...โอ้ยย.....เนี่ยเหรอ...ทำได้แค่นี้เอง....ห่วยชะมัดเลยว่ะ..อ๊า..อื่อ”
แม้จะรู้สึกดีขนาดไหน แต่กลัวอีกคนจะยอมแพ้...ร่างแกร่งหนาของตึกใบหยกสองจึงได้
ไม่หยุดหย่อนที่จะท้าทาย
ใบหน้าคมหล่อเหลา น่ารัก สะบัดศรีษะหนีความรู้สึกที่เข้าครอบงำตัวเอง ออก
กัดริมฝีปากแน่นเมื่อรู้สึกถึงการตื่นตัวอีกครั้งของตัวเอง
แค่เพียงระยะเวลาการสอดแทรกไม่นาน ร่างกาย
กลับเป็นได้ถึงเพียงนี้เชียวหรือ
“เปา....เป็นไง..ดีมั้ย....แบบนี้...อ่อ...ฮื่ออ่ะ..” ร่างกายยังคงกระแทกกระทั้นกัน
และยังคงสอดใส่เข้าหากันไม่ห่าง พร้อมเสียง ครวญครางของสองร่าง
ที่หอบหายใจหนักแข่งกัน
“ห่วยชิบหายเลยว่ะ.....” พูดมาได้ว่าห่วย....ทั้งที่รู้สึกดีเยี่ยมมากขนาดนี้...มือที่เกาะเกี่ยวไหล่กว้าง
ยกขึ้นเตรียมชกหน้าของอีกคนที่สบประมาททันที
แต่ความเร็วและสัญชาติญาณการป้องกันตัวที่ตอบรับโดยอัตโนมัติ...ก็ช่วยป้องกันไอ้เปาได้
มันรับหมัดของเมียรักเอาไว้ได้ และจับพลิกกายให้ร่างนั้นคว่ำหน้าลงได้ทันทีแบบไม่ต้องให้เสียเวลา
“ดูนี่ดีกว่าเส่ง....แล้วจะร้องไม่ออก...”
บทรักร้อนแรงที่แท้จริงกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว
เมื่อร่างกายแกร่งหนาของตึกใบหยกสองได้กดสะโพกของอีกคนเข้าหาตัว
เนื้อแน่น...เนียนตา ถูกใจ น่าลิ้มลองเป็นที่สุด
ร่างสูงคว่ำหน้าลง กอดตุ๊กตาหมีตัวใหญ่เอาไว้ เพื่อระบายความรู้สึก
เพื่อหยุดเสียงครางของตัวเอง
คนที่ปลุกปั่นความรู้สึก ดึงร่างของเส่งเมียรักให้คุกเข่า สะโพกแกร่งเนื้อแน่นถูกจัดท่าทาง
ให้รับการแทรกกายกระแทกกระทั้นได้ง่ายขึ้น เมื่อมืออุ่นร้อนพยายามกระชากร่างกาย
ให้เข้าหาและสัมผัสลึกล้ำรุนแรงมากที่สุด
สองร่างเคลื่อนไหวร่างกายไปพร้อมกัน อย่างหยุดไม่ได้
“เปา.....ฮื่อ..อ่ะ..อ๊า..โอ้ยยยยยยยยยย อือ”
ทั้งร่างกายสั่นสะท้านไปเพราะบทรักเร่าร้อนรุนแรงนั้น ยอมแพ้แล้ว...ยอมแพ้จริง ๆ
เปา มันเก่งกว่าจริง ๆ
ขนาดไม่ได้แตะต้องร่างกายตัวเองสักนิด แต่ตอนนี้หยาดหยดของร่างกายกับหลั่งรินราดรดออกมาก่อน
และดูเหมือนจะไม่เพียงพอเพียงเท่านี้
เรียวไหล่แกร่งกว้างสองข้าง ถูกกดเอาไว้แน่น....จากร่างเบื้องหลังเพื่อให้รับการสอดแทรกเร็วขึ้น มากขึ้น
“อีกเส่ง....ออกมาอีกเส่ง...ออกมาให้หมดเลย....โอ้ยยยยยยยย อ่ะ...อีกนิดเดียว อีกนิดเดียว..อ๊า..”
ร่างสูงแกร่งหนา ปลดปล่อยร่างกายออกมา...เมื่อรู้สึกเสียวซ่าน และสุขล้ำอย่างถึงที่สุด
หยุดการเคลื่อนไหว ที่แรงเร็วเป็นช้าลงเรื่อย ๆ ก่อนจะทรุดกายลงทาบทับร่างที่เพิ่งปลดปล่อยออกมาอีกครั้งไร้ซึ่งเรี่ยวแรงเช่นกัน
พลิกให้ร่างหวานล้ำที่ได้ลิ้มลอง ได้นอนให้ถนัด ก่อนจะถอนกายออก
เหนื่อยหอบไปตาม ๆ กัน
แรงที่จะทะเลาะกันไม่มีเหลืออีกแล้ว
ไอ้เปากอดเส่งเมียรักไว้แน่น จูบซ้ำอีกครั้งที่ริมฝีปากที่เปล่งเสียงครางได้น่ารักขนาดนั้น
เอื้อมหยิบตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ให้เมียกอดเอาไว้
เส่งเมียรักไม่มีแม้แรงจะลืมตา หรือจะจูบตอบกลับ
และก็ถูกร่างแกร่งหนาที่ทอดกายให้เชยเชมกอดรัดแนบแน่นจากเบื้องหลัง
หมดสิ้นเรี่ยวแรง ......
หยุดทะเลาะต่อยตีกันชั่วคราว
และหรี่ตาลงหลับใหลไปพร้อมกัน
TBC……
ลงเพลิน จนลืมดูว่า ตอนหน้า ตอนจบ
ความคิดเห็น