คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ปรัชญาช่างกลฯ ภาค เส่ง-เปา (ตอน หรือว่า...จะเป็น...)
“มึงอย่าให้กูเห็นหน้ามึงอีกไอ้เปา...ไม่งั้นกูไม่เอามึงไว้แน่...”
เสียงคำรามลั่นของเส่งเมียรักคืนเดียวของไอ้เปา
เอ่ยบอกกับคนที่เพิ่งโดนโต๊ะโดนเก้าอี้กระแทกหน้าแหกปากแตกเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน
แต่มันยังกล้าเอาข้าวมานั่งกินฝั่งตรงข้ามนี้อีกชนิดไม่กลัวตาย
“กูเห็นมากกว่าหน้าแล้ว...เมียจ๋า...ถ้ากูไม่ได้ฟันมึงอีกรอบกูคงไม่เลิกคิดถึงมึง...”
ร่างสูงไม่กลัวเกรงคนที่มองมาเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ
กล้าที่จะพูดอะไรออกมาเสียงเบาให้ได้ยินกันสองคนเป็นการข่มขวัญอีกฝ่ายเช่นกัน
กับข้าวถูกร่างสูงปาให้โดนคนที่มายั่วโมโห
ร่างสูงใหญ่หนาตัวโตเหมือนตึก หลบซ้ายหลบขวาได้อย่างเฉียดฉิว
และต้องเตรียมตัวหลบ จานข้าวแก้วน้ำที่กำลังจะถูกปาตามมา
ช่างกลมุงก็เลยได้ฤกษ์ส่งเสียงเชียร์กันอย่างสนุกสนาน เสียงเฮลั่น ๆ
ตามด้วยการพนันกันว่าฝ่ายใดจะเป็นฝ่ายชนะเป็นที่สนุกสานกันไปอีก
“แน่จริงมึงอย่าหลบสิไอ้สัตว์....ไอ้หน้าตัวเมีย...” คนที่ปาถ้วยชามใส่ตะโกนด่าเสียงดังลั่น
“มึงดิเมีย....ไอ้เส่ง..ขืนไม่หลบหัวกูก็แตกสิโว้ยยยย เมียเหี้ยอะไรดุชิบหาย...เดี๋ยวจับปล้ำเลยมึง”
คนที่หลบอยู่อีกฝั่ง ยังคงหลบหลีกจานที่ถูกขว้างมารวมทั้งช้อนทั้งส้อมอีก
ปาจนหมด ปาจนหอบ ปาจนเหนื่อย ร่างสูงนั้นถึงได้หยุดปา
ตั้งสติได้ก็รีบวิ่งลิ่ว ออกจากโรงอาหารในทันที
โมโหสุดขีดแต่ทำอะไรไม่ได้ เพราะอีกคนมันพูดจาหยามศักดิ์ศรี ให้ได้อับอาย และมันก็เป็นเรื่องจริงทั้งนั้น
เขารับไม่ได้ เขารับเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ได้ แล้วไหนจะร่องรอยของอีกฝ่ายที่ฝากไว้
ความเจ็บร้าวของร่างกายด้านหลัง
แล้วยังหัวใจของเขาที่ถูกไอ้เวรนั่นบดขยี้อีกล่ะ มันแหลกเหลวไม่มีชิ้นดี
จนไม่มีหน้าไปพบใครได้อีกแล้ว
วิ่งไปแต่ไม่รู้จะไปไหน
ดวงตามันร้อนผ่าว และรับรู้ได้ถึงหยาดน้ำตาที่ค่อยซึมออกมาที่หางตา
วิ่งไปก็ต้องหยุดนิ่งก้มหน้าเป็นพัก ๆ กลัวคนเห็นว่าร้องไห้
วิ่งไปเอามือปาดน้ำตาตัวเองไป
หลบหน้าหนีจากคนที่เดินสวนไปสวนมา วิ่งหายลับไปในทันที
********************
“เมียห่าอะไรวะ...เกลียดผัวตัวเอง...วิ่งเร็วชิบหายเลยเจอกูจะลากมึงไปปล้ำแน่ไอ้เหี้ยเส่ง”
ร่างสูงบ่นงึมงำหลังจากวิ่งตามออกมาแล้วอีกคนก็วิ่งหายไปแล้ว
ไปไหนของแม่งวะ
กูป่าวพิศวาสมึงหรอกน่ะไอ้เส่ง ตอนแรกก็ว่าจะปรับความเข้าใจดี ๆ พูดกันให้รู้เรื่อง
ให้มันเลิกแล้วต่อกันไป
แต่ไหงมันกลับมาเป็นเหมือนเก่า แถมหนักกว่าตอนแย่งสาวกันอีก
ตอนนั้นอย่างมากก็ลงไม้ลงมือต่อยกันซึ่ง ๆ หน้า
แต่ตอนนี้เส่งเมียรักของมันกลับเล่นของประกอบการแสดง
มีอุปกรณ์โต๊ะ เก้าอี้ ถ้วยชามเป็นส่วนประกอบ
ทำอย่างกับเล่นมายากลไปได้
เดี๋ยวนะ......
เส่งเมียรักงั้นเหรอ......
เอ๊ะ.......นี่เขาเรียกไอ้เหี้ยเส่ง ว่าเส่งเมียรัก ตั้งแต่เช้าแล้วนี่หว่า
ก็แค่ฟันดาบกับมันไปครั้งเดียว
นี่ถึงกับยกให้มันเป็นเส่งเมียรักไปเลยเหรอวะเนี่ย
เมื่อเช้าก็ยังรู้สึกแหยง ๆ อยู่
แต่ตอนนี้กลับอยากเล่นวิ่งไล่จับกับมัน
อ้าวเวรแล้วสิกู
กูเป็นอะไรไปแล้ววะเนี่ย
ฟันดาบกับผู้ชายเล่นแล้วรู้สึกสนุกที่ได้วิ่งไล่ตาม
มันชักยังไงแล้วเนี่ย
เฮ้ยยยยยยยยยยย ............
ไอ้เส่ง...มึงทำอะไรกูเนี่ย....กูเป็นฝ่ายฟันมึง
เมื่อเช้ากูก็ยังอุตส่าห์ดีใจที่ไม่ใช่ฝ่ายรับและเสียใจกับมึงด้วยที่โดนกูรุกไป
แต่นี่......
เวลานี้....
กู
กู
กูเป็นอะไรไปวะ....กูยังเป็นปกติหรือเปล่าเนี่ย แค่เวลา 1 วันคงไม่ทำให้เป็นเกย์หรอกน่ะ
ล้อเล่นใช่มั้ย
ถ้ากูเป็นมึงก็เป็นด้วยแน่แหละไอ้เส่ง....
แล้วไอ้ตัวการมันอยู่ไหนเนี่ย
เมื่อกี้เห็นวิ่งลับไปแล้ว
รอกูด้วยไอ้เส่งเมียรัก
มึงอยู่ไหนวะเนี่ยไอ้เส่ง
ไอ้เส่งงงงงงงงงงงงงงงงงง
ร่างสูงวิ่งลิ่วไปตามหาคนที่เพิ่งทุ่มโต๊ะ ปาจานใส่ ด้วยความร้อนใจ
TBC.....
**************************
รักกันรุนแรงจริงๆ
ความคิดเห็น