[Yaoi] ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง by aoikyosuke

ลำดับตอนที่ #2 : ปรัชญาช่างกลฯ ภาค เส่ง-เปา (ตอน ผัวเมียตีกัน)

 ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา (ตอน ผัวเมียตีกัน)

“มึงอย่าอยู่เลยมึง...ไอ้สัตว์...ไอ้เปากูจะฆ่ามึง ... กูจะฆ่ามึง..กูจะฆ่ามึง...ฮืออออออออ”

หมัดหนัก ๆ โดนกระแทกซ้ำแล้วซ้ำเล่า ที่ใบหน้าของคนที่นอนอยู่ ยอมให้อีกคนชกได้
จนกว่าจะเหนื่อย โดยไม่ต่อสู้ ไม่แม้แต่จะป้องกันตัว

คิ้วแตก

ปากแตก

แต่คงไม่พอกับศักดิ์ศรีลูกผู้ชายของอีกคนที่ต้องเสียไป
ร่างสูงชกหน้าคนที่นอนนิ่ง กดคอร่างนั้นเอาไว้ แน่น

และเมื่อชกจนเหนื่อย จึงทิ้งร่างลง
ก้มเก็บเสื้อผ้าของตัวเองที่หล่นกระจายอยู่มาสวมใส่อย่างลวก ๆ

เดินออกจากห้องนั้นอย่างทุลักทุเล เพราะความเจ็บร้าวไปหมดทั่วบริเวณด้านหลังของร่างกาย
ปาดหยาดน้ำตาออกให้หมด ไม่ให้ใครเห็นได้ว่าคนอย่างเขาก็ร้องไห้เป็น

ร่างนั้นหายไปจากห้องหลังระบายความแค้นที่อัดแน่นอยู่ในอกออกได้บ้างแล้ว

และร่างสูงของคนที่นอนอยู่ก็พยายามลุกขึ้น เพื่อไปดูสภาพของตัวเอง

หน้าเละ ปากบวมเจ่อ หาเค้าความหล่อไม่เจอเลย

“ใจคอมึงจะชกผัวมึงให้ตายเลยใช่มั้ยไอ้เส่ง.....โอยย เจ็บชะมัด” ร่างสูงแกร่งหนาบ่นเสียงเบา
ยกมือขึ้นเช็ดหยดน้ำตาของคนที่ชกหน้าเขาจนเละ ไอ้เส่งมันชกไปร้องไห้ไป
มันคงจะแค้นมาก ที่จู่ ๆ ผู้ชายมาดแมนผิวคล้ำตาคมอย่างมัน ต้องมามีผัวแบบไม่ได้ตั้งใจ
ก็น่าเห็นใจมาก

ศักดิ์ศรีเลยนะนั่น

ไอ้ตัวเขาก็ไม่เท่าไหร่หรอก ในเมื่อเป็นคนฟัน.......ไม่ใช่คนถูกฟัน

ถึงจะขยะแขยงจนขนหัวลุก แต่ก็เป็นผัวเมียกันไปแล้ว ให้ทำไงล่ะ
ไอ้เปาลุกขึ้นดึงผ้าห่มออก และก็พบทั้งคราบเลือดและคราบอะไรต่อมิอะไร เปรอะเต็มผ้าปูเตียงเต็มไปหมด

เมื่อคืน........

ก็.......ฟันดาบกันไปเรียบร้อย

ตอนเช้าก็........

โดนให้เส่งอัดซะเละ...........เอาไงต่อดีวะกู
ผู้ชายที่ไหนเขาเล่นฟันดาบกันวะ พอเห็นมันแค้นแบบนั้น ก็ชกกลับ..ไม่ลง
ได้แต่นอนนิ่งให้มันชกเอา ชกเอา ตามใจชอบ

นี่จะเริ่มทำตัวเป็นผัวที่ดีตั้งแต่วินาทีนี้เลยดีมั้ยเนี่ย

ร่างสูงยกมือกุมขมับ ........ เช้านี้ไม่ได้พูดกันสักคำ
ขอโทษก็ไม่ขอโทษ..อะไรก็ไม่ได้พูดสักแอะ

เช้ามาพอรู้สึกตัว สะบัดหัวให้หายแฮงค์ก็เห็นสภาพหมีควายอีกตัว นอนซุกอยู่กับอก
เห็นแล้วก็แทบอยากจะอ้วก ช็อคไปชั่วขณะ ไม่รู้จะทำยังไงดี
แล้วก็รู้ทันทีว่าไอ้ที่แก้ผ้ากอดกันเนี่ยคงไม่ใช่ เพราะกอดกันให้หายหนาวแน่
ในเมื่อรับรู้ถึงสภาพร่างกายของตัวเอง ว่ามันเปรอะไปด้วยอะไรบ้าง

ทำท่าจะตั้งสติให้อยู่และคิดต่อว่าจะทำยังไงดี

ไอ้หมีควายตัวใหญ่ที่นอนอยู่ข้าง ๆ ก็ปรือตาตื่นขึ้น และมันก็คงรู้สภาพตัวเองไม่ต่างกัน
ไอ้เส่งมันทำท่าจะลุกพรวดพราดขึ้น แต่ก็ต้องนอนลงอีกครั้ง เพราะความเจ็บร้าวบริเวณสะโพก
รับรู้ว่ามีบางสิ่งบางอย่างหลั่งทะลักออกมาจากร่างกายเบื้องหลังของตัวเอง

และเมื่อเอามือเอื้อมไปแตะมาดูก็พบกับทั้งเลือด....และ......

“ไอ้เหี้ยเปา...มึงทำอะไรกู..มึงบอกมา...มึงทำอะไรกู..ห๊า....” แม้แทบไม่มีแรง ร่างนั้นก็ลุกขึ้นมากระชากคอคนที่นอนอึ้งเพราะไม่รู้จะทำอะไรต่อดีให้ลุกขึ้นมาคุยด้วย

ตาคมจ้องมองลงมาหา คนที่อึ้งไม่ต่างกัน ด้วยความโกรธ โกรธจนฆ่าใครได้ทันที
ไม่รอฟังคำอธิบาย ร่างสูงนั้นก็กระแทกหมัดเข้าที่หน้าของอีกคนทันที

ซัดไม่ยั้ง ซัดไปด่าไป

ด่าไปก็เริ่มร้องไห้.....

อีกคนทำท่าจะสู้ แต่ก็ใช้มือจิกผ้าปูคลายความเจ็บเอาไว้ ไม่แม้แต่จะยกมือขึ้นมาป้องกันให้เจ็บน้อยลง

ชั่วขณะร่างสูงแกร่งหนากว่าคนที่กำลังชกไปร้องไห้ไป ถึงได้ดึงมือของอีกคนไว้ และร่างนั้นสะบัดหนี
และก็ยังกระหน่ำชกลงมาไม่ยั้ง

“ไอ้เหี้ยเปา...กูจะฆ่ามึง...” นั่นเป็นคำพูดทิ้งท้ายของเมียคืนเดียวของไอ้เปาที่ออกไปอยู่ที่ไหนสักแห่งแล้วในประเทศไทย

ร่างสูงตัวใหญ่อย่างกับตึก สำรวจทั่วร่างเปลือยของตัวเอง
รอยฟัน รอยกัดที่ไอ้เส่งฝากไว้ ยังเป็นรอยอยู่เต็มทั่วตัวไปหมด
แต่เมื่อกี้ตอนที่มันชก เห็นได้ชัดถึงความปวดร้าวในแววตาของมัน
ดูเหมือนมันจะเสียใจมาก ในเรื่องที่เกิดขึ้น
เห็นมันชกไปกัดปากกลั้นเสียงร้องไห้ของตัวเองไป
ถ้าเป็นเขาก็คงจะทำเหมือนมันแน่ ๆ
แต่อาจจะฆ่าอีกคนให้ตายคามือเลยแน่ ๆ
มันคงแค้นคงเจ็บจนต้องร้องไห้ออกมาให้คนอย่างเขาเห็น

แต่แม่ง......ยังไงกูก็ผัวมึงนะไอ้ห่าเส่ง....ถึงจะเพิ่งเป็นเมื่อคืนก็เถอะ
ร้ายมากเลยมึง ก็นอนให้มึงชกไม่ร้องสักแอะ
ก็แลกกันที่มึงนอนร้องครางเมื่อคืนนะ

แต่มึงเล่นอัดกูซะเละแบบไม่มีปราณีเลยนะ

คิดจะฆ่าผัวเลยหรือไงวะ.....ไอ้เมียเลวนี่
เดี๋ยวเหอะมึง...กูจะปล้ำอีกรอบ
แล้วจะทำให้ร้องเรียกชื่อเปาจ๋าทั้งคืนเลย

รอบหน้าจะให้มึงนอนซุกอกกูแล้วเรียกผัวจ๊ะ ผัวจ๋าเลยคอยดู

โอ้ยยยยยยยยยยย เจ็บหน้าโว้ยยยยยยยยยยยย

ไอ้เปาคลำหน้าของตัวเอง ที่มีแต่เลือด
เจ็บชิบหายไอ้เส่ง

เดี๋ยวเจอกันในห้องเรียน น่าดูแน่มึง ตอนนี้กูไม่สู้..แต่เจอมึงกูจะเล่นบทตบจูบให้ดูเลยเส่งเมียรัก

คิดอะไรไปเรื่อย สงสัยเป็นเพราะสมองถูกกระทบกระเทือนแน่ ๆ
ร่างสูงใหญ่ สะบัดหัวอีกครั้งเบา ๆ
ขยะแขยงก็ใช่อยู่หรอก แต่ก็ฟัดกันไปเรียบร้อยแล้ว เจอหน้ากันคราวนี้คงได้ตีกันตายห่ายิ่งกว่าเก่าแน่

ไอ้เปาก็คิดอยู่หรอกว่าจะตบจูบกับอีกคน แต่มันก็ไม่เคยรู้เลยว่าพอเจอหน้ากันจริง ๆ แล้ว
มันได้แต่ป้องกันตัว ไม่ยอมแตะต้องอีกคนให้เจ็บเลยสักนิดเดียว

TBC...